ΓΕΡΩΝ ΘΕΟΛΗΠΤΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ

Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

Ὁ γέ­ρων Θε­ό­λη­πτος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ Αἰ­γι­νί­της

   Στή Σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων, βρίσκεται, ἀνάμεσα σέ ἄλλες, καί ἡ φι­λό­ξενη Κα­λύβη τῆς Κοι­μή­σεως τῆς Ἁ­γίας Ἄν­νης. Σ’ αὐ­τήν ἔ­ζη­σαν κατά και­ρούς ἐ­νά­ρε­τοι γέ­ρον­τες μέ ἀ­ξι­ό­λογη προ­σφορά στή σκήτη.

  Ἕ­νας ἀπ’ αὐ­τούς ἦ­ταν καί ὁ φί­λερ­γος γέ­ρων Θε­ό­λη­πτος, πού κα­τα­γό­ταν ἀπό τήν Αἴ­γινα. Μέ τή συ­νετή καί δι­α­κρι­τική δι­α­κο­νία του ὡς Δι­καίου τῆς σκή­της συν­δέ­θηκε καί ἡ θαυ­μα­στή πα­ρου­σία τοῦ ἱ­δρυ­τοῦ τῆς σκή­της ὁ­σίου Ἀ­κα­κίου, μέσῳ τῆς ἄρ­ρη­της εὐ­ω­δίας πού ἐ­ξῆλθε ἀπό τή λει­ψα­νο­θήκη του, τό 1893, μετά τή δι­α­πί­στωση ὅτι ἡ τι­μία κάρα του, πού βρι­σκό­ταν στό Κυ­ρι­ακό, ἀ­νῆκε σ’ αὐ­τόν.

   Ἀ­νά­μεσα στήν ἐ­κλε­κτή συ­νο­δεία τοῦ γέ­ρον­τος Θε­ο­λή­πτου, δι­α­κρί­θη­καν γιά τίς ἀ­ρε­τές τους καί τήν φι­λο­πα­τρία τους κατά τήν πε­ρί­οδο τοῦ Μα­κε­δο­νι­κοῦ ἀ­γῶνα, ὁ ἱ­ε­ρο­μό­να­χος Παῦ­λος († 1941), ἀπό τήν Κα­στο­ριά, κα­θώς καί οἱ γέ­ρον­τες Ἰ­ω­α­κείμ ἀπό τίς Σπέτ­σες καί Δι­ο­νύ­σιος ἀπό τήν Αἴ­γινα, πού ἀ­ξι­ώ­θη­καν νά γνω­ρί­σουν καί νά συ­να­να­στρα­φοῦν τόν ἅ­γιο Νε­κτά­ριο Αἰ­γί­νης. Ἄ­ξιος δι­ά­δο­χος τῶν πα­ρα­πάνω γε­ρόν­των στά­θηκε καί ὁ ἱ­ε­ρο­μό­να­χος Νι­κά­νωρ (1929-1998), πού κα­τα­γό­ταν ἀπό τήν Ἀ­χαΐα καί ἔ­μεινε γνω­στός γιά τήν φι­λο­ξε­νία του καί τήν ἱ­ε­ρα­τική δι­α­κο­νία του, πού στή­ριξε τή σκήτη, τήν πε­ρί­οδο τῆς λει­ψαν­δρίας της.

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου, «Ἁγιασμένες Μορφές τῶν Καυσοκαλυβίων. Ἀπό τόν ὅσιο Μάξιμο ὥς τόν γέροντα Πορφύριο», Ἅγιον Ὄρος 2013, σ. 251-252.

ΗΧΗΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΜΠΑΝΟΚΡΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ

Το Καθολικό της Σκήτης, που καλείται Κυριακό, χτίστηκε το 1745 και τοιχογραφήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα.

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΙΩΑΣΑΦ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ

Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

Ὁ ἱ­ε­ρο­μό­να­χος Ἰ­ω­ά­σαφ ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ βι­βλι­ο­θη­κά­ριος

   Στήν Κα­λύβη τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῶν Ἰωασαφαίων τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων ἔ­ζησε τόν φι­λό­σοφο βίο τῶν μο­να­χῶν ὁ παπα-Ἰ­ω­ά­σαφ (1870-1938), ὁ ὁ­ποῖος κοι­νο­βί­ασε ἐ­κεῖ τό 1888. Ἦ­ταν κα­λός καί δι­α­κρι­τι­κός πνευ­μα­τι­κός καί πολ­λούς ἁ­γι­ο­ρεῖ­τες πα­τέ­ρες βο­ή­θησε μέσα ἀπό τήν δι­α­κο­νία του αὐτή. Ἦ­ταν πολύ εὐ­λα­βής, φι­λό­τι­μος, πρᾶος, τα­πει­νός, ἐ­λε­ή­μων καί ἐ­ξαι­ρε­τικά φι­λο­μα­θής.                                 

  Ἡ δι­α­κο­νία του ὡς βι­βλι­ο­θη­κα­ρίου τῆς Σκή­της, ἀ­πο­δείχ­τηκε ἐ­ξαι­ρε­τικά εὐ­ερ­γε­τική κα­θώς ὄχι μόνο ἀ­να­συγ­κρό­τησε ἐ­πι­τυ­χῶς τήν -μι­κρή πλήν ὅ­μως πολύ ἀ­ξι­ό­λογη- Βι­βλι­ο­θήκη τοῦ Κυ­ρι­α­κοῦ, φρον­τί­ζον­τας ὄχι μόνο γιά τόν πλου­τι­σμό της μέ νέες συλ­λο­γές βι­βλίων, ἀλλά καί γιά τή συν­τή­ρηση τῶν πα­λαιῶν χει­ρο­γρά­φων καί πα­λαι­τύ­πων. Συ­νερ­γά­στηκε δέ μέ τόν Εὐ­λό­γιο Κου­ρίλα Λαυ­ρι­ώτη, με­τέ­πειτα Μη­τρο­πο­λίτη Κο­ρυτ­σᾶς, γιά τή σύν­ταξη τοῦ πρώ­του κα­τα­λό­γου τῶν χει­ρο­γρά­φων τῆς Σκή­της. Ἐ­κοι­μήθη τό 1938 καί ἡ κη­δεία του ὑ­πῆρξε πάν­δημη.

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου, «Ἁγιασμένες Μορφές τῶν Καυσοκαλυβίων. Ἀπό τόν ὅσιο Μάξιμο ὥς τόν γέροντα Πορφύριο», Ἅγιον Ὄρος 2013, σ. 235-236.

Φωτογραφία:

Ἱερομόναχος Ἰωάσαφ. Προσωπογραφία μέ κάρβουνο διά χειρός Ἰωασαφαίων. Καυσοκαλύβια 1938.