ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΣΚΗΤΗ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

                              

                                                                                                                                                            

Οἱ ἀ­σκη­τι­κές μορ­φές πού ἀκροθιγῶς πα­ρου­σι­ά­ζουμε σήμερα στήν ἀγάπη σας, μέ τήν αὐ­θεν­τι­κό­τητα τῆς ἁ­πλό­τη­τας καί τή γνη­σι­ό­τητα τοῦ ἀ­πα­ρα­χά­ρα­κτου μο­να­χι­κοῦ τους βίου, ἐ­πα­λη­θεύ­ουν δι­αρ­κῶς τό μυ­στή­ριο τῆς πί­στεως καί ἐ­πι­βε­βαι­ώ­νουν τήν πα­ρου­σία τοῦ Θεοῦ στόν κό­σμο μας, πι­στο­ποι­ῶν­τας τή δυ­να­τό­τητα πού ἔ­χουμε οἱ ἄν­θρω­ποι γιά κοι­νω­νία μέ τόν Θεό καί με­τοχή στήν αἰ­ω­νι­ό­τητα.

   Οἱ ἐ­νά­ρε­τοι Καυ­σο­κα­λυ­βῖ­τες γέ­ρον­τες τῶν δύο τε­λευ­ταίων αἰ­ώ­νων συ­νέ­χι­σαν τήν ὑ­περ­χι­λι­ετῆ πα­ρά­δοση τοῦ ἁ­γι­ω­νύ­μου Ὄ­ρους καί προ­στέ­θη­καν στή χρυσή ἁ­λυ­σίδα τῶν ὁ­σίων Πα­τέ­ρων·

 ἄλ­λω­στε ὁ ἁ­γι­ο­ρεί­τι­κος χρό­νος μόνο μέ τήν αἰ­ω­νι­ό­τητα θά μπο­ροῦσε νά εἶ­ναι συγ­χρο­νι­σμέ­νος.

 [...]  Ἡ σκήτη, ὡς ὀρ­γα­νω­μέ­νος μο­να­στι­κός οἰ­κι­σμός, ἱ­δρύ­θηκε στίς ἀρ­χές τοῦ 18ου αἰ. ἀπό τόν ὅ­σιο Ἀ­κά­κιο τόν Καυ­σο­κα­λυ­βίτη. Ὁ ὅ­σιος Ἀ­κά­κιος ἦρθε ἐδῶ στά 1680 καί κα­τοί­κησε στό Σπή­λαιο πού βρί­σκε­ται στήν ἀ­να­το­λική πλευρά τῆς Σκή­της. Ὁ μι­κρός ἀλλά τόσο κα­θα­γι­α­σμέ­νος χῶ­ρος τοῦ Σπη­λαίου δέν κα­τά­φερε νά κα­λύ­ψει τίς με­γα­λό­φω­νες βρον­τές τῆς ἀ­ρε­τῆς καί τῆς ἁ­γι­ό­τη­τάς του. Τά χα­ρί­σματά του ἔ­γι­ναν γνω­στά τόσο στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος ὅσο κι ἔξω ἀπ' αὐτό. Μο­να­χοί ἀπό παν­τοῦ, ἦρ­θαν γιά νά ἔ­χουν τόν Ὅ­σιο ὡς Γέ­ροντά τους καί ἔ­κτι­σαν μι­κρές κα­λύ­βες γύρω ἀπό τό Σπή­λαιο. Ὅ­ταν ἀρ­γό­τερα οἱ μο­να­χοί αὐ­ξή­θη­καν πολύ σέ ἀ­ρι­θμό, ὁ ὅσιος Ἀκάκιος ὀρ­γά­νωσε τό μο­να­στικό τους οἰ­κι­σμό σέ σκήτη, ὁ­ρί­ζον­τας καί Τυ­πικό πού θά ἀ­κο­λου­θεῖ ὁ τρό­πος τῆς ζωῆς τους. Ἔτσι ἱ­δρύ­θηκε ἡ Σκήτη πού ἀ­φι­ε­ρώ­θηκε στήν Ἁ­γία Τρι­άδα.

[...]  Ἔλεγε κά­ποτε ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης σέ ἐ­πι­σκέ­πτες του στό Μήλεσι: «Στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος δύο ἡ ὥρα γί­νε­ται ξε­ση­κω­μός. Αἰ­σθα­νό­μουνα δέος τήν ὥρα ἐ­κείνη. Ἡ προ­σευχή ἔ­σειε τόν τόπο, τόν πνευ­μα­τικό κό­σμο. Τό Ἅ­γιο Πνεῦμα ἐρ­χό­ταν καί πλημ­μύ­ριζε μέ οὐ­ρά­νια χαρά τίς ψυ­χές τῶν μο­να­χῶν». Καί λέ­γον­τας αὐτά, ἄ­φησε ἕνα ἀ­φυ­πνι­στικό μή­νυμα:

 «Καί τώρα τό Ἅ­γιο Πνεῦμα θέ­λει νά μπεῖ στίς ψυ­χές μας, ὅ­πως καί τότε, ἀλλά σέ­βε­ται τήν ἐ­λευ­θε­ρία μας, δέν θέ­λει νά τήν πα­ρα­βι­ά­σει. Πε­ρι­μέ­νει νά τοῦ ἀ­νοί­ξουμε μό­νοι μας τήν πόρτα καί τότε θά μπεῖ στήν ψυχή μας καί θά τήν με­τα­μορ­φώ­σει»...

   [...]  Ἄς εἶ­ναι αἰ­ω­νία ἡ μνήμη του κα­θώς καί ὅ­λων τῶν Πα­τέ­ρων πού μέ μι­κρές πι­νε­λιές σκι­α­γρα­φή­σαμε πτυ­χές ἀπό τή μα­κα­ρι­στή ζωή τους. Οἱ εὐ­χές τους ἄς συ­νο­δεύ­ουν ὅ­λους μας καί τά ἔν­θεα κα­τορ­θώ­ματά τους ἄς ἀ­να­ζω­πυ­ρώ­σουν τόν πνευ­μα­τικό ζῆλο τῶν ἐ­πί­δο­ξων μι­μη­τῶν τους. 

      Οἱ ἁ­γι­α­σμέ­νες μορ­φές τῶν Καυ­σο­κα­λυ­βίων, ἀπό τό με­γάλο ἡ­συ­χα­στή τοῦ δε­κά­του τε­τάρ­του αἰ­ῶνα, ὅ­σιο Μά­ξιμο τόν Καυ­σο­κα­λύβη μέ­χρι καί τόν σύγ­χρονό μας, ὅσιο Πορ­φύ­ριο τόν Καυ­σο­κα­λυ­βίτη, ἔ­φθα­σαν στόν ἐ­ρά­σμιο τόπο, πού ὅ­λοι προ­σκλη­θή­καμε νά κα­τοι­κή­σουμε.

  Ὁ τρό­πος καί ὁ δρό­μος τῆς θε­ώ­σεως καί τῆς σω­τη­ρίας τοῦ ἀν­θρώ­που εἶ­ναι αἰ­ώ­νιος καί ἀ­σφα­λής. Εἶ­ναι ὁ δρό­μος τῶν Ἁ­γίων!

   Ἄς τόν ἀκολουθήσουμε!

Ἀποσπάσματα ἀπό τήν ὁμιλία τοῦ γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου στόν ἱερό ναό Ἁγίων Ἀποστόλων Καλάμου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κηφισίας. Σάββατο, 14 Δεκεμβρίου 2019

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΤΑΠΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΜΟ ΑΤΤΙΚΗΣ