Άγνωστες φορητές εικόνες του ιερομονάχου Διονυσίου εκ Φουρνά και του εργαστηρίου του στο Άγιον Όρος.

Βιντεοσκοπημένη Εἰσήγηση τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου στό 6ο Διεθνές Ἐπιστημονικό Ἐργαστήριο τῆς Ἁγιορειτικής Ἐστίας, Θεσσαλονίκη 9-11 Δεκεμβρίου 2022, Μουσεῖο Βυζαντινοῦ Πολιτισμοῦ, μέ θέμα:

 "Ἄγνωστες φορητές εἰκόνες τοῦ ἱερομονάχου Διονυσίου τοῦ ἐκ Φουρνᾶ καί τοῦ ἐργαστηρίου του στό Ἅγιον Ὄρος. Οἱ νεότερες ἔρευνες." 

ΜΝΗΜΗ ΑΡΧΙΜ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ

 

Μνήμη δικαίου μετ᾿ ἐγκωμίων: 

Τέσσερα χρόνια ἀπό τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ ἀρχιμ. Νεκταρίου Μαρμαρινοῦ 

(1921-2019).

 

Τέσσερα χρόνια συμπληρώθηκαν ἀπό τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ πολυσέβαστου ἀρχιμανδρίτου Νεκταρίου Μαρμαρινοῦ (+ 2 Ἰουλίου 2019), κτίτορος τῆς Ἱ. Μονῆς τοῦ Ὁσίου Παταπίου στό Λουτράκι Κορινθίας, ὁ ὁποῖος ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ σέ ἡλικία 98 ἐτῶν.

Ὁ μακαριστός π. Νεκτάριος γεννήθηκε τό 1921 στήν Αἴγινα καί μεγάλωσε μέσα στήν ἀτμόσφαιρα τῆς ἱερῆς μνήμης τοῦ ἁγίου Νεκταρίου.Ὑπῆρξε πνευματικό τέκνο τοῦ γέροντα π. Ἱερωνύμου Ἀποστολίδη, ἀπό τόν ὁποῖο διδάχθηκε τή δύναμη τῆς προσευχῆς καί τῆς ἀγάπης. Τό 1937 πῆγε στήν Κόρινθο γιά νά φοιτήσει στήν ἐκεῖ Ἐκκλησιαστική Σχολή καί συνδέθηκε πνευματικά μέ τόν εὐλαβῆ καί ἀποστολικό μητροπολίτη Κορίνθου Μιχαήλ, τόν ὁποῖο μνημόνευε πάντοτε, μέχρι τέλους, μέ βαθύ σεβασμό καί εὐγνωμοσύνη. Ὁ ἐπίσκοπος διέκρινε τήν ἀνυπόκριτη πίστη καί εὐσέβεια τοῦ νεαροῦ σπουδαστῆ καί τόν χειροτόνησε διάκονο καί ἀργότερα πρεσβύτερο. Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή καί ἔπειτα ὁ π. Νεκτάριος, ἀρχιμανδρίτης καί πνευματικός πλέον, λησμόνησε τόν ἑαυτό του καί τόν θυσίασε ὁλοκληρωτικά στή διακονία τοῦ Κυρίου καί τοῦ λαοῦ του. Ὑπηρέτησε τήν Κορινθία ἄοκνα μέχρι τήν κοίμησή του. Συνδέθηκε ἰδίως μέ τόν Συνοικισμό τῶν μικρασιατῶν προσφύγων, ἀλλά ἡ ἀγάπη του σκόρπισε πλούσια καί σέ κάθε γωνιά τῆς κορινθιακῆς γῆς.

  Στά 1943 χειροτονήθηκε Διάκονος στόν ναό τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Συνοικισμοῦ Κορίνθου, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε ἐφημέριος ἀπό τό 1947-2002 ὁπότε καί συνταξιοδοτήθηκε. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε τό 1945 στόν καθεδρικό ναό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου Κορίνθου ἀπό τόν μητροπολίτη Κορινθίας Μιχαήλ. Ἐχρημάτισε Πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως Κορίνθου τίς περιόδους 1945-1946, 1948-1949, 1951-2018. Τό 1952 ἵδρυσε τήν Μονή τοῦ Ὁσίου Παταπίου, ἐνῶ ἀργότερα ἵδρυσε τίς ἀνδρῶες Μονές τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στήν κορυφή τῶν Γερανείων (1977), τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Νέου στό Μαλαγάρι Περαχώρας καί τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στήν Περαχώρα Κορινθίας.

  Διακρίθηκε κυρίως σέ τρεῖς τομεῖς τῆς διακονίας του: Κατ᾿ ἀρχήν στόν τομέα τῆς ἱεραποστολῆς. Ὑπῆρξε ὑπόδειγμα ἱεραποστόλου. Κήρυξε τό Εὐαγγέλιο μέ ζῆλο, μέ ἀνιδιοτέλεια, μέ κακοπάθεια. Περιόδευε ὡς ἱεροκήρυκας καί κατηχητής μέχρι σχεδόν τόν θάνατό του. Θεωροῦσε τήν ἱεραποστολή ὡς τό πρώτιστο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καί μολονότι ἱδρυτής Ἱερᾶς Μονῆς δέν παρέλειπε νά προσεύχεται καί νά ἐνισχύει μέ κάθε τρόπο τό ἔργο τῶν ἱεραποστολικῶν Ἀδελφοτήτων.

 Ὑπῆρξε ἀκόμη μέγας ἐλεήμων. Ἑκατοντάδες ἄνθρωποι μαρτυροῦν τίς εὐεργεσίες πού δέχθηκαν ἀπό τά τίμια χέρια του. Εἶναι χαρακτηριστικό μάλιστα ὅτι ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Παταπίου διαθέτει καί οἶκο εὐγηρίας γιά ἄπορες ἡλικιωμένες γυναῖκες, διότι ὁ γέροντας πίστευε, ὅπως καί ὁ Μ. Βασίλειος, ὅτι ἡ ἐλεημοσύνη καί ἡ διακονία τῶν δοκιμαζομένων ἀδελφῶν εἶναι ἕνα ἀπό τά βασικά χρέη τοῦ μοναχοῦ. Ὑπῆρξε, τέλος, καί διακριτικός Πνευματικός πού ἀνέπαυσε στό πετραχήλι του ἑκατοντάδες ψυχές. Πόσοι Κορίνθιοι ἀλλά καί πλῆθος ἀδελφῶν ἀπό ἄλλα μέρη ὀφείλουν τήν πνευματική τους προκοπή στήν ἀπλανῆ καθοδήγησή του! Καί πόσοι ὁμολογοῦν ὅτι στηρίχθηκαν σέ ὧρες δύσκολες ἀπό τήν παρουσία του στήν ζωή τους! Αὐτό ἄλλωστε τό ἔργο του ἦταν ἐκεῖνο πού θεμελίωσε, στερέωσε καί ἀνέδειξε τό εὐλογημένο μοναστήρι τῶν Γερανείων.

Ἡ Ἐκκλησία μας ἔχασε ἕναν ἄξιο λειτουργό της, εἴμαστε ὅμως βέβαιοι ὅτι κέρδισε ταυτόχρονα ἕναν πύρινο πρεσβευτή στόν οὐρανό. Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή του!

             Μοναχός Πατάπιος Καυσοκαλυβίτης

Πνευματικό τέκνο τοῦ ἀειμνήστου π. Νεκταρίου Μαρμαρινοῦ

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΑΓΙΟΙ (E΄ ΜΕΡΟΣ)

Άρθρο του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ την Τετάρτη 26 Απριλίου 2023

 

 

Για την λήψη του άρθρου, πατήστε  ΕΔΩ 

 
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΑΓΙΟΙ (Α΄ ΜΕΡΟΣ)

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΑΓΙΟΙ (B΄ ΜΕΡΟΣ)

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΑΓΙΟΙ (Γ΄ ΜΕΡΟΣ)

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΑΓΙΟΙ (Δ' ΜΕΡΟΣ).

ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ 2023. ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΗΜΕΝΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ 1 (ΥΠΟΔΟΧΗ ΕΙΚΟΝΑΣ ΑΓ. ΑΚΑΚΙΟΥ - ΑΓΙΑΣΜΟΣ)

Κατά τήν 1η Μαΐου 2023 (29 Ἀπριλίου μέ τό ἁγιορείτικο ἡμερολόγιο) ἡ Ἱερά Καλύβη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου πανηγύρισε τή μνήμῃ τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου. Τῆς Πανηγύρεως προεξῆρχε ὁ σεβασμιώτατος μητροπολίτης Ἀδριανουπόλεως κος Ἀμφιλόχιος. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται πανορθοδόξως στίς 12 Ἀπριλίου, ἡμερομηνία τῆς ὁσιακῆς του κοιμήσεώς του. Στήν ἀσκητική ὅμως παλαίστρα του, τό ἱερό Σπήλαιο καί τήν ὁμώνυμη Καλύβη του στή Σκήτη Ἁγίας Τριάδος τῶν Καυσοκαλυβίων, ὁ ὅσιος Ἀκάκιος τιμᾶται τήν Κυριακή τῶν Μυροφόρων, μέ ὁλονύκτιο Πανηγυρική Ἀγρυπνία.

Κατόπιν ἐπιθυμίας πολλῶν ἀναγνωστῶν μας δημοσιοποιοῦμε βιντεοσκοπημένο ὑλικό ἀπό τήν Πανήγυρη αὐτή. Τό ὑλικό παρατίθεται σέ  σειρά ἀναρτήσεων ἀπό τό ἱστολόγιό μας, κατά τή χρονική διαδοχή τῶν γεγονότων. 

 

 

 ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ 2023. ΥΠΟΔΟΧΗ ΕΙΚΟΝΑΣ ΑΓ. ΑΚΑΚΙΟΥ - ΑΓΙΑΣΜΟΣ

 

 

Περιγραφή τῆς Πανηγύρεως μπορεῖτε νά δεῖτε στόν σχετικό σύνδεσμο παρακάτω.

 

Ἐξήνθησεν ἡ Ἔρημος: Πανηγυρίζοντας τή μνήμη τοῦ ὁσίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΟΥ

Ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης φρόντιζε ὅλους τούς μοναχούς τῆς μονῆς του καί ἰδιαιτέρως τούς ἀσθενεῖς, τούς ὁποίους ὑπηρετοῦσε προσωπικῶς. 

Στίς διδασκαλίες του ὑπενθύμιζε ὅτι στήν κοινοβιακή βιοτή, ὅπως καί τήν ἐρημητική, σκοπός τοῦ μοναχοῦ εἶναι ἡ προετοιμασία γιά τόν φωτισμό ἐκ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσῳ τῆς καθάρσεως τῆς διανοίας, τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Ὁ ὅσιος Ἀθανάσιος, μέ τό προσωπικό του παράδειγμα ἐμπέδωσε στούς μοναχούς του τήν ἀδιάλειπτη ἐκζήτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ζέση πρὄς τήν κατά Θεόν στενή καί τεθλιμμένη ὁδό καί τήν ἑκουσία συμμετοχή στό πάθος τοῦ Χριστοῦ.

  Μέ τό ἀέναο παράδειγμά του, ἰδιαιτέρως διά τοῦ μαρτυρικοῦ του θανάτου, ἔδειξε ὅτι Μοναχισμός σημαίνει πόθος τῆς τελειότητος.

                   

   [Ἀπόσπασμα ἀπό σχετική μελέτη τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου]

"Ο Ἅγιος θεραπεύει τοῦ μοναχοῦ τόν πόδα". Σκηνή ἀπό τόν Βίο τοῦ ὁσίου Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῶ Ἄθῳ. Τοιχογραφία τοῦ ἔτους 1820 στή Λιτή τοῦ Κυριακοῦ τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων, Καρπενησιώτες ζωγράφοι.
 

Η ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

Ἡ τέχνη τῆς Ἀρχιτεκτονικῆς:

Πετρόκτιστο Προσκυνητάρι τῆς Ἁγίας Τριάδος, πλησίον τοῦ ἀρσανᾶ τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων. 

Τόπος προσευχῆς καί ἀναπαύσεως.

Ἔργο Ἰουλίου τοῦ 2021, ἐπί Δικαίου Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

 

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΑ: ΧΩΡΟΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

                                                                                    τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

         Ἁγιορειτικά Κοιμητήρια: χῶρος ἐνδιάμεσος σέ ἀναμονή τῆς Ἀνάστασης

                                   ἀφιερωμένο στή μνήμη  τοῦ γέροντος Παύλου Καυσοκαλυβίτου (+  1/14 Ἰουνίου 2023)

Κάθε τόπος ἄσκησης στό Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἕνας κόσμος ἔξω ἀπό τόν κόσμο.

Οἱ Ἁγιορεῖτες πατέρες ζοῦν κυρίως μέσα στό χρόνο τῆς θείας λατρείας καί τῆς ἱστορίας τοῦ μοναστικοῦ σκηνώματος στό ὁποῖο ζοῦν· ἔχουν ἰδιαίτερα ἔντονη τή συνείδηση τῆς συνέχειάς της. Οἱ νυχθήμερες ἀκολουθίες, οἱ ὁλονύκτιες ἀγρυπνίες, οἱ πανηγύρεις, οἱ μέ ἰδιαίτερο τρόπο ἑορταζόμενες μεγάλες δεσποτικές καί θεομητορικές ἑορτές, μεταμορφώνουν τήν καθημερινότητα, κορυφώνουν μέ ἐντάσεις τή βίωσή της, ἀλλάζουν τήν ποιότητα τοῦ χρόνου. Ἀνατρέπεται ὁ χρόνος καί ἀντί νά μᾶς ὁδηγήσει πρός τόν θάνατο, πηγαίνει ἀντίστροφα πρός τήν ζωή, πρός Αὐτόν πού εἶναι «τό φῶς τοῦ κόσμου» καί ὁ ὁποῖος εἶπε «ὁ ἀκολουθών μοι ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς». Γι᾿ αὐτό δέν μετροῦμε πλέον τίς ἡμέρες ἀπό τό πρωΐ ὥς τό βράδυ, ἀλλά ἀρχίζει ἡ λειτουργική ἡμέρα ἀπό τόν ἑσπερινό, ἀπό τό σκότος μᾶς ὁδηγεῖ πρός τό φῶς, μέσα στό Φῶς τοῦ Χριστοῦ.

  Ἔξω ἀπό τόν περίβολο μιᾶς ἁγιορείτικης μονῆς, ἀλλά κοντά σ᾿ αὐτήν ἤ, ἀναφερόμενοι σέ σκῆτες, κοντά στό Κυριακό, βρίσκεται τό Κοιμητήριο, χῶρος καί χρόνος ἐνδιάμεσος, σέ ἀναμονή τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Τήν ἱερότητά του καθιερώνει ναός καί ὁριοθετεῖ περίβολος καί σταυροί. Εἶναι ὁ χῶρος τῶν «πλειόνων», τῆς ἀόρατης, τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας. Ἐξόδιος ἀκολουθία, μνημόσυνα, σαρανταλείτουργα, ἐλεημοσύνες, ἀφιερώματα, ὅλ᾿ αὐτά ὑπηρετοῦν τή συλλογική μνήμη τῶν πατέρων, τήν ὑπέρβαση τοῦ φόβου τοῦ θανάτου, πού εἶναι ὅριο τοῦ προσωπικοῦ χώρου καί χρόνου. Σέ ἀναμονή τῆς Ἀνάστασης...

Κατά τήν ἐκδημία πρός Κύριον ἑνός ἀπό τούς ἀδελφούς, κατά τήν ὁποία ὅλοι οἱ πατέρες, ἐν πομπῇ, τόν συνοδεύουν στήν τελευταία του ἐπίγεια κατοικία, προσφέροντάς του τόν τελευταῖο ἀσπασμό. Λίγο πρίν τήν ταφή του, ὁ τυπικάρης διαβάζει, ἐν ὀνόματι τοῦ ἀποθανόντος μοναχοῦ, τόν παρακάτω κατανυκτικό καί συγκλονιστικό λόγο:

  «Ἐπάνω εἰς ὅλα τά καλά ἔργα ὅπου κάνωμεν εἰς τήν ζωήν ταύτην, τό κυριώτερον εἶναι τοῦτο, καθώς μᾶς λέγει ὁ Κύριος, τό νά συγχωρῶμεν πάντοτε τά σφάλματα τῶν ἀδελφῶν μας, εἴ τι ὡς ἄνθρωποι καί αὐτοί πρός ἡμᾶς πταίουσιν... Διά τοῦτο καί ὁ σήμερον χωρισθείς ἀφ᾿ ἡμῶν καί πρό ὀφθαλμῶν ἡμῶν κείμενος νεκρός συνάδελφος ἡμῶν, ὅστις συνέζησε καί συνανεστράφη μεθ᾿ ἡμῶν πολλούς χρόνους, προσπίπτει νῦν τῷ πνεύματι ἀοράτως καί παρακαλεῖ πάντας ἡμᾶς δεόμενος μετά δακρύων, ζητῶν τήν τελευταίαν ἀδελφικήν καί ἐγκάρδιον συγχώρησιν, εἰς ὅσα καί αὐτός ὡς ἄνθρωπος ὁμοιοπαθής ἔσφαλε, εἰς τόν καθένα ἀπό ἐμᾶς ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως καί καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον, εἴτε μέ λόγον ἐλύπησε καί παρεπίκρανέν τινα, ἤ μέ ἔργον ἔβλαψε, ἤ ἀδίκησε, ἤ ἐζημίωσε εἰς ὅλον τό διάστημα τῆς ζωῆς του˙ ὅλοι ὁμοῦ κοινῶς καί κατ᾿ ἰδίαν εὐχόμενοι πρός Κύριον νά τόν συγχωρήσωμεν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας μας, λέγοντες τό, ‘’Ὁ Θεός συγχωρήσοι καί ἐλεήσοι αὐτόν’’ (γ΄) καί ΄΄μετά τῶν ἁγίων ἀναπαύσοι τήν  ψυχήν αὐτοῦ΄΄. Ἀμήν». 

 Ἀπόσπασμα Ὁμιλίας σέ κοιμηθέντα ἀδελφό, πού ἐκφωνεῖται πάνω ἀπό τόν τάφο του στό Κοιμητήριο, «εἰς ἐπήκοον» ὅλων τῶν πατέρων  (ἀπό χειρόγραφο τῆς Βιβλιοθήκης τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων)  

Τό παρόν κείμενο ἀφιερώνεται εὐλαβικά στή μνήμη τοῦ προσφάτως ἀγαθῇ τῇ μνήμῃ κοιμηθέντος μοναχοῦ Παύλου Καυσοκαλυβίτου (1936-2023). Ἀσκήθηκε ἐπί 73 χρόνια στήν Καλύβη τῆς Ἁγίας Ἄννης τῆς Σκήτης Ἁγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων, τά περισσότερα ὡς ὑποτακτικός τοῦ ἀειμνήστου ἱερομονάχου Νικάνορος Καυσοκαλυβίτου. Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!

 Οἱ φωτογραφίες εἶναι ἀπό τήν ἐξόδιο Ἀκολουθία καί τήν ταφή του (Πέμπτη 2/15 Ἰουνίου 2023).