Μέρος Β΄
                      Ἡ μνήμη θανάτου, ἀνάσταση ἀπό τόν
θάνατο τῆς ψυχῆς
 
 
 Ὁ Σεβασμιώτατος μέ τήν ἐκλεκτή συνοδία του
προσκύνησε τούς τόπους ἀσκήσεως τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη, τοῦ ὁσίου Ἀκακίου
τοῦ Καυσοκαλυβίτου καί τῶν τριῶν μαθητῶν του  Ρωμανοῦ, Νικοδήμου
καί Παχωμίου.
Ὁ Σεβασμιώτατος μέ τήν ἐκλεκτή συνοδία του
προσκύνησε τούς τόπους ἀσκήσεως τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη, τοῦ ὁσίου Ἀκακίου
τοῦ Καυσοκαλυβίτου καί τῶν τριῶν μαθητῶν του  Ρωμανοῦ, Νικοδήμου
καί Παχωμίου. Μετά τό προσκύνημα στό ἱερό Σπήλαιο τῶν ἁγίων Ἀκακίου καί
Μαξίμου, πού χρονλογεῖται ἀπό τόν 14ο αἰῶνα, περιηγήθηκε στό περικαλλές παρεκκλήσι τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου ὅπου
προσκύνησε τά ἱερά λείψανα πού βρἰσκονται ἀποθησαυρισμένα καί θαύμασε τόν εἰκονογραφικό
διάκοσμο τοῦ ναοῦ μέ τίς μεταβυζαντινές τοιχογραφίες καί τίς φορητές εἰκόνες τῶν
μέσων τοῦ 18ου αἰῶνος.
 Μετά τό προσκύνημα στό ἱερό Σπήλαιο τῶν ἁγίων Ἀκακίου καί
Μαξίμου, πού χρονλογεῖται ἀπό τόν 14ο αἰῶνα, περιηγήθηκε στό περικαλλές παρεκκλήσι τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου ὅπου
προσκύνησε τά ἱερά λείψανα πού βρἰσκονται ἀποθησαυρισμένα καί θαύμασε τόν εἰκονογραφικό
διάκοσμο τοῦ ναοῦ μέ τίς μεταβυζαντινές τοιχογραφίες καί τίς φορητές εἰκόνες τῶν
μέσων τοῦ 18ου αἰῶνος. 
 «Τό δίχτυ τῆς ἀγάπης σας σεβαστοί μου πατέρες ἁπλώθηκε
μέχρι τό κέντρο τοῦ Αἰγαίου στήν παναγιοφύλακτη Ἱερά Μητρόπολη, στά δώδεκα
νησιά της, τῆς ὁποίας ἡ πάναγνη μητέρα τοῦ Κυρίου τιμᾶται στή Σύρο ὡς
Φανερωμένη καί Θαλασσινή, στή Τῆνο ὡς Μεγαλόχαρη καί Κυρά Ξένη, στήν Ἄνδρο ὡς
Θεοσκέπαστη καί Πανάχραντος, στήν Κέα ὡς Καστριανή, στή Μῆλο ὡς Κορφιάτισσα,
στήν Κύθνο ὡς Κανάλα, στή Μύκονο ὡς Τουρλιανή καί Παραπορτιανή, στή Σίφνο ὡς
Χρυσοπηγή, στήν Κίμωλο ὡς Ὁδηγήτρια, στή Σέριφο ὡς Σκοπιανή, στή Σίκινο ὡς
Παντάνασσα καί στή Φολέγανδρο ὡς Μαγιάτισσα καί μᾶς ἐζώγρησε καί ἀπό τόν θόρυβο
τοῦ κόσμου μᾶς ἀνέβασε, κυριολεκτικά καί μεταφορικά, στή ὕψη τῆς μοναχικῆς ἄσκησης
καί τῆς εὐλογημένης ἡσυχίας, στό παναγιοφρούρητο Ἅγιο καί ἁγιοποιοῦν Ὄρος καί
στά Καυσοκαλύβια…
     «Τό δίχτυ τῆς ἀγάπης σας σεβαστοί μου πατέρες ἁπλώθηκε
μέχρι τό κέντρο τοῦ Αἰγαίου στήν παναγιοφύλακτη Ἱερά Μητρόπολη, στά δώδεκα
νησιά της, τῆς ὁποίας ἡ πάναγνη μητέρα τοῦ Κυρίου τιμᾶται στή Σύρο ὡς
Φανερωμένη καί Θαλασσινή, στή Τῆνο ὡς Μεγαλόχαρη καί Κυρά Ξένη, στήν Ἄνδρο ὡς
Θεοσκέπαστη καί Πανάχραντος, στήν Κέα ὡς Καστριανή, στή Μῆλο ὡς Κορφιάτισσα,
στήν Κύθνο ὡς Κανάλα, στή Μύκονο ὡς Τουρλιανή καί Παραπορτιανή, στή Σίφνο ὡς
Χρυσοπηγή, στήν Κίμωλο ὡς Ὁδηγήτρια, στή Σέριφο ὡς Σκοπιανή, στή Σίκινο ὡς
Παντάνασσα καί στή Φολέγανδρο ὡς Μαγιάτισσα καί μᾶς ἐζώγρησε καί ἀπό τόν θόρυβο
τοῦ κόσμου μᾶς ἀνέβασε, κυριολεκτικά καί μεταφορικά, στή ὕψη τῆς μοναχικῆς ἄσκησης
καί τῆς εὐλογημένης ἡσυχίας, στό παναγιοφρούρητο Ἅγιο καί ἁγιοποιοῦν Ὄρος καί
στά Καυσοκαλύβια… …  Κατά τήν ὀρθόδοξη
πατερική σκέψη, ἡ κατά Θεόν ἡσυχία βοηθᾶ τόν ἄνθρωπο νά γίνει αὐθεντικό
πρόσωπο, ὄν, δηλαδή, πού κοινωνεῖ διά τῆς ἀγάπης μέ ὅλους. Ὁ ἅγιος Νεῖλος λέει
χαρακτηριστικά πώς ὁ μοναχός πού βιώνει σέ ὕψιστο βαθμό τήν κατά Θεόν ἡσυχία, ἐνῶ
οὐσιαστικά ζεῖ μόνος, νιώθει νά εἶναι ἑνωμένος μέ ὅλους: «μοναχός ἐστίν ὁ ἀπό
πάντων χωρισθείς καί πᾶσι συνηρμοσμένος». Χαρακτηριστικό δέ σύγχρονο παράδειγμα
ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, πού ἔχοντας κατακτήσει τόν ἁγιασμό στήν ἡσυχία τοῦ
Ἁγίου Ὄρους, ἔγινε αὐθεντικό πρόσωπο πού ἀνάπαυσε μέ τήν ἀγάπη, τά θαύματα καί
τόν λόγο του χιλιάδες ἀνθρώπους».
…  Κατά τήν ὀρθόδοξη
πατερική σκέψη, ἡ κατά Θεόν ἡσυχία βοηθᾶ τόν ἄνθρωπο νά γίνει αὐθεντικό
πρόσωπο, ὄν, δηλαδή, πού κοινωνεῖ διά τῆς ἀγάπης μέ ὅλους. Ὁ ἅγιος Νεῖλος λέει
χαρακτηριστικά πώς ὁ μοναχός πού βιώνει σέ ὕψιστο βαθμό τήν κατά Θεόν ἡσυχία, ἐνῶ
οὐσιαστικά ζεῖ μόνος, νιώθει νά εἶναι ἑνωμένος μέ ὅλους: «μοναχός ἐστίν ὁ ἀπό
πάντων χωρισθείς καί πᾶσι συνηρμοσμένος». Χαρακτηριστικό δέ σύγχρονο παράδειγμα
ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, πού ἔχοντας κατακτήσει τόν ἁγιασμό στήν ἡσυχία τοῦ
Ἁγίου Ὄρους, ἔγινε αὐθεντικό πρόσωπο πού ἀνάπαυσε μέ τήν ἀγάπη, τά θαύματα καί
τόν λόγο του χιλιάδες ἀνθρώπους».|  | 
| Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣΑΓΝΑΝΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΑΥΣΟΚΛΥΒΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΗΣ ΚΑΛΥΒΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ | 
 
 
 
