«Ἐάν μή ἴδω ἐν ταῖς χερσίν αὐτοῦ τόν τύπον τῶν ἥλων καί βάλω τόν δάκτυλον μου εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων, καί βάλω τήν χείρα μου εἰς τήν πλευράν αὐτοῦ, οὐ μή πιστεύσω». Μέ αὐτά τά λόγια, πού φαινομενικά ἐκφράζουν μία δυσπιστία, ὑποδέχθηκε ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς, τήν χαρμόσυνη ἀγγελία τῶν ἄλλων μαθητῶν, ὅτι ὁ διδάσκαλός του, Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀναστήθηκε. Λίγο μετά ὅμως, τό θεῖο φῶς πού ἐξέπεμπε ὁ ἀναστημένος Χριστός, τόν κατηύγασε, διαλύοντας τίς ἀμφιβολίες του καί γεμίζοντάς τον συναισθήματα ἀφοσιώσεως καί εἰλικρινοῦς ὁμολογίας πίστεως, ἀναφώνησε: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Ἡ γλυκειά φωνή τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ τόν ἀνώρθωσε καί τόν στήριξε στήν πίστη. Τά νέφη διαλύθηκαν καί τό πνεῦμα τοῦ Θωμᾶ φωτίστηκε τόσο ὥστε νά κάνει τήν πρώτη μεγάλη, ὑπέροχη ὁμολογία στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Αὐτή ἡ ὁμολογία τοῦ Θωμᾶ θά ἀποτελέσει ἀπό τήν στιγμή ἐκείνη ἕνα μεγαλειῶδες κήρυγμα, πού θά ἐνδυναμώνει χιλιάδες ὁσίους καί μάρτυρες τῆς πίστεως πού ἔγιναν ὁλοκαύτωμα ὁμολογώντας τόν Χριστό. Ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς σέ ὅλους τούς αἰῶνες καί ὅλες τίς ἐποχές θά ἐλέγχει τούς Θωμᾶδες τῆς ὁλιγοπιστίας. Ὅσους δέν ἀρκοῦνται σέ ὅσα θαυμαστά βλέπουν γύρω ἀπό τήν δημιουργία καί τήν ὕπαρξή τους καί δέν ἀναφωνοῦν, «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Ὅσους δέν ἀκοῦν τόν ἀντίλαλο ἀπό τίς κατακόμβες, ἀπό τά βασανιστήρια τῶν ἁγίων μαρτύρων, ἀπό τίς ἀσκητικές παλαίστρες τῶν ὁσίων πατέρων καί δέν ὀσμίζοονται τήν εὐωδία πού ἐκπέμπουν τά ἱερά λείψανα τῶν Ἁγίων. Ὅπως γνωρίζουμε ἀπό τόν Βίο τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ, ὁ «ἀπιστήσας» μαθητής θυσίασε στή συνέχεια μαρτυρικά τήν ἴδια του τή ζωή, προκειμένου νά μεταφέρει τό ἐλπιδοφόρο ἀναστάσιμο μήνυμα στά βάθη τῆς Ἀνατολής. Καί αὐτό εἶναι κάτι πού ἀσφαλῶς ἀποτελεῖ μία δυναμογόνο μαρτυρία τῆς Ἀνάστασης, πού σπάει τό φράγμα τοῦ χρόνου καί φθάνει μέχρι στό σήμερα. Φθάνει μέχρι σέ μᾶς πού ζώντας σέ μιά κοινωνία πού βρίσκεται σέ κρίση πνευματική, κοινωνική καί οἰκονομική, ταλαντευόμαστε, ἀνάμεσα στήν πίστη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί τή λύτρωση πού ἐπαγγέλονται τά διάφορα ἰδεολογήματα, τήν ἴδια στιγμή πού ὅλοι μας γνωρίζουμε τόν τρόπο νά ξεφύγουμε ἀπό τήν κρίση αὐτή. Σήμερα λοιπόν, στήν γιορτή του, ἄς ἀκολουθήσουμε τόν ἀπόστολο Θωμᾶ τόσο στίς στιγμές τῆς ὁλιγοπιστίας του, ὅσο καί στή ζωντανή του πίστη, ὥστε νά μπορέσουμε κι ἐμεῖς νά ἀναφωνάξουμε: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου»; γιά νά ἀκούσουμε κι ἐμεῖς τό λόγιο τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύοντες»;.
Ἀπόσπασμα ἀπό ἐπίκαιρη ὁμιλία τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου πού πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ 27 Άπριλίου 2014 στόν ἱερό ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Χαϊδαρίου, γενέτειρας τοῦ ὁμιλητοῦ.
