ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ. ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ

Σήμερα, (Κυριακή τῶν Μυροφόρων 26/4) πανηγυρίζει  ἡ  Ἱερά καλύβη Ἅγιου Ἀκακίου τῆς  Σκήτης Καυσοκαλυβίων στό Ἅγιον Ὄρος.

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς Πανηγύρεως τῆς Καλύβης τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου, κατά τήν Κυριακή τῶν Μυροφόρων, οἱ συνεργάτες τοῦ ἰστολογίου ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ, τῶν Φίλων τῆς Καλύβης τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου εὔχονται σέ ὅλους τούς Προσκυνητές τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τῆς Καλύβης καθώς καί στούς ἀναγνῶστες τοῦ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ, Χρόνια Πολλά καί πλούσια τήν εὐλογία τοῦ ἁγίου Ἀκακίου στούς ἴδιους καί τήν οἰκογένειά τους.

Ἀπολυτίκιον.

Ἦχ. πλ. α΄. Τόν συνάναρχον λόγον

Πρός Χριστόν τόν σωτῆρα πάτερ Ἀκάκιε,

σέ πρεσβευτήν καί μεσίτην ἡμεῖς κεκτήμεθα νῦν,

συμπαράλαβε τούς τρεῖς ὁσιομάρτυρας,

σούς φοιτητάς, τόν Ρωμανόν, καί τόν Παχώμιον ὁμοῦ,

Νικόδημον καί αἰτεῖτε, δωρηθῆναι πλημμελημάτων,

ἡμῶν κινδύνων καί παντοίων δεινῶν.

 

 

Ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Ἀκακίου ἑορτάζεται πανορθοδόξως στίς 12 Ἀπριλίου. Στήν ἀσκητική ὅμως παλαίστρα του, τό ἱερό Σπήλαιο καί τήν ὁμώνυμη Καλύβη του, ὁ ὅσιος Ἀκάκιος τιμᾶται ἀπό τούς Καυσοκαλυβίτες Πατέρες τήν Κυριακή τῶν Μυροφόρων, μέ ὁλονύκτιο Πανηγυρική Ἀγρυπνία.

 

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΛΟΓΙΟΙ - ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΘΩΝΙΤΗΣ

ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΘΩΝΙΤΗΣ

ΠΗΓΗ:     Ἁγιορειτική Ἐστία

Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ

  Χριστός Ἀνέστη!

Τίποτε γύρω μας καί μέσα μας δέν εἶναι τό ἴδιο μετά τήν Ἀνάσταση. Τήν Ἀνάσταση, πού βιώνεται ὡς γεγονός τοῦ παρόντος χρόνου μέσα στήν λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας.
Χριστός Ἀνέστη !

Στίς φωτογραφίες: Ἡ ἀνακαίνιση τῆς φύσης μέ τόν ἐρχομό τῆς Ἄνοιξης.
Ἀπό τό τοιχογραφικό σύνολο τῶν Τεσσάρων Ἐποχῶν, ἔργο τοῦ Νικολάου Γύζη τοῦ ἔτους 1864. Ἔπαυλις Παλατάκι στό Χαϊδάρι τῆς  Ἀττικῆς.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ Β΄ ΜΙΣΟΥ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΙΕΡΟΜ. ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΑΓΡΑΦΩΝ

Τό Πάσχα, ἡ «ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί πανήγυρις πανηγύρεων», ἀποτελεῖ τήν κορύφωση τῆς κατάνυξης καί τῆς μεγαλοπρέπειας στό ἁγιορειτικό λειτουργικό τυπικό.

Ὁ καθένας πού, ἔστω καί γιά μία μόνο φορά, ἔζησε αὐτή τή νύχτα «τήν σωτήριο, τήν φωταυγῆ καί λαμπροφόρο», καί πού γεύτηκε ἐκείνη τήν μοναδική χαρά, γνωρίζει ὅτι τό Πάσχα εἶναι κάτι πολύ περισσότερο ἀπό μία ἑορτή· πολύ πέρα ἀπό μία ἐτήσια ἀνάμνηση ἑνός ἱεροῦ γεγονότος πού πέρασε.

Τό Πάσχα μᾶς εἰσάγει σ᾿ ἕναν ἄλλο αἰώνα, σέ μία νέα διάσταση πού προαναγγέλει τόν ἀναμενόμενο κόσμο· Βασιλεία πού εἶναι ἤδη παροῦσα, μυστικά καί ὀντολογικά ἀνάμεσά μας:

           Ὦ Πάσχα τό μέγα καί ἱερώτατον, Χριστέ. 

            Σοφία καί Λόγε τοῦ Θεοῦ καί Δύναμις· 

            δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον Σοῦ μετασχεῖν 

           ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς Βασιλείας Σου 

                                       (Ἀναστάσιμος Κανόνας στόν Ὄρθρο). 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου: 

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. ΒΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

Η ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟΣ

Κυρίλλου ἱερομονάχου Λαυριώτου, Συναξάρια Τριωδίου καί Πεντηκοσταρίου.

   (Ἐκδίδονται ἀπό τόν κώδ. Σκήτης Καυσοκαλυβίων 107)

Η ΕΙΣ ΑΔΟΥ ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ Β΄ ΜΙΣΟΥ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΙΕΡΟΜ. ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΤΟΥ ΣΚΟΥΡΤΟΥ

Τῷ Μεγάλῳ Σαββάτῳ.

  Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἔχομεν τῇ σήμερον τό ἅγιον καί μέγα Σάββατον.

               Στίχοι: Φέρων σε φεύγει Σῶτερ Ἰωσήφ πάλαι,

                            καί νῦν Ἰωσήφ ἄλλος ἐνθάπτει φέρων. //

(φ. 49α)   Τῷ ἁγίῳ καί μεγάλῳ Σαββάτῳ, τήν θεόσωμον ταφήν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν, καί τήν εἰς Ἄδου κάθοδον ἑορτάζομεν, δι᾿ ὧν τῆς φθορᾶς τό ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρός αἰωνίαν ζωήν μεταβέβηκε. Πασῶν γάρ ἡμερῶν αἱ ἅγιαι τεσσαρακοσταί ὑπερφέρουσι. Τούτων δέ πάλιν ἡ ἁγία αὕτη καί μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ταύτης δέ μείζων, ἡ μεγάλη ἑβδομάς. Καί τῆς μεγάλης ἑβδομάδος πάλιν, τοῦτο τό μέγα καί ἅγιον Σάββατον. Ἐν τούτῳ γάρ κατέπαυσεν ἀπό πάντων τῶν ἔργων τῶν περί ἡμᾶς φρικτῶν μυστηρίων, καί ἡγίασεν αὐτό, τόν φυσίζωον ὑπνώσας ὕπνον καί σωτήριον. Ἀλλ᾿ ὁ μέν Ἰωσήφ, τό ἅγιον σῶμα τοῦ Κυρίου καταγαγών, ἐν μνήματι καινῷ θάπτει, ἐν τῷ κήπῳ, λίθον σφόδρα μέγαν τιθέμενος πρός τῇ εἰσόδῳ τοῦ μνήματος. Οἱ δέ Ἰουδαῖοι αἰτήσαντες ἐσφράγισαν τόν τάφον, παρά τοῦ Θεοῦ κινηθέντες πρός τοῦτο, ἵνα μᾶλλον ἡ ζωηφόρος τοῦ Κυρίου ἀνάστασις πιστωθήσεται. Τῇ ἀνεκφράστῳ σου συγκαταβάσει Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν. //

Ἀπόσπασμα ἀπό τή μελέτη τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου:

«Ὁ ἁγιορείτης λόγιος Κύριλλος Λαυριώτης καί τά ἀνέκδοτα Συναξάρια τοῦ Τριωδίου καί τοῦ Πεντηκοσταρίου. Συμβολή στή μελέτη τοῦ ἔργου του», Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς 844 (2012) 27-72.

Ο ΑΝΑΠΕΣΩΝ

Ο ΑΝΑΠΕΣΩΝ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ Β΄ ΜΙΣΟΥ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΙΕΡΟΜ. ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΑΓΡΑΦΩΝ

Μεγάλο Σάββατο πρωΐ.
   Ὁ λίθος τοῦ μνήματος ἔχει ἤδη ἀποκυλισθεῖ καί ὁ Χριστός, ἀφοῦ ἐπετέλεσε τό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, σαββατίζει στόν τάφο.
   Κοιμᾶται ὡς σκύμνος, ὅπως τό μικρό λιοντάριο, καί ἀναπαυόμενος γιά τό μαρτύριο, μᾶς χαρίζει καινούργια ἀνάπαυση.
  Ἡ ζωή κεῖται στόν τάφο γιά νά ζωοποιήσει αὐτούς πού βρίσκονται στούς τάφους. «Καί ἀναπεσών, ἐκοιμήθη ὡς λέων. Τίς ἐγερεῖ σε βασιλεῦ;».

 Αὐτές οἱ ὀλίγες σκέψεις, γιά τό εἰκονογραφικό θέμα, πολύ συχνό καί ἀγαπητό στούς ἁγιορειτικούς ναούς: Ὁ Ἀναπεσών. 

                                     μοναχός Πατάπιος Καυσοκαλυβίτης
Καλή Ἀνάσταση!

Ο ΑΝΑΠΕΣΩΝ. ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Η ΑΚΡΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ

Τόν δωδέκατο αἰώνα, ἐμφανίζεται σέ εἰκόνες πού ἔβγαιναν σέ προσκύνηση τήν Μεγάλη Παρασκευή, ἐξέχουσα τοῦ Πάθους παράσταση, μέ πυκνά στήν εἰκαστική ἔκφρασή της νοήματα.

  Εἰκονίζεται ὁ Χριστός, ἡ Ἄκρα Ταπείνωσις, νεκρός μπροστά στόν σταυρό, ὄρθιος μπροστά στήν σαρκοφάγο. 

  Εἶναι ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ βασιλεύς τῆς Δόξης, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, πού συναντᾶμε καί ἀργότερα στήν τοιχογραφία τῆς Ἀποκαθήλωσης.

 Στίς τοιχογραφίες ναῶν, ἡ παράσταση διακόσμησε ἐπίσης τήν κόγχη τῆς Πρόθεσης, ἰδίως στήν μεσοβυζαντινή ἐποχή.

          Ἡ χαρμολύπη τῶν Ἐγκωμίων.

 Βράδυ Μεγάλης Παρασκευῆς στό Ἅγιον Ὄρος.

 Οἱ μοναχοί καί οἱ προσκυνητές περνοῦν κάτω ἀπό τόν ἱερό χρυσοκέντητο ἐπιτάφιο καί εἶναι σάν νά μπαίνουν κι αὐτοί στόν τάφο μαζί μέ τόν Χριστό. Καί ὅποιος μπαίνει μαζί μέ τόν Χριστό στόν τάφο, ἀνασταίνεται μαζί του! Ὁ Χριστός πού εἶναι ζωή, κατεβαίνει στόν Ἄδη γιά νά τόν ζωοποιήσει, νά τόν κάνει κι αὐτόν ζωή.

                 Πατἀπιος μοναχός Καυσοκαλυβίτηε

Η ΑΚΡΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ.
 ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
(ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ)

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΕΩΣ ΣΤΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ

Η ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΙΣ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ Β΄ ΜΙΣΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΙΕΡΟΜ. ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΑΓΡΑΦΩΝ

Ἡ παράσταση τῆς Ἀποκαθηλώσεως ἔργο τοῦ β΄μισοῦ τοῦ 18ου αἰώνα βρίσκεται στό Κυριακό τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων  καί εἶναι ἔργο τοῦ ἐργαστηρίου τοῦ ἱερομονάχου Παρθενίου τοῦ Σκούρτου τοῦ ἐξ Ἀγράφων. Ἀντιγράφηκε ἀπό τόν Φώτη Κόντογλου στά 1922, ὅταν ὁ κυρ Φώτης βρέθηκε στά Καυσοκαλύβια. Βρίσκεται μαζί μέ ἄλλα ἔργα του στό λεύκωμα:

Ἡ τέχνη τοῦ Ἄθω / Ἀντιγραφή καί ἀνασυγκρότηση Φώτη Κόντογλου (ἔκδοση τοῦ Χρυσόστομου Γανιάρη, Ἀθήνα 1923 ).

ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ. ΕΡΓΟ ΖΑΧΑΡΙΑ ΜΟΝΑΧΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ 1954. Ι. ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ

 Μεγάλη Παρασκευή, μέ τήν φύση νά συστενάζει μέ τόν παθόντα Ἰησοῦ.

«Ἀφῆστε τά βάρη καί τόν πόνο σας στά πόδια τοῦ Ἐσταυρωμένου πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, γιά νά ἀναπαυθεῖτε», ἔλεγε ὁ ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης.

Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ. ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ

Διαβάζουμε  στό Ἁγιορειτικόν Τυπικόν:

Μεγάλη Παρασκευή. Μεσονυκτικόν - Ὄρθρος.

Σημαίνει ἐπίσημος κόπανος, «σιδεράκι» καί δωδεκάκις ὁ μέγας κώδων (πενθίμως). Ὁ ἐφημέριος θυμιᾷ εἰς τό «Ἐπακούσαι σου» ὡς εἴθισται. Πληρωθέντος τοῦ Ἑξαψάλμου ὁ ἐκκλησιαστικός ἀνάπτει τά λαδοκέρια καί τάς λαμπάδας καί θέτει τό δισκέλιον μετά δύο εἰσοδικῶν ἔμπροσθεν τῆς ὡραίας πύλης.

Τά «Ἀλληλούϊα» καί «Ὅτε οἱ ἔνδοξοι» ἀργῶς (τά δύο πρῶτα) ὡς ἐν ταῖς προλαβούσαις ἡμέραις... Τό Α΄ Εὐαγγέλιον λέγει ὁ ἡγούμενος, τά δέ λοιπά οἱ ἱερεῖς τῆς μονῆς κατά τάξιν. Φέρουσι δέ μανδύαν καί ἐπιτραχήλιον... Τά τρία πρῶτα Ἀντίφωνα λέγονται μουσικά ἐκ τῶν ψαλτῶν. Τά λοιπά ὑπό διαφόρων πατέρων ὁρισθέντων ὑπό τοῦ τυπικάρη...

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΕΩΣ ΣΕ ΔΕΡΜΑΤΟΔΕΤΟ ΠΑΛΑΙΤΥΠΟ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΙΩΝ

Μετά τό Ε΄ Εὐαγγέλιον ὁ ἐκκλησιαστικός ἀποσύρει τήν εἰκόνα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου ἐκ τοῦ προσκυνηταρίου καί τό δισκέλιον ἐκ τῆς ὡραίας πύλης. Τά δέ ἀνημμένα εἰσοδικά φέρει ὥς τήν βόρειον πύλην.

Ὁ διαβαστής μετά τοῦ δεξιοῦ ψάλτου εἰσέρχονται εἰς τό Βῆμα καί γίνεται ἡ ἔξοδος τῆς εἰκόνος τῆς Σταυρώσεως. Προπορεύεται ὁ διαβαστής κανοναρχῶν τό «Σήμερον κρεμᾶται», ἀκολουθεῖ ὁ ψάλτης μέ τούς βοηθούς του ψάλλων (ἤ κατ᾿ ἄλλους, ἐκ τῆς οἰκείας αὐτοῦ θέσεως, τοῦ δεξιοῦ δηλονότι χοροῦ), εἶτα δύο ἐκκλησιαστικοί μετά εἰσοδικῶν, εἷς διάκονος μέ σαντάνιον καί θυμιατόν καί ὁ ἐφημέριος ἱερεύς μέ τήν εἰκόνα. Ἅπαντες δέ καταβαίνουσιν ἐκ τῶν στασιδίων των καί ἵστανται ἀσκεπεῖς.

Ὁ ἱερεύς τοποθετεῖ τήν εἰκόνα εἰς τό προσκυνητάριον, τήν θυμιᾷ, προσκυνεῖ καί εἰσέρχεται εἰς τό Βῆμα. Εἶτα χαιρετᾷ ὁ ἡγούμενος καί οἱ πατέρες κατά τάξιν, μετανίζοντες ἕως γῆς...».

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ ΚΥΡΙΟΣ. ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΣΥΝΤΗΡΗΜΕΝΟ ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΣΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΦΝΙΟΥ ΣΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

 Συνεχίζοντας τήν λυτρωτική πορεία πρός τό Πάσχα βηματίζουμε μέσα ἀπό τά μονοπάτια τῆς ἁγιορειτικῆς παράδοσης, πρός συνάντησή μας μέ τόν ἀναστημένο Χριστό.

Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα θά μᾶς προσφέρει μεγαλειώδεις στιγμές ἐπικοινωνίας μέ τόν Χριστό. Τό ἀνυπέρβλητο κάλλος τῶν ὕμνων, πού συνέθεσε ὁ θεοκίνητος νοῦς τῶν ἱερῶν ποιητῶν τῆς Ἐκκλησίας, τό θεολογικό βάθος τῶν ἱερῶν τελετῶν, δημιουργοῦν ψυχική ἀνάταση, πού φθάνει τό δέος. Ἐδῶ ἁρμόζει ἡ σιγή τοῦ θάμβους...

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δεῖ πραγματικά τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ δέ θά δυσκολευθεῖ μετά πολύ νά διακρίνει τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Γιατί ὅποιος νιώσει τήν ἀγάπη πού σταυρώνεται ξέρει ὅτι γι᾿ αὐτή τήν ἀγάπη δέν ὑπάρχει θάνατος.

Ὁ Χριστός, ὁ ἐνσαρκωμένος Θεός, μᾶς συνδέει πάλι μέ τήν πηγή τῆς ζωῆς, μέ τήν ἀγάπη πού σταυρώνεται. Ἔτσι καί ὅποιος θέλει νά τόν ἀκολουθήσει, νά διαβεῖ τόν δρόμο πού θά τόν φέρει σ᾿ Ἐκεῖνον, πρέπει νά ἀρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά πάρει τόν σταυρό στόν ὁποῖο θά σταυρώσει τόν ἐγωκεντρισμό του.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου: 

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. ΒΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ ΠΟΥ ΑΝΘΕΙ  ΣΤΟΝ ΑΥΛΟΓΥΡΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΦΝΙΟΥ. 

ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:  ΦΟΡΗΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ, ΜΕΤΟΧΙΟΝ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ

ΜΝΗΜΗ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΝΑΘΑΝΑΗΛ ΚΑΤΣΙΚΑ (+ 2010)

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΝΑΘΑΝΑΗΛ ΚΑΤΣΙΚΑΣ (1937-2010)

Μνήμη μακαριστοῦ ἱερομονάχου Ναθαναήλ Κάτσικα (+ 2010)

Τό ἰστολόγιό μας, δημοσιεύει τό παρακάτω συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα τοῦ μακαριστοῦ ἀρχιμανδρίτου Ναθαναήλ Κάτσικα, καθώς ὁ βιογραφούμενος εἶχε ἀσκηθεῖ γιά ἕνα διάστημα στό Ἅγιον Ὄρος, καί πιό συγκεκριμένα στήν Καλύβη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τῆς Σκήτης Ἁγίας Τριάδος τῶν Καυσοκαλυβίων, κατά τά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1990. Τίς πληροφορίες γιά τή ζωή τοῦ μακαριστοῦ ὀφείλουμε στό ζεῦγος Ἰωάννου Τσιροπούλα καί Ἠλιάνας Ἀθανασοπούλου, οἱ ὁποῖοι - ἀνάμεσα σέ ἄλλους -  εἶχαν καί τήν εὐλογία νά τόν διακονήσουν κατά τά τέλη τῆς ζωῆς του. Ἄς ἔχουν τήν εὐχή του!

 Ἱερομόναχος Ναθαναήλ Κάτσικας, κατά κόσμον Νικόλαος τοῦ Κωνσταντίνου καί τῆς Ἄννας. Μικρασιατικῆς καταγωγῆς, γεννήθηκε στόν Πειραιά στίς 22 Δεκεμβρίου 1937. Χειροτονήθηκε διάκονος στήν Κόρινθο ἀπό τόν μακαριστό μητροπολίτη Κορίνθου Παντελεήμονα Καρανικόλα, στόν ἱερό ναό τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς (22 Νοεμβρίου 1978) καί εὐθύς πρεσβύτερος (23 Νοεμβρίου 1978), ἐγγραφείς στήν ἀδελφότητα τῆς ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Βράχου.

  Κατά τήν περίοδο 13-12-1978 μέχρι 25-6-1979 φοίτησε στήν ἱερατική Σχολή τῆς Μητροπόλεως Κορίνθου. Τήν 1 Μαρτίου 1981 προεχειρίσθη ἀρχιμανδρίτης ἀπό τόν μητροπολίτη Κορίνθου Παντελεήμονα. Τήν περίοδο 1984-1986 διετέλεσε ἡγούμενος τῆς ἱερᾶς μονῆς Ρουσάνου τῶν Μετεώρων, συμβάλλοντας στήν πνευματική ἀνασυγκρότησή της.  

    Ἀνάμεσα στούς ναούς, στούς ὁποίους ὁ μακαριστός προσέφερε τήν ἱερατική του διακονία, συγκαταλέγονται ὁ ἱερός ναός τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Πισσίων Κορινθίας, ἡ ἱερά μονή Ἁγίου Γεωργίου Φενεοῦ Κορινθίας (1981) καί ὁ ἱερός ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Σαλαμίνος (1991).

Κατά τά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1990, ἀσκήθηκε γιά ἕνα διάστημα στό Ἅγιον Ὄρος, στήν ἱερά Καλύβη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τῆς Σκήτης τῶν Καυσοκαλυβίων.

 Ἐκοιμήθη ὁσιακῶς στίς 10 Νοεμβρίου 2010, μετά ἀπό πολυετῆ ὑπομονή στίς νόσους ἀπό τίς ὁποῖες ἔπασχε. Μετά τήν ἐκταφή του, τά ὀστά του μετακομίστηκαν στήν ἱερά μονή Λειμῶνος Λέσβου, καθώς, σύμφωνα μέ τήν ἐπιθυμία του, ἤθελε νά βρίσκεται κοντά στόν πνευματικό του πατέρα, μητροπολίτη πρώην Κορίνθου Παντελεήμονα Καρανικόλα, ὁ ὁποῖος ἐτάφη καί αὐτός στήν ἱστορική αὐτή Μονή.

  

Ἀπό τούς ἀνθρώπους πού τόν ἔζησαν, ὁ μακαριστός ἀρχιμανδρίτης Ναθαναήλ θεωρεῖται ἄνθρωπος, ὑπομονετικός καί πολύ πνευματικός. Πολλοί πολλά τοῦ ὀφείλουν, καθώς, κατά τήν τελευταῖα περίοδο τῆς ζωῆς του, βοήθησε πολλούς ἀνθρώπους στό νά κατανοήσουν τό πραγματικό νόημα τῆς ζωῆς, πού εἶναι ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό καί ἡ εὕρεση τοῦ δρόμου πού ὁδηγεῖ σ᾿ Αὐτόν.

  Τοῦ μακαριστοῦ ἱερομονάχου Ναθαναήλ, αἰωνία ἡ μνήμη! 

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

                               Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

 Ἡ ἐκκλησιαστική αὐτή τάξη, πού ἀντικατοπτρίζει τήν τάξη τοῦ οὐράνιου καί φρικτοῦ θυσιαστηρίου, στό Ἅγιον Ὄρος διαφυλάσσεται ἀπαρασάλευτη καί κατά τή διάρκεια τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας καί τοῦ Πάσχα.

   Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, ξεκινᾶ μέ τήν ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου τό βράδυ τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων καί φθάνει μέχρι τήν πρωϊνή λειτουργία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Ἑβδομάδα μυσταγωγική, λαμπρότητα ἁγιοπνευματική, σιγεῖ πᾶσα σάρκα καί ἡ ἱεροπρεπής τάξη τοῦ συναξαρίου μᾶς ἀναγγέλει ὅτι: «τῇ ἁγίᾳ καί Μεγάλῃ Ἑβδομάδᾳ, οἱ τά πάντα καλῶς παραταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων καί τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων παραδεδώκασι...».

   Ἡ Ἐκκλησία μας ὅρισε, ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν νά ὀνομάζεται Μεγάλη Ἑβδομάδα ἐξ αἰτίας τῶν μεγάλων καί ὑπερφυσικῶν γεγονότων πού ἔλαβαν χώρα σ᾿ αὐτή. Ἡ ἑβδομάδα αὐτή λέγεται Μεγάλη, ὄχι γιατί εἶναι χρονικά μεγαλύτερη ἀπό τίς ἄλλες ἑβδομάδες τοῦ χρόνου ἀλλά γιατί τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, λαϊκοί, κληρικοί καί μοναχοί, ζοῦμε τά μεγάλα γεγονότα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους.

   Ἀπό τό Ἁγιορειτικόν Τυπικόν τῆς ἐκκλησιαστικῆς Ἀκολουθίας, πού ἀποτελεῖ μιά ἐπιτομή καί προσέγγιση στά πολυάριθμα ἁγιορείτικα Τυπικά, παραθέτουμε, τά κατά περίπτωση ἀποσπάσματα, τά ὁποῖα αἰσιοδοξοῦμε νά σᾶς μεταφέρουν νοερῶς στήν ἀτμόσφαιρα ἑνός ἁγιορειτικοῦ ναοῦ.

  

Μεγάλη Ἑβδομάς. Μεγάλη Δευτέρα.

Ἡ εἰκών τοῦ Νυμφίου τοποθετεῖται ἐπί τῆς ἁγίας τραπέζης καί ἅπτεται κηρίον ἔμπροσθεν αὐτῆς.

Ὁ ἱερεύς θυμιᾷ εἰς τό «Ἐπακούσαι σου» διά τοῦ παπαδικοῦ κατσίου, ὡς εἴθισται. Ὁ ἐκκλησιαστικός φροντίζει νά διατηρηθῇ ἀνημμένον ἕως τῆς τοῦ Νυμφίου ἐξόδου ὑπό τοῦ ἱερέως, ἄν καί κατά τήν ἀρχαίαν τάξιν ἡ εἰκών τοποθετεῖται ὑπό τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ εἰς τό προσκυνητάριον, ἄνευ ἰδιαιτέρας ἐξόδου.

Μετά τόν Ἑξάψαλμον καί τήν Συναπτήν ψάλλεται δίς τό «Ἀλληλούϊα» ἀργόν (ἀρχαῖον μέλος) καί δίς σύντομον. Εἶτα τό ἀργόν «Ἰδού ὁ Νυμφίος» δίς καί ἅπαξ σύντομον. Ἀρχομένου τοῦ α΄ τροπαρίου ἐξέρχεται διά τῆς ὡραίας πύλης ὁ ἱερεύς μετά τῆς εἰκόνος τοῦ Νυμφίου καί θέτει αὐτήν εἰς τό προσκυνητάριον, προπορευομένου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μετά εἰσοδικοῦ. «Χαιρετᾷ» ὁ ἱερεύς, εἶτα ὁ ἡγούμενος καί οἱ λοιποί κατά τήν τάξιν αὐτῶν. Ὁ ἐκκλησιαστικός ἀνάπτει τήν τοῦ προσκυνηταρίου λαμπάδα...».

                  

   Συνεχίζοντας τήν λυτρωτική πορεία πρός τό Πάσχα, πού ξεκινήσαμε στήν ἀποψινή μας ἐπικοινωνία, βηματίζουμε μέσα ἀπό τά μονοπάτια τῆς ἁγιορειτικῆς παράδοσης, πρός συνάντησή μας μέ τόν ἀναστημένο Χριστό.

   Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα θά μᾶς προσφέρει μεγαλειώδεις στιγμές ἐπικοινωνίας μέ τόν Χριστό. Τό ἀνυπέρβλητο κάλλος τῶν ὕμνων, πού συνέθεσε ὁ θεοκίνητος νοῦς τῶν ἱερῶν ποιητῶν τῆς Ἐκκλησίας, τό θεολογικό βάθος τῶν ἱερῶν τελετῶν, δημιουργοῦν ψυχική ἀνάταση, πού φθάνει τό δέος. Ἐδῶ ἁρμόζει ἡ σιγή τοῦ θάμβους.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ συγγραφέα: 

 ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. ΒΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΛΑΥΡΙΩΤΟΥ. ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

 Κυρίλλου ἱερομονάχου Λαυριώτου, Συναξάρια Τριωδίου καί Πεντηκοσταρίου.

   [Ἐκδίδονται ἀπό τόν κώδ. Σκήτης Καυσοκαλυβίων 107

(φ. 44α)

                            Τῇ Κυριακῇ τῶν Βαΐων.

  Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἔχομεν καί τήν παροῦσαν χαρμόσυνον Κυριακήν τῶν Βαΐων.

           Στίχοι: Ἄνω σε κόλπος πατρικός σῶτερ φέρει.

                       κάτω δέ πῶλος, ὤ πόσον κενῇ πόσε.

                       πώλῳ καθίσας, ὁ λόγῳ τείνας πόλον,

                       βροτούς ἐκζητεῖ, λῦσαι τῆς ἀλογίας.

 

Η ΒΑΪΟΦΟΡΟΣ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΑΓΡΑΦΩΝ ΤΟΥ ΣΚΟΥΡΤΟΥ. Β΄ ΜΙΣΟ 18ου ΑΙΩΝΑ

  Ταύτην τήν περιφανῆ καί κοσμοχαρμόσυνον ἑορτήν τῶν // (φ. 44β) Βαΐων ἑορτάζομεν δι’ αἰτίαν τοιαύτην. Παλαιά συνήθεια ἐπεκράτει πάσαις ταῖς πόλεσιν, ὅτι ὅσοι ἄνθρωποι ἐνίκον τούς ἀγῶνας ἤ καί ἐν τοῖς πολέμοις ὅσοι ἐνίκον τούς ἐχθρούς, οὗτοι νικηταί ἐλέγοντο. Οὕσπερ ὡς νικητάς ἐστεφάνουν κλάδοις ἁπαλοῖς ἐλαίας καί δάφνης. Ἔδιδον δέ καί ἐν τῇ χειρί φέρειν κλάδον φοίνικος. Ἐπειδή δέ, ὡς ἴδον τότε οἱ παῖδες τῶν Ἑβραίων τόν Ἰησοῦν ἐρχόμενον εἰς τήν πόλιν Ἱερουσαλήμ, ὡς νικητήν τοῦ θανάτου τοῦτον ἐπροϋπήντησαν. Πανταχοῦ γάρ ἐβεβαιώθη, ὅτι ὁ Ἰησοῦς νικήσας τόν θάνατον, ὡς ἐξ ὕπνου ἤγειρε τόν τέσσαρας ἡμέρας ἔχοντα τεθαμμένον ἐν τῷ μνήματι, τόν δίκαιον λέγω Λάζαρον. 

  Προϋπαντῶντες οὖν τόν Ἰησοῦν ὡς νικητήν τοῦ θανάτου, ἔκοπτον κλάδους ἀπό τῶν δένδρων. Καί ἄλλους μέν κλάδους βαστάζοντες εἰς τάς χεῖρας αὐτῶν, ἔσειον τούτους αὐτῷ βοῶντες μεγαλοφώνως, «Ὡσανά τῷ υἱῷ Δαβίδ, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος» (αὐτό δέ τό, ὡσανά, δηλοῖ τιμή, αἶνος ἔστω· ἤγουν, ἄς εἶναι δόξα καί τιμή τῷ υἱῷ τοῦ Δαβίδ, ὡσάν νά ἔλεγον, δοξασμένος ἄς εἶναι οὗτος ὁ Ἰησοῦς, ὅστις κατάγεται ἀπό τό γένος τοῦ βασιλέως Δαβίδ· δοξασμένος ἄς εἶναι καί εὐλογημένος αὐτός ὁ ἐρχόμενος, ὡσάν ὁποῦ ἐνίκησε τόν Ἅδην τόν θάνατον καί ἤγειρεν ἐκ τοῦ μνήματος νεκρόν τεταρταῖον). Ἄλλους δέ κλάδους ἔριπτον καί ἔστρωναν εἰς τήν ὁδόν, ὁμοίως καί τά ἱμάτια αὐτῶν, ἵνα ἐρχόμενος ὁ Ἰησοῦς καθήμενος ἐπί τό ζῶον, πατῇ καί περιπατῇ ἐπάνω εἰς ταῦτα, ὅπερ ἐστί σημεῖον βασιλικόν. 

  Οὗτος δέ ὁ λόγος, βαΐα, ἑβραϊκός ἐστί. Ἐπειδή βαΐ λέγεται ὁ ἁπαλός κλάδος. Αὐτά τά βαΐα βαστάζομεν καί ἡμεῖς // (φ. 45α) σήμερον διά τρία τινά αἴτια. Πρῶτον, εἰς τιμήν καί δόξαν τοῦ νικοποιοῦ καί νικητοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δεύτερον, εἰς ἀνάμνησιν καί ἐνθύμησιν τοῦ τότε γεγονότος ὁποῦ προείπομεν ὅτι ἐδέχθησαν οἱ Ἰουδαῖοι μετά Βαΐων τόν Ἰησοῦν Χριστόν εἰσερχόμενον εἰς τήν Ἱερουσαλήμ. Καί τρίτον, ὅτι τρόπον τινα καί ἡμεῖς εὑρισκόμενοι εἰς τόν ἀγῶνα καί εἰς τόν πόλεμον εἰς ταύτην τήν ἀπερασμένην ἁγίαν νηστείαν, ἐνικήσαμεν τούς ἐχθρούς μας τούς νοητούς, τούς δαίμονες δηλαδή, καί ὡς νικηταί βαστάζομεν καί ἐπισείομεν καί ταῦτα τά βαΐα. 

 Τῇ ἀφάτῳ εὐσπλαγχνίᾳ σου Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ποίησον ἡμᾶς νικητάς τῶν παραλόγων παθῶν, καί ἀξίωσον ἰδεῖν καί προσκυνεῖσαι, τήν φαιδράν καί ζωηφόρον σου ἀνάστασιν καί ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

 Ἀπόσπασμα ἀπό τή μελέτη τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου: 

«Ὁ ἁγιορείτης λόγιος Κύριλλος Λαυριώτης καί τά ἀνέκδοτα Συναξάρια τοῦ Τριωδίου καί τοῦ Πεντηκοσταρίου. Συμβολή στή μελέτη τοῦ ἔργου του», Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς 844 (2012) 27-72.

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΓΗΡΟΚΟΜΙΤΙΣΣΗΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ. ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

  Η Ιερά Μονή Γηροκομείου είναι μία από τις αρχαιότερες Μονές της Ελλάδος. Ιδρύθηκε γύρω στον 10ο αιώνα , τότε δηλαδή που εμφανίστηκε ο Μοναχισμός στην κυρίως Ελλάδα.

Η ονομασία της οφείλεται στο ότι, στο χώρο που ιδρύθηκε η Μονή, προϋπήρχε γηροκομείο που διέθετε και Ναό, ή κατ' άλλους στο ότι, όταν οι Μοναχοί ίδρυσαν το Μοναστήρι έκτισαν ταυτόχρονα και συντηρούσαν Γηροκομείο, πράγμα άλλωστε όχι άγνωστο για τα Μοναστήρια της Βυζαντινής εποχής. Μία όμως παλιά παράδοση, που δέχεται και ο ιστορικός Θωμόπουλος, συνδέει την ίδρυση και το όνομα της Μονής με τον Άγιο Αρτέμιο, τη μεταφορά του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ανδρέου στην Κωνσταντινούπολη και το υδραγωγείο της πόλεως.

"ΘΕΟΤΟΚΟΣ Η ΓΗΡΟΚΟΜΙΤΙΣΣΑ". ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ

Στον τόπο που είναι κτισμένη η Ι. Μονή κατά την προχριστιανική εποχή υπήρχε ειδωλολατρικός ναός πιθανόν της θεάς Αρτέμιδος. Στον τοίχο της βόρειας πτέρυγος της Μονής (έξω από τα κελλιά των μοναχών) υπάρχει εντοιχισμένο τμήμα από κιονόκρανο ιωνικού ρυθμού του προχριστιανικού ναού.

Το 1204, έτος κατά το οποίο καταλήφθηκε η Πάτρα από τους Φράγκους, βρισκόταν σε μεγάλη ακμή, γι' αυτό και τα διάφορα ιεροπολεμικά τάγματα της Δύσεως διαπληκτίσθηκαν για την κατάληψή της. Οι Πατέρες της Ι. Μονής εξηναγκάσθησαν υπό των κατακτητών Φράγκων να επιλέξουν μεταξύ της υπακοής στον Πάπα της Ρώμης και της εξορίας. Προτίμησαν αξιεπαίνως το δεύτερο.

Η Μονή υπήρξε για ένα χρονικό διάστημα και Βασιλική. Υπήγετο στον Βασιλέα Δεσπότη του Δεσποτάτου του Μυστρά Παλαιολόγον.

Η Μονή πυρπολήθηκε από τους Τουρκαλβανούς την Μ. Παρασκευή του 1770 (13 Απριλίου) κατά τα Ορλωφικά και την Κυριακή των Βαΐων του 1821 (3 Απριλίου). Στην περίοδο της Εθνεγερσίας έγινε θέατρο πολλών μαχών. Κρίσιμη για την έκβαση του Αγώνα του '21 ήταν η μάχη που κερδήθηκε στην περιοχή της Μονής, την 9η Μαρτίου 1822, από τον Θ. Κολοκοτρώνη, που δίκαια αποδόθηκε σε θαύμα της Παναγίας της Γηροκομήτισσας.

Η Μονή υπήρξε για πολύ καιρό Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή.

Το 1943 οι Μοναχοί εκδιώχθηκαν από τη Μονή και έφυγαν εξόριστοι για ένα χρόνο στο Παλιομονάστηρο, (Μονή Μπάλα) όπου μετέφεραν με συγκίνηση την Ιερά Εικόνα της Γηροκομμήτισσας και τα Ιερά Λείψανα των Αγίων.

Το πρώτο Καθολικό της Μονής (ο Ναός) ήταν βυζαντινού ρυθμού με τρούλλο και κίονες. Το 1806 κατέπεσε από σεισμό. Μαρμάρινο ανάγλυφο με σταυρούς κ.λ.π., που βρίσκεται εντειχισμένο παρά την κλίμακα της Ι. Μονής, είναι έργο του 9ου ή του 10ου αιώνα. Ο σημερινός Ναός και τα κελλιά κτίσθηκαν από το 1833 ως το 1836. Το θαυμάσιο μαρμάρινο τέμπλο κατασκευάσθηκε το 1852 από Τήνιο γλύπτη.

"ΜΗΤΗΡ ΘΕΟΥ Η ΑΛΗΘΙΝΗ". ΦΟΡΗΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

Στο Ναό φυλάσσεται ο πάνσεπτος θησαυρός της Μονής, η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Γηροκομητίσσης, σε επιβλητικό μαρμάρινο θρόνο, καθώς και η αξιόλογης τέχνης εικόνα της Παναγίας, που φέρει την επιγραφή "Μήτηρ Θεού, η Αληθινή" (η μόνη διασωζομένη εικόνα με την ονομασία αυτή), η οποία είναι έργο του 14ου αιώνα, καθαρίσθηκε δε και συντηρήθηκε επιμελώς από το Χριστιανικό και Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών το 1988-1989.

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ "ΜΗΤΗΡ ΘΕΟΥ Η ΑΛΗΘΙΝΗ" ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΟΥ ΚΟΣΜΕΙ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ Ι. ΚΑΛΥΒΗΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΑΚΑΚΙΟΥ ΣΤΑ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ

Η ανατολική μάνδρα της Μονής ανεγέρθηκε το 1958.

Η Ι. Μονή από τη φθορά του χρόνου και κυρίως λόγω του καταστρεπτικού σεισμού του έτους 1993 υπέστη μεγάλες ζημιές. Ανακαινίστηκε κατά τα έτη 1995 - 1999.

Η Ιερά Μονή Γηροκομείου πανηγυρίζει το Δεκαπενταύγουστο, δευτερευόντως δε την Τρίτη του Πάσχα και την 23ην Αυγούστου.

 ΠΗΓΗ: Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΑΡΧΕΙΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ Η ΜΝΗΜΗ ΤΙΜΑΤΑΙ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΑΠΡΙΛΙΟ

Τετάρτη	1	Απριλίου
Πέμπτη	2	Απριλίου	Όσιος Γρηγόριος ο Βυζάντιος (14ος αι.)
Παρασκευή	3	Απριλίου
Σάββατο	4	Απριλίου	1030 - Άγιος Θεωνάς, μητροπολίτης Θεσσαλονίκης (†1541) 1029 - Ο άγιος Νεομάρτυς και Ιερομάρτυς Νικήτας (†1808)
Κυριακή	5	Απριλίου
Δευτέρα	6	Απριλίου	1048 - Όσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης (†1346) 1047 - Οσιομάρτυς Γεννάδιος (†1818)
Τρίτη	7	Απριλίου	1054 - Όσιος Σάββας ο εν Καλύμνω (1862-1948)
Τετάρτη	8	Απριλίου
Πέμπτη	9	Απριλίου
Παρασκευή	10	Απριλίου	1076 - Νεομάρτυς και Ιερομάρτυς Γρηγόριος Ε΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (†1821) 1075 - Οσιομάρτυς Χρύσανθος (†1821)
Σάββατο	11	Απριλίου	1082 - Άγιος Καλλίνικος της Τσερνίκα (†1868)
Κυριακή	12	Απριλίου	2976 - Όσιος Ακάκιος ο Καυσοκαλυβίτης (†1730)
Δευτέρα	13	Απριλίου
Τρίτη	14	Απριλίου
Τετάρτη	15	Απριλίου
Πέμπτη	16	Απριλίου	1116 - Ο άγιος Νεομάρτυς και Οσιομάρτυς Χριστόφορος ο Διονυσιάτης (†1818)
Παρασκευή	17	Απριλίου	1125 - Άγιος Μακάριος ο Νοταράς (†1805)
Σάββατο	18	Απριλίου
Κυριακή	19	Απριλίου	1133 - Ο νέος Οσιομάρτυς του Χριστού Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης 1132 - Όσιος Συμεών ο Μονοχίτων και Ανυπόδητος (†1594)
Δευτέρα	20	Απριλίου	1140 - Όσιος Ιωάσαφ ο Μετεωρίτης (†1422/3) 1139 - Όσιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης (†1380)
Τρίτη	21	Απριλίου
Τετάρτη	22	Απριλίου	1150 - Όσιος Γρηγόριος ο Γραβανός (†1812)
Πέμπτη	23	Απριλίου
Παρασκευή	24	Απριλίου	1159 - Όσιος Ξενοφών ο κτήτορας
Σάββατο	25	Απριλίου	Όσιος Βασίλειος ο Ησυχαστής
Κυριακή	26	Απριλίου
Δευτέρα	27	Απριλίου
Τρίτη	28	Απριλίου
Τετάρτη	29	Απριλίου	1182 - Ο Άγιος Βασίλειος του Όστρογκ (†1671)
Πέμπτη	30	Απριλίου

ΠΗΓΗ: ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ