ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ Ο ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΑΝΟΣ

Παταπίου Μοναχού Καυσοκαλυβίτου

Τό παρόν ἄρθρο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου δημοσιεύθηκε στό περιοδικό ΑΘΩΝΙΤΗΣ, τ. 44 (2003), σ. 8-9.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ: ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΕΝΔΕΚΑ ΑΙΩΝΩΝ

     Παταπίου μοναχού Καυσοκαλυβίτου

Το παρόν ἄρθρο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου δημοσιεύθηκε στό περιοδικό ΑΘΩΝΙΤΗΣ, τχ. 45 (2003), σ. 8-9

Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

   Ἡ Σύναξις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.

Ἅγιον Ὄρος. Καλύβη Ἁγίων Ἀποστόλων Σκήτης Καυσοκαλυβίων. 1861. 
Χείρ Ἰακώβου μοναχοῦ.

Ἡ εἰκόνα φιλοτεχνήθηκε στό ἐργαστήριο τοῦ μοναχοῦ Ἰακώβου († 20 Ἰουλίου 1899), πού καταγόταν ἀπό τό Φερτέκιοϋ τῆς ἐπαρχίας Ἰκονίου τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί ὁ ὁποῖος ἀσκήθηκε στήν καλύβη τῆς Ὑπαπαντῆς τῶν Καυσοκαλυβίων. Τοῦ μοναχοῦ Ἰακώβου, πού διετέλεσε Δικαῖος τῆς Σκήτης τό 1867[1], ἔχουμε ἐντοπίσει μέχρι στιγμῆς τά ἑξῆς ἐνυπόγραφα ἔργα: α) Στή Μεγίστη Λαύρα, στό ὑπέρθυρο τῆς ἐσωτερικῆς πύλης τῆς Μονῆς, εἰκόνα μεγάλων διαστάσεων τῆς Θεοτόκου στήν ὁποία δέονται οἱ ἅγιοι Ἀθανάσιος ὁ ἐν τῷ Ἄθῳ καί Μιχαήλ Συνάδων. Ἡ εἰκόνα φέρει τήν ἐπιγραφή: «Διά χειρός Ἰακώβου μ[οναχ]οῦ Καυσοκαλυβίτου 1887»[2] β) Στά Καυσοκαλύβια, στήν εἰκονοθήκη τοῦ Κυριακοῦ φυλάσσεται φορητή εἰκόνα τῶν ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου, τοῦ ἔτους 1861, πού φέρει τήν ὑπογραφή «χρ ἰακώβου» γ) στήν καλύβη τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων βρίσκουμε τήν φορητή εἰκόνα τῆς Συνάξεως τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων, τοῦ ἔτους 1861, πού φέρει τήν ἐπιγραφή: Δαπάνη Βενιαμίν μοναχοῦ καί τῆς συνοδίας αὐτοῦ Μαξίμου ἐκ νήσου Μυτιλήνης / Χείρ Ἰακώβου μοναχοῦ ἐν ἔτει 1861 Σεπτεμβρίου 11» (εἰκόνα). Ἡ τελευταία αὐτή φορητή εἰκόνα ἀντιγράφει τήν ἀντίστοιχη δεσποτική εἰκόνα τοῦ τέμπλου τοῦ παρεκκλησίου, πού φιλοτέχνησε ὁ ζωγράφος Κωνσταντῖνος Ἰωάννου ἀπό τή Σελίτσα Σισανίου τό 1855.

Ἀπόσπασμα ἀπό τη μελέτη τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

ΤΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ

(19ος– 20ός αἰ.).

---

[1] Ὁ Ἰάκωβος ὡς Δικαῖος ἐνήγαγε σέ δίκη στά Πατριαρχεῖα στίς 4 Μαρτίου τοῦ 1867, τήν συντεχνία τῶν Γουναράδων ζητώντας ἀπ᾿ αὐτήν τούς τόκους πού ὄφειλαν νά στέλνουν στά Καυσοκαλύβια καί διορίσας πληρεξούσιο τῶν Καυσοκαλυβίτων τό μοναχό Γεράσιμο Διονυσιάτη. Τό ἀποτέλεσμα ὅμως τῆς δίκης αὐτῆς δέν μᾶς εἶναι γνωστό (Χριστόφορος Κτενᾶς, ἀρχιμ., Ἅπαντα τά ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἱερά καθιδρύματα εἰς 726 ἐν ὅλῳ ἀνερχόμενα καί αἱ πρός τό δοῦλον ἔθνος ὑπηρεσίαι αὐτῶν, Ἐν Ἀθήναις 1935, σ. 647).

[2] Βλ. G. Millet, J. Pargoire, L. Petit, Recueil des Inscriptions Chretiennes de l’ Athos, Paris 1904 (φωτοαναστ. ἀνατ. "Ἁγιορειτική Ἐστία", Θεσσαλονίκη 2004), σ. 414-416, ἐπιγρ. 415.

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Ὅλα στίς ἱερές εἰκόνες εἶναι θεῖο φῶς καί πνεῦμα. Ὁ φωτοστέφανος πού βλέπουμε στίς κεφαλές τῶν ἁγίων συμβολίζει τό θεῖο φῶς μέ τό ὁποῖο εἶναι λουσμένη ἡ εἰκονιζόμενη μορφή. Οἱ ἅγιοι ἀκτινοβολοῦν τή δόξα τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἀφοῦ ἡ εἰκόνα ἑνός ἁγίου εἶναι ἀπόλυτα συνδεδεμένη μέ τό πρόσωπό του, ἡ χάρη τοῦ ἁγίου περνάει καί στήν εἰκόνα του. Αὐτό μᾶς διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Οἱ γάρ ἅγιοι καί ζῶντες πεπληρωμένοι ἦσαν Πνεύματος Ἁγίου, καί τελευτησάντων αὐτῶν, ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνεκφοιτήτως (χωρίς νά ἐξέρχεται) ἔνεστι (ὑπάρχει μέσα) καί ταῖς ψυχαῖς καί τοῖς σώμασιν, ἐν τοῖς τάφοις, καί τοῖς χαρακτῆρσι, καί ταῖς ἁγίαις εἰκόσιν αὐτῶν, οὐ κατ᾿ οὐσίαν, ἀλλά χάριτι καί ἐνεργείᾳ». Oἱ εἰκόνες τῶν ἁγίων εἶναι τά κάτοπτρα τῆς θέωσης τοῦ ἀνθρώπου μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καθώς μετέχουν στή θεία ζωή. Σ᾿ αὐτήν τή ζωή καλούμαστε ὅλοι μας να γίνουμε μέτοχοι.

Εσπερινός του Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου στη Σκόπελο στο ομωνυμο Μετόχι της Μεγιστης Λαυρας

Με ιδιαίτερη κατάνυξη και αγιορείτικη ευλάβεια τελέστηκε ο πανηγυρικός εσπερινός επί τη εορτή του Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Κοτρωνάκι Σκοπέλου (μετόχι Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους).

ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr