ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΑΛΙΟΥΡΙΩΤΙΣΣΑ

Παναγία ἡ Παλιουριώτισσα.

Θαυμαστό ταξίδι ἀπό τή Σκόπελο στή Χαλκιδική

                                                                    τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

  

 Τό Παλιούρι, εἶναι ἕνα ὅμορφο χωριό τῆς Χαλκιδικῆς, πού βρίσκεται στό νοτιότερο τμῆμα τῆς πρώτης ἀπό τίς τρεῖς χερσονήσους της, τήν Κασσάνδρα. Τό χωριό εἶναι κτισμένο ἀμφιθεατρικά πάνω σέ λόφο, πού ἐπονομάζεται «τῆς Παναγίας», καθώς πάνω σ᾿ αὐτόν δεσπόζει μικρός ναός ἀφιερωμένος στήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου. Ἐφέστιος εἰκόνα τοῦ ναοῦ ἀλλά καί ὁλόκληρου τοῦ χωριοῦ θεωρεῖται ἡ εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, πιθανώτατα ἔργο ἁγιορειτικοῦ ἐργαστηρίου τοῦ 18ου αἰώνα, γνωστή στίς μέρες μας περισσότερο ὡς Παναγία Παλιουριώτισσα.

   Σύμφωνα μέ τίς τοπικές παραδόσεις, κατά τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση τοῦ 1821, πού στή Χαλκιδική ὡς γνωστόν ξεκίνησε ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, καί ἡ ὁποία γρήγορα καταπνίγηκε στό αἷμα ἀπό τούς Τούρκους πού ἐκδικήθηκαν μέ τόν περιβόητο «χαλασμό» τῆς Κασσάνδρας, οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ τό ἐγκατέλειψαν καί κατέφυγαν μέ πλοῖα, ἄλλοι στήν πλησιόχωρη νήσο Σκόπελο καί ἄλλη στήν Εὔβοια. Ὅσοι ἀπ᾿ αὐτούς ἔφθασαν στή Σκόπελο πῆραν μαζί τους καί τήν εἰκόνα τῆς Παλιουριώτισσας, πλήν ὅμως δέν κατάφεραν νά τήν φέρουν πίσω κατά τήν ἐπιστροφή τους στό χωριό τό 1827. Ἡ εἰκόνα ὅμως, θαυματουργικῶς, ἐπέστρεψε μόνη της στό Παλιούρι καί βρέθηκε ἀπό τούς κατοίκους στή θαλάσσια περιοχή «Κάνιστρα στά βράχια», σπασμένη ὅμως σέ δύο τεμάχια, ὅπως φαίνεται μέχρι σήμερα.

 Τήν θαυμαστή ἱστορία τῆς Παλιουριώτισσας συνοδεύει καί τό παρακάτω Μεγαλυνάριο, πού σώζεται σε χειρόγραφο συναξάρι σωζόμενο στή Βιβλιοθήκη τῆς μονῆς Μεγίστης Λαύρας:

«Πύλη σωτηρίας Μῆτερ ἁγνή,

 ἀνύμφευτε Κόρη, Παλιουριώτισσα Μαριάμ,

δίδου εἰς αἰτοῦντας, πάντα πρός σωτηρίαν,

 πρός δόξαν τοῦ υἱοῦ σου, ψυχῆς καί σώματος».

  Νά σημειώσουμε ὅτι ἡ ὁλόκληρη ἡ περιοχή τῆς Χαλκιδικῆς, καί ἡ Κασσάνδρα,  συνδέεται ἀπό αἰῶνες μέ τό Ἅγιον Ὄρος, μιά πού οἱ ἀθωνικές μονές κατεῖχαν ἐκεῖ πολυάριθμα Μετόχια. Κοντά στήν περιοχή τοῦ Παλιουρίου, καί στό τοπωνύμιο Μετόχι Ἰβήρων, ἡ μονή Ἰβήρων διατηροῦσε μέχρι τήν Μικρασιατική καταστροφή μετόχι. Ἡ γειτνίαση αὐτή τοῦ Μετοχίου μέ τό χωριό, θά πρέπει νά ἑρμηνεύσει καί τό γεγονός ὅτι στόν σημερινό ἐνοριακό ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, δεσπόζει στό τέμπλο ἀντίγραφο τῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας Πορταΐτισσας, ἔργο τοῦ ἱερομονάχου Νείλου ἀπό τήν ἰβηριτική Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Στό ἔργο αὐτό τοῦ ἔτους 1908 ἀλλά καί στίς ἄλλες εἰκόνες τοῦ ναοῦ θά ἀναφερθοῦμε προσεχῶς.

Στίς φωτογραφίες ἀπεικονίζονται ἡ θαυματουργός εἰκόνα τῆς Παναγίας Παλιουριώτισσας, ἀπόψεις τοῦ ὁμώνυμου ἱεροῦ παρεκκλησίου καί ἡ εἰκόνα τῆς Πορταΐτισσας ἀπό τό τέμπλο τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγ. Γεωργίου.

Δίκαιοι εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι

                                           Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

«Δίκαιοι εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι»

Στή μνήμη τοῦ μακαριστοῦ φιλοαθωνίτου Ἰωάννη Γλεντουσάκη,

μέ ἀφορμή τό τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνό του στίς 10 Σεπτεμβρίου 2017

    

Τόν γνωρίσαμε χαμογελαστό καί χαρούμενο νά μᾶς ὑποδέχεται πρίν ἀρκετά χρόνια στό ἀεροδρόμιο, ὅταν προσκεκλημένοι τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυδωνίας φθάναμε γιά πρώτη φορά στά ὄμορφα Χανιά γιά μία πνευματική Ὁμιλία. Τό ὄνομά του, Ἰωάννης, σήμαινε δῶρο καί χάρις Θεοῦ. Καί τό ἐπώνυμό του, Γλεντουσάκης, ἔδινε ταυτότητα στό κεφάτο γιά πνευματική ζωή, γιά τήν ὄντως ζωή, πρόσωπό του.

   Τόν συναναστραφήκαμε ὡς φιλόξενο οἰκοδεσπότη πού μαζί μέ τήν χαριέστατη σύζυγό του κυρία Χριστίνα μᾶς προσέφερε πάντοτε ξενίαν δεσποτικήν. Εὐχόμαστε, ὁμοτράπεζοι νά παρακαθήσουν στό τραπέζι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν πού ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιά ὅλους τούς ἀγαπώντες τόν Κύριο.

    Τόν χαρήκαμε ὡς ἐνημερωμένο καί εὐλαβέστατο συνοδοιπόρο μας στά Προσκυνήματα τῆς ἁγιοτόκου νήσου Κρήτης. Οἱ ἅγιοι τῆς Κρήτης νά τόν εὐλογοῦν.

   Τόν θαυμάσαμε ὡς ἄξιο καί ταπεινόφρονα συνεργάτη τῆς Μητροπόλεως πού ἔχαιρε τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ Σεβασμιωτάτου καί τοῦ πρωτοσυγγέλου του, τῶν δύο πολυσέβαστων Δαμασκηνῶν, ὅπως χαριτωμένα τούς ἀποκαλοῦσε.

   Τόν ὑποδεχθήκαμε ὡς προσκυνητή στό ταπεινό Ἡσυχαστήριό μας κατά τήν Πανήγυρη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου. Μαζί μέ τήν πηγαία εὐλάβειά του, μᾶς προσκόμισε τότε μαζί μέ τόν ἀγαπητό μας κουμπάρο του Κωνσταντίνο καί τά πλούσια καί εὔγευστα δῶρα πού τό εὔοσμο ἄνθος τῶν Χανίων κυρία Γιασεμῆ εἶχε φροντίσει μέ ἀγάπη νά ἑτοιμαστοῦν ἀπ᾿ αὐτήν καί τίς ἄλλες ἀγαπητές κυρίες καί τόν πολυσέβαστο παπᾶ Χρῆστο καί νά φθάσουν σε μᾶς καί νά ὁμορφήνουν τήν γιορτή.

  Τόν χαιρόμασταν πάντοτε ὡς γλυκύτατο ἄνθρωπο, πού ἡ εὐγένεια τῆς ψυχῆς του ἀντανακλοῦσε μέ περίσσεια τήν πλημμυρίδα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στή ζωή του.

   Στό ὄμορφο καί κατανυκτικό παρεκκλήσι τῆς Παναγίας τοῦ Ἄξιόν Ἐστιν καί τοῦ ἐν Χώναις Θαύματος τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, πού εἶχε δημιουργήσει καί συντηροῦσε στά περίχωρα τῶν Χανίων πρός δόξαν Θεοῦ, μέ χαρά καί ταπείνωση ὑποδεχόταν ὅλους τούς συνδαιτημόνες τῆς πνευματικῆς τράπεζας, πού ἔμελλαν νά παρακαθήσουν κατά τή Θεία Μυσταγωγία. Στήν τελευταῖα ἀγρυπνία πού ἀξιώθηκε νά ὀργανώσει, κατά τήν Πανήγυρη τοῦ παρεκκλησίου στίς 11 Ἰουνίου 2017, εἴμασταν ὅλοι ἐκεῖ!  Γιά νά τόν στηρίξουμε στήν παρατεινόμενη δοκιμασία τῆς ὑγείας του, πού ὅλους μας ἀνησυχοῦσε. Ὅμως καί τότε, ἄν καί φανερά καταβεβλημένος καί ταλαιπωρημένος, δέν εἶχε χάσει τό χαμογελό του: «Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην σου», τοῦ ἄρεσε, ἄλλωστε, νά ἀναφωνεῖ, κατά τίς πνευματικές συζητήσεις μας, ὅταν ἀναφερόταν μέ δέος στήν ἰδιαίτερη τιμή πού ἀποδίδουν οἱ Ἁγιορεῖτες μοναχοί στήν Κυρία Θεοτόκο.

  Μέ συγκίνηση θυμόμαστε μέ πόση χαρά ἀνακοίνωσε τότε στό ἐκκλησίασμα τήν ἄφιξή μας καί τήν παράθεση γιά προσκύνηση τμήματος τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ὁσίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, πού προσκομίζαμε μαζί μας, εἰδικά γιά τόν κύριο Γιάννη, πού τόσο εὐλαβεῖτο τόν Ὅσιο. Γιά νά τόν ἔχει συνταξιδευτή στίς δύσκολες ὥρες πού περνοῦσε, ὅπως καί στήν τελευταία του, μετά ἀπό λίγες μέρες, ὅταν ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου τόν κάλεσε κοντά του. Πρόωρα; Στήν ὥρα του; Μόνο ὁ Κύριος γνωρίζει. Σέ μᾶς ἀπομένει ἡ θερμή ἀσκητική προσευχή ἀπό τήν Ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πού ἑνωμένη μέ τίς προσευχές ὅλων ὅσοι τόν γνώριζαν, στό Περιβόλι τῆς Παναγίας καί στόν κόσμο, τῶν συγγενῶν καί τῶν φίλων του, ἀναπέμπεται πρός τόν Θεό:

«Μνήσθητι Κύριε ὡς ἀγαθός τοῦ δούλου Σου, καί ὅσα ἐν βίῳ ἥμαρτε συγχώρησον… ὅτι Σύ εἶ ὁ δυνάμενος καί τοῖς μεταστᾶσι δοῦναι τήν ἀνάπαυσιν».

Αἰωνία σου ἡ μνήμη ἀξιομακάριστε καί ἀείμνηστε Ἰωάννη!

Ἡ φωτογραφία τοῦ μακαριστοῦ Ἰωάννη Γλεντουσάκη εἶναι ἀπό τήν Πανήγυρη τῆς Καλύβης τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου κατά τήν Κυριακή τῶν Μυροφόρων 2013

Ο ΑΣΠΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΙ ΑΝΝΗΣ

Ὁ Ἀσπασμός τῶν ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης.

Σύγχρονη φορητή εἰκόνα, διά χειρός Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΨΗΦΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ: ΟΙ ΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἁγιορείτικη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη

ΟΙ ΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΠΟΙΗΜΑ ΝΗΦΩΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΙΒΗΡΙΤΟΥ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΕΥΛΟΓΙΑ

ΓΕΥΣΕΙΣ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΡΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΑΛΥΒΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ