«Σήμερον κρεμᾶται…»

                                                                         Γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

                             «Σήμερον κρεμᾶται…»

 Η ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ 18 ου ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΟΥ

Μεγάλη Παρασκευή, μέ τήν φύση νά συστενάζει μέ τόν παθόντα Ἰησοῦ.

«Ἀφῆστε τά βάρη καί τόν πόνο σας στά πόδια τοῦ Ἐσταυρωμένου πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, γιά νά ἀναπαυθεῖτε», ἔλεγε ὁ  ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης.

   Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δεῖ πραγματικά τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ δέ θά δυσκολευθεῖ μετά πολύ νά διακρίνει τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως.

Γιατί ὅποιος νιώσει τήν ἀγάπη πού σταυρώνεται ξέρει ὅτι γι᾿ αὐτή τήν ἀγάπη δέν ὑπάρχει θάνατος.

   Ὁ Χριστός, ὁ ἐνσαρκωμένος Θεός, μᾶς συνδέει πάλι μέ τήν πηγή τῆς ζωῆς, μέ τήν ἀγάπη πού σταυρώνεται. Ἔτσι καί ὅποιος θέλει νά τόν ἀκολουθήσει, νά διαβεῖ τόν δρόμο πού θά τόν φέρει σ᾿ Ἐκεῖνον, πρέπει νά ἀρνηθεῖ τόν ἑαυτό του καί νά πάρει τόν σταυρό στόν ὁποῖο θά σταυρώσει τόν ἐγωκεντρισμό του.

«Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις καί ὀψόμεθα»

Γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

«Καθαρθῶμεν τάς αἰσθήσεις καί ὀψόμεθα»

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ (ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ) ΣΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ. 
ΕΡΓΟ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΩΝ ΕΚ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ. 1779

Ὁ Κύριος, πρίν ἀπό τόν Μυστικό Δεῖπνο, ζώστηκε τό «λέντιον» καί ἔπλυνε τά πόδια τῶν μαθητῶν Του, δείχνοντάς μας ὅτι ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στή θέωση, περνάει ἀπό τήν πύλη τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ἐν Χριστῷ κοινωνίας μέ τόν συνάνθρωπο (Ἀκολουθία τοῦ Νιπτῆρος).

 Μόνο ἔτσι θά μπορέσουμε νά συμμετέχουμε στό κατεξοχήν μυστήριο τῆς συναντήσεως τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Χριστό, πού εἶναι καί τό κέντρο τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας· τήν Θεία Εὐχαριστία (Μεγάλη Πέμπτη).

Συμπορευόμενοι νοερά μέ τόν Χριστό στό δρόμο γιά τόν Γολγοθᾶ, ἄς σταθοῦμε κι ἐμεῖς κάτω ἀπό τόν Σταυρό. Κι ἐκεῖ πού Ἐκεῖνος θά σταυρώνεται γιά τίς δικές μας ἁμαρτίες, ἄς σταυρώσουμε τά πάθη μας·

 «Τάς αἰσθήσεις ἡμῶν καθαράς τῷ Χριστῷ παραστήσωμεν, καί ὡς φίλοι τάς ψυχάς ἡμῶν θύσωμεν δι’ αὐτόν, καί μή ταῖς μερίμναις τοῦ βίου, συμπνιγῶμεν ὡς ὁ Ἰούδας...»

                                                           (α΄ ἀντίφωνο ἀκολουθίας τῶν Παθῶν)

Ἡ σιγή τοῦ θάμβους

                                                          Γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

Ἡ σιγή τοῦ θάμβους

 Η παραβολή της ακάρπου συκής

Τοιχογραφία στον εξωνάρθηκα του Καθολικού της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας

Έργο Ζαχαρίου Χρήστου,1852

Στήν κατανυκτική ἀλλά καί μεγαλειώδη θεία λατρεία στό Ἅγιον Ὄρος, οἱ μοναχοί ζοῦν στιγμές μοναδικές: ἡ προετοιμασία, ἡ γιορτή, ἡ ἐπικοινωνία εἶναι κοινά. Ἄνθρωποι καί ἄγγελοι συνεορτάζουν! Μέ ἀκατάληπτο τρόπο οἱ ψυχές διαβαίνουν στήν αἰωνιότητα.

Ἡ ἐκκλησιαστική τάξη, πού ἀντικατοπτρίζει τήν τάξη τοῦ οὐράνιου καί φρικτοῦ θυσιαστηρίου, στό Ἅγιον Ὄρος διαφυλάσσεται ἀπαρασάλευτη καί κατά τή διάρκεια τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας καί τοῦ Πάσχα.

Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα μᾶς προσφέρει μεγαλειώδεις στιγμές ἐπικοινωνίας μέ τόν Χριστό. Τό ἀνυπέρβλητο κάλλος τῶν ὕμνων, πού συνέθεσε ὁ θεοκίνητος νοῦς τῶν ἱερῶν ποιητῶν τῆς Ἐκκλησίας, τό θεολογικό βάθος τῶν ἱερῶν τελετῶν, δημιουργοῦν ψυχική ἀνάταση, πού φθάνει τό δέος. Ἐδῶ ἁρμόζει ἡ σιγή τοῦ θάμβους.