ΜΝΗΜΗ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ

Μνήμη τοῦ ὁσίου  Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ

 

Μὲ ἰδιαίτερη κατάνυξη, σήμερα 04/01/2013 (κατὰ τὸ Ἁγιορείτικο Ἡμερολόγιο), ἐορτάστηκε γιά πρώτη φορὰ μετὰ τὴν προσφάτη ἁγιοκατάταξη, στό παρέκκλησι τῆς Καλύβης τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου, ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς Νικηφόρου τοῦ Λεπροῦ.

Στήν ὡς ἄνω Καλύβη, βρίσκεται τμῆμα τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ ὁσίου Νικηφόρου, δωρηθὲν ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Εὐμενίου Σαριδάκη, στόν Γέροντα τῆς Καλύβης Πατάπιο μοναχό.

Στήν ἐόρτιο αὐτὴ συνάξῃ, προσήλθαν ἀρκετοὶ Καυσοκαλυβίτες Πατέρες γιά νά προσκυνήσουν τὸ χαριτόβρυτο τοῦ Ἁγίου Λείψανο καὶ νά ἐκζητήσουν τίς πρὸς Θεὸν πρεσβεῖες Του.

Βίος Ἁγίου Νικηφόρου Ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Νικηφόρος, κατά κόσμον Νικόλαος Τζανακάκης, ἐγεννήθη στό χωριό Σηρικάρι τοῦ Νομοῦ Χανίων Κρήτης. Σέ πολύ μικρή ἡλικία στερήθηκε καί τούς δύο γονεῖς του. Ὅταν ἔγινε δεκατριῶν ἐτῶν, ὁ παπποῦς του τόν ἔστειλε νά ἐργαστῆ σ’ ἕνα κουρεῖο στά Χανιά. Στήν ἐργασία αὐτή τόν ἀγαποῦσαν ὅλοι, ἐπειδή ἦταν ὄμορφος, ἔξυπνος καί κοινωνικός. Ὅμως ἡ ζωή τοῦ ἐπεφύλασσε ἕνα πολύ δύσκολο καί ὀδυνηρό ἄθλημα, πού ἄρχισε τότε, μέ τήν ἐμφάνιση τῶν πρώτων σημαδιῶν τῆς νόσου τοῦ Χάνσεν, τῆς γνωστῆς Λέπρας. Γιά νά μή τόν ἀντιληφθοῦν οἱ ἀρχές καί τόν κλείσουν στό ἄνυδρο νησί τῆς Σπιναλόγκας, σέ ἡλικία μόλις δεκαέξι ἐτῶν ἔφυγε γιά τήν ᾿Αλεξάνδρεια. ᾿Εκεῖ γνωρίστηκε μέ τήν ἀνθοῦσα τότε ῾Ελληνική παροικία καί μέ ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχικοῦ θρόνου καί ὅλοι αὐτοί ἀγάπησαν πολύ τόν καλό Νικόλαο. Μετά ἀπό λίγα χρόνια, πού τά σημάδια τῆς νόσου ἔγιναν πολύ ἐμφανῆ, ἔπρεπε καί ἀπό ἐκεῖ νά φύγει. Νά πάει, ὅμως, ποῦ; Κανένα δέν γνώριζε πουθενά. Τότε ἕνας ᾿Αρχιερεύς, πού ὁ Νικόλαος τοῦ ἐμπιστεύθηκε τό πρόβλημά του, τόν ἔστειλε στό λωβοκομεῖο τῆς Χίου, κοντά στόν Πατέρα ῎Ανθιμο, τόν μετέπειτα Ἅγιο Ἄνθιμο. Μετά τρία χρόνια, ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος τόν ἔκειρε μοναχό, μέ τό ὄνομα Νικηφόρος. Κοντά στόν Πατέρα ῎Ανθιμο, ὁ Πατήρ Νικηφόρος ἔφθασε σέ μεγάλα μέτρα ἀρετῆς. Ὅταν ἔκλεισε τό λωβοκομεῖο τῆς Χίου, ὁ Πατήρ ῎Ανθιμος τόν ἔστειλε στόν ᾿Αντιλεπρικό Σταθμό τῶν ᾿Αθηνῶν μέ συστατική ἐπιστολή, στήν ὁποία ἔγραφε στόν Πατέρα Εὐμένιο, πού ὑπηρετοῦσε ἐκεῖ, νά προσέξη «τόν θησαυρό πού τοῦ στέλνει ἡ Παναγία», διότι ἔχει πολλά νά ὠφεληθῆ ἀπό αὐτόν. ᾿Εκεῖ ὁ Πατήρ Νικηφόρος πέρασε ὅλη τήν ὑπόλοιπη ζωή του.῾Ο Πατήρ Εὐμένιος τόν φρόντισε μέ πολλή ἀγάπη καί τόν εἶχε ὡς πνευματικό του πατέρα. ῾Ο Ὅσιος πατήρ ἡμῶν Νικηφόρος ἐκοιμήθη στίς 4 ᾿Ιανουαρίου 1964, προπαραμονή τῶν Θεοφανείων. Ἀπό τό βιβλίο Σίμωνος Μοναχοῦ «ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ, ΤΗΣ ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ»

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ

Ἦχος α´

Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα,
καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι
ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν,
νῦν δὲ δόξῃ ἐστεφάνωται παρ᾽ Αὐτοῦ, θαυμάτων διακρίσεσιν.
Χαίροις τῶν Μοναστῶν χειραγωγέ, χαίροις φωτὸς ὁ πρόβολος·
χαίροις ὁ εὐωδίας χαρμονήν, προχέων ἐκ λειψάνων σου.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Ὀρθόδοξος Λυρική Πανοπλία, ὑπό ἀρχιμανδρίτου Παναρέτου Πολυκάρπου, Ἐν Ἀθήναις 1927

Σημείωση ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ: Ὁ ἀρχιμανδρίτης Πανάρετος (+ 1943) καταγόταν ἀπό τίς Ἀρχάνες Ἡρακλείου Κρήτης καί ἀσκεῖτο στήν καλύβη τῆς Μεταμορφώσεως τῆς σκήτης Καυσοκαλυβίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὑπῆρξε ἄριστος ἁγιογράφος καί συνεργάτης τοῦ ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως στίς ἐκδόσεις του. Περί αὐτοῦ βλ. στό βιβλίο τοῦ π. Παταπίου Καυσοκαλυβίτου, Ἁγιασμένες μορφές τῶν Καυσοκαλυβίων, σ. 211-216.