Ἡ σιγή τοῦ θάμβους

                                                          Γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

Ἡ σιγή τοῦ θάμβους

 Η παραβολή της ακάρπου συκής

Τοιχογραφία στον εξωνάρθηκα του Καθολικού της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας

Έργο Ζαχαρίου Χρήστου,1852

Στήν κατανυκτική ἀλλά καί μεγαλειώδη θεία λατρεία στό Ἅγιον Ὄρος, οἱ μοναχοί ζοῦν στιγμές μοναδικές: ἡ προετοιμασία, ἡ γιορτή, ἡ ἐπικοινωνία εἶναι κοινά. Ἄνθρωποι καί ἄγγελοι συνεορτάζουν! Μέ ἀκατάληπτο τρόπο οἱ ψυχές διαβαίνουν στήν αἰωνιότητα.

Ἡ ἐκκλησιαστική τάξη, πού ἀντικατοπτρίζει τήν τάξη τοῦ οὐράνιου καί φρικτοῦ θυσιαστηρίου, στό Ἅγιον Ὄρος διαφυλάσσεται ἀπαρασάλευτη καί κατά τή διάρκεια τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας καί τοῦ Πάσχα.

Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα μᾶς προσφέρει μεγαλειώδεις στιγμές ἐπικοινωνίας μέ τόν Χριστό. Τό ἀνυπέρβλητο κάλλος τῶν ὕμνων, πού συνέθεσε ὁ θεοκίνητος νοῦς τῶν ἱερῶν ποιητῶν τῆς Ἐκκλησίας, τό θεολογικό βάθος τῶν ἱερῶν τελετῶν, δημιουργοῦν ψυχική ἀνάταση, πού φθάνει τό δέος. Ἐδῶ ἁρμόζει ἡ σιγή τοῦ θάμβους.

Ζώντας τή Μεγάλη Ἑβδομάδα τά μεγάλα γεγονότα τῆς σωτηρίας μας

                                                            Γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

Ζώντας τή Μεγάλη Ἑβδομάδα τά μεγάλα γεγονότα τῆς σωτηρίας μας

Η παραβολή των 10 παρθένων

Τοιχογραφία στον εξωνάρθηκα του Καθολικού της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας

Έργο Ζαχαρίου Χρήστου,1852

Ἡ Ἐκκλησία μας ὅρισε, ἡ ἑβδομάδα τῶν Παθῶν νά ὀνομάζεται Μεγάλη Ἑβδομάδα ἐξ αἰτίας τῶν μεγάλων καί ὑπερφυσικῶν γεγονότων πού ἔλαβαν χώρα σ᾿ αὐτή. 

 Λέγεται Μεγάλη ὄχι γιατί εἶναι χρονικά μεγαλύτερη ἀπό τίς ἄλλες ἑβδομάδες τοῦ χρόνου, ἀλλά γιατί τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, λαϊκοί, κληρικοί καί μοναχοί, ζοῦμε τά μεγάλα γεγονότα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους.

    Οἱ πιστοί καλούμαστε νά ἔ­χου­με συ­νε­χῶς πνευ­μα­τι­κή ἐ­γρή­γορ­ση καί νά μήν εἴ­μα­στε ρά­θυ­μοι σάν τίς «μω­ρές» ἐ­κεῖ­νες Παρ­θέ­νες τῆς πα­ρα­βο­λῆς, μι­ά πού ὁ Νυμ­φί­ος ἔρ­χε­ται «ἐν τῷ μέ­σῳ τῆς νυ­κτός».

 Βέ­βαι­α ὁ νυμ­φί­ος τῆς ψυ­χῆς μας Χρι­στός, ἔρ­χε­ται πά­ντο­τε καί μέ πολ­λές μορ­φές, κά­θε στι­γμή τῆς ζω­ῆς μας.

Ἄς εἴ­μα­στε λοι­πόν ἄ­γρυ­πνοι πνευ­μα­τι­κά καί ἄς ἀ­γω­νι­ζό­μα­στε, ὥ­στε νά μή μεί­νου­με ἔ­ξω ἀ­πό τήν Βα­σι­λεί­α Του.                   

Εἰσερχόμενοι στόν Νυμφῶνα τοῦ Σωτήρα τῆς ψυχῆς μας

                                                     Γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

Εἰσερχόμενοι στόν Νυμφῶνα τοῦ Σωτήρα τῆς ψυχῆς μας

Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ξεκινᾶ μέ τήν ἀκολουθία τοῦ Νυμφίου τό βράδυ τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων καί φθάνει μέχρι τήν πρωϊνή λειτουργία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Ἑβδομάδα μυσταγωγική, λαμπρότητα ἁγιοπνευματική, σιγεῖ πᾶσα σάρκα καί ἡ ἱεροπρεπής τάξη τοῦ συναξαρίου μᾶς ἀναγγέλει ὅτι: «Τῇ ἁγίᾳ καί Μεγάλῃ Ἑβδομάδᾳ, οἱ τά πάντα καλῶς παραταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Αποστόλων καί τῶν ἱερῶν Εὐαγελλίων παραδεδώκασι…».

  Ἡ ἐκκλησιαστική τάξη, πού ἀντικατοπτρίζει τήν τάξη τοῦ οὐράνιου καί φρικτοῦ θυσιαστηρίου, στό Ἅγιον Ὄρος διαφυλάσσεται γιά αἰῶνες ἀπαρασάλευτη καί κατά τή διάρκεια τῆς Μεγάλη Ἑβδομάδας καί τοῦ Πάσχα.

«Ἡ εἰκών τοῦ Νυμφίου τοποθετεῖται ἐπί τῆς ἁγίας τραπέζης καί ἅπτεται κηρίον ἔμπροσθεν αὐτῆς. Ὁ ἱερεύς θυμιᾶ εἰς τό ‘’Ἐπακούσαι σου’’ διά τοῦ παπαδικοῦ κατσίου, ὡς εἴθισται. Ὀ ἐκκλησιαστικός φροντίζει νά διατηρηθῇ ἀννημένον ἕως τῆς τοῦ Νυμφίου ἐξόδου ὑπό τοῦ ἱερέως, ἄν καί κατά τήν ἀρχαίαν τάξιν ἡ εἰκών τοποθετεῖται ὑπό τοῦ εκκλησιαστικοῦ εἰς τό προσκυνητάριον, ἄνευ ἰδιαιτέρας ἐξόδου.

 Μετά τόν Ἑξάψαλμον καί τήν συναπτήν ψάλλεται τό ‘’Ἀλληλούϊα’’ ἀργόν εἰς ἀρχαῖον μέλος καί δίς εἰς σύντομον. Εἶτα τό ἀργόν ‘’Ἰδού ὀ Νυμφίος’’ δίς καί ἅπαξ σύντομον.

Ἀρχομένου τοῦ πρώτου τροπαρίου ἐξέρχεται διά τῆς ὡραίας πύλης ὁ ἱερεύς μετά τῆς εἰκόνος τοῦ Νυμφίου καί θέτει αὐτήν εἰς τό προσκυνητάριον, προπορευομένου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μετά εἰσοδικοῦ. Χαιρετᾶ ὁ ἱερεύς, εἶτα ὁ ἡγούμενος καί οἱ λοιποί κατά τήν τάξιν αὐτῶν. Ὁ ἐκκλησιαστικός ἀνάπτει τήν τοῦ προσκυνηταρίου λαμπάδα…».

 (ἀπό τό Ἁγιορειτικόν Τυπικόν τῆς ἐκκλησιαστικῆς Ἀκολουθίας)