Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ

Ἄρθρο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου πού δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα Δημοκρατία, τήν Μεγάλη Πέμπτη, 5 Απριλίου 2018

ΕΙΣΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Ἄρθρο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου πού δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα Δημοκρατία, τήν Μεγάλη Δευτέρα, 2 Απριλίου 2018

ΟΣΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ (+12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1730)

                                                                                                               Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου 

                                               Ὅσιος Ἀκάκιος ὁ Καυσοκαλυβίτης.

Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 12 Ἀπριλίου

Μία ἀπό τίς μεγάλες ὁσιακές μορφές πού ἐβλάστησαν στό φυτώριο τῶν ἁγίων ἀνδρῶν, τό Ἅγιον Ὄρος, εἶναι ὁ ὅσιος Ἀκάκιος ὁ Νέος ὁ Καυσοκαλυβίτης. Ὁ ὅσιος Ἀκάκιος γεννήθηκε στά 1630 στό χωριό Γόλιτζα τῶν Ἀγράφων, πού ἀργότερα, στά 1927, μετονομάστηκε πρός τιμήν του σέ Ἅγιος Ἀκάκιος. Στά 23 του χρόνια, ποθώντας τή μοναχική ζωή, ἀναχωρεῖ ἀπό τήν γενέτειρά του καί γίνεται μεγαλόσχημος μοναχός στή μονή Ἁγίας Τριάδος Σουρβιᾶς, τήν ὁποία εἶχε ἱδρύσει περί τό 1534/5 ὁ ὅσιος Διονύσιος ὁ ἐν Ὀλύμπῳ στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Μακρυνίτσας τοῦ Πηλίου. Ἀργότερα, καθώς εἶχε κλίση περισσότερο στήν ἡσυχαστική ζωή, ἀναχωρεῖ ἀπό τό κοινόβιο γιά τόν ἱερό Ἄθωνα. Κατόπιν περιπλανήσεων στή Σκήτη τῆς Ἁγίας Ἄννας καί σέ ἡσυχαστήρια τῆς Καψάλας καί τῶν μονῶν Γρηγορίου καί Διονυσίου, κατέληξε -μέ τήν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ Γαλακτίωνος Κατουνακιώτου- στά Καυσοκαλύβια, ἀρχικά, στά 1660, στήν περιοχή τῆς Μεταμορφώσεως (μοναστικό οἰκισμό πού βρισκόταν σέ ὕψωμα, βόρεια τῶν Καυσοκαλυβίων) καί στή συνέχεια, στά 1680, στήν περιοχή τῆς σημερινῆς Σκήτης.

Τό σπήλαιο πού βρίσκεται στήν ἀνατολική πλευρά τῆς σκήτης σέ ὑψόμετρο 250 μέτρων, γνωστό στίς μέρες μας ὡς Σπήλαιο Ἁγίου Ἀκακίου καί στό ὁποῖο τό πρῶτο μισό τοῦ 14ου αἰ., εἶχε ἀσκηθεῖ ὁ μεγάλος ἁγιορείτης ἡσυχαστής ὅσιος Μάξιμος ὁ Καυσοκαλύβης, ἔμελλε νά γίνει ἡ μοναχική παλαίστρα τοῦ ὁσίου Ἀκακίου. Ἐκεῖ, κάτω ἀπό δύσκολες συνθῆκες διαβίωσης, ἀγωνιζόταν μέ θαυμαστό τρόπο, ζώντας μέ ὑπερβολική -κατά τόν βιογράφο του- ἄσκηση. Σύμφωνα μέ τό Βίο, «ἐπειδή ὁ τόπος ἦταν ἄνυδρος, τόν μέν χειμώνα μάζευε βρόχινο νερό σέ μία στάμνα, τό δέ καλοκαίρι, ἐρχόταν ἕνα μικρό σύννεφο πάνω ἀπό τό Σπήλαιο καί ἔβρεχε, μέχρις ὅτου γέμιζε ἡ στάμνα καί τό σύννεφο ἔφευγε πάλι». Συχνές καί σφοδρές ἐπίσης ἦταν καί οἱ ἐπιθέσεις πού δεχόταν ὁ Ὅσιος ἀπό τούς δαίμονες, οἱ ὁποῖοι τόν πείραζαν ποικιλοτρόπως. Ἔτσι ἀγωνιζόμενος ὁ ὅσιος Ἀκάκιος, εἵλκυσε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, πού τόν ἀντάμειψε μέ πολλές ἀρετές καί χαρίσματα, ὅπως τό διορατικό καί ἐκεῖνο τῆς νοερᾶς προσευχῆς, καθώς καί θείες ἀποκαλύψεις.

Ἡ φήμη τοῦ διορατικοῦ ἁγίου γέροντος ξέφυγε ἀπό τήν ἐρημική περιοχή τῶν Καυσοκαλυβίων. Ἔτσι ὁ Ὅσιος γίνεται γνωστός τόσο στό ὑπόλοιπο Ἅγιον Ὄρος ὅσο κι ἔξω ἀπ' αὐτό. Πολλοί -ἀνάμεσά τους καί "ἐπώνυμοι", ὅπως ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Χρύσανθος Νοταρᾶς (1707-1730) καί ὁ ρῶσος περιηγητής, μοναχός Βασίλειος Μπάρσκι (1701-1747), πού ἐπισκέφθηκε τόν Ὅσιο στά 1726- εἶναι αὐτοί πού φθάνουν στόν ὅσιο Ἀκάκιο καί φεύγουν ὠφελημένοι τόσο ἀπό τήν ἁγία του ζωή ὅσο κι ἀπό τή διδασκαλία του. Μέ τόν καιρό, ἀρκετοί μονάζοντες συγκεντρώθηκαν γύρω ἀπό τόν ὅσιο Ἀκάκιο, ἐμπιστευόμενοι τή σωτηρία τους στίς θεοπειθεῖς εὐχές του καί στίς πλούσιες ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες του. Ἔτσι, στίς ἀρχές τοῦ 18ου αἰ., ἔχουμε τήν ὀργάνωση ἀπό τόν Ὅσιο τῆς νέας μοναστικῆς αὐτῆς κοινότητας σέ Σκήτη, κατά τά πρότυπα τῆς σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννας. Λίγο ἀργότερα, μέ θαυματουργία τοῦ ἰδίου ἀνέβλυσε καί τό νερό-ἁγίασμα ἀπό τήν μέχρι τότε ἄγονη καί ἄνυδρη γῆ τῶν Καυσοκαλυβίων. Ἡ ὕπαρξη τοῦ νεροῦ συνέβαλε στήν περαιτέρω ἀκμή τῆς Σκήτης, ἡ ὁποία ἀφιερώθηκε ἀπό τόν ἅγιο ἱδρυτή της στήν Ἁγία Τριάδα. Οἱ μέχρι τότε πρόχειρα στημένες καλύβες κτίζονται τώρα πέτρινες, ἐνῶ δημιουργοῦνται οἱ κῆποι, ὁ ὑδρόμυλος καί ἄλλα κοινοφελῆ κτίσματα. Σύντομα κτίζεται καί τό πρῶτο Κυριακό τῆς σκήτης, μέ πρωτοβουλία τοῦ Λαυριώτη προηγουμένου καί σκευοφύλακα Νεοφύτου τοῦ Χίου (+ 1732). Ὁ τελευταῖος μάλιστα ἀξιωματοῦχος κατέστησε καί ἐπίσημα τόν ὅσιο Ἀκάκιο πρῶτο Δικαῖο στή Σκήτη, προσφέροντάς του καί τή σχετική ράβδο.

Ὁ ὅσιος Ἀκάκιος κατέχει μία ἀπό τίς δεσπόζουσες θέσεις στό ὑπερχιλιετές ἁγιορειτικό ἁγιολόγιο, ὄχι μόνο λόγω τῆς ἄκρας ἀσκήσεως καί τῶν πολλαπλῶν χαρισμάτων, τῶν πολλῶν θαυμάτων καί τῆς νεοησυχαστικῆς διδασκαλίας του ἤ ἐπειδή ἀναδείχθηκε ἱδρυτής τῆς δεύτερης στή τάξη Σκήτης τοῦ Ἄθω. Ἡ διακονία του στή Ἐκκλησία ὡς ἀλείπτου νεομαρτύρων θεωρεῖται ἀπό ὅλους τούς ἐρευνητές, ἐξίσου σημαντική. Εἶναι μάλιστα χαρακτηριστικό, ὅτι ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, στό Νέο Μαρτυρολόγιό του, ἔχει συμπεριλάβει καί τόν Βίο τοῦ ὁσίου Ἀκακίου, ἄν καί ὁ τελευταῖος δέν εἶχε μαρτυρικό τέλος «... διά τήν ὑπεράνθρωπον Πολιτείαν του καί τούς τρεῖς Ὁσιομάρτυρας ὁποῦ ἔκαμε», ὅπως γράφει ὁ ἴδιος ὁ ὅσιος Νικόδημος. Πρόκειται γιά τούς νέους ὁσιομάρτυρες Ρωμανό (†5 Ἰανουαρίου 1694), Νικόδημο (†10 Ἰουλίου 1722) καί Παχώμιο (†7 Μαῒου 1730), πού μαρτύρησαν γιά τόν Χριστό, ἀφοῦ πρῶτα ἑτοιμάστηκαν καί ἐμψυχώθηκαν ἀπό τόν ὅσιο Ἀκάκιο, ἀσκούμενοι ὡς ὑποτακτικοί του στήν Καλύβη τοῦ Ὁσίου.

Ἀξιοσημείωτη εἶναι καί ἡ διδασκαλία τοῦ ὁσίου Ἀκακίου. Τήν ἐποχή του, οἱ μοναστηριακές ἀρχές τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶχαν δείξει τήν πρόθεσή τους -πρός ἐλάττωση τῶν ἴδιων φορολογικῶν βαρῶν, πού προέρχονταν τόσο ἀπό τόν κεφαλικό ὅσο καί τόν κτηματικό φόρο- νά ἐπιβάλλουν φόρους στούς ἐκτός τῶν μονῶν ἀσκουμένους ἐξαρτηματικούς ἀδελφούς. Ἐκτός ἀπό τό γογγυσμό τῶν πατέρων τῆς Σκήτης γιά τά παραπάνω, κάποιοι ἐπιπλέον ἰσχυρίζονταν ὅτι ὁ κεφαλικός φόρος εἶναι τό σφράγισμα τοῦ ἀντιχρίστου. Ὁ Ὅσιος, στηρίζοντας τούς πατέρες καί κατ’ ἐπέκταση τούς ὑπόδουλους χριστιανούς στό νά ὑπομείνουν τή δοκιμασία τῆς δυσβάστακτης καί ἄδικης ἐκείνης φορολογίας, ἔλεγε: «Καλότυχος θά εἶναι αὐτός πού πληρώνει ἀγόγγυστα στούς Τούρκους τό χαράτσι καί τά ἄλλα δοσίματα», ἔχοντας κατανοήσει «τό τί ἀγαθά ἔχουν νά ἀπολαύσουν αὐτοί πού ὑπομένουν τόν βαρύτατο ζυγό τῶν ἄθεων τυρράνων γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ» καί «ὅτι θά συμμετέχουν στήν αἰώνια μακαριότητα, μέ τό νά πάσχουν τόσα δεινά, φυλάσσοντας τήν πίστη στόν Χριστό». Δίδασκε ἐπίσης ὅτι δύο σωματικές ἀρετές πρέπει νά καλλιεργεῖ ὁ μοναχός, στόν ἀγώνα του νά νικήσει τά σαρκικά πάθη· τή νηστεία καί τήν ἀγρυπνία. Κάποτε, στήν ἀπορία μαθητή του, πάνω στήν ἀλήθεια τοῦ λόγου τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου πού λέγει, ὅτι ‘‘ἄν ὁ Χριστιανός δέν καταφέρει νά δεῖ τόν Χριστό στήν παρούσα ζωή, ἄς μήν ἐλπίζει νά τόν δεῖ οὔτε στή μέλλουσα’’, ἔλαβε τήν ἀπάντηση: «Ἀλήθεια εἶναι, τέκνο μου, καί μήν ἀμφιβάλλεις στούς λόγους τοῦ Ἁγίου. Κι αὐτό βέβαια διότι, ἄν ὁ Χριστιανός δέν ἀποκτήσει τήν ὅραση τῶν νοερῶν ὀφθαλμῶν, ὥστε νά βλέπει καθαρά τόν Χριστό ἐδῶ, στήν παρούσα ζωή, δέν ὑπάρχει τρόπος οὔτε ἐκεῖ νά τόν δεῖ». Στήν ἐρώτησε πάλι τοῦ μαθητή του, ἄν βλέπει ὁ ἄνθρωπος τόν Χριστό στήν παρούσα ζωή, μέ τά σωματικά ἤ τά νοερά μάτια, ἀπάντησε: «Μέ τά νοερά! Πλήν ὅμως νά ξέρεις, ὅτι ἐκεῖνος πού θά ἀξιωθεῖ αὐτοῦ τοῦ χαρίσματος, ὅταν ἔλθει σέ τέτοιες ἀποκαλύψεις, βλέπει τά νοερά σάν αἰσθητά. Κι αὐτό γιατί ἡ αἴσθηση τῶν σωματικῶν ὀφθαλμῶν μένει τότε τελείως ἀνενέργητη».

Ὁ ὅσιος Ἀκάκιος, μετά τήν ἀποδημία γιά τό μαρτύριο τοῦ ὁσιομάρτυρα Παχωμίου, ἀσθένησε καί ἀναχώρησε κι αὐτός γιά τόν Κύριο στίς 12 Ἀπριλίου, Κυριακή τῶν Μυροφόρων τοῦ ἔτους 1730, ἀφοῦ εἶχε προγνωρίσει τόν θάνατό του. Στόν τελευταῖο ἀσπασμό συνέτρεξε πλῆθος μοναχῶν ἀπ’ ὅλο τόν Ἄθω, πού ὅλοι τους θρηνοῦσαν γιά τή στέρησή του. Τόν κατά πλάτος Βίο καθώς καί τήν Ἀκολουθία τοῦ ὁσίου Ἀκακίου συνέταξε μετά τό 1740 ὁ λόγιος ὑποτακτικός του ἱερομόναχος Ἰωνᾶς ὁ Καυσοκαλυβίτης ἀπό τήν Καστανιά τῶν Ἀγράφων († 1765). Ὁ Ἰωνᾶς μάλιστα ἐκπλήρωσε τήν ἐπιθυμία τοῦ Ὁσίου νά ἀνεγερθοῦν τόσο τό νέο Κυριακό τῆς Ἁγίας Τριάδος (1745) ὅσο καί τό παρεκκλήσι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Καλύβης τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου (1747), μεριμνώντας μάλιστα καί γιά τήν ἱστόρησή τους ἀπό τόν Ἀγραφιώτη ὅσιο ἱερομόναχο Παρθένιο Σκούρτο καί τούς μαθητές του, περί τά 1759. Ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Ἀκακίου ἑορτάζεται πανορθοδόξως στίς 12 Ἀπριλίου. Στήν ἀσκητική ὅμως παλαίστρα του, τό ἱερό Σπήλαιο καί τήν ὁμώνυμη Καλύβη του, ὁ ὅσιος Ἀκάκιος τιμᾶται ἀπό τούς Καυσοκαλυβίτες Πατέρες τήν Κυριακή τῶν Μυροφόρων, μέ ὁλονύκτιο Πανηγυρική Ἀγρυπνία. Στό σεπτό Κυριακό τῆς Σκήτης, φυλάσσεται ἡ ἁγία κάρα τοῦ Ἁγίου, στήν Καλύβη του ἡ κάτω σιαγόνα του, ἐνῶ στή Μεγίστη Λαύρα τό μεγαλύτερο μερος τῶν ἱερῶν λειψάνων του. Στό σπήλαιο τῶν Καυσοκαλυβίων, πού φέρει καί τήν ἐπωνυμία του σώζεται καί ἡ κλινοστρωμνή τοῦ Ὁσίου.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος πλ.α΄. Τόν συνάναρχον Λόγον

Πρός Χριστόν τόν Σωτῆρα Πάτερ Ἀκάκιε, σέ πρεσβευτήν καί μεσίτην ἡμεῖς κεκτήμεθα νῦν, συμπαράλαβε τούς τρεῖς Ὁσιομάρτυρας, σούς φοιτητάς τόν Ρωμανόν καί τόν Παχώμιον ὁμοῦ Νικόδημον καί αἰτεῖτε, δωρηθῆναι πλημελημάτων, ἡμῶν τήν λύσιν καί παντοίων δεινῶν.

Βιβλιογραφία

Προσκυνητάριον τῆς Βασιλικῆς καί Σεβασμίας Μονῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ. Συντεθέν μέν παρά Μακαρίου Κυδωνέως τοῦ ἐκ χώρας Χανίων, τοῦ Τριγώνη, τοῦ καί τῆς αὐτῆς Μονῆς Σκευοφύλακος, τύποις δέ νῦν πρῶτον ἐκδοθέν, ἐπιμελείᾳ καί δαπάνῃ τοῦ Πανοσιωτάτου Κυρίου Σεργίου ἱερομονάχου, τοῦ ἐκ ταύτης τῆς Ἁγίας Λαύρας. Ἐνετίησιν 1772, σ. 49-50. ΣΑΒΒΑΣ ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ, Προσκυνητάριον τῆς βασιλικῆς καί σεβασμίας μονῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ Ἄθῳ, Ἐνετίησιν 1780, σ. 78-79. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Νέον Μαρτυρολόγιον, Ἀθῆναι 1856, σ. 9 σημ. 1, 286-294. Τοῦ ἰδίου, Ἀκολουθία ἀσματική καί ἐγκώμιον τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν τῶν ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω διαλαμψάντων, Ἑρμούπολις 1847, σ. 80-88. ΕΥΛΟΓΙΟΣ ΚΟΥΡΙΛΑΣ ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ, Ἱστορία τοῦ ἀσκητισμοῦ τ. Α΄, Θεσσαλονίκη 1929, σ. 66-84. Εὐρυτανικόν Λειμωνάριον (ἐπιμέλ. Κ. Βαστάκη πρεσβυτ.), Ἀθήνα 1978. ΒΙΚΤΩΡ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, Μέγας Συναξαριστής τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τ.Δ΄, ἔκδ. Ε΄. ΓΚΑΛΙΟΣ Ν., Ὅσιος Ἀκάκιος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθήνα 1993. ΜΗΛΙΤΣΗΣ Γ., Ὁ Ὅσιος Ἀκάκιος ὁ Καυσοκαλυβίτης, Τρίκαλα 1986. Πανηγυρική Ἀκολουθία Ἁγίου Ἀκακίου Καυσοκαλυβίτου, ἐκδ. Καλύβης Ἁγ. Ἀκακίου, Ἅγιον Ὄρος 2001. ΠΑΤΑΠΙΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ, Ἅγιος Ἀκάκιος ὁ Καυσοκαλυβίτης. Ἀπό τό περιβόλι τῆς Παναγίας στόν κῆπο τοῦ Θεοῦ, ἐκδ. Καλύβης Ἁγ. Ἀκακίου (σειρά "Ἐρημοπολίτες" ἀρ. 7), Ἅγιον Ὄρος 2001. Ο ΙΔΙΟΣ, Ἰωνᾶς ὁ Καυσοκαλυβίτης. Ὁ βίος καί τά ἔργα μιᾶς πνευματικῆς μορφῆς τοῦ 18ου αἰ., ἔκδ. Καλύβης Ἁγ. Ἀκακίου, Ἅγιον Ὄρος 1999. Ο ΙΔΙΟΣ, Ἁγιασμένες μορφές τῶν Καυσοκαλυβίων. Ἀπό τόν ὅσιο Μάξιμο ὥς τό Γέροντα Πορφύριο, ἔκδ. Καλύβης Ἁγ. Ἀκακίου, Ἅγιον Ὄρος 2008, σ. 65-74. Β V. GRIGOROVIČ BARSKIJ, Πρώτη καί τρίτη περιοδεία εἰς τάς Μονάς καί τάς Σκήτας τοῦ Ἄθω. 1725-1726 (ρωσσιστί), Κίεβο 1877. ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ, Vtoroe poseščeni. Svjatoj Gory [B΄ ἐπίσκεψις εἰς τό Ἁγιώνυμο Ὄρος τοῦ Ἄθω. Ἐντυπώσεις], ἔκδ. Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Παντελεήμονος Ρωσικοῦ, Ἁγία Πετρούπολη 1887. Vtoroe putešestvie po svjatoj gore Afonkoij Arhimandrita, nyne Episkopa, Porfirija Uspenskago v gody 1858, 1859 i 1861, i Opisanie Skitov Afonskih, Μόσχα 1880, σ. 304, 504.

Φωτογραφίες:

Ὁ ἅγ. Άκάκιος. Κέντημα σέ έπιγονάτιο. Καλύβη Ἁγ. Άκακίου / Τό σπήλαιο τοῦ ἁγ. Ἀκακίου. Καλύβη Ἁγ. Ἀκακίου / Τά ἱερά λείψανα τοῦ ἁγ. Ἀκακίου. Καλύβη Ἁγ. Ἀκακίου.

ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΜΕΡΟΣ Α΄

Μέρος Α΄

Ἄν πεθάνεις πρίν πεθάνεις, δέν θά πεθάνεις ὅταν πεθάνεις

Ἄρθρο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου πού δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια τήν Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019

ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Μέρος Β΄ : Ἡ μνήμη θανάτου, ἀνάσταση ἀπό τόν θάνατο τῆς ψυχῆς

ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Μέρος Γ΄: Ὁ ἀληθινός μοναχός, εἰκόνα τοῦ ἀναστημένουΧριστοὺ

ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΜΕΡΟΣ Γ΄

Μέρος Γ΄

 Ο αληθινός μοναχός, εικόνα του αναστημένου Χριστού

Ἄρθρο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου πού δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2019

ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Μέρος Β΄. Ἡ μνήμη θανάτου, ἀνάσταση ἀπό τόν θάνατοτῆς ψυχῆς

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΤΑΠΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ

Συνέντευξη τοῦ γέροντα Παταπίου Καυσοκαλυβίτου στόν ἔγκριτο δημοσιογράφο Στέλιο Λουκᾶ, στήν τηλεοπτική ἐκπομπή: ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ, ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ, μέ ἀφορμή τό βιβλίο τοῦ π. Παταπίου (διδακτορική διατριβή) «Ὁ μοναχός Ἰάκωβος Νεασκητιώτης (+ 1869) καί τό ἔργο του».

Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης TV100. Δευτέρα, 25 Δεκεμβρίου 2017

Μέρος Α'

Μέρος Β'

ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Μέρος Β΄

                      Ἡ μνήμη θανάτου, ἀνάσταση ἀπό τόν θάνατο τῆς ψυχῆς

Ἄρθρο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου πού δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια. 30 Οκτωβρίου 2019

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΠΑΤΑΠΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ ΣΤΟ 2ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ

Τῶν Ἁγιορειτῶν Ὑμνογράφων ὁ Χορός. Ἡ καταγραφή τῆς ὑμνογραφικῆς παραγωγῆς στό Ἅγιον Ὄρος.

A choir of Athonite hymnographers. Recording hymnographie production on Mount Athos.

Περίληψη Εἰσηγήσεως τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου, στό 2ο Διεθνές Ἐπιστημονικό Ἐργαστήριο τῆς Ἁγιορείτικης Ἐστίας, Θεσσαλονίκη. 8-10 Δεκεμβρίου 2017

Όλο το κάλλος της Θεοτόκου είναι έσωθεν

Του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

 

«Δεῦτε ἅπαντα τά πέρατα τῆς γῆς, τήν σεπτήν Μετάστασιν τῆς Θεομήτορος μακαρίσωμεν· ὅθεν τῇ ἁγίᾳ Κοιμήσει αὐτῆς, ὁ κόσμος ἀνεζωοποιήθη, ἐν ψαλμοῖς καί ὕμνοις, καί ᾠδαῖς πνευματικαῖς, μετά τῶν Ἀσωμάτων καί τῶν Ἀποστόλων ἑορτάζων φαιδρῶς».

Ἀκολουθώντας τήν ἀνωτέρω προτροπή τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου συμμετέχουμε κι ἐμεῖς ἀπό τό Περιβόλι τῆς Παναγίας σ᾿ αὐτό τό μεγάλο θεομητορικό πανηγύρι, πού ἐκδηλώνεται σέ κάθε μεριά τῆς εὐλογημένης πατρίδας μας, ἀπό τό Ἁγιώνυμο Ὄρος τοῦ Ἄθωνα καί τήν Ἀθήνα καί ἀπό τόν Ἔβρο καί τήν Γαῦδο ἕως τήν Κέρκυρα καί τό Καστελλόριζο.

Καί συνερχόμαστε τό Δεκαπενταύγουστο γιά νά τιμήσουμε μέ ψαλμούς καί ὕμνους καί ὠδές πνευματικές, τήν φωτοφόρο μνήμη τῆς Κοιμήσεως τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. 

Κάθε θεομητορική ἑορτή εἶναι ὑπόθεση χαρᾶς γιά ὅλη τήν Ἐκκλησία, ἀκριβῶς γιατί ἡ Παναγία ἐδόξασε τό ἀνθρώπινο γένος, μέ τό νά γίνει τό πρόσωπο ἐκεῖνο πού δώρισε τήν σάρκα της γιά νά ἐνανθρωπίσει τό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. 

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἱεροί ὑμνογράφοι, οἱ εἰκονογράφοι, συναγωνίζονται στήν παρουσίαση τῆς ἀξίας τοῦ προσώπου τῆς Παναγίας μας, πού εἶναι ἡ χαρά τῶν Ἀγγέλων, ἡ δόξα τῶν Ἁγίων, ἀλλά καί ἡ προστασία ὅλων τῶν ἀνθρώπων εἴτε πάσχουν ἀπό διάφορες ἀσθένειες εἴτε ὑποφέρουν ἀπό τά ποικίλα προβλήματα, πού συνδέονται στενά μέ τόν ἀνθρώπινο βίο. 

Ἀνάμεσα στίς πολλές θεομητορικές ἑορτές σημαντική θέση κατέχει ἡ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου, πού ἀποκτᾶ μεγάλη σημασία καί ἀξία, τόσο ὡς πρός τό περιεχόμενό της, ἀφοῦ ἡ Παναγία νίκησε τήν φθορά καί τόν θάνατο μέ τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ, ὅσο καί ὡς πρός τόν χρόνο πού ἑορτάζεται. Γι᾿ αὐτό καί ἡ μεγάλη αὐτή ἑορτή ἔχει ὀνομασθεῖ ἀπό τόν σοφό ἑλληνικό λαό, τό Πάσχα τοῦ Καλοκαιριοῦ. 

Σέ κάθε θεομητορική ἑορτή, ἀλλά ἰδιαιτέρως στήν παρούσα ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, μᾶς δίνεται ἡ εὐκαιρία νά ἀποδώσουμε τήν ἀγάπη μας στήν μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Διά μέσου αὐτῆς βλέπουμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἀντιμετωπίζουμε τά προβλήματα πού μᾶς ταλαιπωροῦν. Διά τῆς Θεοτόκου ὁ Θεός ἀνέπλασε τό ἀνθρώπινο γένος, καί ἐμεῖς μέσα στήν Ἐκκλησία γευόμαστε τήν ἀνάπλαση αὐτή.

Ἡ ζωή μας ἀποκτᾶ ἄλλο νόημα καί περιεχόμενο. Γι᾿ αὐτό ἡ ἀγάπη μας πρός τήν Παναγία εἶναι ἀνταπόδοση τῶν ὅσων ἐκείνη ἔκανε καί ἐξακολουθεῖ νά κάνει γιά ἐμᾶς. 

Ἀνταύγειες αὐτῆς τῆς ἀγάπης εἶναι καί τά θεσπέσια ὑμνογραφήματα τῆς Ἐκκλησίας μας, πού εἶναι ἀφιερωμένα στήν Κυρία Θεοτόκο.

Οἱ θεῖοι μελωδοί τῆς Ἐκκλησίας μας γιά νά ἐκφράσουν τό ἄρρητο κάλλος τῆς Παρθένου ἐπιστρατεύουν στόν λόγο τους ὅλη τήν δημιουργία, φέρνοντας ὅλες τίς λαμπρές εἰκόνες τῆς φύσεως.

Καί τήν ὀνομάζουν «ἄρουραν εὔκαρπον», θάλασσα καί πέλαγος χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «ὄρθρον φαεινόν», «φωτεινήν νεφέλην», «ἄμπελον εὐκληματούσαν», «ἐλαίαν κατάκαρπον», «περιστεράν ἀμόλυντον».

Καί οἱ ψαλμωδοί, καταλαβαίνοντας τήν ἀδυναμία τους καταλήγουν τόν λόγο τους ὁμολογώντας: «Ὑπερίπταται, Θεοτόκε ἁγνή, τό θαῦμα σου τήν δύναμιν τῶν λόγων». Ξεπερνᾶ τό θαῦμα καί τό ἄρρητον κάλλος τῆς Παρθένου τό θαῦμα καί τό κάλλος ὁλόκληρης τῆς δημιουργίας. 

Μέ τήν Παναγία καταγλαΐζεται ὄντως ὁ κόσμος, καθώς εἶναι ἡ «μόνη κοσμήσασα τήν ἀνθρωπότητα τῷ τόκῳ αὐτῆς», κατά τόν ὑμνογράφο. Ὅλο τό κάλλος τῆς Παρθένου εἶναι ἔσωθεν. Εἶναι ὁ καρπός τῆς κοιλίας της, εἶναι ὁ Υἱός της, τό Φῶς του κόσμου: Ὁ Χριστός. 

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τήν ἱστορία καί τά προβλήματά του. Καί εἶναι γεγονός ὅτι ὁλόκληρος ὁ κόσμος σήμερα ἔχει ἀνάγκη ἀπό γνήσια καί εἰλικρινῆ Μετάνοια˙ μιά προοπτική, πού εἶναι ἡ μόνη δυνατή νά μᾶς ἐξαγάγει ἀπό τούς μονόδρομους τῆς παρούσας ζωῆς, καί τά ἀδιέξοδα τῆς σημερινῆς μονοδιάστατης καί μονοσήμαντης, καί γι᾿ αὐτό, πολυτάραχης κοινωνίας.

Ἄν ὑπάρχει λοιπόν μία ἐλπίδα, αὐτή εἶναι ὁ ἀναγεννημένος ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος, πού εἶναι ἀποφασισμένος νά ἀναθεωρήσει τή ζωή του, τόν τρόπο ἐργασίας, τόν τρόπο ἐκτελέσεως τοῦ καθήκοντος ἤ τοῦ λειτουργήματός του, τόν τρόπο συμπεριφορᾶς του πρός τόν συνάνθρωπό του καί τό φυσικό περιβάλλον.

Μέ τήν εὐκαιρία λοιπόν τῆς μεγάλης γιορτῆς τοῦ καλοκαιριοῦ ἄς εὐχηθοῦμε νά βρισκόμαστε πάντοτε κάτω ἀπό τή θεομητορική σκέπη τῆς Παναγίας, ὥστε, ἑνωμένοι μαζί της, νά μποροῦμε νά ἀποκτήσουμε πνευματικούς ὀφθαλμούς ὥστε νά βλέπουμε τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, τήν τραγωδία τοῦ ἀνθρώπου, καθώς ἐπίσης καί τόν τρόπο μέσα ἀπό τόν ὁποῖο θά μπορέσει νά ἐπιτευχθεῖ ἡ ἀνάπλαση καί ἡ ἀναδημιουργία μας.

Πηγή: Romfea.gr

Ἡ παράδοση περί ἐλεύσεως τῆς Θεοτόκου στήν Κύπρο μέσα ἀπό τά Πάτρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τή χειρόγραφη παράδοση

Ἡ παρούσα μελέτη τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου δημοσιεύθηκε στόν συλλογικό τόμο:

Βελλᾶ. Ἐπιστημονική Ἐπετηρίς. Ἀφιέρωμα στόν ὁμότιμο καθηγητή Δημ. Ράϊο, τ. Η΄, τεῦχος Α΄(2017-2019) 171-188.

Πηγή: Αγιορείτικη Βιβλιοθήκη

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ: ΜΙΑ ΑΜΦΙΔΡΟΜΗ ΣΧΕΣΗ

Άρθρο του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια στις 29 Μαίου 2019

ΤΟ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΑΛΥΒΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ (Γέροντας Πατάπιος Καυσοκαλυβίτης)

Ο Μοναχός Πατάπιος, Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ακακίου Καυσοκαλυβίων μιλάει για το εικονογραφικό πρόγραμμα του παρεκκλησίου της Ιεράς Καλύβης του Αγίου Ακακίου Καυσοκαλυβίων.

Πηγή: Πεμπτουσία

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΝΟΤΑΡΑΣ ΩΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

Το παρόν άρθρο του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΑΘΩΝΙΤΗΣ  τεύχ. 104 (2018) σελ. 6-8

Ο γέροντας Πατάπιος Καυσοκαλυβίτης στον Ρ/Σ Λυδία: Περι Κυριακής Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας

Συμμετοχή του γέροντα Παταπίου Καυσοκαλυβίτου της Ιεράς καλύβης Αγίου Ακακίου Καυσοκαλυβίων, στην πρωινή εκπομπή του Ρ/Σ Λυδία 94.2 Θεσσαλονίκης. 

Θέμα εκπομπής: Μεγάλη Τεσσαρακοστή, Κυριακή Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Μέρος Α' και Β' ( Απρίλιος 2017)

Ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία καί ὁ ὅσιος Ζωσιμᾶς. Τοιχογραφία στό καθολικό τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου. 19ος αἰ.

 Καρπενησιώτες ζωγράφοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

ΜΙΚΡΟ ΕΙΣΟΔΙΚΟ ΣΤΟΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ

Άρθρο του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια στις 26 Σεπτεβρίου 2018

Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΚΟΥ ΣΚΗΤΙΩΤΙΚΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ

  Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΚΟΥ ΣΚΗΤΙΩΤΙΚΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ

 Ἡ μελέτη αὐτή τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου ὑπό τόν τίτλο: «Ἡ ἀναγέννηση τοῦ Ἀθωνικοῦ Σκητιωτικοῦ Μοναχισμοῦ κατά τόν 17ο καί 18ο αἰώνα», δημοσιεύθηκε στό ἔργο: Μωϋσέως Ὠδή. Ἀφιερωματικός Τόμος πρός τιμήν τοῦ μακαριστου Γέροντος Μωυσέως τοῦ Ἁγιορείτη, ἔκδ. Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου, Ἅγιον Ὄρος 2017, σσ. 522-548.

ΥΠΟΔΟΧΗ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΥ ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ

Οἱ φωτογραφίες πού ἀκολουθοῦν εἶναι ἀπό τήν ὑποδοχή τῆς ἱερᾶς εἰκόνας τοῦ ἁγίου Πορφυρίου στόν ἱερό ναό τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος καί τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου.

Μέ μεγάλη ἐπισημότητα καί πάνδημη συμμετοχή ἐγκαινιάστηκε ὁ ἱερός ναός τοῦ ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου στή Ρουμανία. Πιό συγκεκριμένα, στίς 2 Δεκεμβρίου 2018, ἀνήμερα τῆς μνήμης τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἁγιορείτου ἁγίου, στό προάστιο Bod-Colonie τῆς πόλης Μπρασόβ (Brașov) τελέστηκαν ἀπό τόν μητροπολίτη Σιμπίου καί Ἀρντεάλ κ. Λαυρέντιο τά ἐγκαίνια τοῦ νεόκτιστου περικαλλοῦς ἱεροῦ ναοῦ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος καί τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου. Πρόκειται γιά τόν πρῶτο ναό τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου ὁ ὁποῖος ἐγκαινιάστηκε στήν ὀρθόδοξη ρουμανική Ἐκκλησία. Ὁ ναός ἀνεγέρθηκε τήν περίοδο 2008-2018 μέ τήν φροντίδα καί πρωτοβουλία τοῦ φιλοαθωνίτη πρεσβυτέρου π. Ἰουλιανοῦ Μπόντ καί τίς δαπάνες τῶν πιστῶν τῆς τοπικῆς κοινωνίας.

  Νά σημειωθεῖ ὅτι τήν παραμονή, Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018, καί πρό ἐνάρξεως τῆς κατανυκτικῆς ὁλονύκτιας ἀγρυπνίας, εἶχε πραγματοποιηθεῖ μέ μεγάλη ἐπισημότητα ἡ ὑποδοχή στόν νέο ἱερό ναό τῆς ἱερᾶς φορητῆς εἰκόνας τοῦ ὁσίου Πορφυρίου, τήν ὁποία εἶχε προσκομίσει ὁ Γέροντας τῆς καλύβης τοῦ ἁγίου Ἀκακίου τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων, μοναχός Πατάπιος Καυσοκαλυβίτης, πού εἶναι καί ὁ ἁγιογράφος τῆς εἰκόνας. Ὁ π. Πατάπιος, ὡς ἐπίσημος προσκεκλημένος τῆς ἱ. Μητροπόλεως Σιμπίου καί Ἀρντεάλ, μίλησε στόν κατάμεστο ἱερό ναό κατά τή διάρκεια τῆς ἀγρυπνίας ἐνῶ τό ἀπόγευμα τῆς κυριώνυμης ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Πορφυρίου, 2 Δεκεμβρίου, πραγματοποίησε διάλεξη στό Πανεπιστήμιο τῆς Τρανσυλβανίας τοῦ Μπρασόβ μέ θέμα «Οἱ ἅγιοι Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης καί Παΐσιος Ἁγιορείτης καί ὁ παιδαγωγικός τους λόγος πρός τούς νέους». Ἡ ἐκδήλωση στήν ὁποία συμμετεῖχαν πολλοί νέοι ἄρχισε μέ τήν πρώτη προβολή ἀποσπάσματος τῆς ταινίας «Μυσταγωγία. Προσκύνημα στήν ἱερά καλύβη Ἁγίου Ἀκακίου» μέ ρουμανικούς ὑποτίτλους καί ὁλοκληρώθηκε μέ ἐποικοδομητικό διάλογο μέ τούς φοιτητές.