Τρίτη 3 Μαρτίου 2015
Κυριακή 1 Μαρτίου 2015
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΥΠΟ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΛΑΥΡΙΩΤΟΥ
Συναξάρια εἰς τὰς ἐπισήμους ἡμέρας τοῦ Τριωδίου.
Συντεθέντα μὲν ἀρίστως ὑπὸ τοῦ Σοφωτάτου κυρίου Νικηφόρου τοῦ Ξανθοπούλου·
συντμηθέντα δὲ νῦν λίαν συνεπτυγμένως παράτινος πάνυ ἀμαθοῦς ἱερομονάχου
Λαυριώτου.
Ἐκδίδονται ἀπό τόν κώδ. Σκήτης Καυσοκαλυβίων 107, φφ. 39α-39β
Τῇ Κυριακῇ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ συνέτυχε καὶ ἡ πρώτη Κυριακὴ τῶν
πανσέπτων νηστειῶν, ἐν ᾗ φαιδρῶς ἑορτάζομεν
τὴν ἀναστήλωσιν τῶν θείων καὶ ἁγίων εἰκόνων.
πανσέπτων νηστειῶν, ἐν ᾗ φαιδρῶς ἑορτάζομεν
τὴν ἀναστήλωσιν τῶν θείων καὶ ἁγίων εἰκόνων.
Στίχοι: Τὰς οὐ πρεπόντως ἐξορίστους εἰκόνας,
χαίρω πρεπόντως προσκυνουμένας βλέπων.
Τῇ πρώτῃ Κυριακῇ τῶν νηστειῶν, τὴν ὀρθοδοξίαν
καὶ τὴν ἀναστήλωσιν τῶν ἁγίων καὶ σεπτῶν εἰκόνων, ἅπασα ἡ εὐσεβεστάτη
τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησία ἑορτάζειν παρέλαβε, γενομένην παρὰ τῆς ἁγίας
καὶ μακαρίας Θεοδώρας βασιλίσσης, καὶ τοῦ ἁγίου Μεθοδίου πατριάρχου
Κωνσταντινουπόλεως. Καὶ γὰρ κακῶς τελευτήσαντος τοῦ δυσεβοῦς ἐκείνου
βασιλέως Θεοφίλου, ἡ τούτου σύζυγος βασίλισσα Θεοδώρα, εὐθὺς νόμῳ
συνοδικῷ καὶ ψήφῳ παντὸς τοῦ κλήρου, τὸν ἱερὸν ἐκεῖνον καὶ ἅγιον Μεθόδιον,
κανονικὸν Πατριάρχην τίθησι. Ἔπειτα συναγαγόντες οὗτοι οἱ δύο,
ἡ βασίλισσα καὶ ὁ πατριάρχης τὸν λαὸν ἅπαντα, καὶ τὸν κλῆρον ὁμοῦ,
ἐν τῇ τοῦ Θεοῦ Λόγου μεγάλῃ ἐκκλησίᾳ παραγίνονται, καὶ κοινὴν οἱ
πάντες δέησιν ποιοῦνται ὑπὲρ τοῦ Θεοφίλου βασιλέως ἐν ὅλῃ τῇ πρώτῃ
ἑβδομάδι τῶν νηστειῶν. Τότε ἡ βασίλισσα Θεοδώρα βλέπει ἐν ὀνείρῳ
εἰς τὰ ξημερώματα τῆς Παρασκευῆς // ὅτι εὑρέθη εἰς τὸν στύλον τοῦ Φόρου,
καὶ ἔβλεπεν μερικοὺς ἀπερχομένους μετὰ πολλοῦ θορύβου βαστάζοντες
διάφορα ὄργανα καὶ ἐργαλεῖα κολαστικά, καὶ ἐν τῷ μέσῳ αὐτῶν δέσμιον
εἶχον καὶ περιηγκωνισμένον αὐτὸν τὸν Θεόφιλον. Καὶ ἀφοῦ ἔφθασαν
εἰς τὴν Χαλκὴν πύλην, εἶδεν ἕνα ἄνδρα θαυμάσιον καθήμενον ἔμπροσθεν
τῆς εἰκόνος τοῦ δεσπότου Χριστοῦ. Τούτου προσέπεσεν εἰς τοὺς πόδας ἡ
βασίλισσα καὶ ἐπαρακάλει αὐτὸν διὰ τὸν Θεόφιλον. Ὁ δὲ θαυμάσιος ἐκεῖνος
λέγει αὐτῇ, «Μεγάλη σου ἡ πίστις γύναι. Γίνωσκε λοιπὸν ὅτι διὰ τὰ δάκρυὰ
σου καὶ διὰ τὴν πίστιν σου καὶ διὰ τὴν δέησιν τῶν ἱερέων μου, ἰδοῦ συγχωρῶ
τὸν Θεόφιλον». Καὶ ταῦτα ἡ βασίλισσα Θεοδώρα ἔβλεπεν ἐν ὀνείροις.
Ὁ δὲ Πατριάρχης Μεθόδιος γράψας ἐν χάρτῃ τὰ ὀνόματα τῶν αἱρετικῶν
βασιλέων καὶ αὐτοῦ τοῦ Θεοφίλου, τὰ ἔβαλεν ὑποκάτω τῆς ἁγίας τραπέζης.
Εἰς δὲ τὰ ξημερώματα τῆς Παρασκευῆς, καὶ αὐτὸς ὁρᾶ προσευχόμενος
καὶ βλέπει ἄγγελον φοβερὸν λέγοντα αὐτῷ, «Εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου
ἐπίσκοπε. Ὁ βασιλεὺς Θεόφιλος ἐσυγχωρήθη. Ὅμως ἄλλην φορὰν διὰ
τοιαῦτα μὴ πειράζετε τὸν Θεόν». Ἀκούσας ταῦτα ὁ θεῖος Μεθόδιος, λαβὼν
τὸν χάρτην ἐν ᾧ
ἔγραψε τὰ ὀνόματα τῶν αἱρετικῶν βασιλέων, βλέπει καὶ παντελῶς δὲν ἦτον γεγραμμένον τὸ ὄνομα τοῦ Θεοφίλου, ἐπειδὴ εὐθὺς καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξαλείφθη ἀπὸ τῆς στάσεως τῶν αἱρετικῶν. Τότε θαυμάσαντες ἅπαντες τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ, ἐποίησαν λιτανείαν μετὰ τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ μετὰ τοῦ τιμίου Σταυροῦ, προπορευομένης τῆς βασιλίσσης μετὰ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς Μιχαήλ, [καί] τοὺς μὲν εἰκονομάχους ἅπαντες ἀναθεμάτισαν, τοὺς δὲ εὐσεβεῖς εὐφήμησαν. Καὶ τότε ὥρισαν οὖτοι οἱ ἅγιοι Πατέρες, ἵνα καθ΄ ἕκαστον ἐνιαυτὸν τὴν τοιαύτην πανήγυριν ποιῶσιν οἱ εὐσεβεῖς, δοξάζοντες καὶ ὑμνοῦντες τὸν Θεὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
ἔγραψε τὰ ὀνόματα τῶν αἱρετικῶν βασιλέων, βλέπει καὶ παντελῶς δὲν ἦτον γεγραμμένον τὸ ὄνομα τοῦ Θεοφίλου, ἐπειδὴ εὐθὺς καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξαλείφθη ἀπὸ τῆς στάσεως τῶν αἱρετικῶν. Τότε θαυμάσαντες ἅπαντες τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ, ἐποίησαν λιτανείαν μετὰ τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ μετὰ τοῦ τιμίου Σταυροῦ, προπορευομένης τῆς βασιλίσσης μετὰ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς Μιχαήλ, [καί] τοὺς μὲν εἰκονομάχους ἅπαντες ἀναθεμάτισαν, τοὺς δὲ εὐσεβεῖς εὐφήμησαν. Καὶ τότε ὥρισαν οὖτοι οἱ ἅγιοι Πατέρες, ἵνα καθ΄ ἕκαστον ἐνιαυτὸν τὴν τοιαύτην πανήγυριν ποιῶσιν οἱ εὐσεβεῖς, δοξάζοντες καὶ ὑμνοῦντες τὸν Θεὸν εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.
Ἀπόσπασμα ἀπό τή μελέτη τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου:
«Ὁ ἁγιορείτης λόγιος Κύριλλος Λαυριώτης
καὶ τὰ ἀνέκδοτα Συναξάρια τοῦ Τριωδίου καὶ τοῦ Πεντηκοσταρίου.
Συμβολὴ στὴ μελέτη τοῦ ἔργου του», πού δημοσιεύτηκε στό περιοδικό Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς 844 (2012)
27-72.
Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015
Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015
ΠΡΩΤΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΤΙΣ ΡΟΥΜΑΝΙΚΕΣ ΗΓΕΜΟΝΙΕΣ. ΜΕΡΟΣ Β΄
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ Α΄
Ioan Moldoveanu - Καθηγητής
Ioan Moldoveanu - Καθηγητής
Ένας άλλος Πρώτος που ήρθε στα Πριγκιπάτα υπήρξε ο
Κοσμάς. Στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία της Κουτλουμουσίου, όπου βρέθηκε το κελί
του Κοσμά, ο ηγεμόνας Βλάδ Καλόγηρος έκανε μια δωρεά 1.000 άσπρων στις 29
Αυγούστου 1492[5].
Ύστερα, ο Ράδου ο Μεγάλος δώρισε στο Πρωτάτο ένα
ετήσιο επίδομα 3.000 άσπρων συν άλλα 300 διά του παραλήπτη, στις 31 Ιανουαρίου
1500. Τα χρήματα αυτά προορίζονταν για το ναό του Αγίου Νικολάου του
Πρωτάτου[6]. Ο ίδιος έκανε και μια άλλη δωρεά στο Πρωτάτο την ημέρα της 27ης
Ιανουαρίου 1501[7].
Γύρω στα 1507-1508, ο πρίγκιπας Μπογδάν της Μολδαβίας,
γιός του Στεφάνου του Μεγάλου, ξανάκτισε το καθεδρικό ναό του Πρωτάτου, όπως
μαρτυρεί η επιγραφή που αυτός ο ίδιος έθεσε τότε[8]. Τούτο, ίσως συνέβη με την
προσωπική επέμβαση του Κοσμά. Αλλά και ο Στέφανος φαίνεται ότι είχε τη συμβολή
του στο Πρωτάτο. Αλλιώς, δεν εξηγείται η παρουσία του ονόματός του στα δίπτυχα
της Κοινότητας[9].
Πιστεύουμε ότι, με τα χρήματα του Μπογδάν ή του
κάποιου άλλου ηγεμόνα της Βλαχίας, οικοδομήθηκε ο νάρθηκας του Πρωτάτου[10].
Μια ιδιαίτερη σχέση των ρουμανικών χωρών μετά του
Άθωνος δημιουργήθηκε χάρη στον Πρώτο Γαβριήλ, μαθητή του μεγάλου Μητροπολίτη
Νήφωνα της Ουγγροβλαχίας (1505-1508)[11]. Ο Γαβριήλ ήταν Πρώτος του Αγίου Όρους
κατά την περίοδο 1515-1518 και το 1517 είχε βρεθεί στο Curtea de Argeş, στα
εγκαίνια του μεγαλειώδους ναού του Νεαγκόε Μπασσαράμπα, ηγεμόνα της Βλαχίας. Οι
σχέσεις του Γαβριήλ με τις Παραδουνάβιες Χώρες δεν περιορίστηκαν στη Βλαχία,
διότι επισκέφθηκε και την ηγεμονική Αυλή της Μολδαβίας, όπου ηγεμόνευε τότε ο
γιός του Στεφάνου, ο Μπογδάν.
Είναι γνωστό ένα γράμμα του Γαβριήλ προς τον
Τρανσυλβανό πρίγκιπα Ιωάννη Ζαπόλυα, σχετικά με τη διδασκαλία του Λουθέρου[12].
Ένας άλλος Πρώτος που έγραψε το όνομά του στα χρονικά
των ρουμανο-αθωνικών επαφών υπήρξε ο Σεραφείμ, του οποίου η παρουσία στις
Ρουμανικές Χώρες πιστοποιείται από πολλά έγγραφα. Είναι εκείνος που έπεισε τον
Πέτρου Ράρες της Μολδαβίας να προσφέρει οικονομική ενίσχυση το 1546 στο
Πρωτάτο.
Μια άλλη στιγμή στην ιστορία των σχέσεων αυτών είναι η
ηγεμονία του Αλεξάνδρου Λαπουσνεάνου (Alexandru Lăpuşneanu). Όταν πέθανε αυτός,
η σύζυγός του συνέχισε τις ευεργεσίες. Είναι γνωστό το γεγονός ότι η κυρία
Ρουξάνδρα προσέφερε το 1568 ένα τεράστιο ποσό για όλο το Άγιον Όρος, ώστε να
μπορέσει αυτό να ξαναγοράσει τις περιουσίες που Εβραίοι τραπεζίτες υποθήκευσαν
στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για ένα ποσό ύψους 165.000 άσπρων, δηλαδή 1.700
χρυσά νομίσματα[13].
Παρ’όλα αυτά, η κατάσταση δεν βελτιώθηκε πολύ και τα
χρέη του Πρωτάτου και ολόκληρου του Όρους αυξάνονταν μέρα με μέρα[14]. Από την
άλλη πλευρά, οι Τούρκοι, βλέποντας ότι τα χρέη αυτά πληρώνονταν, αύξαναν το
χαράτσι, ώστε, το 1621, το έκαναν 80.000 γρόσια[15].
Κατά την περίοδο εκείνη, ο θεσμός του Πρώτου θα χάσει
τη σημασία του και θα αντικατασταθεί από τη Μεγάλη Σύναξη, η οποία αποφασίζει
στο όνομα ολόκληρης της Κοινότητας[16].
[Συνεχίζεται]
[5] Documenta
Romaniae Historica. Ţara Românească (DRH) (Τα έγγραφα της ρουμάνικης
ιστορίας. Η Ρουμάνικη Χώρα), Βουκ., 1966, σ. 370-371, αρ.
231.
[6] D. P. BOGDAN, Diplomatica slavo-română în
sec. XIV-XV (Η σλαβο-ρουμάνικη διπλωματική στους 14ο-15ο
αι.), București, 1938, σ. 93; N. DOCAN, Studii privitoare la
numismatica Ţării Româneşti (Μελέτες που αφορούν τη νομισματολογία
της Ρουμάνικης Χώρας), “AARMSI”, σειρ. ΙΙ, τομ. XXXII, 1909/10, σ. 539; D. P.
D. P. BOGDAN, Despre daniile româneşti la Athos, “Arhiva românească”,
VI, 1941, σ. 17; Gh. MOISESCU, Contribuţia
românească pentru susţinerea Ortodoxiei în cursul veacurilor, “Ortodoxia”,
2, 1953, σ. 244.
[7] DRH, Țara Românească, II, σ. 3-5, αρ. 1.
[8] G. MILLET, J. PARGOIRE, L. PETIT, Recueil
des inscriptions chretiennes de l’Athos, Παρίσι, 1904, σ. 1,αρ. 1; IORGA, Muntele Athos…, σ. 469-70;
BODOGAE, Ajutoarele…., σ. 82.
[9] Στο ιερό
βήμα του καθεδρικού ναού είχε δεί ο Πορφίριος Ουσπένσκυ τα δίπτυχα που
περιλαμβάνουν ονόματα μερικών ηγεμόνων της Μολδοβλαχίας. Μεταξύ αυτών βρίσκεται
το όνομα του Στεφάνου – βλ. Η πρώτη περιοδεία του 1846 στα μοναστήρια και
στις σκήτες του Άθωνος (ρωσικά), Πετρούπολη, 1880, σ. 270 στον BOGDAN, Despre
daniile…., σ. 17; MILLET, PETIT, PARGOIRE, Recueil…., σ. 1, αρ.
5-6; M. BEZA, Biblioteci mănăstireşti la Muntele Athos (Μοναστηριακές
βιβλιοθήκες στο Άγιον Όρος), “Analele Acad. Rom. Memoriile Secțiunii Literare
(AARMSL)”, σειρ. ΙΙΙ, τομ. VII, mem. 3, 1934, σ. 56.
[10] G. MILLET, Monuments de l’Athos, Παρίσι, 1927, χάρτη αρ. 57.
[11]
Αναφερθήκαμε ήδη στο πολύ σημαντικό έργο του Γαβριήλ ΠΡΩΤΟΥ, Viaţa Sfântului
Nifon, το οποίο εγράφη μεταξύ των ετών 1517-1521 και εκδόθηκε στα ρουμανικά
τρείς φορές: το έτος 1937 με μετάφραση του Tit SIMEDREA, το 1944 του Vasile
GRECU και το 1969 των G. MIHĂILĂ και Dan ZAMFIRESCU.
[12] Denisse PAPACHRISSANTOU, Actes de
Protaton, Παρίσι, 1976, σ. 145, παραπ. 346.
[13] Petre
NASTUREL, Le Mont Athos, σ. 211. Γίνεται λόγος για 2.700
χρυσά νομίσματα, αλλά πιστεύουμε ότι είναι λάθος.
[14] Κοσμάς
ΒΛΑΧΟΣ, Ἠ Χερσόνησος τοῦ Ἀγίου Ὀρους τοῦ Ἄθωνος καὶ αὶ ἐν ἀυτῆ μοναὶ καὶ οι
μοναχοί πάλαι καὶ τε νῦν, Βόλος, 1903, σ. 92; Ιωάννης ΜΑΜΑΛΑΚΗΣ, Το
Αγιον Ορος διά μέσου των αιώνων, Θεσσαλονίκη, 1971, σ. 262.
[15] Γ.
ΤΣΙΟΡΑΝ, Σχέσεις των Ρουμανικών Χωρών…, σ. 87. Λόγω χρηματικής
υποτίμησης, το χαράτσι, που έως τότε πληρωνόταν σε άσπρα, θα πληρώνεται από την
αρχή του 17ου αιώνα και έπειτα σε γρόσια (100 άσπρα=1 γρόσι).
Δηλαδή, τα 80.000 γρόσια έβγαιναν 800.000 άσπρα – βλ. ΜΑΜΑΛΑΚΗΣ, Το Αγιον
Ορος διά μέσου των αιώνων, σ. 266.
[16]
Χριστόφορος ΚΤΕΝΑΣ, Ἄπαντα τά ἐν Ἀγίω Ὀρει ιερά καθιδρύματα εὶς 26 ἐν ὀλω
ἀνερχόμενα καὶ αὶ πρός δούλον ἐθνος ὑπηρεσίαι ἀυτῶν, Αθήναι, 1935, σ. 234.
Φαίνεται ότι η Σύναξη έλαβε την ηγεσία κατά το 1660 ή λίγο πιο πριν, όπως
πληροφορούμαστε από μια απόφασή της. Αυτή η απόφαση αφορούσε τον τρόπο πληρωμής
του χρέους που είχε η μονή Δοχειαρίου: η Μεγίστη Λαύρα έπρεπε να συμβάλει με
110 γρόσια, οι μονές Βατοπαιδίου και Χιλανδαρίου ανά 100, η μονή Ιβήρων 85, η
μονή Διονυσίου 60, η μονή του Αγίου Παύλου 35 κ.τ.λ. Μόνο οι μονές Φιλοθέου,
Κωσταμονίτου και του Αγ. Παντελεήμονος απαλάσσονταν εξαιτίας της μεγάλης τους
φτώχειας – Ph. MEYER, Die Haupturkunden fur die Geschichte
der Athoskloster, Λιψία, 1894, σ. 67; ΜΑΜΑΛΑΚΗΣ, Το Αγιον Ορος
διά μέσου των αιώνων, σ. 266.
ΠΗΓΗ: ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ
Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015
ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ. ΠΕΡΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ
Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου
Περί Νηστείας
Ὅλα
τὰ πατερικὰ βιβλία μιλοῦν γιὰ τὴ
νηστεία.
Οἱ Πατέρες τονίζουν
νὰ μὴν
τρῶμε δυσκολοχώνευτα
φαγητὰ ἢ λιπαρὰ καὶ παχιά, γιατὶ κάνουν κακὸ στὸ σῶμα
ἀλλὰ
καὶ στὴν ψυχή... Γι’ αὐτὸ
οἱ Πατέρες μιλοῦν γιὰ νηστεία καὶ κατακρίνουν τὴν πολυφαγία καὶ τὴν
ἡδονὴ ποὺ αἰσθάνεται
κανεὶς μὲ τὰ
φαγητὰ τὰ πλούσια. Νὰ εἶναι
πιὸ ἁπλὰ
τὰ φαγητά μας. Νὰ μὴν
ἀσχολούμαστε τόσο πολὺ μ’ αὐτά.
Δὲν εἶναι τὸ φαγητό, δὲν εἶναι οἱ καλὲς συνθῆκες διαβίωσης, ποὺ ἐξασφαλίζουν
τὴν καλὴ ὑγεία.
Εἶναι ἡ ἁγία
ζωή, ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Ξέρω γιὰ ἀσκητὲς ποὺ νηστεύανε πολὺ καὶ δὲν
εἴχανε καμιὰ ἀρρώστια.
Δὲν κινδυνεύει νὰ πάθει κανεὶς τίποτε ἀπ’ τὴ νηστεία. Κανεὶς δὲν ἔχει
ἀρρωστήσει ἀπ’ τὴ νηστεία...
Γιὰ νὰ τὰ κάνετε ὅμως αὐτά, πρέπει
νὰ ἔχετε πίστη. Ἀλλιῶς σᾶς πιάνει
λιγούρα.
Ἡ νηστεία εἶναι καὶ ζήτημα
πίστεως. Δὲν
παθαίνετε μ’ αὐτὴν κακό, ὅταν τὸ χωνέψετε καλὰ τὸ φαγητό
σας. Οἱ ἀσκητὲς μεταποιοῦν τὸν ἀέρα σὲ λεύκωμα
καὶ δὲν τοὺς πειράζει
ἡ νηστεία. Ὅταν ἔχετε τὸν ἔρωτα στὸ θεῖον, μπορεῖτε νὰ νηστεύετε
μὲ εὐχαρίστηση κι ὅλα εἶναι εὔκολα· ἀλλιῶς σᾶς
φαίνονται ὅλα βουνό.
Ὅποιοι ἔδωσαν τὴν καρδιά τους στὸν Χριστὸ καὶ μὲ θερμὴ ἀγάπη ἔλεγαν τὴν εὐχὴ κυριάρχησαν καὶ νίκησαν τὴ λαιμαργία
καὶ τὴν ἔλλειψη ἐγκράτειας.
Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015
ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
Τό ἱστολόγιο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ εὔχεται σέ ὅλους τούς ἀναγνῶστες του
ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ καἰ καλή δύναμη στόν πνευματικό τους ἀγῶνα.
Οἱ πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τῶν Ἁγιορειτῶν ἁγίων, καθώς καί οἱ προσευχές τῶν ἀθωνιτῶν πατέρων ἄς εἶναι βοήθειά μας.
Ἡ ἀθωνική κορυφή ἀπό αἰώνες περιφρονεῖ
τούς κεραυνούς, καί τίς μανιώδεις ὀργές τους λεπταίνει σέ σκόνη.
Ὅπου ἡ πίστη ἀνάβει καί εὐωχεῖται,
ἐκεῖ νηστεύουν οἱ κεραυνοί !
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΟΥΤΟΥΔΗΣ
Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015
ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΣ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ Ο ΕΚ ΤΟΥ ΡΩΣΣΙΚΟΥ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ
Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου
Ἰεροδιάκονος Βενέδικτος ὁ ἐκ τοῦ Ρωσσικοῦ, ὁ Διδάσκαλος
Ὁ «Ἱεροδιάκονος Βενέδικτος ὁ ἐκ τοῦ Ρωσσικοῦ, ὁ
Διδάσκαλος», ὅπως ἀναφέρεται σὲ διάφορα κείμενα ὁ λόγιος αὐτὸς
Ἁγιορείτης, καταγόταν ἀπὸ τὴ Σύμη, χρημάτισε διδάσκαλος καὶ σχολάρχης
τῆς σχολῆς τῶν Κυδωνιῶν καὶ ἀσκήθηκε στὴ μονὴ Ἁγίου Παντελεήμονος.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ἐπαναστάσεως ἔφυγε ἀπὸ τὸν Ἄθωνα, καὶ δίδαξε
στὴν ἱερατικὴ σχολὴ τοῦ Πόρου, ποὺ ἵδρυσε ὁ Καποδίστριας. Τέλος, ἐπέστρεψε
στὴ μονή του ὅπου ἐκοιμήθη τὸ 1840 (28 Μαΐου). Ἔχει συνθέσει ἀρκετὰ
ὑμνογραφήματα, ἀνάμεσά τους ἡ Ἀκολουθία στὸ Ἄξιόν Ἐστι (ἔκδ. Ἀθῆναι
1845).
Ἡ ἔρευνά μας προσθέτει τὰ ἑξῆς ἄγνωστα
καὶ ἀνέκδοτα ἔργα τοῦ Βενεδίκτου, ποὺ ἔχουμε ἐντοπίσει: α) Κανὼν
εἰς τὸν ἅγιο Ὀνούφριον τὸν Αἰγύπτιον, «ποίημα κύρ Βενεδίκτου ἐν τῷ
Ρωσικῷ κοινοβίῳ» (κώδ. Καυσοκαλυβίων 146), β) Κανὼν στὴν ἁγία μεγαλομάρτυρα
Παρασκευή, «ποίημα Βενεδίκτου ἱεροδ. τοῦ ἐκ τοῦ Ρωσικοῦ» (κώδ. Καυσοκαλυβίων
125), γ) Κανὼν τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, εἰς τὸ Ἀπόδειπνον, «ποίημα
τοῦ σοφωτάτου Βενεδίκτου Διδασκάλου ἱεροδιακόνου τοῦ ἐκ τοῦ Ρωσικοῦ»,
δ) Ἐγκώμιον εἰς τὸν ἅγιον πανένδοξον μεγαλομάρτυρα καὶ ἰαματικὸν
Παντελεήμονα, «Βενεδίκτου Διδασκάλου ἐκ τοῦ Ρωσικοῦ» (κώδ. Καυσοκαλυβίων
115), ε) Μετάφραση «εἰς τὸ ἁπλοῦν» τοῦ ὑπὸ Νικήτα Ρήτορος Ἐγκωμίου
εἰς τὸν ἅγιον καὶ ἰαματικὸν Παντελεήμονα (κώδ. Καυσοκαλυβίων
115).
Περὶ αὐτοῦ βλ. ἐνδεικτικά: Γεδεων Μ., Ὁ Ἄθως.
Ἀναµνήσεις-Ἔγγραφα-Σηµειώσεις, Κωνσταντινούπολις 1885, σ. 229. Γερασίμου
Μικραγιαννανίτου, μον., «Ἡ Ὑμνογραφία ἐν Ἁγίῳ Ὄρει», Ἐπετηρὶς Ἀθωνιάδος Σχολῆς ἐπὶ τῇ
συμπληρώσει δωδεκαετίας ἀπὸ τῆς ἐπαναλειτουργίας αὐτῆς, Ἀθῆναι
1966, σ. 79-80. Πάσχου Π., «Ὑμνογραφία
καὶ ὑμνογράφοι στὸ Ἅγιον Ὄρος», Ἅγιον
Ὄρος: Φύση - Λατρεία – Τέχνη, Πρακτικὰ Συνεδρίων, τ. Α΄, Θεσσαλονίκη
2001, σ. 214-215.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)