Το υμνογραφικό έργο του οσίου Γερασίμου του Μικραγιαννανίτου

 Τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου, Δρ. Θεολογίας στην Romfea.gr

 

Ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους Ἁγιορεῖτες λογίους τοῦ περασμένου αἰῶνα καί κυρίως ὁ παραγωγικότερος ὑμνογράφος τῆς μεταβυζαντινῆς ἐποχῆς, μέ διεθνῆ μάλιστα ἀναγνώριση, εἶναι πανθομολογουμένως ὁ προσφάτως ἁγιοκαταταχθείς ὅσιος Γεράσιμος ὁ Μικραγιαννανίτης (5 Σεπτεμβρίου 1903/5 - 7 Δεκεμβρίου 1991).

Τὸ ἔργο του γνώρισε μεγάλη ἀπήχηση καὶ ἡ φήμη του ὡς ὑμνογράφου ξεπέρασε σύντομα τόν περίβολο τοῦ ἀσκητικοῦ κελλὶου του στήν ἔρημο τῆς Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννας καὶ διαδόθηκε σὲ ὁλόκληρο τὸ Ἅγιον Ὄρος καί πέραν αὐτοῦ. Ἰδιαίτερα ἀξιομνημόνευτο εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἀναγνώριση τοῦ ἔργου δὲν συνέβη κατὰ τὸ τέλος ἢ ἔστω τὴν διάρκεια τῆς ὑμνογραφικῆς παραγωγῆς, ἀλλὰ ἤδη ἀπὸ τὰ πρώιμα στάδιά της.

Τά χαρακτηριστικά πού κοσμοῦν τό ἔργο του εἶναι τό γνήσιο ἐκκλησιαστικό, πατερικό καί μυσταγωγικό ύφος, ἡ ἄριστη δογματική ὁρολογία, τό ἄρτιο ἐπίπεδο τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, καθώς καί ἡ πρωτότυπη -ὁρισμένες φορές- μορφή τῆς ἐκκλησιαστικῆς του ποίησης.

Τό πλούσιο ὑμνογραφικό του ἔργο ὑπολογίζεται σέ περισσότερες ἀπό 2000 ἱερές Ἀκολουθίες. Ὁ ὅσιος Γεράσιμος εἶναι μιὰ ἀπὸ τὶς σπάνιες περιπτώσεις ὑμνογράφων, τῶν ὁποίων τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ ἔργου ἀξιοποιήθηκε ἀμέσως στὴν λειτουργικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀποδέχθηκε πολὺ νωρὶς τὸ ἔργο τοῦ νέου ὑμνογράφου της καὶ τὸ ἐνέταξε στή θεία λατρεία, παράλληλα μὲ τὰ ἔργα τῶν προγενέστερων μεγάλων ὑμνογράφων.

Ἡ εὐρεία ἀπήχηση τοῦ ἔργου τοῦ ὁσίου Γερασίμου ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ τὴν μεγάλη ζήτηση διαφόρων Ἀκολουθιῶν ἀπὸ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, προκειμένου νὰ συμπληρωθοῦν τὰ ἐκκλησιαστικὰ λειτουργικά βιβλία. Ὁρισμένες ἀπό τίς Ἀκολουθίες μεταφράστηκαν σέ διάφορες γλώσσες (σλαβικές, ἀραβική, γεωργιανική, ρουμανική, ἀγγλική, γαλλική, γερμανική καί ὀλλανδική). Ἀπό τό κολοσσιαῖο αὐτό ἔργο μόνο ἕνα μικρό μέρος ἔχει δημοσιευθεῖ, ἐνῶ τό μεγαλύτερο μέρος παραμένει ἀδημοσίευτο. Αὐτὸ ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι πολλὲς Ἀκολουθίες κυκλοφοροῦν εὐρύτατα σὲ δακτυλογραφημένα φωτοαντίγραφα.

Ὁ ὅσιος Γεράσιμος διετέλεσε ἐπίσης βιβλιοθηκάριος καί τυπικάρης τοῦ Κυριακοῦ τῆς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης. Ὡς βιβλιοθηκάριος μάλιστα συνέταξε καί δημοσίευσε τόν Κατάλογο τῶν χειρογράφων κωδίκων τῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Κυριακοῦ τῆς Σκήτης.

Με την ἰδιότητά του μάλιστα αὐτή βοήθησε πολλούς ἐπιστήμονες και ἐρευνητές στον ἐντοπισμό και την ἀπόκτηση ἀντιγράφων τῶν χειρογράφων. Ὁ ἴδιος συνέταξε ἀξιόλογες μελέτες και ἄρθρα. Ἐκτιμώντας τη φιλεργία και τη συνέπεια τῆς ἐργασίας του, ἡ μονή Ἁγίου Παύλου, ἐπί ἡγουμένου Σεραφείμ, τοῦ ἀνέθεσε την ἀνασυγκρότηση και ταξινόμηση τῆς βιβλιοθήκης της. Το 1963 ἡ Μεγίστη Λαύρα τον ὅρισε τελετάρχη στον ἑορτασμό τῆς Χιλιετηρίδας τοῦ Ἁγίου Ὄρους και τοῦ ἀνέθεσε τη σύνταξη τῆς σχετικῆς Ἀκολουθίας. Τέλος, το 1969 ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τον διόρισε ἀναπληρωματικό μέλος τῆς μόνιμης Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τοῦ Μοναχισμοῦ.

Ὅπως ἦταν φυσικό, ἡ καθολική ἀναγνώριση τῆς ἀξίας τοῦ ἔργου τοῦ ὁσίου Γερασίμου στάθηκε ἡ αἰτία γιά τήν ἀπονομὴ πρός τό σεβάσμιο πρόσωπό του διαφόρων διακρίσεων, τόσο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν Πολιτεία. Ἔτσι, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο στίς 25 Αὐγούστου 1955 τοῦ ἀπέδωσε τήν ἀνώτατη ἐκκλησιαστικὴ διάκριση τοῦ Ὑμνογράφου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ἐνῶ στίς 28 Δεκεμβρίου 1968, ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν τόν τίμησε σέ πανηγυρική συνεδρίασή της, ἀπονέμοντάς του ἀργυρό μετάλλιο «διά τό ὑπέροχον ὑμνογραφικόν του ἔργον, τό ὁποῖον τιμᾶ τήν ἑλληνικήν γραμματείαν καί τήν θρησκευτικήν ποίησιν».

Τέλος, στίς 10 Ἰανουαρίου 2023 ἡ ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀποφάσισε τήν κατάταξη τοῦ ὁσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου στό Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 7 Δεκεμβρίου.

Στήν παρούσα εἰσήγηση, ἐκτός ἀπό τήν ἀναφορά στή ζωή καί στό σύνολο τοῦ ὑμνογραφικοῦ ἔργου, παρουσιάστηκαν τά εὑρήματα ἀπό τή νεώτερη ἔρευνα περί τοῦ ὑμναγιολογικοῦ ἔργου τοῦ ὁσίου Γερασίμου, πού ἀφοροῦν σέ ἄγνωστα καί ἀδημοσίευτα ὑμνογραφήματα (ἀνάμεσά τους καί τά πρωϊμότερα ποιητικά του ἔργα χρονολογημένα ἀπό τό 1926 καί ἐντεῦθεν) ἀλλά καί στόν τρόπο συγκροτήσεως ὑμνογραφικῶν συλλογῶν ὅπως ὁ Ἐνιαύσιος Στέφανος.

Ἰδιαίτερη ἔμφαση δίνεται στά ἁγιολογικά κείμενα τοῦ ὁσίου Γερασίμου ὅπως βιογραφίες - Συναξάρια ἁγίων ἀλλά καί Ὑπομνήματα γιά διάφορες ἑορτές καί λειτουργικές ἀνάγκες, κυρίως ἁγιορειτικῶν μοναστικῶν σκηνωμάτων.

Πρόκειται γιά ἔργα τῆς σημαίνουσας αὐτῆς ἁγιορειτικῆς προσωπικότητας, στά ὁποῖα ἡ μέχρι σήμερα ἔρευνα δέν ἔχει ἐστιάσει.

Ἀπόσπασμα ἀπό τήν εἰσήγηση τοῦ συγγραφέα στό Συνέδριο ‘’Ὀρθόδοξος Μοναχισμός καί Ὑμνογραφία’’, πού διοργάνωσε ἡ Ἱερά Μητρόπολις Βεροίας στό πλαίσιο τῶν Λ΄ Παυλείων. Πανελλήνιο Προσκύνημα Παναγίας Σουμελᾶ, Σάββατο 8 Ἰουνίου 2024.

Πηγή: Romfea.gr

Η ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

Ἠ Τέχνη τῆς Ψαλτικῆς

Ἄδοντες καί ψάλλοντες κατά τήν ἀγρυπνία τῆς Πανηγύρεως τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου.

 Χορός Ἁγιορειτῶν πατέρων. Κυριακή τῶν Μυροφόρων 2024.

                                                          Φωτογραφία Παταπίου μοναχοῦ
 

ΤΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΣΠΑΝΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Ξυπνητῆρι.

Τό πρῶτον ἐκδιδόμενον  ἔργον τοῦ κ. Παύλου Παυλίδου ἰατροῦ καί μοναχοῦ τῆς Ἱερᾶς καί σεβασμίας Μονῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου ἐν Ἁγίῳ Ὄρει.

Θεσσαλονίκη 1936

Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 «Ὁ Μοναχισμός, ὡς ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι μιά βιωματική πορεία πρός τή θέωση, ἐν μετανοίᾳ. Οἱ ἅγιοι Πατέρες, ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων, ὁ ὅσιος Ἀκάκιος ὁ Καυσοκαλυβίτης, πού μᾶς συγκέντρωσε ἐδῶ, στήν Ἱερά Καλύβη του, γιά νά τελέσουμε τήν Πανήγυρή του, ἐδίδαξε καί ἐβίωσε αὐτόν τόν τρόπο τῆς θυσιαστικῆς ἐν ἀγάπῃ ζωῆς, τῆς πλήρους ἀφιερώσεως, τῆς ἀποταγῆς τοῦ κόσμου καί τῆς ὑποταγῆς στό θεῖο θέλημα. 

Κι αὐτόν τόν δρόμο ἀκολουθώντας στό διάβα τῶν αἰώνων οἱ ὅσιοι Πατέρες, χάραξαν τόν δόλιχον τῆς μοναχικῆς ζωῆς ...».

                                             Μητροπολίτης Ἴμβρου καί Τενέδου Κύριλλος

 

 Ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἀντιφώνησή του κατά τήν ὑποδοχή του στήν Πανήγυρη τῆς Καλύβης Ἁγ. Ἀκακίου. 18 Μαΐου 2024.

Η ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Ἄν καί τό Πάσχα πέρασε, 

"τά πάντα πεπλήρωται φωτός" στίς ἐκκλησιές καί τίς καρδιές μας.

  Φωτογραφία Παταπίου μοναχοῦ 

(ἀπό τήν Πανήγυρη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου, Κυριακή τῶν Μυροφόρων 2024, προεξάρχοντος τοῦ φιλοαγιορείτου μητροπολίτου Ἴμβρου καί Τενέδου Κυρίλλου).

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΕΡΑΣ ΚΑΛΥΒΗΣ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ 2024 - ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΜΒΡΟΥ ΚΑΙ ΤΕΝΕΔΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Στό Περιβόλι τῆς Παναγίας βρέθηκε τίς μέρες αὐτές ὁ σεβασμιώτατος μητροπολίτης Ἴμβρου καί Τενέδου κος Κύριλλος, προσκεκλημένος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας ὅπως προεξάρχει τῆς Πανηγύρεως τῆς ἱερᾶς Καλύβης Ἁγίου Ἀκακίου, ἐπί τῆ μνήμῃ τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου.

Ὁ ὅσιος Ἀκάκιος ὁ Καυσοκαλυβίτης (1630-1730) εἶναι ἕνας ἀπό τούς ὁσίους πού ἐβλάστησαν στό φυτώριο τῶν ἁγίων ἀνδρῶν, τό παγκράτιο τῆς ἀσκήσεως, τήν πατρίδα τῶν μοναζόντων, τήν παλαίστρα ὑπερφυῶν ἀσκήσεων καί τό ὁρμητήριο πνευματικῶν ἀναβάσεων, τό Ἅγιον Ὄρος. Ὁ ὅσιος Ἀκάκιος ἔχει κυρίαρχη θέση στό ἁγιορείτικο ἁγιολόγιο, ὄχι μόνο λόγω τῆς ἄκρας ἀσκήσεως καί τῶν πολλαπλῶν χαρισμάτων του ἤ ἐπειδή εἶναι ἱδρυτής τῆς δεύτερης κατά τάξιν σκήτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἡ διακονία του στήν Ἐκκλησία ὡς «ἀλείπτου» θεωρεῖται ἀπό ὅλους τούς μελετητές, ἐξίσου σημαντική καί δυναμογόνος. Εἶναι μάλιστα χαρακτηριστικό, ὅτι ὁ ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, στό ἔργο του Νέον Μαρτυρολόγιον, ἔχει συμπεριλάβει καί τόν Βίο τοῦ ὁσίου Ἀκακίου, ἄν καί αὐτός δέν εἶχε μαρτυρικό τέλος, "...διά τήν ὑπεράνθρωπον πολιτείαν του καί τούς τρεῖς Ὁσιομάρτυρας ὁποῦ ἔκαμε", ἀναφερόμενος στούς ὁσιομάρτυρες Ρωμανό, Νικόδημο καί Παχώμιο. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται πανορθοδόξως στίς 12 Ἀπριλίου, ἡμερομηνία τῆς ὁσιακῆς του κοιμήσεώς του. Στήν ἀσκητική ὅμως παλαίστρα του, τό ἱερό Σπήλαιο καί τήν ὁμώνυμη Καλύβη του στή Σκήτη Ἁγίας Τριάδος τῶν Καυσοκαλυβίων, ὁ ὅσιος Ἀκάκιος τιμᾶται τήν Κυριακή τῶν Μυροφόρων, μέ ὁλονύκτιο Πανηγυρική Ἀγρυπνία.

Ἔτσι καί ἐφέτος, κατά τήν παρελθοῦσα Κυριακή τῶν Μυροφόρων 2024 ἡ Ἱερά Καλύβη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου πανηγύρισε τή μνήμῃ τοῦ ὁσίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου. Τῆς Πανηγύρεως, τῇ εὐλογίᾳ τοῦ παναγιωτάτου οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κου Βαρθολομαίου, προεξῆρχε ὁ σεβασμιώτατος μητροπολίτης Ἴμβρου καί Τενέδου κος Κύριλλος, συγχοροστατοῦντος τοῦ πανοσιολογιωτάτου καθηγουμένου τῆς Μεγίστης Λαύρας ἀρχιμανδρίτου Προδρόμου.

Οἱ ἐκδηλώσεις τῆς Πανηγύρεως ξεκίνησαν τό Σάββατο τό πρωΐ 18 Μαΐου, μέ τή Θεία Λειτουργία στό ἀνακαινισμένο ἱερό παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη, πού βρίσκεται πλησίον τῆς πανηγυρίζουσας ἱερᾶς Καλύβης. Ἀκολούθησε ἡ ὑποδοχή τῆς ἐφέστιας ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ ἁγίου Ἀκακίου, ἔργο τοῦ ἐργαστηρίου τῆς πανηγυρίζουσας ἱερᾶς Καλύβης, ἀπό τόν χῶρο πού φυλάσσεται, σέ ἀνθοστόλιστο προσκυνητάρι τοῦ παρεκκλησίου τῆς Καλύβης.

Τό μεσημέρι τῆς ἴδιας ἡμέρας ἔγινε ὑποδοχή στήν πανηγυρίζουσα ἱερά Καλύβη Ἁγίου Ἀκακίου τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἴμβρου καί Τενέδου καθώς καί τοῦ Καθηγουμένου τῆς Μεγίστης Λαύρας. Τούς ἐπίσημους προσκεκλημένους συνόδευε πολυμελής χορεία ἁγιορειτῶν πατέρων ἀπό τίς ἱερές μονές Μεγίστης Λαύρας, Γρηγορίου, Φιλοθέου, καί ἀπό πατέρες τῶν φιλόμουσων ἀδελφοτήτων τῆς Καλύβης τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων τῆς Νέα Σκήτης καί τῶν Δανιηλαίων ἀπό τά Κατουνάκια, κληρικοί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πού διακονοῦν στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀχρίδος καί κληρικοί τῶν Μητροπόλεων Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως καί Φωκίδος καθώς καί ἄλλων ἱερέων, μοναχῶν καί λαϊκῶν ἀδελφῶν ἀπό διάφορες περιοχές τῆς πατρίδας μας ἀλλά καί ἀπό τή Ρουμανία. Εἶχε προηγηθεῖ νωρίτερα τό προσκύνημα στό σεπτό Κυριακό τῆς Ἁγίας Τριάδος καί στή συνέχεια, ἡ λαμπρή ὑποδοχή στήν πανηγυρίζουσα ἱερά Καλύβη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου ἀπό τόν Γέροντα αὐτῆς ὁσιολογιώτατο μοναχό Πατάπιο καί τούς παρευρισκομένους πανηγυριστές καί διακονητές, πατέρες καί λαϊκούς ἀδελφούς. Σύσσωμη ἡ χορεία τῶν πανηγυριστῶν, μαζί μέ τόν Σεβασμιώτατο καί τόν ἅγιο Καθηγούμενο, κατῆλθαν καί προσκύνησαν στό Σπήλαιο τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου, ὅπου ἀσκεῖτο ἐπί πενῆντα χρόνια ὁ ἑορταζόμενος Ὅσιος.

Κατά τό ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου ἐτελέσθη ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἁγιασμοῦ ἐπί τῆς ἀρχαίας στέρνας τοῦ ἁγίου Ἀκακίου, ὅπου κατά θαυμαστό τρόπο ὑπάρχει ἀκόμη καί σήμερα, 300 χρόνια μετά, βρόχινο νερό, εὔγευστο καί διαυγέστατο ἀπό τήν προσευχή τοῦ ἁγίου Ἀκακίου. Ἀπό τό νερό αὐτό, γνωστό καί ὡς «πρῶτο Ἁγίασμα», ἐγεύθησαν ἅπαντες οἱ συμμετέχοντες, κάτι πού συμβαίνει ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ, μόνο κατά τήν ἡμέρα τῆς Πανηγύρεως.

Μετά τήν πανηγυρική Τράπεζα ἀκολούθησε ἡ Ἀγρυπνία τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων καί τοῦ ὁσίου Ἀκακίου στό περικαλλές παρεκκλήσι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (ἀνέγερση τό 1747 καί ἱστόρηση τό 1759). Κατά τήν ἀγρυπνία ἔψαλλαν μέ ὅλη τους τήν ψυχή ὁ γέρων Δαμασκηνός Νεοσκητιώτης μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ, ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Λάζαρος Καρανδρέας, οἱ Γρηγοριάτες πατέρες Γεώργιος καί Σπυρίδων, πατέρες τῆς ἱερᾶς Μονῆς Μακαριωτίσσης Θηβῶν καί Παρακλήτου Ἀττικῆς καί Καυσοκαλυβίτες πατέρες. Συμμετεῖχαν πατέρες ἀπό τίς γειτονικές ἀσκητικές περιοχές τῆς Κερασιᾶς καί τοῦ Ἁγίου Νείλου. Κατά τήν ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία, μετά τοῦ σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Κυρίλλου συλλειτούργησαν ὁ καθηγούμενος τῆς Μεγίστης Λαύρας ἀρχιμ. Πρόδρομος, οἱ κληρικοί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἀρχιμανδρίτης Κύριλλος καί πρωτοπρεσβύτερος Ἐλευθέριος, ὁ ἀρχιμ. Νεκτάριος Καλύβας μεγαλόσχημος τῆς Καλύβης Ἁγίου Ἀκακίου καί ὁ ἱεροδιάκονος Νεκτάριος Νεασκητιώτης.

Μετά τό καθιερωμένο κέρασμα στό Συνοδικό παρατέθηκε πλούσια πανηγυρική Τράπεζα ὅπου παρακάθησαν περί τούς ἑξήκοντα πέντε πανηγυριστές. Κατά τήν Τράπεζα, ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τόν Γέροντα τῆς Καλύβης π. Πατάπιο γιά τήν πρόσκληση καί τή δυνατότητα πού τοῦ ἔδωσε νά τιμήσει τόν ἱδρυτή τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων ἀλλά καί ἐκ τῶν ἐπιφανεστέρων ὁσίων τοῦ Ἁγιορειτικοῦ Παναγίου καί μίλησε γιά τήν ἀνάγκη πού ἔχουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά μιμηθοῦμε, κατά τό δυνατόν, τίς θεοειδεῖς ἀρετές τοῦ ἁγίου Ἀκακίου ὡς λύση στά ἀδιέξοδα τῆς σημερινῆς κοινωνίας. Ζήτησε δέ ἀπό τούς συνδαιτημόνες πατέρες καί ἀδελφούς νά εὔχονται ὑπέρ αὐτοῦ ὅπως συνεχίζει νά διακονεῖ ἀξίως τήν μεγαλωσύνη τοῦ Θεοῦ στήν δύσκολη αὐτή νησιωτική ἐπαρχία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, πού σέ παλαιότερες ἐποχές καί γιά αἰῶνες ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία μεγαλουργοῦσε. Μετά τήν Τράπεζα ἐψάλλη ὑπό τῶν πατέρων τό Πολυχρόνιο τοῦ Σεβασμιωτάτου ὅπως τοῦ παρέχει ὁ Θεός ὑγεία ἀλλά καί ὁ ἅγιος Ἀκάκιος τήν εὐχή του, πρός συνέχισιν τοῦ ἀρχιερατικοῦ καί ποιμαντικοῦ ἔργου του. Πολυχρόνιο ἐψάλλη ὁμοίως καί στόν ἅγιο Καθηγούμενο τῆς Μεγίστης Λαύρας ὅπως, διά πρεσβειῶν τοῦ ὁσίου Ἀκακίου, δίδει ὁ Κύριος ὑγεία καί δύναμη στόν ἀγῶνα του καί στό ποιμαντικό του ἔργο. Νά σημειωθεῖ ὅτι ὁ ἀρχιμ. Πρόδρομος εἶναι καί ὁ Γέροντας τοῦ π. Παταπίου, γέροντος τῆς πανηγυρίζουσας ἱερᾶς Καλύβης.

Οἱ ἑορταστικές ἐκδηλώσεις τῆς Πανηγύρεως συνεχίστηκαν τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας, Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων, μέ τόν μεθέορτο πανηγυρικό Ἑσπερινό, τόν Μνημόσυνο τῶν Κτητόρων τῆς Καλύβης ἀλλά καί τήν ἱερά Παράκληση στό Σπήλαιο τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου. Τῶν Ἀκολουθιῶν προεξῆρχε ὁ σεβασμιώτατος κ. Κύριλλος, ὁ ὁποῖος, ἀκούραστος καί ἐνισχυμένος ἀπό τήν χάρη τοῦ ὁσίου Ἀκακίου, ἔψαλλε μεγαλοπρεπῶς.Ἡ Παράκληση συνοδεύτηκε ἀπό τήν καθιερωμένη λιτανεία περί τό ἱερό Σπήλαιο, κατά τήν ὁποία ἅπαντες οἱ συμμετέχοντες ἔφεραν μεθ᾿ ἑαυτῶν ἱερά λείψανα καί ἱερές εἰκόνες. Ἀκολούθησε πανηγυρική Τράπεζα.

Οἱ ἐκδηλώσεις τῆς Πανηγύρεως ὁλοκληρώθηκαν τήν ἑπομένη ἡμέρα, Δευτέρα 20 Μαΐου, μέ Θεία Λειτουργία στό παρεκκλήσι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς πανηγυρίζουσας ἱερᾶς Καλύβης κατά τήν ὁποία, συλλειτούργησαν πατέρες, οἱ ὁποῖοι, λόγω τῆς στενότητος τοῦ χώρου δέν εἶχαν λειτουργήσει κατά τήν κυρία ἑορτή. Χοροστάτησε ἀλλά καί συνέψαλλε ὁ Σεβασμιώτατος Κύριλλος. Κατά τήν Θεία Λειτουργία ἐτιμήθη ὁ ἑορτάζων ὁσιομάρτυς Παχώμιος ἐκ τῶν μαθητῶν τοῦ ὁσίου Ἀκακίου, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε στίς 7 Μαΐου 1730.

Κατά τήν ἀποχώρηση τοῦ ἁγίου Ἴμβρου καί Τενέδου ἀλλά καί τοῦ καθηγουμένου τῆς Μεγίστης Λαύρας, ὁ Γέροντας τῆς Καλύβης π. Πατάπιος, ἐμφανῶς συγκινημένος γιά τήν λαμπρότητα τῆς Πανηγύρεως ἀλλά καί συντονιζόμενος μέ τήν χαρά τοῦ Σεβασμιωτάτου, τοῦ Καθηγουμένου ἀλλά καί τῶν πανηγυριστῶν πατέρων καί ἀδελφῶν γιά τή συμμετοχή τους σέ αὐτήν, εὐχαρίστησε ἅπαντας γιά τήν ἀγάπη καί τή διακονία τους καί εὐχήθηκε ὑγεία, καί τίς διηνεκεῖς πρεσβεῖες τοῦ ὁσίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου σέ αὐτούς καί τίς οἰκογένειές τους. Στόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς, ὁ Σεβασμιώτατος καί οἱ περί Αὐτόν ἐκλεκτοί πανηγυριστές συνοδεύτηκαν ἀπό τόν π. Πατάπιο στή Βιβλιοθήκη τῆς Σκήτης τῶν Καυσοκαλυβίων καί στόν τάφο τοῦ ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου καί στήν Καλύβη τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὅπου ὁ Ἅγιος ἀσκήθηκε.

 

 

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Πηγή: Romfea.gr

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ: ΜΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΓΧΟΡΔΙΑ

Άρθρο του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ την Τετάρτη 24 Απριλίου 2024.

   

Για την λήψη του άρθρου, πατήστε ΕΔΩ

ΠΑΣΧΑ: "ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ ΝΕΚΡΩΣΙΝ"

 ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ 

Ὁ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ εὔχεται σέ ὅλους τούς ἀναγνώστες του καί τούς προσκυνητές τοῦ Ἁγίου Ὄρους ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως νά φωτίζει ὅλους μας στό δρόμο γιά τή συνάντηση μέ τόν ἀναστημένο Χριστό.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. 

ΦΟΡΗΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ.

 1842. ΧΕΙΡ ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου Καλλιανοῦ

Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥΔΑΣ ΠΑΡΟΙΚΟΣ ΣΤΗ ΣΚΙΑΘΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

                                     
                                     τοῦ μακαριστοῦ π. Κωνσταντίνου Καλλιανοῦ (+ 29 Ἀπριλίου 2024)

Ὁ Ἁγιορείτης Εὐθύμιος Σταυρουδάς πάροικος στή Σκιάθο κατά τήν Ἐπανάσταση

          

Ἀφιερώνεται ἀπό τόν ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΛΟΓΟ στή μνήμη τοῦ πολυσέβαστου συνεργάτη τοῦ ἱστολογίου μας, γνήσιου ἐκφραστή τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης, μακαριστοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου Καλλιανοῦ (1950-29 Ἀπριλίου 2024), κληρικοῦ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Χαλκίδος, πού διακόνησε ἱερατικῶς ἐπί δεκαετίες τή νήσο Σκόπελο, συμβάλλοντας παράλληλα, μέ τίς ἐπιστημονικώτατες ἔρευνές του, στήν ἱστορία της.

 

Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ

 Άρθρο του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024.

  

Για την λήψη του άρθρου, πατήστε ΕΔΩ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ: ΕΙΣΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

 Πατάπιος μοναχός Καυσοκαλυβίτης

Φθά­νο­ντας ἡ πο­ρεί­α μας πρός τό Πάσχα, στό ἀ­πο­κο­ρύ­φω­μά της, ἑ­ορ­τά­ζουμε σήμερα τήν θρι­αμ­βευ­τι­κή εἴ­σο­δο τοῦ Χρι­στοῦ στά Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα. Σήμερα, Κυριακή τῶν Βαΐων, ὑποδεχόμαστε κι ἐμεῖς τόν σιωπηλό, προβληματισμένο καί κατά πάντα περίλυπο Ἰησοῦ, πού εἰσέρχεται στήν Ἁγία Πόλη.

 Στήν ὀρθόδοξη εἰκονογραφία τῆς ἑορτῆς τῆς Κυ­ρι­α­κῆς τῶν Βα­ΐ­ων, ἄν σταθοῦμε μπροστά στήν εἰκόνα, θά παρατηρήσουμε ὅτι τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ ἔχει μία περίσκεψη καί φαίνεται νά ἀπέχει ἀπό τά ὅσα συμβαίνουν γύρω του. Γι᾿ αὐτό καί σιωπᾶ⋅ δέν χαιρετᾶ⋅ δέν εὐλογεῖ⋅ δέν θαυματουργεῖ⋅ δέν προσέχει στά ὠσσανά. Ὅλ᾿ αὐτά γνωρίζει ὅτι εἶναι τά σημάδια μιᾶς μαρτυρικῆς πορείας πού μέλλει νά διανύσει.

  Γι᾿ αὐτό κι ἐμεῖς, δέν πρέ­πει νά πα­ρα­μεί­νου­με στούς πα­νη­γυ­ρι­σμούς τῆς ἡ­μέ­ρας αὐ­τῆς.

  Ὁ Χρι­στός ἐ­πεί­γε­ται νά σταυ­ρώ­σει τήν ἁ­μαρ­τί­α, γι­ά νά θα­να­τώ­σει τό θά­να­το καί νά ἀ­να­στή­σει τόν ἄν­θρω­πο.

  Ἄν ἐ­πι­θυ­μοῦ­με βα­θει­ά νά ἑ­νω­θοῦ­με μέ τόν Χρι­στό καί νά μπο­ρέ­σου­με νά βρε­θοῦ­με δί­πλα Του τή στι­γμή τῆς δό­ξας Του, ὁ­φεί­λου­με νά Τόν ἀ­κο­λου­θή­σου­με στό Πά­θος Του· νά συ­σταυ­ρω­θοῦ­με καί συ­ντα­φοῦ­με μ᾿ Αὐ­τόν.

  Ἔλεγε κάποτε ἕνας ἁγιορείτης γέροντας: «Ὁ Χριστός μᾶς θέλει λεβέντες καί παλληκάρια». Καί δέν ἐννοοῦσε τίποτα λιγότερο ἤ τίποτα περισσότερο ἀπό ἐκεῖνο πού ἐκφράζει ἡ φαινομενικά κοσμική αὐτή εἰκόνα: Δυνατό καί ἡρωϊκό ἄνθρωπο, γυμνασμένο στό σῶμα ἀλλά κυρίως στήν ψυχή, ἕτοιμο γιά ἀγῶνες, γιά ἤττες καί γιά νίκες.

  Γιατὶ ὅπως ὁ Χριστός, ἔτσι κι ἐμεῖς, ἀπὸ τὴ θλίψη τοῦ Σταυροῦ καὶ τοῦ πάθους, ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὸ θάνατο, φθάνουμε στὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως, πρὸς τὴν ὁποία καὶ πορεύομαστε μὲ κουράγιο καὶ δύναμη.

  Στήν πορεία πρός τήν συνάντησή μας μέ τόν ἀναστημένο Χριστό, τόν Θεό μας, στόν ὁποῖο πρέπει κάθε δόξα, τιμή καί προσκύνηση, στούς αἰώνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν!

       Κα­λήν Ἀ­νά­στα­ση !

Θεομητορικό μονοπάτι προς το Πάσχα

Του γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

 

Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος εἶναι ἕνα ἀέναο καί συνεχές ταξίδι. Ἕνα ἐσώτερο ταξίδι στά πιό οἰκεῖα σημεῖα τῆς καρδιᾶς μας. Εἶναι ἕνα πέρασμα.
Ἕνα παράθυρο μυστικό πού μᾶς τό ἀνοίγει ἡ ἴδια ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί αὐτή ἀναλαμβάνει νά μᾶς φέρει εἰς ἑαυτόν, νά σοῦ δείξει τόν τρόπο. Καί εἶναι ὁ τρόπος της, ἡ ὑπακοή στό θεῖο θέλημα.
«Βρές τήν πόρτα πού ὁδηγεῖ στήν καρδιά σου. Εἶναι ἡ ἴδια πόρτα πού ὁδηγεῖ καί στόν Θεό», μᾶς προτρέπει ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος.
Μόνο πού στόν Ἀκάθιστο Ὕμνο, ἡ Μεσίτρια τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἡ καθοδηγήτρια Ὑπεραγία Θεοτόκος, διακριτικά ἀνοίγει, πρός ὥρας, ὅλα τά καταπετάσματα καί ὅλες τίς πόρτες καί μᾶς ἀφήνει μέ ἐλευθερία καί χωρίς καταναγκασμό νά πλησιάσουμε καί νά νιώσουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Καί νά προχωρήσουμε πρός τό Πάσχα, πρός τήν Ὁδό, τήν διάβαση, τόν Χριστό.
 

Στή λειτουργική μας ζωή αὐτές οἱ Παρασκευές τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀποτελοῦν μίαν ἀκόμη νησίδα εὐφροσύνης μέσα στήν Ἄνοιξη καί τήν προετοιμασία γιά τό Πάσχα, πού κάνει ὅλα τά ὡραῖα καί ὄμορφα νά φαίνονται κατορθωτά, εὐκολοπλησίαστα. Εἶναι ἕνα θεομητορικό μονοπάτι, πού μᾶς ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια στή σταυροαναστάσιμη πορεία πρός τό Πάσχα.
Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος εἶναι ἕνα ἀκόμη δῶρο τῆς Παναγίας στήν ἀνθρωπότητα, ἀλλά καί στόν καθένα μας προσωπικά, μέσα σ᾿ αὐτήν τήν ἐγκάρδια κοινότητα καί ἀτμόσφαιρα τῆς ἀκολουθίας αὐτῆς.

Μέ τήν εὐκαιρία λοιπόν τῆς ἀποψινῆς πανευφρόσυνης ἑορτῆς, ἄς εὐχηθοῦμε νά βρισκόμαστε ὅλοι κάτω ἀπό τήν θεομητορική σκέπη τῆς Παναγίας, ὥστε, ἑνωμένοι μαζί της, νά μποροῦμε καί ἐμεῖς νά ἀποκτήσουμε πνευματικούς ὀφθαλμούς γιά νά ἔχουμε αὐτογνωσία, νά βλέπουμε τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, καθώς ἐπίσης καί τόν τρόπο μέσα ἀπό τόν ὁποῖον θά μπορέσει νά ἐπιτευχθεῖ ἡ ἀνάπλαση καί ἀναδημιουργία μας.

Γιά νά μπορέσουμε νά ἀκούσουμε κι ἐμεῖς τήν Παναγία νά μᾶς λέει, τό «Χαῖρε κι ἐσύ, ὑμνητά μου», πού ἄκουσε μία μέρα ἕνας εὐλαβής Ἁγιορείτης μοναχός, ὅταν στεκόμενος μέ καί υἱική στοργή καί ἀγάπη μπροστά στήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, ἔψαλλε, ὅπως κι ἐμεῖς σήμερα, τούς Χαιρετισμούς πρός αὐτήν.

Ὁ Χριστός, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού σαρκώθηκε ἀπό τήν Παρθένο Μαρία καί εἰσέβαλε στήν τραγική ἀνθρώπινη ἱστορία γιά νά μεταμορφώσει τά πάντα καί νά ἑνώσει τήν γῆ μέ τόν οὐρανό, εἴθε, διά πρεσβειῶν τῆς Κυρίας Θεοτόκου, νά μᾶς στέλνει πλούσια τήν χάρη καί τό ἔλεός Του!

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ συγγραφέα, πού πραγματοποιήθηκε στόν ἱερό ναό Ἁγίας Μαρίνης Ἄνω Ἡλιούπολης, τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν κατά τήν Ἀκολουθία τῶν Β΄ Χαιρετισμῶν, στίς 29 Μαρτίου 2024.

 

 

Πηγή: romfea.gr

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ

 Άρθρο του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ την Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024.

   

Για την λήψη του άρθρου, πατήστε ΕΔΩ

ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΗΘΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

             

                     Τό σταυροαναστάσιμο ἦθος τῆς Ὀρθοδοξίας

                                                                     τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

 Μέ τήν χά­ρη τοῦ Θε­οῦ, ἡ ἀ­νη­φο­ρι­κή καί κο­πι­α­στι­κή πο­ρεί­α τῆς Με­γά­λης Τεσ­σα­ρα­κο­στῆς, πρός τή συ­νά­ντη­σή μας μέ τόν ἀ­να­στη­μέ­νο Χρι­στό, ἔφθασε ἤδη στό μέσον της. Τρίτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν καὶ ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τὸν τίμιο Σταυρό, γιὰ νὰ ἐνισχυθοῦμε στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα τῆς περιόδου αὐτῆς, πού εἶναι καιρός ὁ εὐπρόσδεκτος τῆς μετανοίας γιά ὅλους μας...

[...] Βλέ­πο­ντας καί προ­σκυ­νῶ­ντας εὐ­λα­βι­κά τό Σταυ­ρό τοῦ Χρι­στοῦ, ἀρ­χί­σα­με νά δι­α­κρί­νου­με τό φῶς τῆς Ἀ­να­στά­σε­ώς Του. Ὅ­ποι­ος θέ­λει νά ἀ­κο­λου­θή­σει τό δρό­μο πού ὁ­δη­γεῖ στόν ἀ­να­στη­μέ­νο Χρι­στό, πρέ­πει νά ἀρ­νη­θεῖ τόν ἑ­αυ­τό του καί νά ση­κώ­σει τό σταυ­ρό του, σταυ­ρώ­νο­ντας τόν ἐ­γω­κε­ντρι­σμό του καί τή φι­λαυ­τί­α του. Αὐτό τό μήνυμα λάβαμε μέ τήν χάρη τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ σήμερα, Κυ­ρι­α­κή τῆς Σταυ­ρο­προ­σκυ­νή­σε­ως, πού ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τήν προσκύνησή του... 

[...] Τό ἦθος τῆς ὀρθοδοξίας μας εἶναι σταυρώσιμο καί ἀναστάσιμο μαζί, μέ λίγα λόγια, σταυροαναστάσιμο. Σταυρός καί ἀνάσταση εἶναι τόσο ἀλληλένδυτα δεμένα μεταξύ τους στήν παράδοση μας, πού δέν μποροῦμε νά κάνουμε λόγο γιά Σταυρό χωρίς νά ἀτενίζουμε τήν Ἀνάσταση καί ἀντιστρόφως. Μέ τόν Σταυρό κατεπόθη ὁ θάνατος, μέ τόν Σταυρό εἴδαμε την ἀνάσταση, ἀλλά καί μέ τόν σταυρό τόν δικό μας θά δοῦμε μόνο ἀνάσταση προσωπική καί πραγματική. 

  «Ἡμεῖς κηρύττομεν Ἰησοῦν Χριστόν καί τοῦτον ἐσταυρωμένον καί τοῦτον δέ ἀναστάντα», διακυρήττει ὁ Ἀπόστολος.

 Αὐτόν τόν Ἐσταυρωμένο καί ἀναστάντα Ἰησοῦ Χριστό, ἀσπαζόμαστε καί προσκυνοῦμε σήμερα, τιμώντας καί ἀσπαζόμενοι τόν Τίμιο Σταυρό Του. Εἶναι ἡμέρα σταυροαναστάσιμη. Γιατί, ὄχι μόνο ἀντλοῦμε δύναμη καί ἐλπίδα στό μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὄχι μόνο λαμβάνουμε ὑπόδειγμα σταυροαναστάσιμης βιοτῆς καί χαρμολύπης, ἀλλά κυρίως προκηρύττουμε τῆς Ἀναστάσεως τά τρόπαια, προεορτάζουμε τήν πασχαλινή πανήγυρη, ὁμολογοῦμε τήν βιωματική πεποίθηση πώς ὁ Χριστός ἀνέστη! 

  Αὐτή ἡ χαρά, ἡ πίστη ἄς φωτίσει καί ἄς χαράξει τήν καρδιά μας, ἀδελφοί μου και εἶναι γιά ὅλους ἐμᾶς πρόγευση τῆς Ἀναστάσεως, τῆς κλητῆς καί ἁγίας ἡμέρας τοῦ Πάσχα. 

 (Ἀποσπάσματα Ὁμιλιῶν τοῦ γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου, στόν μητροπολιτικό ἱερό ναό Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος Κατερίνης καί Τιμίου Σταυροῦ Κατερίνης τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κίτρους Κατερίνης καί Πλαταμῶνος, κατά τήν Κυριακή 7 Ἀπριλίου 2024. Οἱ φωτογραφίες προέρχονται ἐπίσης ἀπό τίς ἐκδηλώσεις αὐτές).

 

ΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Οἱ συνεργάτες τοῦ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ

εὔχονται σέ ὅλους τούς ἀναγνῶστες καλή, εὐλογημένη καί καρποφόρο πνευματικά Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Ἑσπέρας, Μέγα Προκείμενον... ἤ τῆς κυρα-Σαρακοστῆς τὰ εἰσόδια

Τό μενεξεδί δειλινό, ἡ μεγάλη καμπάνα τοῦ πρώτου κατανυκτικοῦ ἑσπερινοῦ, κι ὕστερα ἡ μικρὴ ἡ σύναξη τῶν πιστῶν, τῶν ὅσων πιστῶν, ποὺ περιμένουν μὲ τὸ ἄκουσμα τοῦ Μεγἀλου Προκειμένου νὰ δοῦν κι ἐφέτος νὰ εἰσοδεύει ἡ Κυρὰ-Σαρακοστή. Σοβαρή, σιωπηλή, μὲ τὸ λιπόσαρκο κορμί της νὰ κινεῖται ἀνάλαφρα μέσα στὸ νυχτωμένο ναὸ ποὺ εὐωδιάζει θυμίαμα, μελισσοκέρι καὶ τὸ ἄρωμα ποὺ ἔμεινε ἀπό τὴν πρωϊνὴ τὴ λειτουργία. Ποιὸς ξέρει, ἴσως νὰ τὸ ἀναδίνει κι ὁ Ἀμνὸς τῆς Προηγιασμένης ποὺ περιμένει πάνω στὴ Ἁγία Τράπεζα «σφαγιασθῆναι καὶ δοθῆναι εἰς βρῶσιν τοῖς πιστοῖς» (βλ. Χερουβικὸ Μ. Σαββάτου)...

Ἑσπέρας προκείμενον, λοιπόν, «Μὴ ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου ὅτι θλίβομαι...». Οἱ στίχοι ἀκτινοβολοῦν μὲ ἀκρίβεια στὶς ψυχὲς τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ποὺ ἄν καὶ ἀργεῖ, ἀχνοφέγγει στὸ βάθος τοῦ χρόνου, τοῦ χρόνου ποὺ ἄρχισε νὰ ντύνεται ἀπό ἀπόψε τὰ μώβ τοῦ πένθους. Μέχρι νὰ σκορπιστοῦν οἱ δάφνες καὶ τὰ ἄνθη τοῦ Μ. Σαββάτου στὸ «Ἀνάστα ὁ Θεός...», μαζὶ μὲ τὸ φωτεινό, τὸ ἀνοιξιάτικο χαμόγελο. Μέχρι τότε ὅμως...

Μέχρι τότε ὁ δρόμος εἶναι μακρὺς καὶ ἀνηφορικὸς. Κάπου-κάπου, σιμὰ στὰ βράδυα τῶν Χαιρετισμῶν, στὰ χαρμολυπικὰ τὰ Σάββατα καὶ τὶς φωτεινὲς τὶς Κυριακές, ξαποσταίνουμε, ὡς τὸ βράδυ τῆς Κυριακῆς ὅμως, ποὺ θ᾿ ἀκουστεῖ καὶ πάλι τὸ Μέγα Προκείμενο. Τότε, λοιπόν, θὰ περάσει ἀπό ἐμπρὸς μας ξανὰ ἡ Κυρα-Σαρακοστή, γιὰ νὰ μᾶς θυμίζει τὴν παρουσία της κι ἐμεῖς θὰ φυτέψουμε στὴν ψυχὴ μας ἄλλον ἔνα σπόρο ὑπομονῆς, καθὼς θὰ συλλαβίζουμε τὴν εὐχὴ τοῦ ''Ἁγίου τῆς κατανύξεως'', τοῦ ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου. «Ναὶ, Κύριε, πνεῦμα ὑπομονῆς χάρισαί μοι..»

Ὅταν μὲ τὴ νύχτα ποὺ ἔρχεται, ἐπιστρέφουμε στὰ σπίτια μας, νοιώθουμε νὰ μᾶς συντροφεύει ἡ Κυρα-Σαρακοστὴ καὶ νὰ θρονιάζεται σὲ περίοπτη θέση, ἀφοῦ προηγουμένως μαζέψει ὅλα τὰ ἐδέσματα τῆς Τυρινῆς καὶ μᾶς θυμίσει τὸ τραγούδι ποὺ τὸ ἔλεγαν οἱ παλιὲς οἱ γιαγιές, ποὺ σήμερα δὲν ὑπαρχουν πιὰ καὶ μόνο τὰ λόγια τους περπατοῦν ἀνάμεσά μας, ὅπως οἱ σεβάσμιοι οἱ ἴσκιοι τους...

«Πάει οὑ κριάτους πέθανι / ψυχουμαχάει κι οὑ τύρους / κι παίρνει τὴ περηφανιά οὑ σκόρδους κι οὑ κρουμύδους».

Ἀπό κεῖ καὶ πέρα, ἀφοῦ μᾶς σερβίρει τὰ εὐώδη νηστίσιμα καὶ ντύσει τὸ σπίτι μὲ τῆς χαρμολύπης τὸ χιτῶνα, μᾶς ὁδηγεῖ στὸ εἰκονοστάσι καὶ μὲ περισσὴ φροντίδα μᾶς δείχνει τὴ Σταύρωση καὶ τὴν εἰς Ἅδου Κάθοδο τοῦ Κυρίου, γιὰ νὰ μᾶς φιλέψει μετὰ τὴν ἐλπίδα, ὅπως ὁ παπᾶς τὸ ἀντίδωρο στὴν Προηγιασμένη...

π. Κωνσταντῖνος Καλλιανός. Σκόπελος