Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

"Ὑμεῖς Παναγιώτατε,  μέ τήν φιλόστοργον πατρικήν ἀγάπην πού τρέφετε διά τούς ἀσκουμένους εἰς τό Περιβόλιον τῆς Παναγίας μας, ὡς ὁ κοινός μας προστάτης, ἀκολουθώντας τήν ὁδόν τῶν Ἁγίων Πατέρων, πάντοτε τρέφετε σεβασμόν εἰς τάς εὐαισθησίας τῶν Ἁγιορειτῶν.
 Καί τοῦτο, καθώς γνωρίζετε σαφῶς ὅτι, ἀνά τούς αἰῶνας, ἡ τάξις τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ἀκρίβεια εἰς περί τά τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως εἶναι ταυτόσημος μέ τήν φύσιν τῶν Μοναχῶν".

          Ἀρχιμ. Πρόδρομος Λαυριώτης. Καθηγούμενος Μεγίστης Λαύρας.

Ἀπόσπασμα ἀπό τήν προσφώνησή του στόν οἰκουμενικό πατριάρχη κο Βαρθολομαῖο κατά τήν ἐπίσκεψή του στή Μεγίστη Λαύρα. 28 Μαΐου 2022. 

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

  Ὁ γαλήνιος τῶν Ἁγιορειτῶν μοναχῶν κόσμος.....

«Ὁ γαλήνιος τῶν Ἁγιορειτῶν μοναχῶν κόσμος, ἐκ τῶν κλιτύων τοῦ οὐρανογείτονος Ἄθωνος, διαλεγόμενος συνεχῶς μέ τόν κόσμον, ἐξακολουθεῖ νά ἀπευθύνῃ σιωπηλά μηνύματα διά στροφήν πρός ἑαυτόν καί ἀνασύνταξιν τῶν πνευματικῶν δυνάμεων τοῦ ἀνθρώπου διά τῆς μετανοίας καί τῆς μυστηριακῆς ζωῆς».

ἀρχιμ. Πρόδρομος Λαυριώτης

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΑΡΧΙΜ. ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ ΑΓ. ΑΚΑΚΙΟΥ. 12 ΜΑΪΟΥ 2019.

Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΑΡΧΙΜ. ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ

Ὁ καθηγούμενος τῆς ἱερᾶς μονῆς Μεγίστης Λαύρας ἀρχιμανδρίτης Πρόδρομος ἔφθασε στά Καυσοκαλύβια ὅπως προεξάρχει στήν Πανήγυρη τῆς ἱστορικῆς καί ἁγιοτόκου Καλύβης τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου ἐπί τῆ μνήμῃ τοῦ κτήτορος τῆς Καλύβης καί ἱδρυτοῦ τῆς Σκήτης Ἁγίας Τριάδος τῶν Καυσοκαλυβίων, ὁσίου καί θεοφόρου πατρός Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου (+ 12 Ἀπριλίου 1730).

Οἱ ἑορταστικές ἐκδηλώσεις ἦταν τριήμερες, μέ πάνδημη συμμετοχή Ἁγιορειτῶν πατέρων καί πολυπληθῶν προσκυνητῶν. Τό πρόγραμμα, πέρα ἀπό τήν ἀγρυπνία τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τοῦ ἁγίου Ἀκακίου στό κατανυκτικό παρεκκλήσιο τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, περιελάμβανε προεόρτιο Θεία Λειτουργία στό ἀνακαινισμένο γειτονικό παρεκκλήσιο τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη, Ἁγιασμό ἐπί τῆς ἀρχαίας στέρνας τοῦ ἁγίου Ἀκακίου, εὐλογία διά τοῦ Ἁγιασμοῦ ὑπό τοῦ Λαυριώτου καθηγουμένου τῶν προσφάτως ἀνακαινισμένων χώρων τῶν μαγειρείων τῆς Καλύβης, τοῦ ἀρχαίου οἰκίσκου-ἀρχονταρικίου τοῦ ἁγίου Ἀκακίου ἀλλά καί τοῦ νέου πετρόκτιστου κλιμακοστασίου πρός τό Σπήλαιο τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου καί διαμόρφωσης τοῦ αὔλιου χώρου τοῦ Σπηλαίου καί τέλος, τόν Ἑσπερινό τῶν Κτητόρων καί τήν Παράκληση-Λιτανεία στόν προαύλιο χῶρο τοῦ ἱεροῦ Σπηλαίου καθώς καί τήν μεθέορτο Θεία Λειτουργία.

Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Κιβωτός Ορθοδοξίας

ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΑΛΥΒΗΣ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟY, ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ 29.4.2017

ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

             Ἀρχιμανδρίτου Προδρόμου Λαυριώτου

  Εἰς τήν ἑορτήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ

  Σεβασμιώτατε, σεβαστοί Πατέρες, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί!

  Μεγάλη ὄντως καί ἱερά καί πανευφρόσυνος ἡ σημερινή ἑορτή τοῦ κοσμοχαρμοσύνου Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Μίας θεομητορικῆς ἑορτῆς, ἡ ὁποία πληροῖ εὐφροσύνης καί πνευματικῆς ἀγαλλιάσεως τάς ψυχάς πάντων τῶν πιστῶν, οἱ ὁποίοι σπεύδουν ἀνά τούς αἰώνας εἰς ὅλους τούς ἱερούς ναούς, νά δεηθοῦν πρός τήν Μητέραν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ἡ πνευματική χαρά ὅμως εἶναι ἰδιαίτεροι εἰς ὅσους προσέρχονται εἰς τούς ναούς, τούς πανηγυρίζοντας τήν θεσπεσίαν ταύτην ἑορτήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ὅπως εἶναι ὁ περικαλλής τοῦτος ἱερό ναός.

  Διότι, ὄντως καί ἀληθῶς, εἶναι ἄξιον τό νά μακαρίζομεν τήν Θεοτόκον· τήν πανάμωμον ἐκείνην Κόρην, τήν ὁποίαν πρέπει πάντοτε νά ὑμνοῦμεν καί νά εὐχαριστοῦμεν, καθώς κατέστη Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

  Ἄξιον εἶναι πράγματι, νά ἐγκωμιάζομεν ἐκείνην πού ἐστάθη τιμιωτέρα καί ἀπ’ αὐτά τά Χερουβίμ ἀλλά καί ἐνδοξοτέρα ἀπό τά Σεραφίμ, μέ τά ὁποῖα δέν μπορεῖ κἄν νά συγκριθεῖ.

  Ἄξιον εἶναι ὡς ἀληθῶς, νά προσφέρομεν τήν διηνεκήν εὐχαριστίαν μας εἰς τήν Παναγίαν, ἡ ὁποία ἔτεκε δίχως φθορά τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ.

   Ἄξιον εἶναι τέλος, νά μεγαλύνωμεν ἐκείνην, ἡ ὁποία ὑπάρχει πράγματι Θεοτόκος καί μεσίτρια μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί γέφυρα πού ὁδηγεῖ εἰς τόν Οὐρανόν, ἐμᾶς πού εὐρισκόμεθα εἰς τήν γῆν.

   Αὐτά, καί ἀκόμη περισσότερα εἶναι τά αἴτια, τά ὁποῖα παρακινοῦν τήν καρδίαν μας ὥστε νά τιμήσομεν μέ τούς σύντομους λόγους τούτους, αὐτήν πού ἐτίμησεν ἡ Ἁγία Τριάς, ἐδόξασαν οἱ Ἄγγελοι, ἐστεφάνωσεν ὅλος ὁ οὐρανός καί μιμήθηκαν χιλιάδες ἅγιοι μάρτυρες, ὅσιοι καί ὁσίαι καί ὁμολογητές τῆς εἰς Χριστόν πίστεως· τήν ὑπέραγνον Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

  Ἰδιαιτέρως δι᾿ ἡμᾶς τούς μονάζοντας ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει, ἡ Κυρία Θεοτόκος, θεωρεῖται καί εἶναι ὄντως μητέρα μας, ἀντιλήπτωρ εἰς τάς ἀνάγκας καί συμπαραστάτης εἰς τούς πνευματικούς ἡμῶν ἀγώνας, κατά τήν ὑπόσχεσιν ἥν ἔδωκεν εἰς τόν ὅσιον Πέτρον τόν Ἀθωνίτην. Διά τοῦτο πάλιν καί πολλάκις βρίσκονται καθ’ ἡμέραν εἰς τά χείλη τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, τά ἀγγελοπαράδοτα καί θεσπέσιος λόγια τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, «Χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετά σοῦ!». Καί διά σοῦ μεθ᾿ ἡμῶν!

   Ἀγαπητοί μου!

   Κάθε θεομητορική ἑορτή εἶναι ὑπόθεσις χαρᾶς δι᾿ ὅλην τήν Ἐκκλησίαν, διά τόν λόγον ὅτι ἡ Θεοτόκος ἐδόξασε τό ἀνθρώπινον γένος, μέ τό νά γίνῃ τό πρόσωπον ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ἐδώρισε τήν σάρκαν της διά νά ἐνανθρωπίσῃ τό δεύτερον πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ.

   Μεταξύ τῶν πολλῶν Θεομητορικῶν ἑορτῶν σημαντικήν θέσιν κατέχει ἡ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἡ ὁποῖα ἀποκτᾶ μεγάλην σημασίαν καί ἀξίαν, ἀφοῦ διά τῆς Κυρίας Θεοτόκου ὁ Θεός ἀνέπλασεν τό ἀνθρώπινον γένος, καί ἡμεῖς μέσα εἰς τήν Ἐκκλησίαν γευόμεθα τά ἀποτελέσματα τῆς ἀναπλάσεως αὐτῆς.

  Συνῆλθομεν λοιπόν σήμερον, ἀφ᾿ ἑσπέρας, καί αὔριο, κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν, ὅπως τιμήσωμεν τήν «καλήν ἐν γυναιξί», τήν «τῷ Θεῷ προορισθεῖσα γενέσθαι μήτηρ Αὐτοῦ», τήν «προεκλεχθεῖσα ἀπό πασῶν τῶν γενεῶν». Ἐκείνην «ἐν ἧ θεωροῦσα ἡ κτίσις ἀγάλλεται». Ἐκείνην πού ἦτο ἄμωμος καί ἀμόλυντος. Πού ἐκ βρεφικῆς ἡλικίας εἰσῆλθε εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Καί διαμένοντας ἐκεῖ, ἐτρέφετο κατά μέν τό σῶμα μέ τροφήν ἀγγέλων, κατά δέ τόν νοῦν, μέ οὐράνια νοήματα. Δέν ζοῦσε διά τόν ἑαυτόν της ἀλλά διά τόν Θεόν. Ὤσπου ἔφθασε εἰς τήν ὥριμον ἐκείνην στιγμήν νά δεχθῇ τόν ἀρχαγγελικόν ἀσπασμόν. Νά πῇ εἰς τόν Θεόν, μέσῳ τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, τό περίφημον λόγιον «γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου». Καί μέ τόν τρόπον αὐτόν νά ἀξιωθῇ νά ἀναδειχθῇ ὄντως Θεοτόκος.

  

 Ἡ συμμετοχή πάντων ἡμῶν εἰς τήν σημερινήν λαμπράν Πανήγυριν, ἄς καταστῇ ἐφαλτήριον διά νέας πνευματικάς ἀναβάσεις καί ἄς σταθῇ δι' ὅλους μας ἀστείρευτος πηγή πνευματικῆς ὠφελείας καί δυνάμεως, διά μίαν ζωήν μετανοίας καί ἀληθινῆς ἐν Χριστῷ ἀναγεννήσεως.

  Ἡμεῖς δέ οἱ κομίζοντες τήν εὐλογίαν τῆς Ἐφόρου τοῦ Ἁγίου Ὄρους Κυρίας Θεοτόκου Οἰκονομίσσης τε καί Κουκουζελίσσης καί τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἀθανασίου εὐχόμεθα ὅπως ἀξιωθῶμεν τοῦ φωτός ἐκείνου τοῦ ἀνεσπέρου τῆς μακαρίας καί ζωαρχικῆς Τριάδος, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου τῆς Εὐαγγελιστρίας, χάριτι καί φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὧ πρέπει δόξα τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν!  

  Καί εἰς τό σημεῖον αὐτό ὀφείλω νά εὐχαριστήσω τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἀρκαλοχωρίου κ. Ἀνδρέαν διά τήν πρόσκλησίν του νά μετάσχω εἰς τούς λαμπρούς αὐτούς ἑορτασμούς καί διά τήν ἀγάπην μέ τήν ὁποίαν περιέβαλε τό πρόσωπό μας καί τήν συνοδίαν μας.

  Εὔχομαι ὁλοψύχως εἰς πάντας ὑμᾶς Χρόνια Πολλά καί ἡ Κυρία Θεοτόκος ἡ Εὐαγγελίστρια βοήθειά μας!

  Ἀπόσπασμα ὀμιλίας τοῦ καθηγουμένου τῆς Μεγίστης Λαύρας ἀρχιμανδρίτου Προδρόμου κατά τόν πανηγυρικό Ἑσπερινό τοῦ Εὐαγγελισμοῦ στόν ἑορτάζοντα ἱερό ναό τῆς Παναγίας στό Δέτη (Μιλλιαράδω) προεξάρχοντος τοῦ μητροπολίτου Ἀρκαλοχωρίου Καστελλίου καί Βιάννου κ. Ἀνδρέα.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΙΣ ΠΑΝΑΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
 (ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΔΕΤΗ)

Νότια τῆς Εμπάρου, στήν πλαγιά πού οἱ ντόπιοι ἀποκαλοῦν «Δέτης» βρίσκεται τό Προσκύνημα τῆς Παναγίας. Εἶναι ἕνας μικρός σπηλαιώδης ναός, μέσα σέ μία σχισμή τοῦ βράχου ὅπου, σύμφωνα μέ τήν παράδοση, βρίσκεται βαθιά κρυμμένη ἡ θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας, πού ἔφυγε ἀπό τόν ναό τῆς «Κάτω Κερᾶς».

  Ὁ καθηγούμενος τῆς Μεγίστης Λαύρας Πρόδρομος, ὁ ὁποῖος συνοδεύεται ἀπό τόν Γέροντα Ἀβραάμ Λαυριώτη, ἐκ τῆς σεπτῆς χορείας τῶν προϊσταμένων τῆς πρώτης στήν τάξη ἀθωνικῆς Μονῆς, συλλειτούργησε μέ τόν Σεβασμιώτατο Ἀνδρέα, τήν ἐπαύριον, κατά τήν κυριώνυμη ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, στόν ἐπίσης πανηγυρίζοντα ἱερό ναό Εὐαγγελισμοῦ, τοῦ χωρίου Μελέσες τῆς ἰδίας Μητροπόλεως.

....σέ κάθε κρίση ὑπάρχει διέξοδος..

«Ὅπως σέ κάθε κρίση ὑπάρχει διέξοδος, ἔτσι καί στή σημερινή.

Ἄν μποροῦσαμε νά ρωτήσουμε τήν ἑορτάζουσα Παναγία μας ποιά εἶναι αὐτή ἡ διέξοδος, ἐκείνη θά μᾶς ἀπαντοῦσε: ἡ Ταπείνωση. Ἐννοώντας, ὄχι βέβαια ὑποτέλεια καί δουλοπρέπεια, ἀλλά ἀνδρεία καί φρόνημα ἡρωϊκό. Ἀνδρεία καί αὐτογνωσία, πρῶτα γιά νά δοῦμε τό αἴτιο αὐτῆς τῆς κρίσης, πού εἶναι ἡ ἁμαρτία καί στή συνέχεια νά ὁδηγηθοῦμε στό ἑπόμενο βῆμα, ἐκεῖνο τῆς μετάνοιας, γνωρίζοντας ὅτι ἡ μετάνοια εἶναι τό δραστικότερο φάρμακο ἐξόδου ἀπό τήν κρίση. Ἄν ὑπάρχει λοιπόν μία ἐλπίδα, αὐτή εἶναι ὁ ἀναγεννημένος ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀποφασισμένος νά ἀναθεωρήσει τή ζωή του, τόν τρόπο ἐργασίας, τόν τρόπο ἐκτελέσεως τοῦ καθήκοντος ἤ τοῦ λειτουργήματός του, τόν τρόπο συμπεριφορᾶς του πρός τό συνάνθρωπό του καί τό φυσικό περιβάλλον».

                                                                                                      Ἀρχιμανδρίτης Πρόδρομος Λαυριώτης

(Ἀπό ὁμιλία του στό πανηγυρίζων Μετόχι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Μεγίστης Λαύρας στή Μεσσηνία)

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΣΕ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

Ἀρχιμανδρίτου Προδρόμου Λαυριώτου

Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες, σεβαστές γερόντισσες.

   Μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ, προέρχομαι ἀπό ἕναν ἱερόν τόπον, τό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου εἰς τό πέρασμα ἔνδεκα αἰώνων ἀδιαλείπτου ἱστορίας τοῦ ἀθωνικοῦ μοναχισμοῦ, οἱ Ἁγιορεῖται πατέρες, μέ γενάρχην τόν ὅσιον Ἀθανάσιον τόν ἐν τῷ Ἄθῳ, ἀνεδείχθησαν εὐθαρσεῖς πρόμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας, ἄγρυπνοι φύλακες τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων τῆς πίστεως, καθώς καί συνεχισταί καί ἱερουργοί τῆς γνησίας ὀρθοδόξου ἀσκητικῆς ζωῆς καί παραδόσεως, ὅπως αὐτή διεμορφώθη εἰς τά πρωταρχικά κέντρα τοῦ Μοναχισμοῦ...

   [...] Τό Ἅγιον Ὄρος τοῦ Ἄθωνος, ἥμισυ καί πλέον αἰώνα μετά τόν ἑορτασμόν τῆς πρώτης Χιλετηρίδος τοῦ ἀθωνικοῦ μοναχισμοῦ, εἶναι καί πασχίζουμε νά παραμείνει ἐσαεί κιβωτός τοῦ ἀκραιφνοῦς μοναχικοῦ ἰδεώδους καί τῶν ἱερῶν παραδόσεων, σάλπιγξ ἀνοθεύτου ὀρθοδόξου πνευματικότητος, γαλήνιος λιμήν τῶν ἀγαπώντων τόν Κύριον ψυχῶν. Μαρτυροῦν τά ἀνωτέρω τά πλήθη τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν καί ἐπισκεπτῶν, οἱ ὁποῖοι προσέρχονται εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, ἀπό τά πέρατα τῆς γῆς, ὅπως ἀναπνεύσουν κάτι ἀπό τήν ζείδωρον αὔραν τῆς γαλήνης καί τῆς περισυλλογῆς, μετάσχουν -κατά τό δυνατόν- εἰς τήν ἀδιάλειπτον κοινήν προσευχήν κατά τάς ἱεράς Ἀκολουθίας, αἱ ὁποῖαι τελοῦνται νυχθημερῶς ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου καί λάβουν κάτι ἀπό τό ἀντιφέγγισμα τῆς μοναχικῆς ψυχῆς τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ.

 Ἐπί αἰώνας τό Ἅγιον Ὄρος μέ τήν πνευματικήν αὐτοῦ ἀκτινοβολίαν, διαλέγεται μέ τούς ἐν τῷ κόσμῳ, ἐν μέσῳ τῆς δίνης τῆς ζωῆς, ἀγωνιζομένους χριστιανούς εἰς τόν ἀγῶνα τῆς ἠθικῆς τελειώσεως καί τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς...

    Ὁ γαλήνιος τῶν Ἁγιορειτῶν μοναχῶν κόσμος, ἀπό τῶν κλιτύων τοῦ οὐρανογείτονος Ἄθωνος διαλεγόμενος συνεχῶς μέ τόν κόσμον, ἐξακολουθεῖ νά ἀπευθύνει σιωπηλά μηνύματα διά στροφήν πρός ἑαυτόν καί ἀνασύνταξιν τῶν πνευματικῶν δυνάμεων τοῦ ἀνθρώπου διά τῆς μετανοίας καί τῆς μυστηριακῆς ζωῆς.

  Ὅμως ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἀσφαλῶς δέν περιορίζεται εἰς ἕναν τόπον, καθώς οἱ διά μέσου τῶν αἰώνων, ἀναρίθμητοι μονασταί ὅπου γῆς, φλεγόμενοι ὑπό θείου ἔρωτος, ἔδωκαν τά πάντα, διά νά ἀγοράσουν τόν ἴδιον πολύτιμον μαργαρίτην, τόν Χριστόν. Καί διά τῆς προσευχῆς, τῆς σιωπῆς καί τῆς αὐταπαρνήσεως, ἀφοῦ ἐκαθάρισαν καί ἐξάγνισαν τήν ψυχήν καί τόν νοῦν των, ἐκοινώνησαν καί προσωμίλησαν μέ τόν Θεόν.

  Ὡς ἐκ τούτου, ἀφορμή δοξολογίας πρός τόν ἐν παντί καιρῷ καί παντί τόπῳ λατρευόμενον Θεόν, ἀποτελεῖ τό γεγονός τῆς ἱδρύσεως καί, ἐν συνεχείᾳ, τῆς ὑποδειγματικῆς λειτουργίας τῶν δύο ὑμετέρων ἱερῶν Μονῶν τῆς θεοσώστου ταύτης ἐπαρχίας, πού ἀσφαλῶς θά συνεχίζει τήν παράδοσιν τοῦ Μοναχισμοῦ, ὅπως αὕτη ἐξεδηλώθη εἰς τό πλαίσιον λειτουργίας ἑνός κοινοβίου, εὑρισκόμενον οὐχί μακράν τοῦ κόσμου, ὅπως συμβαίνει εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, ἀλλά πλησίον κοινωνικῶν δομῶν, χωρίων καί πόλεων. Καί ὡς ἐκ τούτου, σημαντική θά εἶναι διά τόν ὁμιλοῦντα ἡ μετακένωσις τῆς μοναστικῆς σας ἐμπειρίας, καθώς αἱ ἱεραί μοναί εἰς τάς ὁποίας ἀσκεῖστε, ἐπιτελοῦν -ἐκτός ἀπό τόν κύριον σκοπόν των, ὁ ὁποῖος ἀσφαλῶς εἶναι ἡ κάθαρσις, ὁ φωτισμός καί ἡ θέωσις τῶν ἀσκουμένων- καί ἡ πνευματική προσφορά εἰς τάς τοπικάς κοινωνίας.

   Διά τούς προλαλήσαντας λόγους Σεβασμιώτατε, θά ἐπιθυμοῦσα, ἐάν εἶναι εὐλογημένο, νά βάλω μία ἄνω τελεία εἰς τόν πτωχόν μου λόγον, καί ἐφεξῆς ἡ Σύναξίς μας ταύτη, νά λάβει τήν μορφήν διαλόγου μεταξύ ὑμῶν. Καί τοῦτο διότι, ταπεινῶς φρονῶ, ὅτι ἡ ἀνταλλαγή μοναστικῆς ἐμπειρίας μεταξύ τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τοῦ ἐν τῷ κόσμῳ μοναχισμοῦ θά ἀποβεῖ ὠφέλιμος εἰς πάντας τούς παρευρισκομένους, πρός δόξαν Θεοῦ....

Ἀποσπάσματα εἰσηγήσεως τοῦ συγγραφέα σέ μοναστική Σύναξη τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πρεβέζης. Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015. Περί τόν Σεβασμιώτατον μητροπολίτη Πρεβέζης κο Χρυσόστομο παρευρέθησαν οἱ ἀδελφότητες τῶν ἱερῶν Μονῶν Προφήτου Ἠλιοῦ καί Ἁγίου Δημητρίου Ζαλόγγου.

ΑΘΩΝΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ. 7

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΨΑΛΜΩΔΙΑ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΖΑΜΠΡΙΤΣΕΝΙ ΤΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ

Βυζαντινή ἁγιορείτικη ψαλμωδία ἀπό τούς μοναχούς τῆς μονῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ Ζαμπριτσένι τῆς Μολδαβίας, μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἐπίσκεψης στή Μονή, τοῦ ἡγουμένου τῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀρχιμανδρίτου Προδρόμου καί τῆς συνοδείας του (Σεπτέμβριος 2013). Νά σημειωθεῖ ὅτι ἡ μονή αὐτή συνδέεται πνευματικά μέ τή μονή Σίμωνος Πέτρας.

ΕΙΚΟΝΕΣ:

1.  Μονή Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ Ζαμπριτσένι. Δημοκρατία τῆς Μολδαβίας.Τό καθολικό τῆς μονῆς.

2. Μονή Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ Ζαμπριτσένι. Δημοκρατία τῆς Μολδαβίας. Μοναχοί  τῆς μονῆς ψάλλουν

ΑΘΩΝΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ. 6

Θεία Λειτουργία στόν ἱερό ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῆς μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Καπριάνα τῆς Μολδαβίας. Προεξάρχει ὁ ἡγούμενος τῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀρχιμανδρίτης Πρόδρομος. Σεπτέμβριος 2013.

  Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Καπριάνα. Δημοκρατία τῆς Μολδαβίας. Ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου