«Ὅπως σέ κάθε κρίση ὑπάρχει
διέξοδος, ἔτσι καί στή σημερινή.
Ἄν μποροῦσαμε νά ρωτήσουμε τήν
ἑορτάζουσα Παναγία μας ποιά εἶναι αὐτή ἡ διέξοδος, ἐκείνη θά μᾶς ἀπαντοῦσε: ἡ
Ταπείνωση. Ἐννοώντας, ὄχι βέβαια ὑποτέλεια καί δουλοπρέπεια, ἀλλά ἀνδρεία καί
φρόνημα ἡρωϊκό. Ἀνδρεία καί αὐτογνωσία, πρῶτα γιά νά δοῦμε τό αἴτιο αὐτῆς τῆς
κρίσης, πού εἶναι ἡ ἁμαρτία καί στή συνέχεια νά ὁδηγηθοῦμε στό ἑπόμενο βῆμα,
ἐκεῖνο τῆς μετάνοιας, γνωρίζοντας ὅτι ἡ μετάνοια εἶναι τό δραστικότερο φάρμακο
ἐξόδου ἀπό τήν κρίση. Ἄν ὑπάρχει λοιπόν μία ἐλπίδα, αὐτή εἶναι ὁ ἀναγεννημένος
ἐν Χριστῷ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀποφασισμένος νά ἀναθεωρήσει τή ζωή του, τόν
τρόπο ἐργασίας, τόν τρόπο ἐκτελέσεως τοῦ καθήκοντος ἤ τοῦ λειτουργήματός του,
τόν τρόπο συμπεριφορᾶς του πρός τό συνάνθρωπό του καί τό φυσικό περιβάλλον».
Ἀρχιμανδρίτης Πρόδρομος Λαυριώτης
(Ἀπό
ὁμιλία του στό πανηγυρίζων Μετόχι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Μεγίστης
Λαύρας στή Μεσσηνία)
