Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015
Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΩΝ
Είναι δύο άγγελοι που συζητούν για την ζωή τους στον ουρανό.
Ο ένας βρίσκεται σε διαρκή κίνηση. Από την γη στον ουρανό.
Πάνω κάτω. Συνέχεια.
“Τι κάνεις” τον ρώτησε ο δεύτερος άγγελος.
“Εννοείς την αποστολή μου;”
“Ναι! Σε βλέπω και κουράζομαι!”
“Α! Μεταφέρω τα αιτήματα των ανθρώπων στον Θεό. Δεν σταματάω
ούτε στιγμή”
“Τι κούραση!”
“Κι εσύ; Ποια αποστολή έχεις; Σε βλέπω συνεχώς πάνω σε αυτό
το σύννεφο, να κάθεσαι, να τραγουδάς και να κοιτάς εμένα που τρέχω..”
“Εμένα μου έχει αναθέσει ο Θεός να του μεταφέρω τα ευχαριστώ
των ανθρώπων…
ΠΗΓΗ: ΡΟΜΦΑΙΑ
Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΛΥΒΗ ΑΓ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ. ΣΚΗΤΗ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου |
Ἱερομόναχος Τιμόθεος Καυσοκαλυβίτης
ὁ Καππαδόκης
Στήν Καλύβη τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου τῆς
Σκήτης Ἁγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων, πού ὅταν πρωτοϊδρύθηκε ἦταν ἀφιερωμένη
στόν Τίμιο Προδόρμο, ἔζησε στό δεύτερο μισό τοῦ 18ου καί τίς ἀρχές τοῦ
19ου αἰῶνα ὁ ἱερομόναχος Τιμόθεος, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπό τήν Καισάρεια
τῆς Καππαδοκίας. Αὐτός μαζί μέ τόν ἱερομόναχο Ἀγάπιο καί τόν πατέρα
του ἱερομόναχο Μακάριο, πού συγκοινοβίασε μαζί του, ἀνήγειραν τό
1767 τόν σημερινό μεγαλοπρεπῆ ναό τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου, στή θέση ἄλλου ναοῦ πού ἦταν ἀφιερωμένος
στόν Τίμιο Πρόδρομο.
Σύμφωνα μέ τή χειρόγραφη καί προφορική παράδοση τῆς Σκήτης, ὅταν
ὁλοκληρώθηκε στά 1767 ἡ ἀνέγερση τοῦ νέου ναοῦ, οἱ κτήτορές του ἀποφάσισαν
νά τόν ἀφιερώσουν στόν ἅγιο μάρτυρα Εὐστάθιο. Τήν ὥρα ὅμως πού συζητοῦσαν
γιά τή νέα ὀνομασία τοῦ ναοῦ, ἔπεσε ἀπό τό προσκυνητάρι ἡ μικρή φορητή
εἰκόνα τοῦ Γενεθλίου τοῦ Τιμίου Προδόμου, πού ἦταν καί ἡ κύρια ἐφέστιος
τοῦ παλαιοῦ ναοῦ καί σχίστηκε στά δύο. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ἔδειξε ἔτσι τή
δυσαρέσκειά του, μέ ἀποτέλεσμα οἱ Πατέρες νά ἀφιερώσουν τό νέο ναό
στόν ἅγιο Εὐστάθιο, τόν Τίμιο Πρόδρομο ἀλλά καί τόν ἅγιο Νικόλαο, τόν ὁποῖον
ἔβαλαν ὡς μεσίτη προκειμένου νά ἐξευμενιστεῖ ὁ Βαπτιστής τοῦ Κυρίου.
Ὅταν ἀργότερα καί λόγῳ τῆς ἀρετῆς του, τό Πατριαρχεῖο προέκρινε
τόν παπα-Τιμόθεο ὡς ἡγούμενο τῆς μονῆς Ἐσφιγμένου, ἐκεῖνος προφασίσθηκε
ἀσθένεια καί δέν ἀποδέχθηκε τήν προαγωγή του αὐτή, προτιμῶντας τήν ἁγιοτόκο
ἡσυχία ἀπό τίς τιμές.
Μέ δικές του πρωτοβουλίες, κόπους καί μέριμνα κτίσθηκε στά 1804
ἡ σημερινή Λιτή, ὁ νάρθηκας δηλαδή τοῦ Κυριακοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Τριάδος
τῆς σκήτης. Σχετικό μέ τήν οἰκοδόμηση τοῦ ἐξαίρετης ἀρχιτεκτονικῆς
αὐτοῦ χώρου εἶναι καί τό παρακάτω θαυμαστό περιστατικό.
Γιά τίς ἀνάγκες συγκέντρωσης τῶν ἀπαραίτητων χρημάτων, ὁ παπα-Τιμόθεος
ὁ Πνευματικός, ταξίδευσε στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου -κατόπιν ἄδειας
τοῦ πατριάρχη- περιερχόταν τίς οἰκίες τῶν Χριστιανῶν γιά ἐλεημοσύνη.
Μιά μέρα τόν κάλεσε στό σπίτι του καί ὁ ἄρχοντας Χατζη-Ἀνέστης Τσελεπής,
προκειμένου νά προσευχηθεῖ γιά τό μικρό παιδί του, πού δέν μποροῦσε νά
περπατήσει. Τότε ὁ παπα-Τιμόθεος, τέλεσε τό μυστήριο τοῦ Ἁγιασμοῦ
καί ἀφοῦ ράντισε τό σπίτι καί τό βρέφος μέ τούς οἰκείους του, ἀσχολήθηκε
στή συνέχεια μέ τή νουθεσία τους ἐν Κυρίῳ. Καί ξαφνικά, ὤ τοῦ θαύματος!
τό ἀγοράκι ἄρχισε νά περπατᾶ, δίνοντας ἀνείπωτη χαρά στούς ἔκθαμβους
γονεῖς του, πού διετράνωσαν τό θαῦμα σ’ ὅλη τήν Πόλη. Ἔτσι, μέ τή χορηγία
τοῦ εὐεργετηθέντος ἄρχοντα, τοῦ σιναφιοῦ τῶν γουναράδων ἀλλά καί ἄλλων
εὐεσεβῶν χριστιανῶν, συγκεντρώθηκαν τά ἀπαραίτητα χρήματα γιά τήν
οἰκοδόμηση τῆς Λιτῆς, πρός δόξα Θεοῦ.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ συγγραφέα:
Ἁγιασμένες Μορφές τῶν Καυσοκαλυβίων. Ἀπό τόν ὅσιο
Μάξιμο ὥς τόν γέροντα Πορφύριο, Ἅγιον Ὄρος, γ’ ἔκδοση 2013.
Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015
Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ο ΕΞ ΑΓΡΑΦΩΝ
ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ
Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου
Ἱερομόναχος Κύριλλος ὁ ἐξ Ἀγράφων
Ἱερομόναχος Κύριλλος ὁ ἐξ Ἀγράφων
Ὁ «φιλόσοφος καί θαυμάσιος ἀνήρ» ἱερομόναχος Κύριλλος ὁ ἐξ Ἀγράφων,
συμμαθητής καί σύγχρονος Ἰωάννου καί Σεργίου τοῦ Μακραίου τοῦ ἐκ Φουρνᾶ, ὁ «πολλούς χρόνους χρηματίσας διδάσκαλος καί
πνευματικός τῆς ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ὄρους», καταγόταν ἀπό τόν Φουρνᾶ τῶν
Ἀγράφων καί ἦταν ἐξάδελφος τοῦ προαναφερθέντος διδασκάλου Σεργίου Μακραίου.
Ἀσκεῖται μόνιμα στό Ἅγιον Ὄρος ἀπό τό 1771, μονάζοντας στό λαυριωτικό Κελλί τῆς
Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (Κουκουζέλη). Χρημάτισε διδάσκαλος τοῦ ἱερομονάχου
Θεοδωρήτου τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων στήν Ἀθωνιάδα, ὅταν ὁ πρῶτος μετακλήθηκε γιά νά
διδάξει ἐκεῖ ἀπό τή σχολή τῆς Κοζάνης. Ἴσως νά εἶχαν γνωριστεῖ στά Ἰωάννινα,
ὅταν ὁ Κύριλλος πῆγε ἐκεῖ γιά ἀνώτερες σπουδές. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριλλος ὑπῆρξε
μαθητής τοῦ Θεοφάνους τοῦ ἐξ Ἀγράφων, τοῦ βιογράφου τοῦ Διονυσίου τοῦ ἐκ
Φουρνᾶ, στή Σχολή πού ἵδρυσε ὁ τελευταῖος στά 1834, στήν ἰδιαίτερη πατρίδα του
(στόν κώδικα τῆς μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς τοῦ Φουρνᾶ, σ. 83, ὑπάρχει σημείωμα τοῦ
ἡγουμένου τῆς μονῆς Στεφάνου Φίλη μέ χρονολογία 1819, πού ἀναφέρει ὅτι: «σχολαρχοῦντος
τοῦ ἀοιδίμου Διδασκάλου Θεοφάνους ἐδιδάχθησαν τήν φιλοσοφίαν ὅ τε ἀείμνηστος
Σέργιος Μακραῖος ...καί ὁ Κύριλλος πνευματικός τοῦ Ἁγίου Ὄρους, σοφοί ἄνδρες
καί γωστοί τοῖς ἐν τῇ βασιλευούσῃ προκρίτοις τοῦ γένους...»). Ὁ ὅσιος
Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γνώριζε καλά τόν Κύριλλο. Σέ μία ἐπιστολή του πρός αὐτόν
τόν συμβουλεύει νά μήν ἐπηρεάζεται ἀπό τό δυτικό τρόπο σκέψης (Κώδ. ΕΒΕ 2182,
φ. 73). Ἐκοιμήθη στίς 5 Μαΐου 1805, ἔχοντας διακονήσει στόν ἱερό τόπο ὡς κοινός
Πνευματικός τοῦ Ὄρους ἀπό τό 1755, μετά ἀπό πατριαρχική ἐντολή. «Τούτου τό σῶμα οἱ μαθηταί αὐτοῦ, φέροντες ἐκ
τῶν Καρεῶν, ἔθαψαν εἰς Ἐσφιγμένου».
Περί τοῦ Κυρίλλου βλ. ἐνδεικτικά: Μακραίου
Σεργίου, «Ὑποµνήµατα Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας (1750-1800)», ἔκδ. Σάθα Κ., Μεσαιωνική
Βιβλιοθήκη, τ. Γ΄, Βενετία 1876, σ.
278. Δηµαρᾶ Κ., «Θεοφάνους τοῦ ἐξ Ἀγράφων Βίος Διονυσίου τοῦ ἐκ
Φουρνᾶ», Ἑλληνικά 10 (1937-1938), 215,
218. Σωτηρόπουλου Χ., «Κολλυβάδες - Ἀντικολλυβάδες», Ἀντίδωρον Πνευµατικόν. Τιµητικός Τόµος
Γερασίµου Ἰω. Κονιδάρη, Ἀθῆναι 1981, σσ.
464 κ.ἑ. Χρυσοβέργη Ἀθ., Οἱ
θεολογικές κατευθύνσεις τοῦ πατριάρχη Καλλινίκου Γ’ (1713-1791) καί τά βασικά
προβλήµατα τῆς ἐποχῆς του µέ βάση τήν ἐπιστολογραφία του, Λάρισα 2000, σσ. 136-139. Τζώγα Χ., «Κύριλλος ὁ ἐκ
Φουρνᾶ τῶν Ἀγράφων, Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς
54 (1971) 71-80. Πασχαλίδη
Σ., Τό ὑµναγιολογικό ἔργο τῶν Κολλυβάδων. Συµβολή στή µελέτη τῆς ἁγιολογικῆς
γραµµατείας κατά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, ἐκδ. Βάνιας, Θεσσαλονίκη
2007, σσ. 30-31. Παταπίου Καυσοκαλυβίτου,
μοναχοῦ, Ὁ μοναχός Ἰάκωβος Νεασκητιώτης
καί τό ἔργο του, [διδακτορική διατριβή], Ἅγιον Ὄρος 2014, σ. 43. Τσιώλη Κ.,
Κύριλλος ὁ ἐκ Φουρνᾶ τῶν Ἀγράφων
διδάσκαλος στή σχολή τῆς Κοζάνης, http://ellinomouseionagrafon. blogspot.gr/2014/10/blog-post_ 14.html.
Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΛΑΚΙΩΤΗΣ Ο ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ. 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Ο αγιος νεομάρτυς Ιωάννης καταγόταν από την Κουλακιά, τη
σημερινή κωμόπολη της Χαλάστρας (ή Πύργος) και ήταν δάσκαλος. Για κάποιο
χρονικό διάστημα εγκαταβίωσε στο Αγιον Ορος ως δάσκαλος, χωρίς να
διευκρινίζεται εάν έχει λάβει το μοναχικό σχήμα ή ήταν λαϊκός ενω λέγεται οτι είχε
υποτακτικό κάποιον Αργύρη.
Ο Ιωάννης βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη, όταν κατά
την διάρκεια ενός συμποσίου με Τούρκους, αυτοί ισχυρίσθηκαν πως δήθεν τους είχε
πει ότι θέλει να γίνει και αυτός Μωαμεθανός. Ο Ιωάννης αρνήθηκε κατηγορηματικά
τον ισχυρισμό τους, γι' αυτό και οδηγήθηκε στο παζάρι, πιθανόν στην κεντρική
αγορά της πόλεως, όπου και εκτελέσθηκε άνευ δίκης με απαγχονισμό, ημέρα Τρίτη,
ώρα 4 π.μ., το έτος 1776 μ.Χ. Μετά τον απαγχονισμό του, το λείψανο του
Νεομάρτυρα ρίφθηκε στη θάλασσα.
Ακολουθία προς τιμή του νεομάρτυρος συνέθεσε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και ο αρχιμ. Ιωήλ Φραγκάκος, νυν μητροπολίτης Εδέσσης.
Ακολουθία προς τιμή του νεομάρτυρος συνέθεσε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και ο αρχιμ. Ιωήλ Φραγκάκος, νυν μητροπολίτης Εδέσσης.
Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015
ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΑΓΙΟΙ ΠΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ
1 Φεβρουαρίου
3 Φεβρουαρίου
4 Φεβρουαρίου
8 Φεβρουαρίου
14 Φεβρουαρίου
15 Φεβρουαρίου
23 Φεβρουαρίου
ΠΗΓΗ: ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)