ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ

ΚΑΛΥΒΗ ΑΓ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ. ΣΚΗΤΗ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ


           Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

Ἱερο­μό­να­χος Τι­μό­θεος Καυσοκαλυβίτης ὁ Καπ­πα­δό­κης

  Στήν Κα­λύβη τοῦ Ἁ­γίου Εὐ­στα­θίου τῆς Σκήτης Ἁγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων, πού ὅ­ταν πρω­το­ϊ­δρύ­θηκε ἦ­ταν ἀ­φι­ε­ρω­μένη στόν Τί­μιο Προ­δόρμο, ἔ­ζησε στό δεύ­τερο μισό τοῦ 18ου καί τίς ἀρ­χές τοῦ 19ου αἰ­ῶνα ὁ ἱ­ε­ρο­μό­να­χος Τι­μό­θεος, ὁ ὁποῖος κα­τα­γό­ταν ἀπό τήν Και­σά­ρεια τῆς Καπ­πα­δο­κίας. Αὐ­τός μαζί μέ τόν ἱ­ε­ρο­μό­ναχο Ἀ­γά­πιο καί τόν πα­τέρα του ἱ­ε­ρο­μό­ναχο Μα­κά­ριο, πού συγ­κοι­νο­βί­ασε μαζί του, ἀ­νή­γει­ραν τό 1767 τόν ση­με­ρινό με­γα­λο­πρεπῆ ναό τοῦ Ἁ­γίου Εὐ­στα­θίου, στή θέση ἄλ­λου ναοῦ πού ἦ­ταν ἀ­φι­ε­ρω­μέ­νος στόν Τί­μιο Πρό­δρομο.                                                      

  Σύμ­φωνα μέ τή χει­ρό­γραφη καί προ­φο­ρική πα­ρά­δοση τῆς Σκή­της, ὅ­ταν ὁ­λο­κλη­ρώ­θηκε στά 1767 ἡ ἀ­νέ­γερση τοῦ νέου ναοῦ, οἱ κτή­το­ρές του ἀ­πο­φά­σι­σαν νά τόν ἀ­φι­ε­ρώ­σουν στόν ἅ­γιο μάρ­τυρα Εὐ­στά­θιο. Τήν ὥρα ὅ­μως πού συ­ζη­τοῦ­σαν γιά τή νέα ὀ­νο­μα­σία τοῦ ναοῦ, ἔ­πεσε ἀπό τό προ­σκυ­νη­τάρι ἡ μι­κρή φο­ρητή εἰ­κόνα τοῦ Γε­νε­θλίου τοῦ Τι­μίου Προ­δό­μου, πού ἦ­ταν καί ἡ κύ­ρια ἐ­φέ­στιος τοῦ πα­λαιοῦ ναοῦ καί σχί­στηκε στά δύο. Ὁ Τί­μιος Πρό­δρο­μος ἔ­δειξε ἔτσι τή δυ­σα­ρέ­σκειά του, μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα οἱ Πα­τέ­ρες νά ἀ­φι­ε­ρώ­σουν τό νέο ναό στόν ἅ­γιο Εὐ­στά­θιο, τόν Τί­μιο Πρό­δρομο ἀλλά καί τόν ἅ­γιο Νι­κό­λαο, τόν ὁ­ποῖον ἔ­βα­λαν ὡς με­σίτη προ­κει­μέ­νου νά ἐ­ξευ­με­νι­στεῖ ὁ Βα­πτι­στής τοῦ Κυ­ρίου.

  Ὅ­ταν ἀρ­γό­τερα καί λόγῳ τῆς ἀ­ρε­τῆς του, τό Πα­τρι­αρ­χεῖο προ­έ­κρινε τόν παπα-Τι­μό­θεο ὡς ἡ­γού­μενο τῆς μο­νῆς Ἐ­σφι­γμέ­νου, ἐ­κεῖ­νος προ­φα­σί­σθηκε ἀ­σθέ­νεια καί δέν ἀ­πο­δέ­χθηκε τήν προ­α­γωγή του αὐτή, προ­τι­μῶν­τας τήν ἁ­γι­ο­τόκο ἡ­συ­χία ἀπό τίς τι­μές.                     

  Μέ δι­κές του πρω­το­βου­λίες, κό­πους καί μέ­ρι­μνα κτί­σθηκε στά 1804 ἡ ση­με­ρινή Λιτή, ὁ νάρ­θη­κας δη­λαδή τοῦ Κυ­ρι­α­κοῦ ναοῦ τῆς Ἁ­γίας Τρι­ά­δος τῆς σκή­της. Σχε­τικό μέ τήν οἰ­κο­δό­μηση τοῦ ἐ­ξαί­ρε­της ἀρ­χι­τε­κτο­νι­κῆς αὐ­τοῦ χώ­ρου εἶ­ναι καί τό πα­ρα­κάτω θαυ­μα­στό πε­ρι­στα­τικό.

  Γιά τίς ἀ­νάγ­κες συγ­κέν­τρω­σης τῶν ἀ­πα­ραί­τη­των χρη­μά­των, ὁ παπα-Τι­μό­θεος ὁ Πνευ­μα­τι­κός, τα­ξί­δευσε στήν Κων­σταν­τι­νού­πολη, ὅ­που -κα­τό­πιν ἄ­δειας τοῦ πα­τρι­άρχη- πε­ρι­ερ­χό­ταν τίς οἰ­κίες τῶν Χρι­στι­α­νῶν γιά ἐ­λε­η­μο­σύνη. Μιά μέρα τόν κά­λεσε στό σπίτι του καί ὁ ἄρ­χον­τας Χατζη-Ἀ­νέ­στης Τσε­λε­πής, προ­κει­μέ­νου νά προ­σευ­χη­θεῖ γιά τό μι­κρό παιδί του, πού δέν μπο­ροῦσε νά περ­πα­τή­σει. Τότε ὁ παπα-Τι­μό­θεος, τέ­λεσε τό μυ­στή­ριο τοῦ Ἁ­γι­α­σμοῦ καί ἀ­φοῦ ράν­τισε τό σπίτι καί τό βρέ­φος μέ τούς οἰ­κεί­ους του, ἀ­σχο­λή­θηκε στή συ­νέ­χεια μέ τή νου­θε­σία τους ἐν Κυ­ρίῳ. Καί ξα­φνικά, ὤ τοῦ θαύ­μα­τος! τό ἀ­γο­ράκι ἄρ­χισε νά περ­πατᾶ, δί­νον­τας ἀ­νεί­πωτη χαρά στούς ἔκ­θαμ­βους γο­νεῖς του, πού δι­ε­τρά­νω­σαν τό θαῦμα σ’ ὅλη τήν Πόλη. Ἔτσι, μέ τή χο­ρη­γία τοῦ εὐ­ερ­γε­τη­θέν­τος ἄρ­χοντα, τοῦ σι­να­φιοῦ τῶν γου­να­ρά­δων ἀλλά καί ἄλ­λων εὐ­ε­σε­βῶν χρι­στι­α­νῶν, συγ­κεν­τρώ­θη­καν τά ἀ­πα­ραί­τητα χρή­ματα γιά τήν οἰ­κο­δό­μηση τῆς Λι­τῆς, πρός δό­ξα Θεοῦ.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ συγγραφέα:

Ἁγιασμένες Μορφές τῶν Καυσοκαλυβίων. Ἀπό τόν ὅσιο Μάξιμο ὥς τόν γέροντα Πορφύριο, Ἅγιον Ὄρος, γ’ ἔκδοση 2013.