ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, ΜΕΡΟΣ Γ΄

Μέρος Γ΄

 Ο αληθινός μοναχός, εικόνα του αναστημένου Χριστού

Ἄρθρο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου πού δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2019

ΦΙΛΟΣΟΦΩΝΤΑΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Μέρος Β΄. Ἡ μνήμη θανάτου, ἀνάσταση ἀπό τόν θάνατοτῆς ψυχῆς

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ ΑΓ. ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΗ

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΕΠΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΗ

  

Τήν νύκτα τῆς Κυριακῆς 12 πρός 13 Ἰανουαρίου θά 

τελεσθεῖ ἀγρυπνία ἐπί τῆ μνήμῃ τῆς Κοιμήσεως τοῦ ὁσίου Μαξιμου τοῦ Καυσοκαλύβη, πρώτου οἰκιστοῦ τῆς Σκήτης Ἁγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων καί ἑνός ἀπό τούς ἁγίους πού τιμῶνται ἰδιαιτέρως στήν Καλύβη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου. Ἡ ἀγρυπνία, ὅπως καί πέρυσι, θά τελεσθεῖ στό ἐξωκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῆς Παλαιᾶς Πεντέλης, πού εἶναι μετόχι τῆς μονῆς Πεντέλης, ἀπό τίς 8 τό βράδυ μέχρι τήν 1 η πρωϊνή τῆς Δευτέρας.

  

Τό ἱστολόγιό μας καλεῖ ὅλους τούς Ἀθηναίους ἀναγνῶστες μας, φιλάγιους καί φιλοαγιορεῖτες, νά προσέλθουν νά τιμήσουν τή μνήμη τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἡσυχαστῆ Ἁγίου τοῦ 14ου αἰώνα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΤΑΠΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ

Συνέντευξη τοῦ γέροντα Παταπίου Καυσοκαλυβίτου στόν ἔγκριτο δημοσιογράφο Στέλιο Λουκᾶ, στήν τηλεοπτική ἐκπομπή: ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ, ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ, μέ ἀφορμή τό βιβλίο τοῦ π. Παταπίου (διδακτορική διατριβή) «Ὁ μοναχός Ἰάκωβος Νεασκητιώτης (+ 1869) καί τό ἔργο του».

Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης TV100. Δευτέρα, 25 Δεκεμβρίου 2017

Μέρος Α'

Μέρος Β'

ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

 Νέος χρόνος ἄρχισε ἤδη νά μετράει γιά τήν ἀνθρωπότητα, καί οἱ προσδοκίες ὅλων μας γιά τό καλύτερο εἶναι μεγάλες.

  Ἡ Ἐκκλησία μέσα στή διαχρονική πορεία της διαμορφώνει τήν εἰκόνα τῆς μνήμης καί τήν συνολική ἀντίληψη τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου. Τά μοναστήρια κυρίως διασώζουν τά μνημεῖα τῆς μνήμης καί τά ἀναπαράγουν. Ὡς χαρακτηριστικό παράδειγμα φέρνουμε τούς χειρόγραφους κώδικες, πού στήν συνέχεια ἀντιγράφονται καί πάλι ἀντιγράφονται...

  Στό Ἅγιον Ὄρος ὁ χρόνος καί τά ἀποτυπώματά του, ἡ ἱστορική μνήμη, ἔχει καταγραφεῖ μέσα ἀπό τίς πολυάριθμες ἐπιγραφές, χαράγματα, χρονογραφίες, ἐνθυμήσεις σέ χειρόγραφα καί παλαιά ἔντυπα, σέ κειμήλια, σέ φορητές εἰκόνες καί τοιχογραφίες.

  Ὁ χρόνος ἀρχίζει μέ τήν κτίση τοῦ κόσμου καί τελειώνει μέ τή Δευτέρα Παρουσία. 

 Μάλιστα, ἡ χρονολόγηση «ἀπό κτίσεως κόσμου» προσδιόριζε τούς πρώτους αἰῶνες τά γεγονότα τῆς ἱστορίας. Τό χριστιανικό ἡμερολόγιο διαμορφώνεται τόν 4ο αἰώνα μ.Χ., ἡ ἀρίθμηση τῶν ἐτῶν ἄρχισε τόν 6ο αἰώνα καί ἡ διάκρισή τους σέ ἔτη, πρό καί μετά Χριστόν, μόλις τό 1627. Ἡ «ἀπό κτίσεως κόσμου» χρονολόγηση συνεχίζεται στή λογία παράδοση τῶν ἀθωνιτῶν κωδικογράφων καί στόν 17ο αἰώνα, παράλληλα πρός τήν χρονολόγηση «ἀπό Χριστοῦ», πού εἶχε ἤδη καθιερωθεῖ.

  Κέντρο τῆς ἱστορίας ἀποτελεῖ ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Κυρίου, ἡ «τοῦ Λόγου οἰκονομία», τό ἔτος «ἀπό τῆς ἡμῶν σωτηρίας»· ἐκφράσεις πού συχνά συναντοῦμε στά χρονολογημένα ἁγιορειτικά χειρόγραφα. 

     Ὁ χρόνος εἶναι πολύτιμος, ἀλλά ὄχι λιγοστός, 

                           λένε οἱ Ἁγιορεῖτες μοναχοί.

 Καί εἶναι λιγότερο σημαντικός ἀπό τόν καιρό, τόν κατάλληλο δηλαδή χρόνο˙ τήν ἱερή στιγμή.

  Ζοῦμε τό ἐδῶ καί τό τώρα, σέ ἕνα παρόν πού νά ἔχει τή γεύση τῶν μελλόντων: θάνατος, ἀνάσταση, θέωση. 

Ὅ,τι κάνουμε τή στιγμή αὐτή πρέπει νά ἀντέχει νά δοκιμαστεῖ μπροστά σέ αὐτή τή μεγάλη καί πλατειά προοπτική τῆς αἰωνιότητας.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο του συγγραφέα ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. ΒΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ, ἔκδοση Ἱ. Κ. Ἁγ. Ἀκακίου, Ἅγιον Ὄρος 2012. 

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΔΟΞΑ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΘΕΩ

                                             Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

Ἄν δέν εἶναι καθόλου εὔκολο ὁ ἀνθρώπινος νοῦς μας νά συλλάβει τήν ὑπερβατικότητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ ὅμως νά Τόν δοξολογεῖ γι’ αὐτήν.

  Οἱ ἄγγελοι δοξολογοῦν μέ οὐράνιους ὕμνους τόν τεχθέντα Κύριο καί μέ χαρά ἀναγγέλουν στούς ποιμένες τό μέγα γεγονός πού θά ἀποτελέσει τομή στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Ἐκεῖνοι δέχονται ἐκστατικά τό χαρούμενο μήνυμα.

  Οἱ ἁπλοϊκοί αὐτοί ποιμένες γιά τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς τους εἶχαν τό προνόμιο νά ἐπικοινωνήσουν μέ τόν ὑπερφυσικό κόσμο τῶν ἀγγέλων καί ἀξιώθηκαν νά γίνουν μάρτυρες τοῦ θαύματος τῶν Χριστουγέννων. Συνήθως, κάποιος ἀπ’ αὐτούς παίζει τή φλογέρα του, ἀναμιγνύοντας τή μουσική, τέχνη ἀνθρώπινη, μέ τό ἀγγελικό ἄσμα. Σέ ὁρισμένες συνθέσεις, κάποιος ἀπό τούς ποιμένες συνομιλεῖ μέ τόν Ἰωσήφ.

   Σέ δεσπόζουσα θέση καί τό ἀστέρι, τό ὁποῖο τελικά στάθηκε πάνω ἀπό τό σπήλαιο, ρίχνοντας μία ἀκτῖνα του πάνω ἀπό τήν κεφαλή τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, τό ἀστέρι γίνεται καί ἕνας ἀγγελιοφόρος ἀπό τό ὑπερπέραν, πού μηνύει ὅτι στή γῆ γεννήθηκε «ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς» Θεός. Τό ἀστέρι, ἀφοῦ ὁδήγησε τούς Μάγους στή φάτνη, μᾶς δείχνει τώρα τήν κατεύθυνση πού χαράσσει ἡ ἐνσάρκωση τῆς φιλάνθρωπης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Ἀπόσπασμα ἀπό τήν ὁμλία τοῦ συγγραφέα ὑπό τόν τίτλο,

Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί: Εἰκονογραφικές προσεγγίσεις στό μυστήριο τῶν Χριστουγέννων, 

πού πραγματοποιήθηκε στίς 18 Δεκεμβρίου 2019 στόν ἱερό ναό Ἁγίου Θεράποντος Ζωγράφου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν