Οἱ ἀσκητικές μορφές πού ἀκροθιγῶς παρουσιάζουμε
σήμερα στήν ἀγάπη σας, μέ τήν αὐθεντικότητα τῆς ἁπλότητας καί τή γνησιότητα
τοῦ ἀπαραχάρακτου μοναχικοῦ τους βίου, ἐπαληθεύουν διαρκῶς τό μυστήριο
τῆς πίστεως καί ἐπιβεβαιώνουν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο μας, πιστοποιῶντας
τή δυνατότητα πού ἔχουμε οἱ ἄνθρωποι γιά κοινωνία μέ τόν Θεό καί μετοχή
στήν αἰωνιότητα.
Οἱ ἐνάρετοι
Καυσοκαλυβῖτες γέροντες τῶν δύο τελευταίων αἰώνων συνέχισαν τήν ὑπερχιλιετῆ
παράδοση τοῦ ἁγιωνύμου Ὄρους καί προστέθηκαν στή χρυσή ἁλυσίδα τῶν
ὁσίων Πατέρων·
ἄλλωστε ὁ ἁγιορείτικος
χρόνος μόνο μέ τήν αἰωνιότητα θά μποροῦσε νά εἶναι συγχρονισμένος.
[...] Ἡ σκήτη, ὡς
ὀργανωμένος μοναστικός οἰκισμός, ἱδρύθηκε στίς ἀρχές τοῦ 18ου αἰ.
ἀπό τόν ὅσιο Ἀκάκιο τόν Καυσοκαλυβίτη.
Ὁ ὅσιος Ἀκάκιος ἦρθε ἐδῶ στά 1680 καί κατοίκησε στό Σπήλαιο πού βρίσκεται στήν ἀνατολική
πλευρά τῆς Σκήτης. Ὁ μικρός ἀλλά τόσο καθαγιασμένος χῶρος τοῦ Σπηλαίου
δέν κατάφερε νά καλύψει τίς μεγαλόφωνες βροντές τῆς ἀρετῆς καί τῆς ἁγιότητάς
του. Τά χαρίσματά του ἔγιναν γνωστά τόσο στό Ἅγιον Ὄρος ὅσο κι ἔξω ἀπ'
αὐτό. Μοναχοί ἀπό παντοῦ, ἦρθαν γιά νά ἔχουν τόν Ὅσιο ὡς Γέροντά τους καί ἔκτισαν μικρές καλύβες γύρω
ἀπό τό Σπήλαιο. Ὅταν ἀργότερα οἱ μοναχοί αὐξήθηκαν πολύ σέ ἀριθμό, ὁ
ὅσιος Ἀκάκιος ὀργάνωσε τό μοναστικό τους οἰκισμό σέ σκήτη, ὁρίζοντας
καί Τυπικό πού θά ἀκολουθεῖ ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους. Ἔτσι ἱδρύθηκε ἡ Σκήτη πού ἀφιερώθηκε στήν Ἁγία Τριάδα.
[...] Ἔλεγε κάποτε
ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης σέ ἐπισκέπτες του στό Μήλεσι: «Στό Ἅγιον
Ὄρος δύο ἡ ὥρα γίνεται ξεσηκωμός. Αἰσθανόμουνα δέος τήν ὥρα ἐκείνη. Ἡ
προσευχή ἔσειε τόν τόπο, τόν πνευματικό κόσμο. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐρχόταν
καί πλημμύριζε μέ οὐράνια χαρά τίς ψυχές τῶν μοναχῶν». Καί λέγοντας
αὐτά, ἄφησε ἕνα ἀφυπνιστικό μήνυμα:
«Καί τώρα τό Ἅγιο Πνεῦμα θέλει νά μπεῖ στίς
ψυχές μας, ὅπως καί τότε, ἀλλά σέβεται τήν ἐλευθερία μας, δέν θέλει νά
τήν παραβιάσει. Περιμένει νά τοῦ ἀνοίξουμε μόνοι μας τήν πόρτα καί
τότε θά μπεῖ στήν ψυχή μας καί θά τήν μεταμορφώσει»...
[...] Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του καθώς καί
ὅλων τῶν Πατέρων πού μέ μικρές πινελιές σκιαγραφήσαμε πτυχές ἀπό τή
μακαριστή ζωή τους. Οἱ εὐχές τους ἄς συνοδεύουν ὅλους μας καί τά ἔνθεα
κατορθώματά τους ἄς ἀναζωπυρώσουν τόν πνευματικό ζῆλο τῶν ἐπίδοξων
μιμητῶν τους.
Οἱ
ἁγιασμένες μορφές τῶν Καυσοκαλυβίων, ἀπό τό μεγάλο ἡσυχαστή τοῦ δεκάτου
τετάρτου αἰῶνα, ὅσιο Μάξιμο τόν Καυσοκαλύβη μέχρι καί τόν σύγχρονό
μας, ὅσιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη, ἔφθασαν στόν ἐράσμιο τόπο,
πού ὅλοι προσκληθήκαμε νά κατοικήσουμε.
Ὁ τρόπος καί ὁ δρόμος τῆς θεώσεως καί τῆς
σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου εἶναι αἰώνιος καί ἀσφαλής. Εἶναι ὁ δρόμος τῶν
Ἁγίων!
Ἄς τόν ἀκολουθήσουμε!
Ἀποσπάσματα
ἀπό τήν ὁμιλία τοῦ γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου στόν ἱερό ναό Ἁγίων
Ἀποστόλων Καλάμου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κηφισίας. Σάββατο, 14 Δεκεμβρίου 2019