Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

  Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Μαϊδώνης

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ

Άρθρο του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια στις 26 Ιουνίου 2019

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

Οἱ ἅγιοι Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης καί Παΐσιος Ἁγιορείτης καί ἡ ἁγιότητα στόν 21ο αἰώνα

[…] Μέσα ἀπό τήν ταπεινή μας αὐτή ὁμιλία, ὑπογραμμίστηκε ἡ δύναμη τοῦ παιδαγωγικοῦ λόγου τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων. Ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης τους γιά τίς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, γιά μᾶς τούς ταλαίπωρους ἀνθρώπους, καί εἰδικότερα τούς νέους. 

Ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, ἀπό τά χρόνια τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου ὥς τίς μέρες μας, μέ τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ ἁγίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου καί τοῦ ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, στέλνονται στόν κόσμο μας ἀνταύγειες αἰωνιότητας. Ἀνταύγειες αἰωνιότητας πού ζωντανεύουν τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας. Καί σήμερα, λίγες ἡμέρες πρίν τά Χριστούγεννα, ὄχι μόνο ἀντλοῦμε δύναμη καί ἐλπίδα, ὄχι μόνο λαμβάνουμε ὑπόδειγμα ἁγιαστικῆς βιοτῆς καί ἐμπειρίας, ἀλλά κυρίως ὁμολογοῦμε τή βιωματική πεποίθηση πού εἶχαν καί ἀκτινοβολοῦσαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ἀνάμεσά τους καί οἱ Ἁγιορεῖτες, πώς τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἀνάμεσά μας καί μᾶς ζωογονεῖ, σωματικά καί πνευματικά.

Αὐ­τή εἶ­ναι ἡ πί­στη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας πού ἐ­πι­βε­βαι­ώ­νε­ται καί φα­νε­ρώ­νε­ται στόν κό­σμο μέ­σα ἀ­πό τούς ἁ­γί­ους της, τούς φί­λους τοῦ Θε­οῦ. Καί τέτοιοι εἶναι ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης καί ὅλες οἱ ἁγιασμένες μορφές τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Ἄς ξαναβροῦμε τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα μας, καί μέσα ἀπό τήν εἰκόνα αὐτή θά ἀρχίσουμε νά διακρίνουμε τό ἀνέσπερο θεῖο φῶς πού θά γεμίσει τό τρομερό κενό πού βασανίζει τήν ψυχή μας τόσο ἀφόρητα. Διότι αὐτό τό κενό εἶναι ὁ χῶρος τῆς ψυχῆς μας, ὁ ὁποῖος εἶναι χῶρος τοῦ Θεοῦ καί τίποτε καί κανείς ἄλλος δέν μπορεῖ νά καλύψει. Κι αὐτός πού θά διακρίνει αὐτό τό ἀνέσπερο φῶς, θά αἰσθανθεῖ τήν ἴδια ἀνέκφραστη γλυκύτητα τήν ὁποίαν ἔνοιωσαν ὅλοι οἱ ἀγαπῶντες τόν Κύριον, ὅπως εἶναι οἱ Ἅγιοι· οἱ φίλοι τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης καί ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης…

Ἀπόσπασμα διάλεξης τοῦ συγγραφέα _(σέ μετάφραση στή ρουμανική γλώσσα) πού πραγματοποιήθηκε στίς 2 Δεκεμβρίου 2018 στό Πανεπιστήμιο Τρανσυλβανίας τῆς πόλης Μπρασόβ τῆς Ρουμανίας. Ἡ ἐκδήλωση στήν ὁποία συμμετεῖχαν πολλοί νέοι, ἄρχισε μέ τήν πρώτη προβολή ἀποσπάσματος τῆς ταινίας «Μυσταγωγία. Προσκύνημα στήν ἱερά καλύβη Ἁγίου Ἀκακίου» μέ ρουμανικούς ὑποτίτλους καί ὁλοκληρώθηκε μέ ἐποικοδομητικό διάλογο μέ τούς φοιτητές.

Ο ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΣΤΟ ΜΠΡΑΣΟΒ

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ

Άρθρο του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια στις 27 Σεπτεμβρίου 2017

Παϊσιος ο Άγιος Γέροντας ο Θαυματουργός

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 13 Ιανουαρίου 2015 Η Αγιοκατάταξη του Οσίου Παισίου του Αγιορείτου
 

Χαίροις των οσίων η καλλονή και των ασκουμένων οδηγός και υπογραμμός. Χαίροις μοναχών το στέφος και η δόξα, Παϊσιε τρισμάκαρ, Άθωνος καύχημα.

ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ

«Ὁ κάθε ἄνθρωπος πρέπει νά βρεῖ καί νά ἁγιάσει τήν κλίση του.

 Ὁ προκομμένος ἄνθρωπος, ὅπου καί νά βρεθεῖ, εἴτε στόν γάμο, εἴτε στόν μοναχισμό, θά εἶναι ἐπιτυχημένος».

«Πρέπει νά μπεῖ μέσα μας ὁ πόνος γιά τήν σύγχρονη κατάσταση γιά νά μπορέσουμε νά κάνουμε καρδιακή προσευχή».

Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΩΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ

Τό παρόν ἄρθρο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου δημοσιεύθηκε 

στήν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια, στίς 14 Ὀκτωβρίου 2015

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΚΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Είναι γνωστό ότι ο Γέροντας, εκτός  από τα ελληνικά, δεν γνώριζε άλλη γλώσσα. Όμως συνέβη επανειλημμένως –όταν υπήρχε λόγος- με την γλώσσα της Πεντηκοστής να συνομιλήσει και να συνεννοηθεί θαυμάσια με ετεροδόξους.

«Ήμουν παρών», διηγείται ο Ι.Ε.Κ., «κάποτε στο Κελλί του Γέροντα μαζί με άλλους τρεις επισκέπτες και ένα Γάλλο που δεν μιλούσε λέξη Ελληνικά. Όταν ήρθε η σειρά του να μιλήσει με τον Γέροντα , πήγαν πιο πέρα και για δεκαπέντε λεπτά συνομιλούσαν καθισμένοι στα κούτσουρα. Τους βλέπαμε που συζητούσαν με ενδιαφέρον. Πώς επικοινωνούσαν, αφού δεν υπήρχε κοινή γλώσσα επικοινωνίας; Ο ξένος έφυγε χαρούμενος. Η ικανοποίηση φαινόταν έκδηλη στο πρόσωπό του».