Κώδικας Μονῆς Εὐαγγελιστρίας Σκοπέλου, φφ. 1β, 2α. |
[φ. 3α]
Τά ἐν τῷ Ναῷ.
Ἐν πρώτοις εἰς τά δεσποτικά ἡ Δεσποτική εἰκών τοῦ Χ(ριστο)ῦ, ἐπί θρόνου
καθημένου, μέ στέφανον ἀργυροῦν. Πλησίον αὐτῆς ἡ εἰκών τοῦ Εὐαγγελισμοῦ μέ
στέφανον ἀργυροῦν ἡ Παναγία κ(αί) ὁ Ἀρχάγγελος.
Πρόκειται
γιά τήν εἰκόνα πού δημοσιεύουμε στό ἰστολόγιό μας. Φέρει στό κάτω μέρος τή
χρονολογία ΑΨΙΖ’ [1717] (Βλ. Λαζαρίδη
Π., Μεσαιωνικά Θεσσαλίας, σ. 288.
Παπαζήση Τρ., Σχόλια στίς ἐπιγραφές,
σ. 168). Σύμφωνα μέ τόν Καισάριο Δαπόντε, εἶναι ἔργο τοῦ κρητικοῦ ζωγράφου
Ἀντωνίου Ἀγοραστοῦ τοῦ ὑποδιακόνου, τοῦ ὁποίου φορητές εἰκόνες τῆς περιόδου
1667-1689 βρίσκονται στούς ναούς τῆς Παναγίας Λιβαδιώτισσας, τῆς Παναγίας
Παπαμελετίου καί τοῦ Τιμίου Προδρόμου στό Μῶλο, στό καθολικό τῆς μονῆς
Μεταμορφώσεως κ.ἄ. στή Σκόπελο. Σ’ αὐτό συνηγοροῦν καί οἱ τεχνοτροπικές καί
καλλιτεχνικές ὁμοιότητες μέ τίς ἄλλες τρεῖς εἰκόνες τοῦ ἰδίου ζωγράφου στόν
ἴδιο ναό τοῦ καθολικοῦ τῆς μονῆς Εὐαγγελιστρίας (Παντοκράτορος, Προδρόμου,
Θεοτόκου βρεφοκρατούσας ἱεροῦ Βήματος). Θά πρέπει νά πρόκειται γιά τό τελευταῖο
γνωστό ἔργο του.
Ἀποσπάσματα
ἀπό τή μελέτη τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου:
«Ἡ μονή Εὐαγγελιστρίας Σκοπέλου καί ὁ
ἀνέκδοτος περί αὐτήν κώδικας τοῦ μοναχοῦ Καισαρίου Δαπόντε», Ἀλεξανδρηνός Ἀμητός. (Ἀφιέρωμα στή μνήμη
τοῦ Ἱ.Μ. Χατζηφώτη ), τ. Β΄, Ἀθήνα 2009, σ. 455-476.