«Ὅλη μου ἡ ζωή ἦταν ἕνας παράδεισος.
Προσευχή, θεία λατρεία, ἐργόχειρο, ὑπακοή στούς Γέροντές μου. Ἀλλά ἡ ὑπακοή
μου ἦταν ἀποτέλεσμα ἀγάπης, ὄχι ἀναγκαστική... Ἡ ὑπακοή δείχνει
τήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό. Καί ὁ Χριστός ἰδιαίτερα ἀγαπάει τούς ὑπάκουους.
Γι᾿ αὐτό λέει: ‘‘Ἐγώ τούς ἐμέ φιλοῦντας ἀγαπῶ, οἱ δέ ἐμέ ζητοῦντες εὑρήσουσι
χάριν’’ (Παροιμ. 8, 17)».
Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης
Ἀπό τό βιβλίο τοῦ μοναχοῦ
Παταπίου Καυσοκαλυβίτου, Ὅσιος Πορφύριος
ὁ Καυσοκαλυβίτης. Ἡ ἁγιότητα στόν 21ο αἰώνα, ἔκδ. Ἱ. Καλύβης Ἁγίου Ἀκακίου,
Ἅγιον Ὄρος 2014.