ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΜΟΝΑΧΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ὁ ἔνδοξος Δημήτριος καὶ συμμέτοχος στὴν οὐράνια δόξα, μᾶς χάρισε σήμερα τὴν πανήγυρή του ὡς ὑπέρτατο δῶρο. Ἐμπρὸς λοιπὸν καὶ ἐμεῖς, ποὺ ἀποτελοῦμε τὸ θίασο ἐκείνων ποὺ ἀγαποῦν τὸ μάρτυρα, ἂς τὸν τιμήσουμε μὲ θεόπνευστους ὕμνους καὶ ἐγκώμια, γιὰ νὰ μᾶς ὠφελήσει ὁ φίλος καὶ μάρτυρας ὡς μεσολαβητὴς στὸ βασιλέα Χριστό. 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΩΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015

Ἂς τονίσουμε λοιπὸν καὶ τὸ θεϊκό του ζῆλο καὶ τὴν ἀγάπη του γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὰ ἐνάρετα προτερήματα τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἂς γεμίσουμε μὲ θεϊκὴ χαρὰ ὅπως ἔχει γραφεῖ, γιατὶ ἀναφέρεται ὅτι, ὅταν ἐγκωμιάζεται ὁ δίκαιος, γεμίζουν μὲ εὐφροσύνη οἱ λαοί. Μακάρι ὅμως νὰ μὴν γεμίσουμε μόνο μὲ ἀγαλλίαση, ἀλλὰ νὰ ὠφεληθοῦμε ἀπὸ τὶς ὁμιλίες καὶ τὶς τιμητικὲς ἐκδηλώσεις στὴ μνήμη τοῦ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓ. ΑΧΙΛΛΕΙΟ. ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΦΟΡΗΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ. Ι. ΝΑΟΣ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 Αὐτὸς λοιπὸν ὁ μακάριος Δημήτριος, ποὺ εἶναι πράγματι πολίτης στὴν οὐράνια πόλη καὶ βασιλεία τιμήθηκε καὶ ἀπὸ τὴν ἐπίγεια θνητὴ βασιλεία. Γιατὶ μιὰ καὶ εἶχε εὐγενικὴ καταγωγὴ καὶ μεγάλη φήμη καὶ φρόντιζε ἀπὸ μικρὴ ἡλικία γιὰ τὸν ἄψογο καὶ ἔντιμο βίο, τὸν ἀγάπησαν καὶ τὸν τίμησαν πολὺ συνάμα καὶ ὁ Θεὸς καὶ οἱ ἄνθρωποι. Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν ἀρχικὰ ἔλαβε τὸ ἀξίωμα τοῦ ἐκσκέπτορος καὶ ἦταν συνεργὸς καὶ συμμέτοχος στὴ σύγκλητο. Στὴ συνέχεια ἀναγορεύθηκε ἀνθύπατος τῆς Ἑλλάδας. Γιὰ τὸν ἴδιο ὅμως ὁ ἀληθινὸς πλοῦτος καὶ ἡ δόξα ἦταν αὐτή, νὰ εἶναι δηλαδὴ καὶ νὰ τὸν ἀποκαλοῦν χριστιανό, καὶ δὲν ὑπολόγιζε καθόλου τὶς τιμὲς τῶν βασιλιάδων. Γι᾿ αὐτὸ ἐπειδὴ ξεχείλιζε ἀπὸ διδασκαλία γεμάτη μὲ θεϊκὴ σοφία καὶ πνευματικὸ λόγο, ἄλλαζε τὴν πίστη πολλῶν καὶ ἀπὸ τὴν πλάνη τῶν εἰδώλων τοὺς ὁδηγοῦσε στὴν ἀληθινὴ πίστη.

Ο ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ. ΦΟΡΗΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΥΟΣΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. ΜΕΣΑ 19ου ΑΙΩΝΑ

Χαῖρε, ἀσυναγώνιστε στρατιώτη τοῦ Χριστοῦ τρισευτυχισμένε Δημήτριε, γιατὶ σύμφωνα μὲ τὸν Παῦλο, ἀγωνίστηκες τὸν ὡραῖο ἀγώνα, ἔχεις τρέξει τὸ δρόμο μέχρι τὸ τέρμα, ἔχεις διαφυλάξει τὴν πίστη καὶ στεφανώθηκες ἐπάξια ἀπὸ τὸ Θεὸ μὲ τὸ στέφανο τῆς δικαιοσύνης.

Χαῖρε μάρτυρα Δημήτριε, γιατὶ ἂν καὶ ἔχεις δεχτεῖ καὶ σὺ στὸ σῶμα σου τὶς πληγὲς ποὺ δέχτηκε ὁ Χριστός, ἀνέβηκες στὸν ἴδιον μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση.
Χαῖρε, μάρτυρα Δημήτριε, γιατὶ ἔγινες πράγματι μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖνος βέβαια γιὰ χάρη ὅλων μας δέχτηκε τὴ λόγχη ἀπὸ τὸν ἀσεβῆ στρατιώτη στὴν ἀμόλυντη πλευρά του καὶ σὺ ὡς εὐσεβὴς στρατιώτης του γιὰ χάρη τῆς ἀγάπης τοῦ δέχτηκες τὴ λόγχη στὴ φυλακὴ ἀπὸ ἀσεβεῖς στρατιῶτες.
Χαῖρε, μάρτυρα Δημήτριε, γιατὶ ἔχεις πλουτίσει μὲ τὴν ἀγγελικὴ χάρη καὶ ἀποδεικνύεσαι ἐπίγειος 
ἄγγελος καὶ οὐράνιος ἄνθρωπος γεμάτος δόξα.

Νεοφύτου πρεσβυτέρου μοναχοῦ καὶ ἐγκλείστου ἐγκωμιαστικὸς λόγος στὸν ἅγιο καὶ ἔνδοξο μεγαλομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ Δημήτριο καθὼς καὶ σχετικὰ μὲ τὸ μαρτύριο, τὰ θαύματα καὶ τὸ σεβάσμιο ναό του [ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ]

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ Ο ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ

Ὁ ἅγιος Φιλόθεος ὁ Κόκκινος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1353-1354 καί 1364-1376)  καταγόταν ἀπό τή Θεσσαλονίκη καί ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τούς διαπρεπέστερους καί πολυγραφότατους ἱεράρχες τῆς ὄψιμης βυζαντινῆς Ἐκκλησίας. 

  Νέος ἐγκατέλειψε τόν κόσμο καί ἔγινε μοναχός. Ἀφοῦ παρέμεινε γιά ἀπροσδιόριστο χρονικό διάστημα στό Σινά, ἀναχώρησε γιά τό Ἅγιον Ὄρος, καί ἐγκαταστάθηκε ἀρχικά στή μονή Βατοπαιδίου ὅπου συνδέθηκε πνευματικά μέ τόν ὅσιο Σάββα τόν Βατοπαιδινό. Ἀργότερα κοινοβίασε στή Μεγίστη Λαύρα, ὅπου συνδέθηκε μέ τόν ἐκεῖ ἀσκούμενο ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ. Κατά τίς ἡσυχαστικές ἔριδες πού ἀπασχόλησαν τόν ἱερό Ἄθω κατά τόν 14ο αἰ., ὁ ἅγιος Φιλόθεος στήριξε τόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ στούς ἀγῶνες του κατά τῶν αἱρετικῶν δοξασιῶν τοῦ Βαρλαάμ τοῦ Καλαβροῦ καί τῶν ὁμοϊδεατῶν του. Ἔτσι, τό 1341, ὡς ἁπλός Λαυριώτης ἱερομόναχος ὑπογράφει μαζί μέ ἄλλους Ἡσυχαστές τόν ‘‘Ἁγιορειτικό Τόμο’’. 

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ. ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΑΑΜΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

  Τήν περίοδο 1340/42-1347 διετελεῖ ἡγούμενος τῆς Μεγίστης Λαύρας, διαδεχόμενος τόν Μακάριο πού ἐξελέγη μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Ἀπό τή θέση αὐτή προχειρίστηκε ἀπό τόν ἅγιο Ἰσίδωρο πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως μητροπολίτης Ἡρακλείας τῆς  Θράκης , πού τότε ἦταν πρωτόθρονη ἀνάμεσα στίς μητροπόλεις τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριαρχείου. Γιά τόν λόγο αὐτό ἔφερε καί τόν τίτλο «Πρόεδρος τῶν ὑπερτίμων».

     Τήν ἴδια ἐποχή ὁ Ἰωάννης Καντακουζηνός ἀναγορεύεται αὐτοκράτορας στό Διδυμότειχο. Ἀλλά ἀργότερα κι ἐνῶ ὁ Καντακουζηνός εἶχε λογισμό νά μεταβεῖ στήν Ἡράκλεια καί νά καρεῖ μοναχός ἀπό τόν ἅγιο Φιλόθεο, συνέβη τελικά κάτι τελείως διαφορετικό: ὁ αὐτοκράτορας κάλεσε τόν ἅγιο Φιλόθεο ὡς πατριάρχη στήν Κωνσταντινούπολη. Στή θέση αὐτή ὅμως ὁ ἅγιος Φιλόθεος παρέμεινε μόνο γιά λίγο, ἀφοῦ ἀκολουθῶντας τίς πολιτειακές ἀλλαγές ἀπομακρύνθηκε ἀπό τό θρόνο του καί ἐπέστρεψε στήν ἀγαπημένη του ἀθωνική ἡσυχία. Ἀργότερα ὅμως μέ τή συναίνεση τοῦ πατριάρχη Καλλίστου Α΄ ἀνέκτησε καί πάλι τή μητροπολιτική τοῦ ἕδρα στήν Ἡράκλεια . 

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ 1820 ΣΤΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ

Μετά τό θάνατο τοῦ πατριάρχη Καλλίστου ὁ ἅγιος Φιλόθεος ἐπανέρχεται τό 1364 στόν πατριαρχικό θρόνο. Κατά τήν δεύτερη πατριαρχεία του ὁ ἅγιος Φιλόθεος συνδύασε τήν ποιμαντική μέριμνα καί διακονία πρός τό λαό μέ τήν ἡσυχαστική μοναχική ζωή, τήν ταπείνωση μέ τίς ὑψηλές θεολογικές του γνώσεις καί τήν ρητορική δεινότητα. Συνέγραψε πλῆθος θεολογικῶν, ἀντιρρητικῶν, ἀπολογητικῶν καί ἁγιολογικῶν ἔργων. Ἐκοιμήθη τό 1379. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 11 Ὀκτωβρίου. 

Ἀπόσπασμα ἀπό τή μελέτη τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου,
 «Ἁγιορειτικές ὁσιακές μορφές στή Θράκη τοῦ 14ου αἰ.», 
Πρακτικά τοῦ 4^ου Διεθνοῦς Συμποσίου Θρακικῶν Σπουδῶν: Βυζαντινή Θράκη. Μαρτυρίες καί Κατάλοιπα (Κομοτηνή, 18-22 Ἀπριλίου 2007), στό: Byzantinsche Farschulngen 300 XXX (2011) σ. 277-326, πίνακες 801-807.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΑΛΚΕΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ἔργο Δανιήλ μοναχοῦ. Ἐν Κατουνακίοις Ἁγίου Ὄρους. 1923

Ο μοναχός Δανιήλ Κατουνακιώτης γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1846. Αργότερα μετέβη στο Άγιο Όρος στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, όπου μαθήτεψε στη δυτικότροπη αγιογραφία κοντά στον μοναχό Διονύσιο. Μετά από διάφορες περιπλανήσεις κατέληξε να ιδρύσει μια μικρή ησυχαστική καλύβα στα Κατουνάκια (Αγιορειτών Πατέρων), όπου συνέχισε να ασχολείται με την αγιογραφία. Υπήρξε μάλιστα πνευματικός πατέρας του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη. Σύντομα σχημάτισε συνοδεία υποτακτικών, η οποία ασχολούταν με την αγιογραφία, με το όνομα Διανιηλαίοι. Απεβίωσε το 1929. Η τεχνοτροπία του Δανιήλ κινείται στο πλαίσιο των δυτικότροπων, αγιορείτικων εργαστηρίων της εποχής του και είναι ιδιαίτερα επιμελημένη. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία που αναγράφει το 1913 ο Δανιήλ σε επιστολή του προς τον ιερομόναχο Διονύσιο Χ. Προκοπέα, ο οποίος είχε παραγγείλει από τη Συνοδεία ορισμένες εικόνες, για το προσκύνημα του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου στην Εύβοια. Ο Δανιήλ αναφερόμενος στην εικόνα του αγίου Βασιλείου, που αγιο- γράφησε σύμφωνα με την παραγγελία έγραφε ότι: «τὸ πρόσωπον τοῦ Οὐρανοφάντορος τούτου πατρὸς χωρὶς νὰ ἴδῃ τις τὴν ἐπιγραφὴν τοὺ ὀνόματός του ἀμέσως θὰ εἴπῃ ὅτι οὗτος εἶναι ὁ Μέγας Βασίλειος. Τοῦτο δὲ ἐναργέστατα καταδεικνύεται ἐκ τοῦ σοβαροῦ ὕφους ὅπερ ἐκέκτητο ἀπὸ τοῦ βεβηκότος φρονήματος καὶ τοῦ καισαρίζοντος χαρακτῆρος καὶ ἐμποιεῖ σέβας καὶ τὴν προσήκου- σαν εὐλάβειαν τοῖς ὁρῶσιν. Ἐπίσης καὶ εἰς τὴν λοιπήν διακόσμησιν τῶν παναρχαίων βυζαντινῶν φορεμάτων καὶ τοῦ Εὐαγγελίου εἰς ἃ ἐξοδεύθη πολλὴ ἐργασία καὶ ἔντεχνος ἐπιμέλεια […] Ὅτι δὲ ἡ εἰκὼν αὕτῃ ἔχει ἀξίαν πολὺ ὑπερτέραν τῆς ἐννεαλίρου τιμῆς, τοῦτο λόγων οὐ χρήζει, καθόσον καὶ τὰ ὑλικὰ σήμερον ἔχουσι διπλασίαν τιμὴν καὶ ἡ ἔντεχνος διακόσμησις τῆς ἐν γένει Ἱεραρχικῆς στολῆς εἶναι πολὺ ἱκανοποιητικὴ δι’ Ὑμᾶς […] Νὰ εὔχεσθε καὶ διὰ τὸ ἡμέτερον τέκνον Δανιὴλ ὅστις προοδεύσας κατὰ τὴν τέχνην ἐπεδείξατο ἐξ εὐλαβείας πολλῆς τὰ τόσα κοσμήματα ἐν τῇ Ἱεραρχικῇ στολῇ […]»

 Η επιδεξιότητα του Δανιήλ αύξανε τη φήμη του σε όλη την Ελλάδα και γι΄ αυτό διεκπεραίωνε πολλές παραγγελίες. Στο ναό του Αγίου Δημητρίου Ψυρρή Αθηνών έργο του Δανιήλ είναι μία εικόνα του αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου, στην οποία διαβάζουμε την επιγραφή: Ἡ Ἱερὰ αὕτῃ Εἰκὼν δωρεῖται τῷ κ. Ἰωάννη Κ(ου)τσ(ού)κῳ εἰς τεκμήριον ἀϊδίου ἀγάπης / ὑπὸ Δανιὴλ Μοναχ(οῦ) Ἁγιογράφ(ου) καὶ τῆς συνοδίας αὐτοῦ, (κάτω αριστερά) Ἐν Κατουνακίοις Ἁγίου Ὄρους / τῇ α΄ Σεπτεμβρίου 1907. Επίσης στο ναό της Ευαγγελίστριας Πειραιά εικόνα του αγίου Δημητρίου φέρει την υπογραφή: Κατουνάκια Ἁγίου Ὄρους 10 Μαΐου 1919 χεὶρ Δανιὴλ Μ: Ο Δανιήλ χειρίζεται με επιδεξιότητα το δυτικότροπο ιδίωμα της εποχής του. Είναι χαρακτηριστική η άνεση και η αληθοφάνεια στην πραγμάτευση των ενδυμάτων και των παραπληρωματικών στοιχείων του πίνακα. Όμως εμφανείς είναι οι αναμνήσεις από τη λιγότερο νεωτερίζουσα τέχνη του προηγούμενου αιώνα. Το πρόσωπο, για παράδειγμα, του αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου, παρά τις λειάνσεις διατηρεί στοιχεία γραμμικότητας, που ανακαλούν στη μνήμη, έργα βορειοελλαδιτών αγιογράφων του 19ου αι., όπως του Στεργίου εκ Κοζάνης 

Νικόλαος Γραίκος, Ακαδημαϊκές τάσεις της εκκλησιαστικής ζωγραφικής στην Ελλάδα κατά τον 19 αιώνα, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2011

Ο ΣΥΝΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΘΕΟΤΟΚΟΣ Η ΕΛΕΟΥΣΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015

Κωνσταντίνου Ἀρμενόπουλου, νομοφύλακος καί κριτή τῆς Θεσσαλονίκης ἀπό τό 1347, Λόγος Ἐγκωμιαστικός στόν ἅγιο Δημήτριο τόν Μυροβλύτη, πού ἐκφωνήθηκε στόν ναό τῆς Θεοτόκου Ἀχειροποιήτου τῆς Θεσσαλονίκης κατά την παραμονή τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Δημητρίου

 […] Ἡ πόλη σας ἡ Θεσσαλονίκη ὅμως γι’ αὐτὴν τὴν εὐστροφία τοῦ πνεύματος καὶ τὴ σοφία ἡ ἴδια ἀναγνωρίζεται συνάμα καὶ ἀπὸ ὅλα καὶ ἀπὸ ὅλες, καὶ τὰ ἔθνη καὶ τὶς πόλεις, ὅσα καὶ ὅσες ὑπάρχουν σὲ κάθε μέρος τῆς οἰκουμένης, καὶ θαυμάζεται πολὺ καθὼς πρέπει, ὄχι μόνο γιατὶ ἔχει συνθέσει τέτοια προεόρτια μὲ ἄσματα ἀνώτερα ἀπὸ λόγο… 

γιατὶ κατάλαβε ὅτι ὁ πολιοῦχος της ἅγιος Δημήτριος, ἡ μεγάλη δόξα τῶν μαρτύρων, ἐκεῖνο ποὺ ταιριάζει σ’ αὐτὴν καὶ τὸν λατρεύει μὲ διαφορετικὸ τρόπο, γιορτάζει μαζὶ καὶ δοξάζεται μὲ τὴ Θεομήτορα, ποὺ εἶναι πράγματι ἀνώτερη ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους στὸν οὐρανό. 

Γιατὶ ἡ Θεσσσαλονίκη μόνη, μιὰ καὶ ἔχει ξεχωρίσει πάρα πολὺ ἀπὸ τὶς ἄλλες πόλεις, ἔπρεπε νὰ ἔχει ἐπινοήσει σωστὰ καὶ αὐτό, δηλαδὴ νὰ ἀνυμνεῖται μαζὶ μὲ τὴν Πάναγνο, τὴν ἀνώτερη σὲ δόξα ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, ὁ ἁγνὸς καὶ στὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴ Δημήτριος, ὁ ὁποῖος συμβίωσε σωστὰ στὴ γῆ μὲ τὴν ἁγνότητα τῆς παρθενίας καὶ μαζὶ μὲ τὶς ἄλλες ἀρετὲς ἀνταγωνιζόταν τὰ ἐπουράνια καὶ τὰ ἄυλα μὲ τὸ σῶμα καὶ ἔχει ἐξαγνιστεῖ μὲ τὸ λουτρὸ τοῦ αἵματος καὶ τοῦ μαρτυρίου… […] ἐπινόησε λοιπὸν σωστὰ ἡ πόλη γι’ αὐτοὺς τοὺς λόγους νὰ γιορτάζει μαζὶ μὲ τή Θεοτόκο καὶ ὁ μάρτυρας Δημήτριος, ποὺ εἶναι μιμητὴς τοῦ Χριστοῦ.

Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ, Η ΕΦΕΣΤΙΟΣ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΟ 2012

[…] Ὅμως Μητέρα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, πιστεύουμε καὶ ὁμολογοῦμε ὅτι ἐσὺ εἶσαι πράγματι ἡ Θεοτόκος, ποὺ ἔχεις γεννήσει ἄρρητα γιὰ χάρη μας τὸν ἕνα Θεὸ τῆς Τριάδος! Σὺ ποὺ προορίστηκες παλιὰ ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ χωρέσεις τὸ πλήρωμα τῆς θεότητάς του καὶ ἀξιώθηκες λόγῳ τῆς ὑπερβολικῆς ἁγνότητάς σου, ὁ ἀπὸ ἐδῶ οὐράνιος καὶ θεῖος ναὸς καὶ θεῖος θρόνος καὶ θεία σκηνὴ καὶ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ ἔμψυχος θάλαμος καὶ τὸ θησαυροφυλάκιο ποὺ ἁρμόζει στὸ Θεό, ποὺ σὲ ἔχουν ἀποκαλέσει ἔτσι οἱ ἱεροὶ ἄνθρωποι, τὸ πρυτανεῖο τῶν θείων καὶ ἀνθρώπινων χαρίτων, ἡ κατάλυση τοῦ ἁμαρτήματος τῶν πρωτόπλαστων, ἡ ἀρχὴ τῆς εὐγονίας τοῦ γένους μας –γιατὶ μὲ τὸ θεῖο σου τέκνο ἔγινες αἰτία νὰ ἀναστηθεῖ ξανὰ τὸ γένος μας στὴ γῆ καὶ νὰ γίνει ὅπως εἶχαν προφητέψει οὐράνιο ἀντὶ ἐπίγειο– τὸ πιὸ γαλήνιο λιμάνι ἐκείνων ποὺ βασανίζονται ἀπὸ ὁποιαδήποτε τρικυμία καὶ γενικὰ τὸ μεγάλο καταφύγιο ὅλων ἐκείνων ποὺ ἁμαρτάνουν· εἶσαι λοιπὸν ἡ θερμὴ ἐξιλέωση τοῦ γένους μας καὶ τὸ σεμνὸ κόσμημα καὶ τὸ στήριγμα τῆς σωτηρίας.

Ἐπίσης, Δημήτριε, εἶσαι τὸ μέγα καὶ ἱερότατο ὄνομα τῶν ἄριστων ἀγωνιστῶν τοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖο ἔχεις ἀγαπήσει ὑπερβολικά, ἔχεις ἀκολουθήσει ἀληθινὰ καὶ ἔχεις ἐπιτελέσει κάθε του πρόσταγμα, καὶ γιὰ τὸν ὁποῖο παραμέλησες ὅλες τὶς ἀπολαύσεις τῆς ἐπίγειας ζωῆς. Γιατὶ πρόσθεσες στὴν καρδιά σου ὄχι ρευστὸ πλοῦτο καὶ ἐφήμερη δόξα, ἀλλὰ σταθερό, ποὺ παραμένει, καὶ γιὰ τὸν ὁποῖο μὲ τὴ θέλησή σου ἔχυσες τὸ αἷμα σου καὶ πέθανες πρὶν ἀπὸ τὴν ὥρα σου καὶ ἀνῆλθες ἢ ἐπανῆλθες σ’ αὐτὸν μὲ χαρά. Γιατὶ φαίνεσαι ὅτι ἀπὸ ἐκεῖ ἀλήθεια ἦρθες ἐδῶ πρῶτα μὲ τὴ γέννηση, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἐπανῆλθες μὲ τὴν ἀναγέννηση τοῦ μαρτυρίου.   Ἐσὺ εἶσαι ποὺ αὐξάνεις τὶς ἀρετὲς τῆς Θεσσαλονίκης σου καὶ ἐλαττώνεις τὶς κακὲς στιγμές, καὶ νὰ ποῦμε γενικὰ ἐξαφανίζεις τὴ φθορά τους· γιατὶ εἶσαι προστάτης της καὶ ὑπερασπιστὴς καὶ φύλακας καὶ σωτήρας καὶ ἀξιόπιστος φρουρὸς καὶ πολιοῦχος καὶ ὁποιοδήποτε ἄλλο σωτήριο ὄνομα ὑπάρχει.

ΠΗΓΗ : 

Ἅγιος Δημήτριος, ἐκδ. Ζῆτρος, Θεσσαλονίκη 2004.

http://www.pentpostagma.gr  

ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΥΜΝΟΓΡΑΦΟΙ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΝΕΑΣΚΗΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΙΤΗΣ

Τό Κυριακό τῆς ἰβηριτικῆς σκήτης Τιμίου Προδρόμου

Ἡ μελέτη αὐτή τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου δημοσιεύθηκε στό περιοδικό
 Πρωτᾶτον ἀρ. 92 (2003), σελ. 152-164

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΩΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ

Τό παρόν ἄρθρο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου δημοσιεύθηκε 

στήν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια, στίς 14 Ὀκτωβρίου 2015