ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΕΡΑΣ ΚΑΛΥΒΗΣ ΑΓ. ΑΚΑΚΙΟΥ 2011. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ 1

Πανήγυρις Ἱερᾶς Καλύβης Ἁγίου Ἀκακίου. Κυριακή τῶν Μυροφόρων. 2011.

Φωτογραφικά Στιγμιότυπα 1.

Προεξάρχοντος τοῦ καθηγουμένου τῆς Μεγίστης Λαύρας, ἀρχιμανδρίτου Προδρόμου καί μέ τή συμμετοχή τῶν Καυσοκαλυβιτῶν πατέρων, πατέρων ἀπό ἄλλες ἁγιορείτικες μονές, ἀλλά καί πολλῶν λαϊκῶν προσκυνητῶν, ἑορτάσθηκε πανηγυρικά καί ἐφέτος ἡ μνήμη τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεως τοῦ ἁγίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου (+ 12 Ἀπριλίου, Κυριακή τῶν Μυροφόρων 1730).

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς Πανηγύρεως τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου ὁ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ εὔχεται σέ ὅλους τούς ἀναγνῶστες ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ καί ὁ ἅγιος Ἀκάκιος νά εἶναι βοηθός σας.

ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ἀρχιμανδρίτου Προδρόμου, καθηγουμένου Μεγίστης Λαύρας.

Λόγος εἰς τήν Πανήγυριν τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, προστάτου τῆς νήσου Σκύρου

(...)
Ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος ὅπως καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀσφαλῶς δέν ἔχουν ἀνάγκη κάποιον ρητορικόν κάλαμον νά ἐγγίξει ἐπάνω τους, ἀφοῦ καί μόνη ἡ ἄπειρος σοφία καί δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀρκετή διά νά τιμήσῃ τοιούτους πιστούς δούλους.
Δέν θά ἠδυνάμεθα ὅμως νά μήν ἀνταποκριθῶμεν εἰς τήν μεγάλην ἀγάπην καί εὐλάβειαν, ὑμῶν τῶν συμμετεχόντων εἰς τήν ἱεράν αὐτήν καί θείαν μυσταγωγίαν. Ἀγάπην τήν ὁποίαν ἐπιδεικνύετε μέ κάθε τρόπον καθ’ ἔτος πρός τόν ἅγιον Γεώργιον, τόν ἅγιον προστάτην τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ Μετοχίου τῆς φιλτάτης ἡμῶν πνευματικῆς γεννέτειρας, τῆς ἱερᾶς καί παμμεγίστης Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, καί συνάμα, προστάτην τῆς εὐλογημένης ταύτης νήσου. Τόν ἅγιον τῶν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξων. Τόν ἅγιον μεγαλομάρτυρα Γεώργιον.
Καί διά τοῦτο ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ νά κάμωμεν καί ἡμεῖς μίαν ἔστω ἀκροθιγήν διήγησιν τῶν μεγάλων ἀνδραγαθημάτων τούτου τοῦ μάρτυρος.
Καί μάλιστα ὅταν γνωρίζομεν, ὅτι ὅπως τό πλάτος τούτου τοῦ οὐρανοῦ καί τό κάλλος του δέν σμικρύνεται, ἐάν κάποιο χέρι τό περιγράψει ἐπάνω εἰς ἕνα χαρτί, ἔτσι καί τήν στιγμήν ταύτην κατά τήν ὁποίαν ἐγκωμιάζομεν μέ τήν πτωχήν καί ὁλίγην γλώσσαν μας τό ἀνυπέρβλητο πνευματικό κάλλος τοῦ οὐρανόφρονος ἁγίου Γεωργίου.
(...)
Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος! μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Ὥστε ἐάν μιμηθόμεν τήν ζωήν τοῦ ἁγίου, τά καλά του ἔργα, τάς ἀγαθοεργίας, τήν ὑπομονήν, τήν καρτερίαν, τήν ἀκλόνητον πίστιν του εἰς τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν, τοιαύτην ὥστε ἔδωκεν τήν ἰδίαν αὐτοῦ ζωήν διά τήν ἀγάπην Του, τότε μόνον τιμῶμεν τόν ἅγιον. Τοιοῦτος εἶναι ὁ τρόπος τῆς ἀληθινῆς τιμῆς πρός τόν ἅγιον Γεώργιον καί πρός κάθε ἅγιον: ἡ μίμησις τῶν πολλῶν καί χριστομίμητων ἀρετῶν των!
Καί εἰδικότερον, τήν τελευταίαν αὐτήν περίοδον, κατά τήν ὁποίαν ἡ φιλτάτη πατρίδα μας βιώνει εἰς ὅλας της τάς διαστάσεις τήν οἰκονομικήν κρίσιν, ἡ ὁποία εἶναι ὅμως, πρωταρχικῶς, ἀποτέλεσμα, τῆς πνευματικῆς κρίσεως, πού βιώνει ἀπό δεκαετίας ὁ λαός μας. Ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν φύσιν της, ἐκτός τοῦ ὅτι νοηματοδοτεῖ τόν ἀνθρώπινον βίον καί ἔχει μία πνευματικήν ἀποστολήν, συγχρόνως λειτουργεῖ ἐξισορροπητικῶς εἰς τήν κοινωνίαν. Τοιουτοτρόπως, ἡ τρέχουσα κοινωνική καί οἰκονομική κρίσις πρέπει νά ἀντιμετωπισθεῖ μέ κρίσιν, δηλαδή μέ διάκρισιν, περίσκεψιν, σύνεσιν καί τήν πρέπουσαν ἀποφασιστικότητα.
Ἕνα κλῖμα ἐμπιστοσύνης εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος παραχωρεῖ τήν δοκιμασίαν αὐτήν ἀλλά καί κλῖμα ἀλληλεγγύης μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, θά πρέπει νά εἶναι τό κλῖμα, τό ὁποῖο θά πρέπει νά ἐπικρατήσῃ μεταξύ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας εἰδκότερον, καί γενικότερον, μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
(...)
Ἀδελφοί μου ἐν Χριστῷ ἀγαπητοί !
Μεγάλη καί ἀπερίγραπτος εἶναι ἡ συγκίνησις ἡ ὁποία διακατέχει ἡμᾶς κάθε φοράν ὁποῦ ἐπισκεπτόμεθα τήν πεφιλημένην ταύτην νῆσον· τήν πάντερπνον Σκύρον, τήν ἀνεμόεσσαν.
Ἡ χαρά ἡμῶν ὅμως μεγαλύνεται ὑπερμέτρως κατά τήν λαμπράν ταύτην ἡμέραν κατά τήν ὁποίαν πανηγυρίζει ὁ περικαλλής τοῦτος μετοχιακός ναός.
Καί τοῦτο ὄχι μόνον διότι δίδεται δι’ ἄλλην μίαν φοράν ἡ εὐκαιρία νά συναντήσωμεν πάντας ἡμᾶς ὑπό τήν σκέπην τοῦ πανηγυρίζοντος τοῦτου ἱεροῦ Ναοῦ καί νά συγκοινωνήσωμεν ὑπό τοῦ ἰδίου ἁγίου Ποτηρίου τά θεῖα Μυστήρια, ἀλλά καί νά ἐνθυμηθῶμεν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ τά ὁποῖα ἐπετέλεσεν διά τοῦ ἁγίου Γεωργίου, ὁ ὁποῖος ὑπερβαλλόντως τιμᾶται ἀπό τούς εὐσεβεῖς κατοίκους τῆς ὡραιοτάτης ταύτης νήσου, ἡ ὁποία εὑρίσκεται ὑπό τάς θεοπειθεῖς εὐχάς καί θεοφιλήν ποιμαντικήν πρόνοιαν τοῦ συλλειτουργοῦντος καί προεξάρχοντος τῆς Πανηγύρεως, σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καρυστίας καί Σκύρου κ.κ. Σεραφείμ.
Ἄς εὐχόμεθα νά τύχωμεν καί ἡμεῖς τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ ἁγίου Γεωργίου καί νά εὑρεθῶμεν ὅλοι ὁμοῦ εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου, ὥστε νά ἀξιωθῶμεν τοῦ φωτός ἐκείνου τοῦ ἀνεσπέρου τῆς μακαρίας καί ζωαρχικῆς Τριάδος, ταῖς πρεσβείαις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Οἰκονομίσσης τε καί Κουκουζελίσσης, τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καί τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, χάριτι καί φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὧ πρέπει δόξα τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν!
Εὔχομαι ὁλοψύχως εἰς πάντας ἡμᾶς Χρόνια Πολλά καί ὁ ἅγιος Γεώργιος βοήθειά μας!

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας πού ἐκφωνήθηκε κατά τήν πανηγυρική Θεία Λειτουργία τῆς Πανηγύρεως τοῦ μετοχίου Ἁγίου Γεωργίου τῆς Μεγίστης Λαύρας. Σκύρος. Τρίτη Διακαινησίμου, 26 Ἀπριλίου 2011.

Φωτογραφία: Μεγίστη Λαύρα

ΣΤΑΥΡΟΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Ἀρχιμανδρίτου Προδρόμου Λαυριώτου

Σταυροαναστάσιμη πορεία πρός τό Πάσχα

Φωτογραφίες: Λεπτομέρεια α'πό τό τέμπλο καί σταυρός στόν τρούλο τοῦ πρόσφατα ἀνακαινισμένου παρεκκλησίου Ἁγ. Μαξίμου Καυσοκαλύβη. Καυσοκαλύβια Ἁγ. Ὄρους

(...) Τρίτη Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν σήμερα καὶ καθὼς βρισκόμαστε στὴ μέση τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τὸν τίμιο Σταυρό, προκειμένου νὰ ἐνισχυθοῦμε στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα τῆς περιόδου αὐτῆς, τοῦ καιροῦ τοῦ εὐπρόσδεκτου τῆς μετανοίας, θά λέγαμε καλύτερα. (...) Κατά τόν μεγάλο ἡσυχαστή Ἁγιορείτη ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος, ὅπως εἶναι γνωστό, ἀσκήθηκε γιά ἀρκετά χρόνια στά ὅρια τῆς ἱερᾶς Μονῆς τῆς μετανοίας μου, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο λοιπόν, «ὄχι μόνο ὁ λόγος περί Σταυροῦ καί τό μυστήριο, ἀλλά καί τό σχῆμα του εἶναι θεῖο καί προσκυνητό, διότι εἶναι σφραγίδα σεβάσμια, ἁγιαστική καί τελειωτική ὅλων τῶν θαυμασίων καί ἀνεκφράστων ἀγαθῶν, τά ὁποῖα προέρχονται ἀπό τόν Θεό». (...) Σήμερα, κατακλύζουμε τούς ἱερούς ναούς προκειμένου νά προσκυνήσουμε τόν Τίμιο Σταυρό καί νά ἀντλήσουμε δύναμη καί χάρη οὐράνια ἀπό αὐτόν. Πῶς μπορεῖ ὅμως ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς νά βιώσει στήν προσωπική του ζωή τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ; Τί σημαίνει γιά μᾶς ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, «εἰ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ἀκολουθείτω μοι»; Μέ αὐτά τά ἐρώτηματα, θά διαλεχθοῦμε σύν Θεῷ, στή συνέχεια, κατά τήν ταπεινή μας αὐτή ὁμιλία.... (...) ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ μετατρέπει τά ἐμπόδια σέ εὐεργετήματα, τά ἀναδεικνύει θείες δωρεές, ἐφόδια πνευματικά, ἀφορμές δοξολογίας στόν Θεό. Ἐμεῖς βεβαίως, ὡς ἄνθρωποι, δέν φοβόμαστε τίποτε περισσότερο, ὅσο τίς θλίψεις καί τίς δυσχέρειες. Καί εἰδικότερα, τήν τελευταία αὐτή περίοδο, κατά τήν ὁποία ἡ φιλτάτη πατρίδα μας βιώνει σέ ὅλες της τίς διαστάσεις τήν οἰκονομική κρίση, πού εἶναι ὅμως, πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα, ἀποτέλεσμα, τῆς πνευματικῆς κρίσεως, πού βιώνει ἀπό δεκαετίες ὁ λαός μας. Ἡ Ἐκκλησία ἀπό τἠν φύση της, ἐκτός τοῦ ὅτι νοηματοδοτεῖ τόν ἀνθρώπινο βίο καί ἔχει μία πνευματική ἀποστολή, συγχρόνως λειτουργεῖ ἐξισορροπητικά στήν κοινωνία. Ἔτσι, ἡ τρέχουσα κοινωνική καί οἰκονομική κρίση πρέπει νά ἀντιμετωπισθεῖ μέ κρίση, δηλαδή μέ διάκριση, περίσκεψη, σύνεση καί τήν πρέπουσα ἀποφασιστικότητα. Ἕνα κλῖμα ἐμπιστοσύνης στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος παραχωρεῖ τήν δοκιμασία αὐτή ἀλλά καί κλῖμα ἀλληλεγγύης μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, θά πρέπει νά εἶναι τό κλῖμα, πού θά πρέπει νά ἐπικρατήσῃ μεταξύ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας καί γενικότερα, μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Μέσα ἀπό τήν προοπτική αὐτή, τό καθημερινό βίωμα τῶν δυσχερειῶν καί τῶν ἀπογοητεύσεων καί τῆς ἐλλείψεως προοπτικῆς, τό ὁποῖο μπροστά στά πόδια μας συνεχῶς κατρακυλᾶ, ὁ πάνσοφος Θεός καί οἰκονόμος τῆς σωτηρίας μας, τό κάνει μεταγωγικόν στούς οὐρανούς. Μᾶς δίνει τήν δυνατότητα, ἄν ὄχι νά ξεπεράσουμε τά ἐμπόδια, τουλάχιστον νά ὑπομένουμε αὐτά, γιά νά μή χάσουμε ἀπό μπροστά μας τό ὄραμα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. (...) Ἡ σημερινὴ προσκύνηση τοῦ τιμίου Σταυροῦ μᾶς θυμίζει ὅπως εἴδαμε, μέσα ἀπό τήν ταπεινή μας αὐτή ὁμιλία, τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ. Ταυτόχρονα ὅμως μᾶς ζωντανεύει τὴν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως. Γιατὶ ὅπως ὁ Χριστός, ἔτσι κι ἐμεῖς, ἀπὸ τὴ θλίψη τοῦ Σταυροῦ καὶ τοῦ πάθους, ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὸ θάνατο, φθάνουμε στὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως, πρὸς τὴν ὁποία καὶ πορεύομαστε μὲ κουράγιο καὶ δύναμη. Στήν πορεία πρός τήν συνάντησή μας μέ τόν ἀναστημένο Χριστό, τόν Θεό μας, στόν ὁποῖο πρέπει κάθε δόξα, τιμή καί προσκύνηση, στούς αἰώνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἀποσπάσματα ἀπό ὁμιλία τοῦ πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένου τῆς Μεγίστης Λαύρας στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης, ἔπειτα ἀπό πρόσκληση τοῦ Συλλόγου Φίλων τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἡρακλείου. Ἡράκλειο, 27 Μαρτίου 2011.

Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ ΠΡΟΔΡΟΜΙΤΗΣ (+ 2011)

Ὁ μακαριστός Γέρων Πετρώνιος Προδρομίτης (1914/16 – 22 Φεβρουαρίου 2011)

«Ἐπωμιζόμενος τόν ὁμολογουμένως βαρύν τοῦτον σταυρόν τοῦ ἁγίου ὑπουργήματος ὑμῶν, πιστεύομεν ὅτι κατά πολύ θά ἐλαφρυνθῆτε, ἀναλογιζόμενος, ὅτι τό ἔδαφος τοῦτο καλῶς ἐλειάνθη, ἐκαλλιεργήθη καί ἐσπάρη ὑπό τοῦ σεβαστοῦ καί ἀξιοθαυμάστου ὑμῶν προκατόχου.
Εἰς τό σημεῖον τοῦτο, ἡ Ἱ. ἡμῶν Μονή, μνείαν ίδιαιτέραν περί τοῦ πανοσιολογιωτάτου Γέροντος ἱερομονάχου Πετρωνίου ποιουμένη, εὐχαριστεῖ αὐτόν ἐκ βαθέων, διά τήν πολυετῆ καί ἄοκνον διακονίαν του, διά τήν μεγάλην προσφοράν του εἰς τήν προαγωγήν τῶν καλῶς νοουμένων συμφερόντων τῆς Ἱ. Σκήτης, ὡς καί διά τήν ἀνυπολόγιστον συμβολήν του εἰς τήν γενικωτέραν πρόοδον αὐτῆς, πνευματικήν τε καί ὑλικήν. Νῦν, ἔκρινεν, ὅτι ἦλθεν τό πλήρωμα τοῦ χρόνου ἵνα ἐφησυχάσῃ. Δεόμεθα, πρός Κύριον, ὅπως χαρίζηται αὐτῶ ἱκανά καί εἰρηνικά εἰσέτι ἔτη ἵνα ἀπολαύσῃ τούς καρπούς τῶν κόπων του, καί ἵνα εὐφρανθῆ ὁρῶν τήν ἐν Χριστῶ προκοπήν τῶν πνευματικῶν του τέκνων...»
Τά παραπάνω, ἀνάμεσα σέ ἄλλα σημαντικά, ἀνέφερε ὁ σεβαστός καθηγούμενος τῆς Μεγίστης Λαύρας ἀρχιμανδρίτης Πρόδρομος, προσφωνώντας τόν νέο Δικαῖο τῆς «εὐκλεεστέρας καί γραφικοτέρας» κοινοβιακῆς Σκήτης Τιμίου Προδρόμου, ἱερομόναχο Ἀθανάσιο Προδρομίτη, κατά τήν τελετή τῆς ἐνθρονίσεως του, «εἰς διαδοχήν τοῦ πολιοῦ καί σοφοῦ Γέροντος ἱερομονάχου Πετρωνίου», ὅπως χαρακτηριστικά ὑπογραμμίστηκε. Λίγες μέρες πρίν, ὁ μακαριστός πλέον Γέρων Πετρώνιος Προδρομίτης, προγνωρίζοντας, τό πιθανότερο, τήν έπικείμενη κοίμησή του, εἶχε παραιτηθεῖ ἀπό τήν διαποίμανση τῆς Σκήτης.

Πατάπιος μοναχός Καυσοκαλυβίτης

Ἡ φωτογραφία προέρχεται ἀπό τό ἰστολόγιο paratiritis.blog. com










Ὁ π Πετρώνιος γεννήθηκε το 1914 στην κοινότητα Φαρκάσα του νομού Νεάμτς. Ο πόθος του από νέος ακόμα να γίνει μοναχός οδήγησε τα βήματά του στη Μονή Νεαμτς όπου και έγινε μοναχός. Έπειτα πήγε στην Μονή Αντίμ του Βουκουρεστίου ενώ σπούδασε και στη Θεολογική Σχολή του Βουκουρεστίου.
Το 1978 πήγε στο Άγιον Όρος. Ο π. Πετρώνιος πήγε εκεί με τη δεύτερη γενιά μοναχών, σταλμένοι από το Πατριαρχείο Ρουμανίας με σκοπό την πνευματική αναγέννηση της σκήτης του Τιμίου Προδρόμου
Από το 1984 ήταν και πνευματικός αλλά και βιβλιοθηκάριος της Σκήτης.
Όταν ο Placide Desseille ζήτησε από τον π. Μακάριο τον Σιμωνοπετρίτη να τον πάει σε κάποιον γέροντα για να ακούσει κάποιον πνευματικό λόγο, εκείνος μαζί με τον ηγούμενο Ελισσαίο και άλλους μοναχούς της συνοδείας τους τον πήγαν στον πατέρα Πετρώνιο.
Όταν ζήτησαν από τον γέροντα Αντριάν Φαγκατσεάνου να πεί κάτι για τον γέροντα Πετρώνιο εκείνος είπε: «Τον Πετρώνιο τον Προδρομίτη; Ο πιο ταπεινός, ο πιο ταπεινός, ο πιο ταπεινός»!
Πατώντας το πόδι του στην αθωνική γη της Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου ο Νικολάε Μπαλτσιούτ θα γράψει: «Ο πατέρας Πετρώνιος είναι τόσο αγαπητός που τον συμβουλεύονται και οι Έλληνες και οι Ρουμάνοι μοναχοί»
Ο π Ιωαννίκιος από την Μονή Σίμωνος Πέτρα θα πει: «Ο π। Πετρώνιος ο Προδρομίτης συνταιριάζει τέλεια την αγάπη με την άσκηση και την πραότητα. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ο γέροντας στεκόνταν όρθιος στις αγρυπνίες όλη νύχτα. Το να καθίσει για λίγο γονατιστός ήταν μια ευλογία»
Ψάχνοντας να βρω και κάτι άλλο να γράψω θυμήθηκα τι είχε γράψει πριν από 2 χρόνια στο ορθόδοξο περιοδικό Lumea Monahilor ο George Crasnean: «Έδειξα στην γυναίκα μου 3217 φωτογραφίες με αθωνίτες μοναχούς και την ρώτησα ποιός σου φαίνεται ''καλός άνθρωπος''. Απ' όλους διάλεξε τον π. Πετρώνιο ίσως επειδή τα μάτια του να ''πρόδωσαν'' την ξεχωριστή του ψυχή
Κανένας από όσους πέρασαν το κατώφλι της Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου δεν μπορούν να ξεχάσουν το φως που εξέμπεμπε η μορφή του και τα πνευματικά λόγια που πρόσφερε καθισμένος σ' ένα παγκάκι κάτω από το φως της ανατολής ή του δειλινού.
«Μ' αρέσει να περπατάω, αυτή είναι η χαρά μου, επειδή πολλοί Άγιοι Πατέρες αγίασαν τις πέτρες τούτες με τον ιδρώτα τους» έλεγε ο γέροντας. Πατώντας στα χνάρια αυτών των πατέρων, αισθανόταν την χαρά της κοινωνίας και της αδιάλειπτης προσευχής
Ο Θεός να τον αναπαύει.»
Ἀπό τό ἱστολόγιο: proskynitis।blogspot.com

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

Θεοφάνεια στό Ἅγιον Ὄρος

«Σήμερον τῶν ὑδάτων ἁγιάζεται ἡ φύσις καί ρήγνυται ὁ Ἰορδάνης».

Μετά τήν ὁλονύκτιο ἀγρυπνία, μέ τούς θεσπέσιους ὕμνους τῆς Ἑορτῆς, καί πρίν τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, σέ κάποια ἀπό τά παραλιακά μοναστήρια κατεβαίνουν στόν ἀρσανᾶ γιά νά τελέσουν ἐκεῖ τό μεγάλο Ἁγιασμό τῶν Θεοφανείων.
Στή μονή Ἰβήρων ὁ ἑορτασμός αὐτός ἀποκτᾶ περισσότερο πανηγυρικό χαρακτῆρα. Μέ προεξάρχουσα τήν θαυματουργό εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Πορταΐτισσας, ἡ πομπή τῶν μοναχῶν καί τῶν πολυάριθμων προσκυνητῶν καταλήγει στήν ἴδια ἐκείνη παραλία, ὅπου παρουσιάσθηκε πρίν πολλούς αἰώνες πάνω στά κύματα ἡ εἰκόνα. Ὁ καθηγούμενος τῆς μονῆς ρίχνει τήν κατάλληλη στιγμή τόν Τίμιο Σταυρό στή θάλασσα καί ταυτόχρονα κάποιοι ἀπό τούς μαθητές τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς, κατά παράδοση, πέφτουν γιά νά τόν ἀνασύρουν. Ἐφέτος (2011), τόν ἑορτασμό λάμπρυνε μέ τήν παρουσία του ὁ καθηγούμενος τῆς Μεγίστης Λαύρας, ἀρχιμανδρίτης Πρόδρομος μέ τήν συνοδεία του.
Λαμπρός ἐπίσης εἶναι καί ὁ ἑορτασμός στή λαυριωτική Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, τῆς ὁποίας τό Κυριακό εἶναι ἀφιερωμένο στή μεγάλη αὐτή δεσποτική ἑορτή τῶν Θεοφανείων. Ἐκεῖ, ὑπό τήν σκέπην τῆς θαυματουργοῦ ἀχειροποίητης εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς Προδρομίτισσας, μαζί μέ τούς ρουμάνους μοναχούς ἑνωμένους μέ τούς ἕλληνες συναδέλφους τους, συμπανηγυρίζει, συνήθως, καί ὁ ἡγούμενος τῆς κυρίαρχης μονῆς Μεγίστης Λαύρας καί Γέροντάς μας, ἀρχιμανδρίτης Πρόδρομος, ὁ ὁποῖος τελεῖ καί τό Μεγάλο Ἁγιασμό. Καί τήν ἑπόμενη ἡμέρα, τοῦ Τιμίου Προδρόμου, θά εἶναι ὁ ἴδιος πού θά μᾶς κεράσει -ἐκτός ἀπό τά πλούσια κεράσματα γιά τή γιορτή του- πλούσια τήν ἐλπίδα γιά τή συνέχιση τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγῶνα.
Τήν ἴδια στιγμή πού στήν ἀντίληψη καί τή νοοτροπία πολλῶν ἀνθρώπων οἱ ἑορτές τοῦ Δωδεκαημέρου ἔχουν παραμείνει μονάχα ὡς ἁπλές ἀργίες, τό Ἅγιον Ὄρος, μέ τόν λιτό πλήν οὐσιαστικό τρόπο ἑορτασμοῦ, δείχνει πάντα τό δρόμο γιά τήν ὀρθή βίωση τοῦ μεγάλου ἐκκλησιαστικοῦ γεγονότος τῆς Ἑορτῆς.