ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

 

 

Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ Β΄ ΜΙΣΟΥ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΤΗΣ ΣΚΗΤΗΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ. ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΙΕΡΟΜ. ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΑΓΡΑΦΩΝ

Τό Πάσχα, ἡ «ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί πανήγυρις πανηγύρεων», ἀποτελεῖ τήν κορύφωση τῆς κατάνυξης καί τῆς μεγαλοπρέπειας στό ἁγιορειτικό λειτουργικό τυπικό.

Ὁ καθένας πού, ἔστω καί γιά μία μόνο φορά, ἔζησε αὐτή τή νύχτα «τήν σωτήριο, τήν φωταυγῆ καί λαμπροφόρο», καί πού γεύτηκε ἐκείνη τήν μοναδική χαρά, γνωρίζει ὅτι τό Πάσχα εἶναι κάτι πολύ περισσότερο ἀπό μία ἑορτή· πολύ πέρα ἀπό μία ἐτήσια ἀνάμνηση ἑνός ἱεροῦ γεγονότος πού πέρασε.

Τό Πάσχα μᾶς εἰσάγει σ᾿ ἕναν ἄλλο αἰώνα, σέ μία νέα διάσταση πού προαναγγέλει τόν ἀναμενόμενο κόσμο· Βασιλεία πού εἶναι ἤδη παροῦσα, μυστικά καί ὀντολογικά ἀνάμεσά μας:

Ὦ Πάσχα τό μέγα καί ἱερώτατον, Χριστέ. 

Σοφία καί Λόγε τοῦ Θεοῦ καί Δύναμις· 

δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον Σοῦ μετασχεῖν 

ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς Βασιλείας Σου 

 (Ἀναστάσιμος Κανόνας στόν Ὄρθρο). 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου: 

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. ΒΗΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

Η Βαϊοφόρος: Ὑποδεχόμενοι τόν Χριστό στήν θριαβευτική Του εἴσοδο στήν Ἱερουσαλήμ τῆς ψυχῆς μας

 Γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

Ὑποδεχόμενοι τόν Χριστό στήν θριαβευτική Του εἴσοδο στήν Ἱερουσαλήμ τῆς ψυχῆς μας

 

Η Βαϊοφόρος: Εικόνα στο Πρωτάτου Αγίου Όρους. 17ος αιώνας μ.Χ.

Τό Σάββατο τοῦ Λαζάρου καί ἡ Κυριακή τῶν Βαΐων ἀκολουθοῦν τό κλείσιμο τῆς Σαρακοστῆς καί μᾶς δείχνουν τό πέρασμα πρός τή Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν. Εἶναι μιά κοινή ἀνάσταση, ἡ ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, πρόγευση τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου. Καί ἡ θριαμβευτική εἴσοδος τοῦ πρσδοκώμενου Μεσσία τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, γίνεται ἡ εἴσοδος μιᾶς νέας βασιλείας καί ἑνός νέου βασιλέα, πού εἰσέρχεται στήν πόλη τῶν προφητῶν νά βασιλεύσει μέ τρόπο ὄχι ἀνθρώπινο, ἀλλά μέ τόν θρίαμβό Του πάνω στόν θάνατο.

 Φθά­νο­ντας ἡ πο­ρεί­α μας πρός τό Πάσχα, στό ἀ­πο­κο­ρύ­φω­μά της, ἑ­ορ­τά­ζουμε τήν θρι­αμ­βευ­τι­κή εἴ­σο­δο τοῦ Χρι­στοῦ στά Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα, ὁπότε θά ὑποδεχθοῦμε κι ἐμεῖς μαζί μέ τόν λαό τῆς Ἱερουσαλήμ τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ποιός ὅμως θά πρέπει να εἶναι ὁ σωστός τρόπος ὑποδοχῆς Του, ἀπό ἐμᾶς τούς πιστούς;

   Πράγματι ὑποδεχόμαστε κι ἐμεῖς μαζί μέ τούς Ἰσραηλῖτες τόν Χριστό, ἀλλά ἕναν Χριστό προβληματισμένο καί κατά πάντα περίλυπο, πού εἰσέρχεται στήν Ἁγία Πόλη. Στήν ὀρθόδοξη εἰκονογραφία τῆς ἑορτῆς τῆς Κυ­ρι­α­κῆς τῶν Βα­ΐ­ων, ἄν σταθοῦμε μπροστά στήν εἰκόνα, θά παρατηρήσουμε ὅτι τό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ ἔχει μία περίσκεψη καί φαίνεται νά ἀπέχει ἀπό τά ὅσα συμβαίνουν γύρω του. Γι᾿ αὐτό καί σιωπᾶ, δέν χαιρετᾶ,  δέν εὐλογεῖ, δέν θαυματουργεῖ, δέν προσέχει στά Ὠσσανά. Ὅλ᾿ αὐτά γνωρίζει ὅτι εἶναι τά σημάδια μιᾶς πορείας πού μέλλει νά διανύσει.

   Γι᾿ αὐτό κι ἐμεῖς, δέν πρέ­πει νά πα­ρα­μεί­νου­με στούς πα­νη­γυ­ρι­σμούς τῆς ἡ­μέ­ρας αὐ­τῆς. Ὁ Χρι­στός ἐ­πεί­γε­ται νά σταυ­ρώ­σει τήν ἁ­μαρ­τί­α, γι­ά νά θα­να­τώ­σει τό θά­να­το καί νά ἀ­να­στή­σει τόν ἄν­θρω­πο.

  

 Ἄν ἐ­πι­θυ­μοῦ­με βα­θει­ά νά ἑ­νω­θοῦ­με μέ τόν Χρι­στό καί νά μπο­ρέ­σου­με νά βρε­θοῦ­με δί­πλα Του τή στι­γμή τῆς δό­ξας Του, ὁ­φεί­λου­με νά Τόν ἀ­κο­λου­θή­σου­με στό Πά­θος Του· νά συ­σταυ­ρω­θοῦ­με καί συ­ντα­φοῦ­με μ᾿ Αὐ­τόν.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

     Ἡ Δ΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν εἶναι ἀφιερωμένη στή μνήμη ἑνός μεγάλου διδασκάλου τῆς ὀρθόδοξης πνευματικότητας καί τῆς προσευχῆς: τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, ὁ ὁποῖος εἶναι μία ἀντιπροσωπευτική μορφή τῆς ὀρθόδοξης ἄσκησης.  Κι αὐτό, γιατί ἐκεῖνο πού ζητάει ἀπό μᾶς ἡ Ἐκκλησία εἶναι νά ἐμπλουτίσουμε τόν πνευματικό καί διανοητικό ἐσωτερικό μας κόσμο. Καί ἀπό τήν ἄποψη αὐτή ἡ Σαρακοστή εἶναι ἕνα βιωματικό ταξίδι στό βάθος τοῦ εἶναι μας. Τῆς ἀναζητήσεως νοήματος. Τῆς ἀνακαλύψεως ἀπό τόν ἄνθρωπο τοῦ θεϊκοῦ νοήματος τῆς ζωῆς του˙ τοῦ κρυμμένου βάθους της.

 

  Ἀπό τόν βίο τοῦ ὁσίου Ἰωάννη τοῦ Σιναΐτου, μαθαίνουμε ὅτι ὁ Ὅσιος ἀνεδείχθη, ἐνῶ ἀκόμη βρισκόταν σέ νεαρή ἡλικία, θεόσοφος καί βαθύς γνώστης τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Τόσο, πού θεωρεῖται σήμερα, ὅτι σέ πολλά θέματα πρόλαβε τούς μεγάλους σύγχρονους ἐρευνητές ψυχαναλυτές καί ψυχολόγους.

 Τόν περισσότερο χρόνο τῆς ζωῆς του, ὁ ὅσιος Ἰωάννης τόν ἐπέρασε σέ ἕνα σπήλαιο στούς πρόποδες τοῦ ὅρους Σινᾶ. Ἐκεῖ ἐσχόλαζε στήν προσευχή, στή μελέτη καί στόν ἀγῶνα γιά τήν προσωπική του κάθαρση ἀπό τά πάθη. Καί ἔτσι ἔγινε, ἀπό τήν προσωπική του πεῖρα ὁ ὑπεροχώτερος διδάσκαλος καί «εἰς Θεόν ἀλείπτης» τῶν εὐγενῶν δρομέων, πού ἀπαγκιστρώνονται ἀπό τόν κόσμο καί τρέχουν στόν δρόμο, πού ὁδηγεῖ στήν μακαρία ἄληκτη ζωή. Σ᾿ ἕναν κόσμο ὅπου ὁ ἥλιος δέν δύει ποτέ.

  Ἔχει ἰδιαίτερη σημασία ὅτι ἡ ἀληθινή σοφία τοῦ ὁσίου Ἰωάννη καί ἡ ἀπόλυτη συνέπειά του στά κελεύσματα τῶν γερόντων – πνευματικῶν πατέρων καί διδασκάλων τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς, τόν βοήθησαν νά κατανοήσει τήν ἀπέραντη σημασία τῆς ταπεινοφροσύνης, ἀποκτῶντας βαθύτατα αὐτομεμψία. Ἔτσι ὁ Ὅσιος ἀγωνιζόμενος ἀξιώθηκε νά τοῦ δοθοῦν ἀπό τόν Θεό πολλά πνευματικά χαρίσματα, ὅπως τό προορατικό, τῆς παρρησίας καί τῆς διδασκαλίας.  Τό χάρισμα αὐτό τῆς διδασκαλίας εἶναι μέγιστο, καί ἁγιάζει πολλούς ἀνά τούς αἰῶνες. Καρπός τοῦ χαρίσματος αὐτοῦ καί τῆς ἁγιασμένης καρδιᾶς του εἶναι τό ἔργο του Κλῖμαξ, μέσα ἀπό τό ὁποῖο ὁ ὅσιος Ἰωάννης θά τιμᾶται ὡς αἴτιος τῆς σωτηρίας ἀναρίθμητων ἀνθρώπων, κυρίως μοναχῶν. Γιά τούς τελευταίους ἡ Κλῖμαξ θεωρεῖται ἕνα δεύτερο Εὐαγγέλιο. Εἶναι θεόγραφες πλάκες, γεμᾶτες χάρη, σοφία καί σωτήρια δύναμη, καθώς ὑποδεικνύει στούς μοναχούς πρωτίστως, ἀλλά καί σέ ὅλους τούς χριστιανούς ἀκολούθως, μέ ποιόν τρόπο θά ἀνεβοῦν τή σκάλα τοῦ Παραδείσου

(...) Ὅπως εἶναι φυσικό, κατά τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία ἐπιστρατεύει τίς δυνάμεις της καί διοργανώνει τόν πνευματικό ἀγῶνα καί τήν προσευχή συλλογικά, στό πλαίσιο τῆς ὅλης λατρευτικῆς της ζωῆς. Γι᾿ αὐτό καί πολλαπλασιάζονται οἱ καιροί τῆς προσευχῆς καί ἐκτείνονται σέ μῆκος οἱ Ἀκολουθίες τοῦ νυχθημέρου. Ἀκόμη καί ἐδῶ στόν κόσμο, οἱ ἐνοριακοί ναοί μετατρέπονται κατά κάποιον τρόπο σέ καθολικά μοναστηριῶν καί οἱ πιστοί, οἱ ἐν τῷ κόσμῳ, καλοῦνται σέ ἀνάλογη ἐπιστράτευση θείας λατρείας καί προσευχῆς. 

Ἄς δοῦμε λοιπόν τίς μᾶς λέει ἡ Κλίμακα γιά τό θέμα αὐτό τῆς κοινῆς προσευχῆς:

«Ἐπιτηρήσωμεν καί εὑρήσομεν, τῆς πνευματικῆς σάλπιγγος σημαινούσης, ὁρατῶς μέν ἀθροιζομένους ἀδελφούς, ἀοράτως δέ συναγομένους τούς ἐχθρούς... Ἐπαινετόν ἔργον ἡ προσευχή. Ὁ κτησάμενος, καί Θεῷ πλησιάζει καί δαίμονας ἀπελαύνει», διδάσκει ὁ ὅσιος Ἰωάννης, πού μέ ἁπλούστερα λόγια μᾶς λέγει ὅτι «ἀρκεῖ νά δώσουμε πνευματική προσοχή ὅταν σημαίνει ἡ καμπάνα γιά τήν κοινή προσευχή στό ναό, καί θά δοῦμε ὁρατῶς μέ τούς πιστούς πού προσέρχονται στήν προσευχή, ἀοράτως δέ τίς δυνάμεις τοῦ σκότους νά ἀντιπαραττάσονται. Καί συμπεραίνει ὁ θεῖος πατήρ: «Ἐπαινετό ἔργο ἡ προσευχή. Ὅποιος προσεύχεται, καί τόν Θεό προσεγγίζει καί τούς δαίμονες διώχνει».

 

Ἀποσπάσματα ἀπό ὁμιλία τοῦ συγγραφέα στόν ἱερό ναό Ἁγίου Χαραλάμπους Κατερίνης, κατά τόν Κατανυκτικό Ἑσπερινό τῆς Δ΄ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν, στίς 30 Μαρτίου 2025, μέ τίτλο: «Ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος ὡς τόν ἅγιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη: ἡ Προσευχή στήν ἀσκητική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας».

 

Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 

Εἰκόνα τοῦ 18ου αἰ. στήν Ἱερά Καλύβη

Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου.

Ἱερά Σκήτη Ἁγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων

 

 

 Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.

Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον,

καὶ τοῦ ἀπ' αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις,

ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, Υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται,

καὶ Γαβριὴλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται.

Διὸ σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν,

Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ

Τό ὑμνογραφικό ἔργο τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου, τοῦ Μικραγιαννανίτου

 

Βιντεοσκοπημένη εἰσήγηση τοῦ γέροντα Παταπίου Καυσοκαλυβίτου, δρ. Θεολογίας, με θέμα: Τό ὑμνογραφικό ἔργο τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ὑμνογράφου, τοῦ Μικραγιαννανίτου, στό Συνέδριο ‘’Ὀρθόδοξος Μοναχισμός καί Ὑμνογραφία’’, πού διοργάνωσε ἡ Ἱερά Μητρόπολις Βεροίας στό πλαίσιο τῶν Λ΄ Παυλείων. Πανελλήνιο Προσκύνημα Παναγίας Σουμελᾶ, Σάββατο 8 Ἰουνίου 2024

 

 

 Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε εδώ:

Το υμνογραφικό έργο του οσίου Γερασίμου του Μικραγιαννανίτου

Τό Ἐπιστολάριο τοῦ κώδ. 80 τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου, «Τό Ἐπιστολάριο τοῦ κώδ. 80 τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Εἰσαγωγή-Ἔκδοση κειμένου», Ἀνάλεκτα Ἀνθρωπιστικῶν Ἐπιστημῶν 3 (2024) σελ. 353-392.

 

 

 Για την λήψη του άρθρου, πατήστε ΕΔΩ  

τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου 

Μεγάλη Τεσσαρακοστή:

Ἕνα βιωματικό ταξίδι στό βάθος τοῦ εἶναι μας

Ξε­κι­νή­σα­με τό Τριώδιο, τήν εὐλογημένη αὐτή περίοδο τοῦ λειτουργικοῦ ἔτους μέ τή με­τά­νοι­α, ἀ­φοῦ αἰ­σθαν­θή­κα­με βα­θει­ά, ὑ­παρ­ξι­α­κά μέ­σα μας, ὅ­πως ὁ Ἄ­σω­τος τῆς πα­ρα­βο­λῆς, τήν ἀ­νά­γκη ἐ­πι­στρο­φῆς ἀ­πό τήν ἀ­πο­ξέ­νω­σή μας⋅ τήν ἀνάγκη ἐπιστροφῆς στήν πη­γή τῆς ζω­ῆς, τόν Θε­ό (Κυ­ρι­α­κή τοῦ Ἀ­σώ­του).

Συ­νε­χί­σα­με τήν πο­ρεί­α μας πρός τόν ἀ­να­στη­μέ­νο Χρι­στό, μέ­σα ἀ­πό τή συ­νά­ντη­σή μας μέ τόν συ­νάν­θρω­πο· τόν «ἐ­λά­χι­στο­» ἀ­δελ­φό μας (Κυ­ρι­α­κή τῆς Τυ­ρι­νῆς).

Ἀπαρνούμαστε στή συ­νέ­χει­α, οὐ­σι­α­στι­κά, τόν ἴ­δι­ο μας τόν ἑ­αυ­τό, μέ­σα ἀ­πό τή τεσ­σα­ρα­κον­θή­με­ρη νη­στεί­α τῶν τρο­φῶν καί τῶν πα­θῶν. Μα­θαί­νο­ντας νά λέ­με ὄ­χι στήν ἐ­πι­θυ­μί­α μας γι­ά τρο­φή, μά­θα­με νά λέ­με «ὄ­χι­» στό δι­κό μας θέ­λη­μα, πού πο­λύ συ­χνά εἶ­ναι αὐ­το­κα­τα­στρο­φι­κό, καί νά λέ­με «ναί­» στό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ, πού εἶ­ναι πά­ντα σω­τή­ρι­ο.

Ἡ Ἐκκλησία, πού στό πέρασμα τῶν αἰώνων ἔχει ἀποδειχθεῖ ταμεῖο πραγματικό τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ καί τῆς πείρας θεοφόρων Πατέρων, γενεῶν καί γενεῶν, ὅταν προβάλλει τό θεσμό τῆς Νηστείας, δέν καταφρονεῖ τό σῶμα, ὅπως ἐπιπόλαια πολλές φορές λέγεται, ἀλλά τό θεωρεῖ δῶρο καί κτῆμα τοῦ Θεοῦ, «μέλος Χριστοῦ» καί «ναό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο. Ὁ χριστιανός δέν μισεῖ τή σάρκα του, δέν ἀπέχει ἀπό τίς τροφές ἀπό περιφρόνηση⋅ δέν ἐξουσιάζεται ὅμως κι ἀπό τίποτε. Ἡ σύμμετρη χρήση τῆς τροφῆς ἤ ἡ ἀποχή γιά ἕνα διάστημα ἀπό αὐτή διατηρεῖ τή ψυχοσωματική ἰσορροπία τοῦ σώματος καί ἀποτελεῖ τρόπο δοξολογίας τοῦ Θεοῦ «ἐν τῷ σώματι καί ἐν τῷ πνεύματι τοῦ ἀνθρώπου», ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος.

 Καί μέσα ἀπό τήν προοπτική αὐτή, ἡ Σαρακοστή εἶναι ἕνα βιωματικό ταξίδι στό βάθος τοῦ εἶναι μας. Ἕνα ταξίδι πρός ἀναζήτηση νοήματος⋅ πρός τήν ἀνακάλυψη ἀπό ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους τοῦ θεϊκοῦ νοήματος στή ζωή μας⋅ τοῦ κρυμμένου βάθους της. Καί γιά νά φέρουμε ἕνα παράδειγμα, μέ τό νά ἀπέχουμε ἀπό τήν τροφή, νηστεύοντας δηλαδή, ξαναβρίσκουμε τή γλύκα της καί ξαναμαθαίνουμε πῶς νά τήν παίρνουμε ἀπό τό Θεό μέ χαρά καί εὐγνωμοσύνη. Μέ τό νά περιορίζουμε τίς ψυχαγωγίες, τή διασκέδαση, τή μουσική, τίς ἀτέλειωτες συζητήσεις, τίς ἐπιπόλαιες κοινωνικότητες, ἀνακαλύπτουμε τελικά τήν ἀξία τῶν εἰλικρινῶν διαπροσωπικῶν ἀνθρώπινων σχέσεων, ἀκόμα καί τῆς τέχνης.

 Καί τά ξαναβρίσκουμε ὅλ᾿ αὐτά, ἀκριβῶς γιατί ξαναβρίσκουμε τόν ἴδιο τόν Θεό⋅ γιατί ξαναγυρίζουμε σ᾿ Αὐτόν καί δι᾿ Αὐτοῦ σέ ὅλα ὅσα ἐκεῖνος μᾶς προσέφερε μέσα ἀπό τήν τέλεια ἀγάπη καί τό ἔλεός Του. 

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

ΟΤΑΝ ΣΥΓΧΩΡΑΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΟΥ

 

ΤΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΣΠΑΝΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Ὁ Παλαμᾶς ἐκεῖνος, ἤτοι, Βίος ἀξιοθαύμαστος τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Γρηγορίου, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ θαυματουργοῦ, τουπίκλην, Παλαμᾶ, συγγραφείς μέν παρά τοῦ ἁγιωτάτου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Φιλοθέου τοῦ Θεσσαλονικέως, μεταφρασθείς δέ ὑπό τοῦ ἐν ἱερομονάχοις ἐλαχίστου Ἀθανασίου τοῦ Παρίου τοῦ ἐν τῇ αὐτῇ πόλει ἀναξίως σχολαρχοῦντος / Τοῦ δέ Βίου προτέτακται καί ἡ ἱερά Ἀκολουθία αὐτου. /  Ἐν Βιέννῃ τῆς Ἀουστρίας, 1874

Η ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Φωτογραφικό στιγμιότυπο ἀπό τήν χιονισμένη κορυφή τοῦ Ἄθωνα.

  Φωτογραφία: HikingExperience.gr

Η ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Ἡ τέχνη τῆς Ζωγραφικῆς:

 Σύγχρονη ζωγραφική ἀναπαράσταση τῶν Καρυῶν.

 Ἀντιπροσωπεῖο μονῆς Ἐσφιγμένου. Καρυές. Ἅγιον Ὄρος

Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 «Ἔχουμε ἕναν τόσο πλούσιο Θεό, πού ἔχει τόσο μεγάλη Χάρη, καί ὅμως ζοῦμε τόσο φτωχά. Λυπούμαστε γιά τό παραμικρό. Αὐτό εἶναι κατάντημα! Ἔπρεπε ἡ ζωή μας νά εἶναι διαρκῶς μιά καθημερινή ἔκπληξη. Δέν ὑπάρχει μέρα πού νά μήν μᾶς δίνει ὁ Θεός μιά καινούργια αἴσθηση τῆς αἰωνίου ζωῆς».

               ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΜΑΞΙΜΟΥ ΣΤΑ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ. 2025

 Ἡ ἑορτή τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη στή Σκήτη Καυσοκαλυβίων. 

13/26 Ἰανουαρίου 2025.

Φωτογραφικά στιγμιότυπα ἀπό τόν πανηγυρικό ἑορτασμό τῆς μνήμης τῆς Κοιμήσεως τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ Καυσοκαλύβη πού πραγματοποιήθηκε τόσο στό Κυριακό τῆς Σκήτης ὅσο καί στό ἀνακαινισμένο παρεκκλήσι τῆς ἔρημης Καλύβης τοῦ ὁσίου Μαξίμου.

                    

                        

                               

Ένας πνευματικός γαλαξίας το Άγιον Όρος

Άρθρο του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ την Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2025.

  

Για την λήψη του άρθρου, πατήστε ΕΔΩ   

Πνευματικό ὁδοιπορικό στήν Ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Ὁμιλία τοῦ γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Μασταμπᾶ Ἡρακλείου κατά τήν Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024. Ὁ π. Πατάπιος ἦταν προσκεκλημένος τοῦ Συλλόγου Φίλων τοῦ Ἁγίου Ὄρους Κρήτης μέ τήν εὐλογία τοῦ σεβασμιωτάτου ἀρχιεπισκόπου Κρήτης κου Εὐγενίου, ὁ ὁποῖος καί παρευρέθη στήν ἐκδήλωση. Ὁ τίτλος τῆς ὁμιλίας τοῦ π. Παταπίου ἦταν: «Πνευματικό ὁδοιπορικό στήν Ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους». Τῆς Ὁμιλίας εἶχε προηγηθεῖ προβολή τοῦ ντοκυμανταίρ «Προσκύνημα στήν Καλύβη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου», ἐνῶ μετά τό πέρας τῆς Ὁμιλίας ἀκολούθησε πολύ ἐνδιαφέρων διάλογος τοῦ Ἁγιορείτη ὁμιλητῆ μέ τόν ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης Εὐγένιο, παρουσίᾳ πολυπληθοῦς ἀκροατηρίου.

 

 Γέροντας Πατάπιος Καυσοκαλυβίτης.

Πνευματικό ὁδοιπορικό στήν Ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Άρθρο του μοναχού Παταπίου Καυσοκαλυβίτου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ την Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2024.

 

 Για την λήψη του άρθρου, πατήστε ΕΔΩ