.....τούς στέλνει ὁ Θεός.....
Κάποτε,
σέ ὥρα πνευματικῆς συντυχίας,
ρωτήθηκε ὁ γέροντας Αἰμιλιανός πῶς
ἑρμηνεύει τό φαινόμενο τῆς
ἀνανέωσης τοῦ Ἁγιορειτικοῖ Μοναχισμοῦ
πού ἐκδηλώθηκε στίς μέρες του, πῶς
ἔφθασε νά θεωρεῖται Κοινοβιάρχης, νά
ἀκολουθεῖται στόν ἀνηφορικό
καί στενό δρόμο τῆς
μοναχικῆς ζωῆς ἀπό
πλειάδα νέων ἀνθρώπων καί νά
ἀξιωθεῖ μέ τήν ἀδελφότητά
του νά γίνει οἰκιστής καί
ἕνας ἀπό τούς ἀνανεωτές τῆς
μοναχικῆς πολιτείας τοῦ Ἄθωνα σέ
περίοδο φθίνουσας λειψανδρίας.
Ἔσκυψε τότε το κεφάλι καί
ἔμεινε γιά πολλή ὥρα
σιωπηλός. Ὕστερα, μέ ἄκρα
ταπεινοφροσύνη εἶπε: «Εἶναι ἡ
ἐποχή». Πάλι σιώπησε καί ὕστερα
πρόσθεσε: «Ὁ Θεός, ὅταν χρειασθεῖ ,
στέλνει ἀνθρώπους καί οἱ
ἄλλοι ἀκολουθοῦν. Ἔρχονται μόνοι·
τούς στέλνει ὁ Θεός. ...».
+
ἀρχιμανδρίτης Αἰμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
