Γέροντος Παταπίου Καυσοκαλυβίτου
«Σήμερον
κρεμᾶται…»
Η ΣΤΑΥΡΩΣΙΣ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ 18 ου ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΓ.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΟΥ
Μεγάλη
Παρασκευή, μέ τήν φύση νά συστενάζει μέ τόν παθόντα Ἰησοῦ.
«Ἀφῆστε τά βάρη καί τόν πόνο σας στά
πόδια τοῦ Ἐσταυρωμένου πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, γιά νά
ἀναπαυθεῖτε», ἔλεγε ὁ ὅσιος Παΐσιος
ὁ Ἁγιορείτης.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δεῖ πραγματικά τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ δέ θά δυσκολευθεῖ
μετά πολύ νά διακρίνει τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως.
Γιατί ὅποιος νιώσει τήν ἀγάπη πού
σταυρώνεται ξέρει ὅτι γι᾿ αὐτή τήν ἀγάπη δέν ὑπάρχει θάνατος.
Ὁ Χριστός, ὁ ἐνσαρκωμένος Θεός, μᾶς συνδέει πάλι μέ τήν πηγή τῆς ζωῆς,
μέ τήν ἀγάπη πού σταυρώνεται. Ἔτσι καί ὅποιος θέλει νά τόν ἀκολουθήσει, νά
διαβεῖ τόν δρόμο πού θά τόν φέρει σ᾿ Ἐκεῖνον, πρέπει νά ἀρνηθεῖ τόν ἑαυτό του
καί νά πάρει τόν σταυρό στόν ὁποῖο θά σταυρώσει τόν ἐγωκεντρισμό του.
