Ὁ Θεός πού θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι

Πατάπιος μοναχός Καυσοκαλυβίτης

Γιά νά γνωρίσει κανείς τόν Χριστό δέ χρειάζεται νά εἶναι πλούσιος ἤ ἐπιστήμονας· ἀρκεῖ νά ἔχει πνεῦμα ταπεινό καί νά ἀγαπᾶ τόν συνάνθρωπό του

(…)  Στήν παράσταση τῆς εἰκόνας τῶν Χριστουγέννων, τίς περισσότερες φορές, ἀπεικονίζεται καί ἡ προσκύνηση τῶν τριῶν Μάγων, οἱ ὁποῖοι παριστάνονται σέ τρεῖς διαφορετικές ἡλικίες, ὥστε νά μᾶς ὑποδηλώσουν ὅτι ὁ λόγος τοῦ νεογέννητου θείου βρέφους ἀπευθύνεται σ᾿ ὅλους γενικά τούς ἀνθρώπους, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ἡλικία τους, τήν ἐμπειρία τους στή ζωή, τό μορφωτικό τους ἐπίπεδο καί τή θέση πού κατέχουν στήν κοινωνία. Φοροῦν ἐξωτικές στολές καί κομίζοντας δῶρα φθάνουν ὑπό τήν καθοδήγηση λαμπροῦ ἀστέρα καί ἔπειτα ἀπό μακρύ δρόμο στόν τόπο τῆς Γεννήσεως.

  

ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΣ. 

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

   Καί ὁ ὁδοιπόρος τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνα, ταπεινός προσκυνητής τῆς εἰκόνας τῶν Χριστουγέννων, προσεύχεται στό Χριστό μαζί μέ τόν ἅγιο Ἰσαάκ τό Σύρο: «Ὦ, Μυστήριο, ὑψωμένο πέρα ἀπό κάθε λόγο καί πέρα ἀπό τή σιωπή. Ἐσύ πού ἔγινες ἄνθρωπος γιά νά μᾶς ἀνακαινίσεις μέσω τῆς ἑκούσιας ἕνωσης μέ τή σάρκα, ἀποκάλυψέ μου τόν δρόμο ἀπ’ ὅπου μπορῶ νά ἀνυψωθῶ μέχρι τά μυστήριά σου!». 

Ἄν ἡ μακαρία ἁπλοϊκότητα ἀντιπροσωπεύεται στήν εἰκόνα τῆς Γεννήσεως ἀπό τούς Ποιμένες, ἡ γνώση καί ἡ σοφία τῶν Μάγων δέν στάθηκε ἐμπόδιο στήν προσκύνηση τοῦ σαρκωθέντος Λόγου. Οἱ Χαλδαῖοι αὐτοί ἀστρολόγοι, ἄνθρωποι τῆς γνώσης, ἔπρεπε νά κάνουν ἕνα μακρύ ταξίδι, πού θά τούς ἔφερνε ἀπό τή γνώση τοῦ σχετικοῦ -ὅπως εἶναι ἡ ἐπιστημονική γνώση– στή γνώση τοῦ Ἀπολύτου. Σπεύδουν νά ἀποθέσουν τά δῶρα τους καί συνάμα καταθέτουν τήν ἐπιστημονική γνώση καί σοφία τῆς ἐποχῆς, ἀποδεχόμενοι τήν κυρίαρχη ἄμετρη σοφία τοῦ Βρέφους-Βασιλέα τῶν Βασιλέων.

    Ὁ Θεός πού θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι, στέλνει στόν καθένα μας, μέ τρόπο μοναδικό, τό δικό του ἀστέρι.

    Ὁ ὅσιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης διδάσκει ὅτι, γιά νά γνωρίσει κανείς τόν Χριστό δέ χρειάζεται νά εἶναι πλούσιος ἤ ἐπιστήμονας· ἀρκεῖ νά ἔχει πνεῦμα ταπεινό καί νά ἀγαπᾶ τό συνάνθρωπό του. Οἱ Μάγοι ἀξιώθηκαν νά ἀναγνωρίσουν τόν Χριστό καί νά Τόν προσκυνήσουν ἐπειδή εἶχαν ἐσωτερική καθαρότητα καί πόθο νά Τόν δοῦν. Ἡ κτίση, ἡ ἐπιστήμη, ἡ κατά κόσμον σοφία, ὅταν λειτουργοῦν στό δικό τους χῶρο, χωρίς νά ἀρνοῦνται τήν πίστη στόν Χριστό, εἶναι δῶρα καί εὐλογίες τοῦ Θεοῦ.

  Οἱ Μάγοι ἀντιπροσωπεύουν τούς αἰώνιους ἀναζητητές τῆς ἀλήθειας, πού μέσα ἀπό τίς πολυδαίδαλες ἀτραπούς τῆς σκέψης ἀλλά καί τῆς ταπεινῆς καρδιᾶς τους, βρίσκουν τελικά τήν αἰώνια ἀλήθεια πού ἐνσαρκώνει τό θεῖο βρέφος.

Ἀπόσπασμα ἀπό Ὁμιλία τοῦ συγγραφέα στήν ἱερά Μονή Ἁγίου Μάρκου τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης, κατά τήν Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016.