«Ἐάν
δέν ἤθελέ τις γεννηθῇ εἰς τόν κόσμον τοῦτον δι᾿ ἄλλο τι, ἔπρεπε νά γεννηθῇ διά νά ἀναβῇ
ἐπί τῆς κορυφῆς τοῦ Ἄθω... Ἐνταῦθα ὁ ἄνθρωπος, ἔχων ὑποπόδιον τόν τεράστιον
ὄγκον τοῦ Ἄθω, καί πέριξ καί ἄνω παρατηρῶν τό μεγαλεῖον τῆς φύσεως ἐν ἁπάσῃ τῇ
ἐπιβλητικότητι αὐτοῦ, ὠχρᾶν πλέον διατηρεῖ τήν ἀνάμνησιν τοῦ κόσμου...
Ἡ ποίησις τῆς φύσεως καί ἡ ποίησις τοῦ
θείου κυριαρχοῦσιν ἐφ᾿ ὅλης τῆς χερσονήσου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καί ὁ αἰσθανόμενος
εὑρίσκει ἀφορμάς ἀνά πᾶν βῆμα ὅπως διατηρήσῃ
ἐν ἑαυτῷ πάντοτε λάμπον τό φῶς τῆς ζωῆς».
ἱεροδιάκονος Κοσμᾶς Βλάχος Ἁγιοπαυλίτης (ἀρχές 20οῦ αἰ.)
