ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ

Ὁ  ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης μέ «πόνο καί ἀγάπη» γιά τούς νέους

                                                                           π. Παταπίου Καυσοκαλυβίτου

              

    Ἀναπολώντας τή σεβάσμια μορφή τοῦ ἁγίου Παϊσίου καθώς καί τίς φωτισμένες νουθεσίες καί διδαχές του, μένει ἡ αἴσθηση ὅτι ὅλα ὅσα ὑπέφερε καρτερικά στήν ἀσκητική του ζωή: στερήσεις, κακουχίες, πειρασμοί, κοπιώδεις μετακινήσεις, ἐνοχλήσεις καί κόπωση ἀπό τούς ἀναρίθμητους προσκυνητές καί τέλος, ὁδυνηρές ἀσθένειες, τά ὑπέμενε ἀπό ἀγάπη γιά τό Θεό καί γιά τόν ἄνθρωπο.

   Καί στίς ἱερές Μονές πού διακόνησε, ἐντός καί ἐκτός Ἁγίου Ὄρους, καί ὅταν ζοῦσε μόνος του στήν ἡσυχία, ἡ ζωή του ἦταν μία συνεχής διακονία ἀγάπης. Μιᾶς ἀγάπης χωρίς σύνορα πού ἐπειδή ἦταν εἰλικρινής καί ἀπαύγασμα τῆς θεοειδοῦς του ψυχῆς, ξεκούραζε ὅλους ὅσους τή γεύονταν. Ἀκόμη καί στήν περίοδο πρίν τήν ὁσιακή του κοίμηση, ἄν καί ἐξ αἰτίας τῆς καρκινικῆς νόσου, εἶχε ὁδυνηρώτατους πόνους, ἐκεῖνος θυσιάζοντας τόν ἑαυτό του γιά τούς ἀδελφούς του, διακονοῦσε μέ αὐταπάρνηση καί αὐτοθυσία ὅσους προσέτρεχαν σ' αὐτόν γιά νά βοηθηθοῦν....

   Μά κι ἀπό τήν πλούσια διδασκαλία του, πού ἀναφέρεται διεξοδικά σέ ὅλα τά θέματα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί πού πραγματικά μᾶς «ἀφυπνίζει πνευματικά», βλέπουμε τό ἅγιο Παΐσιο νά μιλάει μέ «μέ πόνο καί ἀγάπη» γιά ὅλους μας.  

   Ἀπό τό πάνθεον τῶν ἀρετῶν, ἡ ἀγάπη -ξεχωριστά ἀνάμεσα στίς ἄλλες- φαίνεται νά διαπνέει τή σύνολη ζωή καί διδασκαλία τοῦ ἁγίου Παϊσίου.

   Ἡ ἀγάπη εἶναι προϋπόθεση γιά νά φέρει τό ἐπιδιωκόμενο ἀποτέλεσμα τοῦ ἐλέγχου τῶν σφαλμάτων τοῦ ἄλλου κι αὐτό εἶναι κάτι πού τό ὑπογραμμίζει ὁ ἅγιος Παΐσιος: «Ὅταν ἐλέγχουμε κάποιον ἀπό ἀγάπη, εἴτε τήν καταλαβαίνει ὁ ἄλλος τήν ἀγάπη μας εἴτε ὄχι, ἡ ἀλλοίωση γίνεται στήν καρδιά του, ἐπειδή κινούμαστε ἀπό καθαρή ἀγάπη. Ἐνῶ ὁ ἔλεγχος πού γίνεται χωρίς ἀγάπη, μέ ἐμπάθεια, τόν κάνει τόν ἄλλο θηρίο γιατί ἡ κακία μας προσκρούει στόν ἐγωϊσμό του...Ὅταν ἀνεχώμαστε τόν ἄλλον ἀπό ἀγάπη, ἐκεῖνος τό καταλαβαίνει»....

   Ὁ ἅγιος Παΐσιος εἶχε ἰδιαίτερη πνευματική σχέση μέ τούς νέους. Τούς ἀγαποῦσε πραγματικά σάν παιδιά του, ἐνδιαφερόταν νά βροῦν τόν δρόμο τους καί προσευχόταν γι᾿αὐτούς. Τούς βοηθοῦσε νά ὑπερβοῦν τίς δυσκολίες καί τά προβλήματά τους. Συνέπασχε καί συμπονοῦσε μαζί τους. Αὐτοί πάλι μέ τή σειρά τους διαισθάνονταν τή μεγάλη του ἀγάπη καί τοῦ εἶχαν ἀπεριόριστη ἐμπιστοσύνη.

 Ἔβλεπες στό Κελλί του ναρκομανεῖς, ἀναρχικούς, παραστρατημένους, ψυχασθενεῖς, ἀπελπισμένους... Ἀφοῦ μέ τίς συμβουλές τοῦ Γέροντα μετανοοῦσαν καί συνέρχονταν, στή συνέχεια τόν ἐπισκέπτονταν ἀλλοιωμένοι πνευματικά…

 

Ἀποσπάσματα ἀπό τήν ὁμιλία τοῦ συγγραφέα μέ θέμα: «Ὁ παιδαγωγικός λόγος τῶν Ἁγιορειτῶν ἁγίων Παΐσίου καί Πορφυρίου γιά τούς νέους» στό πνευματικό κέντρο τοῦ προσκυνηματικοῦ ναοῦ τῆς Παναγίας Χαρακιανῆς, μετόχι τῆς ἱερᾶς μονῆς Τιμίου Προδρόμου Ἀτάλης-Μπαλῆ τῆς ἱερᾶς μητροπόλεως Ρεθύμνης. Κυριακή 9 Ἰουνίου 2019.