Ὁ μακαριστός π. Νεκτάριος
γεννήθηκε τό 1921 στήν Αἴγινα καί μεγάλωσε μέσα στήν ἀτμόσφαιρα τῆς ἱερῆς
μνήμης τοῦ ἁγίου Νεκταρίου.Ὑπῆρξε πνευματικό τέκνο τοῦ γέροντα π. Ἱερωνύμου
Ἀποστολίδη, ἀπό τόν ὁποῖο διδάχθηκε τή δύναμη τῆς προσευχῆς καί τῆς ἀγάπης. Τό
1937 πῆγε στήν Κόρινθο γιά νά φοιτήσει στήν ἐκεῖ Ἐκκλησιαστική Σχολή καί
συνδέθηκε πνευματικά μέ τόν εὐλαβῆ καί ἀποστολικό μητροπολίτη Κορίνθου Μιχαήλ,
τόν ὁποῖο μνημόνευε πάντοτε, μέχρι τέλους, μέ βαθύ σεβασμό καί εὐγνωμοσύνη. Ὁ
ἐπίσκοπος διέκρινε τήν ἀνυπόκριτη πίστη καί εὐσέβεια τοῦ νεαροῦ σπουδαστῆ καί
τόν χειροτόνησε διάκονο καί ἀργότερα πρεσβύτερο. Ἀπό ἐκείνη τή στιγμή καί
ἔπειτα ὁ π. Νεκτάριος, ἀρχιμανδρίτης καί πνευματικός πλέον, λησμόνησε τόν ἑαυτό
του καί τόν θυσίασε ὁλοκληρωτικά στή διακονία τοῦ Κυρίου καί τοῦ λαοῦ του.
Ὑπηρέτησε τήν Κορινθία ἄοκνα μέχρι τήν κοίμησή του. Συνδέθηκε ἰδίως μέ τόν
Συνοικισμό τῶν μικρασιατῶν προσφύγων, ἀλλά ἡ ἀγάπη του σκόρπισε πλούσια καί σέ
κάθε γωνιά τῆς κορινθιακῆς γῆς.
Στά 1943 χειροτονήθηκε Διάκονος στόν ναό τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Συνοικισμοῦ Κορίνθου, τοῦ
ὁποίου ὑπῆρξε ἐφημέριος ἀπό τό 1947-2002 ὁπότε καί συνταξιοδοτήθηκε.
Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε τό 1945 στόν καθεδρικό ναό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου
Κορίνθου ἀπό τόν μητροπολίτη Κορινθίας Μιχαήλ. Ἐχρημάτισε Πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως
Κορίνθου τίς περιόδους 1945-1946, 1948-1949, 1951-2018. Τό 1952 ἵδρυσε τήν
Μονή τοῦ Ὁσίου Παταπίου, ἐνῶ ἀργότερα ἵδρυσε τίς ἀνδρῶες Μονές τοῦ Ἀποστόλου
Παύλου στήν κορυφή τῶν Γερανείων (1977), τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Νέου στό
Μαλαγάρι Περαχώρας καί τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στήν Περαχώρα Κορινθίας.
Διακρίθηκε κυρίως
σέ τρεῖς τομεῖς τῆς διακονίας του: Κατ᾿ ἀρχήν στόν τομέα τῆς ἱεραποστολῆς.
Ὑπῆρξε ὑπόδειγμα ἱεραποστόλου. Κήρυξε τό Εὐαγγέλιο μέ ζῆλο, μέ ἀνιδιοτέλεια, μέ
κακοπάθεια. Περιόδευε ὡς ἱεροκήρυκας καί κατηχητής μέχρι σχεδόν τόν θάνατό του.
Θεωροῦσε τήν ἱεραποστολή ὡς τό πρώτιστο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καί μολονότι ἱδρυτής
Ἱερᾶς Μονῆς δέν παρέλειπε νά προσεύχεται καί νά ἐνισχύει μέ κάθε τρόπο τό ἔργο
τῶν ἱεραποστολικῶν Ἀδελφοτήτων.
Ὑπῆρξε ἀκόμη μέγας ἐλεήμων. Ἑκατοντάδες
ἄνθρωποι μαρτυροῦν τίς εὐεργεσίες πού δέχθηκαν ἀπό τά τίμια χέρια του. Εἶναι
χαρακτηριστικό μάλιστα ὅτι ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ὁσίου Παταπίου διαθέτει καί οἶκο
εὐγηρίας γιά ἄπορες ἡλικιωμένες γυναῖκες, διότι ὁ γέροντας πίστευε, ὅπως καί ὁ
Μ. Βασίλειος, ὅτι ἡ ἐλεημοσύνη καί ἡ διακονία τῶν δοκιμαζομένων ἀδελφῶν εἶναι
ἕνα ἀπό τά βασικά χρέη τοῦ μοναχοῦ. Ὑπῆρξε, τέλος, καί διακριτικός Πνευματικός
πού ἀνέπαυσε στό πετραχήλι του ἑκατοντάδες ψυχές. Πόσοι Κορίνθιοι ἀλλά καί
πλῆθος ἀδελφῶν ἀπό ἄλλα μέρη ὀφείλουν τήν πνευματική τους προκοπή στήν ἀπλανῆ
καθοδήγησή του! Καί πόσοι ὁμολογοῦν ὅτι στηρίχθηκαν σέ ὧρες δύσκολες ἀπό τήν
παρουσία του στήν ζωή τους! Αὐτό ἄλλωστε τό ἔργο του ἦταν ἐκεῖνο πού θεμελίωσε,
στερέωσε καί ἀνέδειξε τό εὐλογημένο μοναστήρι τῶν Γερανείων.
Ἡ Ἐκκλησία μας ἔχασε
ἕναν ἄξιο λειτουργό της, εἴμαστε ὅμως βέβαιοι ὅτι κέρδισε ταυτόχρονα ἕναν
πύρινο πρεσβευτή στόν οὐρανό. Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή του!
Μοναχός Πατάπιος Καυσοκαλυβίτης
Πνευματικό τέκνο
τοῦ ἀειμνήστου π. Νεκταρίου Μαρμαρινοῦ
