ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ: Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ

                                     Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

                     Χριστούγεννα: ἡ μητρόπολη ὅλων τῶν ἑορτῶν

ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ. ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΙΤΕΑΣ.
 ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΑΒΡΑΜΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ. ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ 1907

 Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὀνόμασε τά Χριστούγεννα «μητρόπολιν πασῶν τῶν ἑορτῶν». Γιατί πράγματι, εἶναι ἡ ἀρχή καί πηγή ὅλων τῶν σωτηριωδῶν χριστιανικῶν γεγονότων, πού συνέβησαν στήν ἱστορία τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους. Αὐτή ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο μας, ἡ εἴσοδός Του μέσα στή δική μας ἀνθρώπινη πραγματικότητα καί ἱστορία, μέσα στό εἶναι μας καί τή ζωή μας, εἶναι πράγματι «πάντων τῶν καινῶν καινότατον, τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον» ὅπως διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός…

   Ὁ ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος μᾶς λέγει ὅτι αὐτός πού ξέρει τί σημαίνει θεάρεστος ἑορτή, αὐτός πού δέ μένει στά φαινομενικά στοιχεῖα τῆς γιορτῆς, βλέπει κάθε γιορτή σάν ἕνα μέρος ἀπό τά ἐπουράνια καί τήν αἰωνιότητα. Καί σήμερα, πού ἡ πατρίδα μας ἐξακολουθεῖ να χειμάζεται ἀπό τήν οἰκονομική κρίση, πού ἀσφαλῶς εἶναι συνέπεια τῆς πνευματικῆς κρίσης. σήμερα πού τό σκοτάδι πού περιβάλλει τόν σημερινό ἄνθρωπο φαντάζει πιό βαθύ κι ἀπό τήν πιό σκοτεινή παραμονή Χριστουγέννων, χρειάζεται νά διατηρηθεῖ ἡ ἐλπίδα ὅτι κάποτε θά μπορέσει νά δεῖ τή λάμψη πού ἐκπέμπει τό θεῖο βρέφος μέσα στή καρδιά του.

   Ὁ ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος διδάσκει πώς ἡ Γέννηση τοῦ 

Χριστοῦ εἶναι τό εὐτυχέστερο γεγονός πού συνέβη στήν ἱστορία τοῦ κόσμου. Καί μᾶς λέγει ἀκόμα πώς ὁ Θεός ἐνσαρκώθηκε γιά νά γνωρίσει ὁ κόσμος τήν ἀγάπη πού ἔχει γιά τή δημιουργία Του. Τό θαῦμα τελεσιουργεῖται στά ἐσώτερα τῆς ψυχῆς. Ὅσο ὁ ἄνθρωπος καλλιεργεῖ τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση, τόσο γίνεται πιό οἰκεῖος μέ τόν γεννηθέντα στήν ταπεινή φάτνη Χριστό. Σπήλαιο γίνεται τότε ἡ ταπεινή καρδιά του.

   Ὁ μεγάλος ρώσος λογοτέχνης Ντοστογιέφσκυ, γράφει στό ἔργο του Ἀδελφοί Καραμαζώφ, ὅτι δέν ὑπάρχει καμμιά ἀπόλυτα ὡραία μορφή στόν κόσμο παρά ὁ Χριστός…   

    Ἄς κατανοήσουμε τή μεγάλη δωρεά τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς, νά σαρκωθεῖ ἀπό ἀγάπη γιά τή δική μας σωτηρία. Καί στή συνέχεια, ἐμεῖς, στήν φιλάνθρωπη αὐτή κίνηση τοῦ Θεοῦ, νά συγκινηθοῦμε = νά συν-κινηθοῦμε, καί νά δώσουμε τό χέρι σ᾿ Ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος, «δι᾿ ἡμᾶς ἐφάνη ἐπί γῆς ταπεινός ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκῦσαι», θέλοντας νά μᾶς τραβήξει πρός τά ἄνω, πρός τήν βασιλεία Του, ὅπως ψάλλουμε στον Ἀκάθιστο Ὕμνο.

 

Ἀποσπάσματα ἀπό Ὁμιλία τοῦ συγγραφέα στόν ἱερό ναό Μεταμορφώσεως Σωτῆρος Ἰτέας τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Φωκίδος, κατά τήν Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2016. Στόν ἱερο Ναό εἶχε τεθεῖ πρός προσκυνηση ἀπό τούς πιστούς τμῆμα τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ὁσίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου