ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

«Ἅπαντας εὐφημήσωμεν σήμερον πιστοί, τοὺς πρὸ τοῦ νόμου Πατέρας»

Ἀπό τό Δοξαστικό τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Κυριακής τῶν Προπατόρων

 

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, βρισκόμαστε λίγες ἡμέρες πρίν τά Χριστούγεννα, τή μητρόπολη τῶν χριστιανικῶν Ἑορτῶν καί ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τούς ἁγίους Προπάτορες, οἱ ὁποῖοι στό πέρασμα τῶν αἰώνων εὐαρέστησαν τόν Θεό, προφήτεψαν καί ἀνέμεναν τήν σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου, μέσα ἀπό τήν ὁποία ἦλθε τό πλήρωμα, ἡ τελείωση τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Παράλληλα, μέσα ἀπό τήν ἑορτή αὐτή ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τῶν κατά σάρκα προγόνων τοῦ Χριστοῦ.

Πρόκειται γιά ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ἔζησαν στήν πρό Χριστοῦ μακραίωνη περίοδο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τήν ἐποχή τοῦ νόμου καί ὄχι τῆς χάριτος πού ἀκολούθησε τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου, εἶχαν προσανατολίσει τή ζωή τους στήν προοπτική τῆς ἔλευσης τοῦ Σωτῆρα Χριστοῦ, βιώνοντας μέ τόν τρόπο αὐτό, τήν ἐν Χριστῶ ζωή, σέ ἐποχές πρό Χριστοῦ. Οἱ ἅγιοι Προπάτορες δέχθηκαν τήν κλήση τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά γίνουν συνεργοί Του στό μυστήριο τῆς ἐν Χριστῶ σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί βίωσαν τήν προσωπική τους δικαίωση καθώς καί τήν ἐπιβεβαίωση τῆς πίστης τους μέ τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Τά ὀνόματα τῶν ἁγίων Προπατόρων μνημονεύονται, κυρίως τήν ἑπομένη Κυριακή τῆς πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, προκειμένου νὰ καταδειχθεῖ ἡ ἱστορικότητα τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ καί ὅτι ὁ Ἰησοῦς, ὄντας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἔχει ἔλθει «ἐν σαρκί», ὡς πραγματικὴ ἀνθρώπινη ὕπαρξη….

Παράλληλα, στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς ἀναγινώσκεται ἡ περικοπὴ ἀπὸ τὸ ΙΔ΄ κεφάλαιο τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, στήν ὁποῖα περιγράφεται ἡ πρόσκληση στὸ δεῖπνο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ παράλληλα ἡ ἀπόρριψή της ἀπό πολλούς.

Ἡ παραβολή τοῦ μεγάλου δείπνου εἰκονίζει τήν ἁγία μας Ἐκκλησία, πού ἐκφράζεται μέσα ἀπό τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ πρόσκληση νά συμμετάσχουμε ὅλοι στό μεγάλο δεῖπνο εἶναι μιά διαχρονική πρόσκληση νά γίνουμε πιστά μέλη τῆς Εκκλησίας, νά κοινωνοῦμε ἀκατακρίτως τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Πρόκειται γιά μία πρόσκληση πού ἀπευθύνεται στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς προσωπικά καί συνεχίζεται μέσα στή Θεία Λειτουργία, τό «μυστήριο τῶν μυστηρίων»…

Ἀπόσπασμα Ὁμιλίας τοῦ γέροντα Παταπίου Καυσοκαλυβίτη κατά τή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, τήν Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018, στόν ἱερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Νέας Φωκαίας Χαϊδαρίου.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

«Ἐάν μή ἴδω ἐν ταῖς χερσίν αὐτοῦ τόν τύπον τῶν ἥλων καί βάλω τόν δάκτυλον μου εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων, καί βάλω τήν χείρα μου εἰς τήν πλευράν αὐτοῦ, οὐ μή πιστεύσω». Μέ αὐτά τά λόγια, πού φαινομενικά ἐκφράζουν μία δυσπιστία, ὑποδέχθηκε ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς, τήν χαρμόσυνη ἀγγελία τῶν ἄλλων μαθητῶν, ὅτι ὁ διδάσκαλός του, Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀναστήθηκε. Λίγο μετά ὅμως, τό θεῖο φῶς πού ἐξέπεμπε ὁ ἀναστημένος Χριστός, τόν κατηύγασε, διαλύοντας τίς ἀμφιβολίες του καί γεμίζοντάς τον συναισθήματα ἀφοσιώσεως καί εἰλικρινοῦς ὁμολογίας πίστεως, ἀναφώνησε: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Ἡ γλυκειά φωνή τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ τόν ἀνώρθωσε καί τόν στήριξε στήν πίστη. Τά νέφη διαλύθηκαν καί τό πνεῦμα τοῦ Θωμᾶ φωτίστηκε τόσο ὥστε νά κάνει τήν πρώτη μεγάλη, ὑπέροχη ὁμολογία στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Αὐτή ἡ ὁμολογία τοῦ Θωμᾶ θά ἀποτελέσει ἀπό τήν στιγμή ἐκείνη ἕνα μεγαλειῶδες κήρυγμα, πού θά ἐνδυναμώνει χιλιάδες ὁσίους καί μάρτυρες τῆς πίστεως πού ἔγιναν ὁλοκαύτωμα ὁμολογώντας τόν Χριστό. Ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς σέ ὅλους τούς αἰῶνες καί ὅλες τίς ἐποχές θά ἐλέγχει τούς Θωμᾶδες τῆς ὁλιγοπιστίας. Ὅσους δέν ἀρκοῦνται σέ ὅσα θαυμαστά βλέπουν γύρω ἀπό τήν δημιουργία καί τήν ὕπαρξή τους καί δέν ἀναφωνοῦν, «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Ὅσους δέν ἀκοῦν τόν ἀντίλαλο ἀπό τίς κατακόμβες, ἀπό τά βασανιστήρια τῶν ἁγίων μαρτύρων, ἀπό τίς ἀσκητικές παλαίστρες τῶν ὁσίων πατέρων καί δέν ὀσμίζοονται τήν εὐωδία πού ἐκπέμπουν τά ἱερά λείψανα τῶν Ἁγίων. Ὅπως γνωρίζουμε ἀπό τόν Βίο τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ, ὁ «ἀπιστήσας» μαθητής θυσίασε στή συνέχεια μαρτυρικά τήν ἴδια του τή ζωή, προκειμένου νά μεταφέρει τό ἐλπιδοφόρο ἀναστάσιμο μήνυμα στά βάθη τῆς Ἀνατολής. Καί αὐτό εἶναι κάτι πού ἀσφαλῶς ἀποτελεῖ μία δυναμογόνο μαρτυρία τῆς Ἀνάστασης, πού σπάει τό φράγμα τοῦ χρόνου καί φθάνει μέχρι στό σήμερα. Φθάνει μέχρι σέ μᾶς πού ζώντας σέ μιά κοινωνία πού βρίσκεται σέ κρίση πνευματική, κοινωνική καί οἰκονομική, ταλαντευόμαστε, ἀνάμεσα στήν πίστη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καί τή λύτρωση πού ἐπαγγέλονται τά διάφορα ἰδεολογήματα, τήν ἴδια στιγμή πού ὅλοι μας γνωρίζουμε τόν τρόπο νά ξεφύγουμε ἀπό τήν κρίση αὐτή. Σήμερα λοιπόν, στήν γιορτή του, ἄς ἀκολουθήσουμε τόν ἀπόστολο Θωμᾶ τόσο στίς στιγμές τῆς ὁλιγοπιστίας του, ὅσο καί στή ζωντανή του πίστη, ὥστε νά μπορέσουμε κι ἐμεῖς νά ἀναφωνάξουμε: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου»; γιά νά ἀκούσουμε κι ἐμεῖς τό λόγιο τοῦ Κυρίου: «Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύοντες»;.

 Ἀπόσπασμα ἀπό ἐπίκαιρη ὁμιλία τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου πού πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ 27 Άπριλίου 2014 στόν ἱερό ναό τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Χαϊδαρίου, γενέτειρας τοῦ ὁμιλητοῦ.