Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μεγίστη Λαύρα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μεγίστη Λαύρα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ


Ἀρχιμανδρίτου Προδρόμου, καθηγουμένου Μεγίστης Λαύρας.

Λόγος εἰς τήν Πανήγυριν τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, προστάτου τῆς νήσου Σκύρου




(...)
ἅγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος ὅπως καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀσφαλῶς δέν ἔχουν ἀνάγκη κάποιον ρητορικόν κάλαμον νά ἐγγίξει ἐπάνω τους, ἀφοῦ καί μόνη ἡ ἄπειρος σοφία καί δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀρκετή διά νά τιμήσῃ τοιούτους πιστούς δούλους.
Δέν θά ἠδυνάμεθα ὅμως νά μήν ἀνταποκριθῶμεν εἰς τήν μεγάλην ἀγάπην καί εὐλάβειαν, ὑμῶν τῶν συμμετεχόντων εἰς τήν ἱεράν αὐτήν καί θείαν μυσταγωγίαν. Ἀγάπην τήν ὁποίαν ἐπιδεικνύετε μέ κάθε τρόπον καθ’ ἔτος πρός τόν ἅγιον Γεώργιον, τόν ἅγιον προστάτην τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ Μετοχίου τῆς φιλτάτης ἡμῶν πνευματικῆς γεννέτειρας, τῆς ἱερᾶς καί παμμεγίστης Μονῆς Μεγίστης Λαύρας, καί συνάμα, προστάτην τῆς εὐλογημένης ταύτης νήσου. Τόν ἅγιον τῶν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξων. Τόν ἅγιον μεγαλομάρτυρα Γεώργιον.
Καί διά τοῦτο ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ νά κάμωμεν καί ἡμεῖς μίαν ἔστω ἀκροθιγήν διήγησιν τῶν μεγάλων ἀνδραγαθημάτων τούτου τοῦ μάρτυρος.
Καί μάλιστα ὅταν γνωρίζομεν, ὅτι ὅπως τό πλάτος τούτου τοῦ οὐρανοῦ καί τό κάλλος του δέν σμικρύνεται, ἐάν κάποιο χέρι τό περιγράψει ἐπάνω εἰς ἕνα χαρτί, ἔτσι καί τήν στιγμήν ταύτην κατά τήν ὁποίαν ἐγκωμιάζομεν μέ τήν πτωχήν καί ὁλίγην γλώσσαν μας τό ἀνυπέρβλητο πνευματικό κάλλος τοῦ οὐρανόφρονος ἁγίου Γεωργίου.
(...)
Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος! μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Ὥστε ἐάν μιμηθόμεν τήν ζωήν τοῦ ἁγίου, τά καλά του ἔργα, τάς ἀγαθοεργίας, τήν ὑπομονήν, τήν καρτερίαν, τήν ἀκλόνητον πίστιν του εἰς τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν, τοιαύτην ὥστε ἔδωκεν τήν ἰδίαν αὐτοῦ ζωήν διά τήν ἀγάπην Του, τότε μόνον τιμῶμεν τόν ἅγιον. Τοιοῦτος εἶναι ὁ τρόπος τῆς ἀληθινῆς τιμῆς πρός τόν ἅγιον Γεώργιον καί πρός κάθε ἅγιον: ἡ μίμησις τῶν πολλῶν καί χριστομίμητων ἀρετῶν των!
Καί εἰδικότερον, τήν τελευταίαν αὐτήν περίοδον, κατά τήν ὁποίαν ἡ φιλτάτη πατρίδα μας βιώνει εἰς ὅλας της τάς διαστάσεις τήν οἰκονομικήν κρίσιν, ἡ ὁποία εἶναι ὅμως, πρωταρχικῶς, ἀποτέλεσμα, τῆς πνευματικῆς κρίσεως, πού βιώνει ἀπό δεκαετίας ὁ λαός μας. Ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν φύσιν της, ἐκτός τοῦ ὅτι νοηματοδοτεῖ τόν ἀνθρώπινον βίον καί ἔχει μία πνευματικήν ἀποστολήν, συγχρόνως λειτουργεῖ ἐξισορροπητικῶς εἰς τήν κοινωνίαν. Τοιουτοτρόπως, ἡ τρέχουσα κοινωνική καί οἰκονομική κρίσις πρέπει νά ἀντιμετωπισθεῖ μέ κρίσιν, δηλαδή μέ διάκρισιν, περίσκεψιν, σύνεσιν καί τήν πρέπουσαν ἀποφασιστικότητα.
Ἕνα κλῖμα ἐμπιστοσύνης εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος παραχωρεῖ τήν δοκιμασίαν αὐτήν ἀλλά καί κλῖμα ἀλληλεγγύης μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, θά πρέπει νά εἶναι τό κλῖμα, τό ὁποῖο θά πρέπει νά ἐπικρατήσῃ μεταξύ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας εἰδκότερον, καί γενικότερον, μεταξύ ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
(...)
Ἀδελφοί μου ἐν Χριστῷ ἀγαπητοί !
Μεγάλη καί ἀπερίγραπτος εἶναι ἡ συγκίνησις ἡ ὁποία διακατέχει ἡμᾶς κάθε φοράν ὁποῦ ἐπισκεπτόμεθα τήν πεφιλημένην ταύτην νῆσον· τήν πάντερπνον Σκύρον, τήν ἀνεμόεσσαν.
Ἡ χαρά ἡμῶν ὅμως μεγαλύνεται ὑπερμέτρως κατά τήν λαμπράν ταύτην ἡμέραν κατά τήν ὁποίαν πανηγυρίζει ὁ περικαλλής τοῦτος μετοχιακός ναός.
Καί τοῦτο ὄχι μόνον διότι δίδεται δι’ ἄλλην μίαν φοράν ἡ εὐκαιρία νά συναντήσωμεν πάντας ἡμᾶς ὑπό τήν σκέπην τοῦ πανηγυρίζοντος τοῦτου ἱεροῦ Ναοῦ καί νά συγκοινωνήσωμεν ὑπό τοῦ ἰδίου ἁγίου Ποτηρίου τά θεῖα Μυστήρια, ἀλλά καί νά ἐνθυμηθῶμεν τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ τά ὁποῖα ἐπετέλεσεν διά τοῦ ἁγίου Γεωργίου, ὁ ὁποῖος ὑπερβαλλόντως τιμᾶται ἀπό τούς εὐσεβεῖς κατοίκους τῆς ὡραιοτάτης ταύτης νήσου, ἡ ὁποία εὑρίσκεται ὑπό τάς θεοπειθεῖς εὐχάς καί θεοφιλήν ποιμαντικήν πρόνοιαν τοῦ συλλειτουργοῦντος καί προεξάρχοντος τῆς Πανηγύρεως, σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καρυστίας καί Σκύρου κ.κ. Σεραφείμ.
Ἄς εὐχόμεθα νά τύχωμεν καί ἡμεῖς τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ ἁγίου Γεωργίου καί νά εὑρεθῶμεν ὅλοι ὁμοῦ εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου, ὥστε νά ἀξιωθῶμεν τοῦ φωτός ἐκείνου τοῦ ἀνεσπέρου τῆς μακαρίας καί ζωαρχικῆς Τριάδος, ταῖς πρεσβείαις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Οἰκονομίσσης τε καί Κουκουζελίσσης, τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καί τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου πατρός ἡμῶν Ἀθανασίου τοῦ Ἀθωνίτου, χάριτι καί φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὧ πρέπει δόξα τιμή καί προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν!
Εὔχομαι ὁλοψύχως εἰς πάντας ἡμᾶς Χρόνια Πολλά καί ὁ ἅγιος Γεώργιος βοήθειά μας!

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας πού ἐκφωνήθηκε κατά τήν πανηγυρική Θεία Λειτουργία τῆς Πανηγύρεως τοῦ μετοχίου Ἁγίου Γεωργίου τῆς Μεγίστης Λαύρας. Σκύρος. Τρίτη Διακαινησίμου, 26 Ἀπριλίου 2011.



Φωτογραφία: Μεγίστη Λαύρα

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΑΓ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ


Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου


Ὁ Ἁγιορείτης ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.

(...) πανορθόδοξη μορφή τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ εἶναι ἴσως ἡ σημαντικότερη τῶν Ἁγιορειτῶν, γιά τόν 14ο αἰώνα, πού εἶναι καί ὁ χρυσός αἰώνας τοῦ Ἁγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γεννήθηκε τό 1296 στήν Κωνσταντινούπολη καί ἦλθε στό Ἅγιον Ὄρος σέ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν, ὅπου ὑποτάχτηκε ἀρχικά στόν ἡσυχαστή Νικόδημο, σέ κελλί στά ὅρια τῆς μονῆς Βατοπαιδίου. Ἐκεῖ ἔζησε ἐν "νηστείᾳ καί ἀγρυπνίᾳ καί νήψει καί ἀδιαλείπτῳ προσευχῇ" ἐπί τρία χρόνια (1319-1322). Μετά τήν κοίμηση τοῦ γέροντά του καί τοῦ ἀδελφοῦ του Μακαρίου, εἰσῆλθε μαζί μέ τόν ἄλλο ἀδελφό του Θεοδόσιο στήν Μεγίστη Λαύρα τοῦ ὁσίου Ἀθανασίου (περί τό 1319), ὅπου παρέμεινε ἐπί τρία ἔτη. Κατόπιν ἀποσύρθηκε σέ ἐρημητήριο τῆς τότε Σκήτης Γλωσσίας (στήν περιοχή τῆς σημερινῆς Προβάτας), ὅπου παρέμεινε κοντά στόν διδάσκαλο τῆς "ἡσυχίας" "Γρηγορίῳ τῷ πάνυ", τόν Δριμύ. Τό 1325 λόγω τῶν τουρκικῶν ἐπιδρομῶν καταφεύγει μαζί μέ ἄλλους ἡσυχαστές -ἀνάμεσα στούς ὁποίους ἦταν ὁ ὅσιος Γρηγόριος Σιναΐτης μέ τούς μαθητές του, Ἰσίδωρο καί Κάλλιστο, μετέπειτα Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως- στή Θεσσαλονίκη. Ἀπό τό 1326 καί γιά πέντε ἔτη, ἀσκήθηκε σέ ἐρημητήριο τῆς Σκήτης Βερροίας κοντά στόν Ἀλιάκμονα. Τό 1331, λόγω τῆς εἰσβολῆς τῶν Σέρβων στήν περιοχή τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας, ἐπέστρεψε στό Ἅγιον Ὄρος καί ἐγκαταβίωσε στό Κάθισμα τοῦ Ἁγ. Σάββα, σέ ὕψωμα πάνω ἀπό τήν Μεγίστη Λαύρα. Περί τό 1335-6, προχειρίστηκε ἀπό τόν Πρῶτο Ἰσαάκ καί τήν Σύναξη, ἡγούμενος τῆς μονῆς Ἐσφιγμένου (1335-1338). Τόν Δεκέμβριο τοῦ 1337 ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἔρχεται πάλι στή Θεσσαλονίκη, ὅπου καί ἀρχίζει τόν ἀγῶνα του κατά τῶν κακοδοξιῶν τοῦ ἐκ Καλαβρίας Βαρλαάμ.
Τό 1340-1 ὑπό τήν ἄμεση καθοδήγηση τοῦ ἁγίου Γρηγορίου συντάχθηκε ὁ Ἁγιορειτικός Τόμος («Ἁγιορειτικός Τόμος ὑπέρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων διά τούς ἐξ ἰδίας ἀπειρίας καί τῆς πρός τούς ἁγίους ἀπειθείας ἀθετοῦντας τάς τοῦ Πνεύματος μυστικάς ἐνεργείας, κρεῖττον ἤ λόγος ἐν τοῖς κατά πνεῦμα ζῶσιν ἐνεργουμένας καί δι᾿ ἔργων θεωρουμένας, ἀλλ᾿ οὐ διά λόγων ἀποδεικνυομένας», PG 150, στ. 1225-1236), τόν ὁποῖον ὑπέγραψαν ὅλοι οἱ πρόκριτοι τῶν μονῶν τοῦ Ἄθω. Πρόκειται γιά μία κορυφαία στιγμή τῆς ἁγιορειτικῆς πνευματικότητας. Τό 1347, κατόπιν πολλῶν ἀγώνων ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, ὁ ἅγιος Γρηγόριος, χειροτονημένος ἤδη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, ἐπιστρέφει στόν ἀγαπημένο του Ἄθωνα. Τήν ἐποχή ἐκείνη βρισκόταν στό Ἅγιον Ὄρος ὁ σέρβος κράλης Στέφανος Δουσάν, ὁ ὁποῖος ἀνάγκασε τόν Γρηγόριο νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόν τόπο, ἐπειδή ὁ δεύτερος δέν ἐνέδωσε στίς πιέσεις του νά ὑποστηρίξει τά σχέδιά του νά ἐγκαταστήσει σερβικῆς καταγωγῆς Πρῶτο. Ἀπό τότε, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς δέν ἐπέστρεψε ξανά στόν Ἄθωνα. Ἐκοιμήθη ὡς μητροπολίτης Θεσσαλονίκης τό 1359, ἔχοντας δικαιωθεῖ γιά τούς πολλούς ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀγῶνες του. Στή διαμόρφωση τῶν θεολογικῶν θέσεων τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀσφαλῶς θά συνετέλεσε πολύ ἡ προηγούμενη ἄσκησή του στόν ἱερό Ἄθω, ὅπου βρισκόταν σέ μεγάλη ἀκμή -τήν ἐποχή ἐκείνη ἰδιαίτερα- ὁ ἡσυχαστικός τρόπος ζωῆς, γιά τόν ὁποῖο ἄλλωστε ἐκεῖνος τόσο ἀγωνίστηκε. Οἱ Σύνοδοι τῆς Κωνσταντινουπόλεως τῶν ἐτῶν 1341, 1347 καί 1351 ἀνεκήρυξαν τή θεολογία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου ὡς θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τό ἔτος 1368 ὁ Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κατατάχθηκε στό ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό πρόσφατα κυκλοφορηθέν βιβλίο τοῦ γράφοντος: Ὅσιος Μάξιμος ὁ Καυσοκαλύβης. Ἁγιολογία-Ὑμνογραφία-Τέχνη. Συμβολή στή μελέτη τοῦ Ἁγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ κατά τόν 14ο αἰ., ἐκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2010.

Φωτογραφία: «Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης καί νέος Χρυσόστομος, ὁ Παλαμᾶς». Τοιχογραφία σέ βυζαντινό ναό τῆς Καστοριᾶς.