Νεκρός πάνω στόν Σταυρό, ἔξω ἀπό τά τείχη τῆς Ἱερουσαλήμ,
καί μετά τήν Ἀνάστασή Του, τήν τρίτη ἡμέρα «κατά τάς Γραφάς»,
ὁ Χριστός συνεχίζει νά πεθαίνει καί νά ἀνασταίνεται, μυστικά, μυστηριακά,
μέχρι τό τέλος τοῦ κόσμου τούτου
μαζί μέ κάθε ἄνθρωπο, τοῦ ὁποίου
«ἐνεδύθη» τό πρόσωπο.
Δέν ἔχουμε λοιπόν παρά νά ἀνασηκώσουμε τή βαριά πλάκα τῆς πέτρινης καρδιᾶς μας
πού σκεπάζει μέσα μας, ὡς ἄλλος τάφος, τόν Κύριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου.
Τότε Αὐτός, δίχως ἄλλο, θά ἐγερθεῖ, ὅπως καί τή νύκτα ἐκείνη ὅπου τά
πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια,
ὅπως ψάλλουμε στόν ἀναστάσιμο κανόνα, συνεγείροντας κι ἐμᾶς
μέ τή λυτρωτική
Του παρουσία.
Καλήν Ἀνάσταση!