Starez Siluan Monch vom Berg Athos. Γερμανική ἔκδοση βιβλίου γιά τόν ἅγιο Σιλουανό τόν Ἀθωνίτη

Archimandrit Sophronius, Starez Siluan Monch vom Berg Athos.
                Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ, Γέροντας Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης

ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

                   ἔκδοση στή γερμανική γλώσσα, ἔκδ. Patmos, DUSSELDORF 2007

ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Ἀθωνικά Προσκυνήματα 2

Τό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Σάββα (Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ) τῆς Μεγίστης Λαύρας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ, ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΤ

... (ὁ ἅγιος Γρηγόριος ό Παλαμᾶς) στα 1331, θα ξαναγυρίσει στον Άθωνα, αφου οι σερβικές επιδρομές λυμαινόντουσαν σταθερά την περιοχή της Βέρροιας. Ως τόπο  διαμονής του, διάλεξε το ερημητήριο του αγίου Σάββα, κοντά στη Λαύρα. Οι μοναχοί δείχνουν ακόμη και σήμερα την τοποθεσία του ερημητηρίου αυτού όπου αργότερα κτίσθηκε ένα παρεκκλήσι. Ο άγιος Σάββας βρίσκεται ψηλότερα από το μοναστήρι, σκαρφαλωμένος στην απόκρημνη πλαγιά του όρους Άθω. Χρειάζεται περίπου μιας ώρας κουραστική πορεία για να το φθάσεις, ακολουθώντας ένα ορεινό μονοπάτι. Ο Παλαμάς εξακολούθησε εκεί το ίδιο είδος ζωής που είχε υιοθετήσει στη Βέρροια: Απομονωμένος στη διάρκεια των ημερών της εβδομάδας, κατέβαινε στο μοναστήρι για τις λειτουργικές γιορτές.

 Σημειώνουμε από τώρα την αρκετά αξιοπρόσεκτη αυτή ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική πνευματικότητα και την κοινοβιακή προσευχή, που ο ησυχασμός του ΙΔ' αιώνα ήξερε να βρίσκει και που Θα προσδιορίσει σε πλατύ μέτρο τη θεολογική σκέψη του Παλαμά.

Η παραμονή του Γρηγορίου στον άγιο Σάββα διακόπηκε στα 1335-1336 για σύντομη περίοδο. Οι αθωνικές αρχές τον ονόμασαν τη στιγμή εκείνη ηγούμενο ενός μεγάλου μοναστηριού, του Εσφιγμένου, που βρίσκεται στα βόρεια της χερσονήσου και που αριθμούσε το ΙΔ' αιώνα, σχεδόν 200 μοναχούς. Ο μεταρρυθμιστικός ζήλος του νεαρού ηγουμένου θα τον φέρει σε λίγο σε σύγκρουση με τους μοναχούς. Ο Παλαμάς θα επιστρέψει στον άγιο Σάββα: Άλλες έγνοιες θα τον περιμένουν εκεί.

Η σύγκρουση με το Βαρλαάμ και τον Ακίνδυνο...

από τό βιβλίο του Jean Meyendorff

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ από την πρωτότυπη γαλλική έκδοση ΕΛ. ΜΑΪΝΑΣ  Εκδόσεις «ΑΚΡΙΤΑΣ»

ΤΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑ

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Μήν Σεπτέμβριος.  Ἡμερολόγιο



































Πηγή: ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ. ΑΘΩΝΙΚΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ 1.

Ἀθωνικά Προσκυνήματα 1

Το Ἁγίασμα τῆς Πορταΐτισσας στή μονή Ἰβήρων

Την περίοδο της εικονομαχίας (8ος-9ος αι. μ. Χ.), πολλές άγιες εικόνες ρίχτηκαν στη θάλασσα για να προστατευθούν από τους εικονομάχους. Η πρόνοια του Θεού όμως τις οδήγησε σε μέρη, όπου προστατεύθηκαν και λατρεύτηκαν. Μία ευσεβής γυναίκα στη Νίκαια, προτίμησε να πετάξει την σημερινή εικόνα της Πορταΐτισσας στην θάλασσα, παρά να την καταστρέψουν οι εικονομάχοι. Έκλαιγε και θρηνούσε για την απώλεια της αγαπημένης της εικόνας, αλλά η Υπεραγία Θεοτόκος την παρηγόρησε στον ύπνο της λέγοντάς της, ότι την εικόνα της θα την στείλει σ' ένα τόπο, όπου θα την προσκυνούν εις τους αιώνες πολλές φυλές και γλώσσες.

Μετά από αρκετά χρόνια, το 1004 μ.Χ. η εικόνα εμφανίστηκε μέσα στην θάλασσα μπροστά στη Μονή Ιβήρων στο Άγιον Όρος, να στέκεται όρθια πάνω στα νερά. Οι μοναχοί θαύμασαν το γεγονός και προσπαθούσαν να βγάλουν την εικόνα από την θάλασσα αλλά μία αόρατος δύναμη τους εμπόδιζε.

Λίγο πιο ψηλά από την Μονή ασκήτευε ένας μοναχός με το όνομα Γαβριήλ. Σ' αυτόν παρουσιάστηκε η Παναγία και του είπε τα εξής: "Θέλω εσύ να έρθεις να παραλάβεις την εικόνα μου από την θάλασσα, διότι εσένα βρίσκω άξιο για να την μεταφέρεις στην Μονή ". Ο ασκητής υπάκουσε και κατέβηκε να παραλάβει την εικόνα. Όταν μπήκε στην θάλασσα όμως, προς έκπληξη όλων, δεν βούλιαζε αλλά περπατούσε επάνω στα νερά, μέχρι που έβγαλε την εικόνα στην ξηρά. Στο σημείο που ακούμπησε η εικόνα μόλις βγήκε από την θάλασσα, ανέβλυσε αγίασμα, το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΑΣΜΑΤΟΣ

Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΗΣ ΚΑΛΥΒΗΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΑΚΑΚΙΟΥ

Ὁ ἑορτασμός τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου κατά τήν Πανήγυρη τῆς Καλύβης τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου. 

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ (ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ) ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1759 ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. ΚΑΛΥΒΗ ΑΓ. ΑΚΑΚΙΟΥ. ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ τιμήθηκε καί ἐφέτος ἡ μνήμη τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὁπότε καί πανηγυρίζει τό περικαλλές παρεκκλήσιο τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Καλύβης τοῦ Ἁγ. Ἀκακίου τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων .
Τό παρεκκλήσιο τῆς Παναγίας εἶναι τό ἀρχαιότερο ἐν λειτουργίᾳ σωζόμενο πσρεκκλήσιο τῆς Σκήτης. Κτίστηκε πάνω ἀπό τόν βράχο τοῦ Σπηλαίου τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου τό 1747 ἀπό τόν ἱερομόναχο Ἰωνᾶ Καυσοκαλυβίτη (+ 1765) κατ᾿ ἐντολήν τοῦ γέροντός του, ὁσίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, ἱδρυτοῦ τόσο τῆς ὁμώνυμης Καλύβης, ὅσο κσί τῆς Σκήτης Ἁγ. Τριάδος τῶν Καυσοκαλυβίων. Τοιχογραφήθηκε στά 1759 ἀπό τό ἐργαστήριο τοῦ ἱερομονάχου Παρθενίου τοῦ Σκούρτου τοῦ ἐξ Ἀγράφων. Στό πσρεκκλήσιο αὐτό, ἀνάμεσα σέ ἄλλα κειμήλια, φυλάσσονται τά ἱερά λείψανα τοῦ ἁγίου Ἀκακίου  (+ 1730) καθώς καί τοῦ ὁσιομάρτυρος Παχωμίου, μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου (+ 1730).
Οἱ φωτογραφίες πού ἀκολουθοῦν εἶναι ἀπό τήν ἐφετινή Πανήγυρη στίς 15 / 28 Αὐγούστου 2013

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ ΤΟΥ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ. ΚΑΛΥΒΗ ΑΓ. ΑΚΑΚΙΟΥ. ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΣΑ ΚΑΛΥΒΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΑΚΑΚΙΟΥ. 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1759 ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. ΚΑΛΥΒΗ ΑΓ. ΑΚΑΚΙΟΥ. ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.ΦΟΡΗΤΗ ΕΙΚΟΝΑ (ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ) ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1753 ΣΤΟ ΤΕΜΠΛΟ ΤΟΥ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΥ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. ΚΑΛΥΒΗ ΑΓ. ΑΚΑΚΙΟΥ. ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ

Ὁ Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης.

Σχέδιο μέ σινική μελάνη τοῦ φιλιοαθωνίτου καλλιτέχνη Νίκου Μπαζώνη (πρώτη δημοσίευση). Ἀγρίνιο 2001.

«Ἡ ζωή τοῦ Ἁ­γίου Ὄ­ρους εἶ­ναι ζωή ἀ­γρυ­πνίας», ἔ­λεγε μέ νό­ημα ὁ Γέ­ρων Πορ­φύ­ριος. «Στήν ἀ­γρυ­πνία, ὅ­ταν γί­νε­ται σω­στά, ὅ­ταν δη­λαδή, αὐ­τοί πού συμ­με­τέ­χουν εἶ­ναι ἑ­νω­μέ­νοι στήν κοινή λα­τρεία, δη­μι­ουρ­γεῖ­ται μία ἀ­τμό­σφαιρα πνευ­μα­τική, πού ὅ­λοι μπαί­νουν εὔ­κολα μέσα σ’ αὐτή κι ἐ­πέρ­χε­ται με­γάλη πνευ­μα­τική ὠ­φέ­λεια. Λε­πτύ­νε­ται ἡ ψυχή καί δη­μι­ουρ­γοῦν­ται οἱ πιό κα­τάλ­λη­λες προ­ϋ­πο­θέ­σεις γιά πνευ­μα­τική ἀ­νά­ταση καί βα­θιά ἐ­πι­κοι­νω­νία μέ τόν Κύ­ριο. Στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος δύο ἡ ὥρα γί­νε­ται ξε­ση­κω­μός. Αἰ­σθα­νό­μουνα δέος τήν ὥρα ἐ­κείνη. Ἡ προ­σευχή ἔ­σειε τόν τόπο, τόν πνευ­μα­τικό κό­σμο. Νά ποιά εἶ­ναι ἡ ἀ­γάπη στόν Χρι­στό».

  

Τό παραπάνω κείμενο εἶναι ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου ΑΓΙΑΣΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΩΝ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΩΝ, τό ὁποῖο κυκλοφόρησε πρόσφατα, σύν Θεῷ, σέ τρίτη ἔκδοση.