Λίγες
μέρες πρό της δικής του κοιμήσεως προς νουθεσία μου και βοήθειά πνευματική ο
Γέροντας μου είπε: «Παιδί μου νιώθω μέσα μου ολόκληρο Παράδεισο. Χάρι πολύ
μεγάλη, ευλογία Θεού. Βλέπεις οι κόποι της νεότητος τι κέρδος έφεραν. Βλέπεις
ότι τίποτε δεν πήγε χαμένο; Το κάθε τι το μέτρησε ο Θεός. Και για ένα ποτήρι
νερό αξιώνεται μισθού ο Χριστιανός. Πολλώ μάλλον οι κόποι οι μοναχικοί ενώπιον
του Θεού τυγχάνουν άνταποδόσεως εδώ μέν με χάρη και ευλογία, στον άλλο κόσμο
κατατίθενται στην τράπεζα του Θεού. Και όταν ο μοναχός απέλθη από τούτον τον
κόσμο, όλο αυτό το ποσόν θα το «σηκώσει», όταν βρεθεί επάνω στον άλλο κόσμο.
Δηλαδή οι καταθέσεις των κόπων τον περιμένουν και ανάλογα του ποσού που θα έχει
απ' εντεύθεν κατατεθεί εκεί θα γίνει και ο άνθρωπος πλούσιος εν τω
Παραδείσω».
Ἐφραίμ ἀρχιμανδρίτου,
προηγουμένου μονῆς Φιλοθέου, Περί τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ
