ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΚΡΥΜΑΛΛΗΣ

       Ἀφιέρωμα στήν ἱερά μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρυμάλλης

  Τιμή καί εὐχαριστία στήν Κυρία Θεοτόκο πού προστάτευσε τό μοναστήρι της κατά τήν πρόσφατη καταστροφική πυρκαϊά πού κατέκαψε τήν κεντρική νῆσο Εὔβοια.

 Ἡ ἱερά μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρυμάλλης βρίσκεται κοντά στόν ὁμώνυμο οἰκισμό, ἑπτά χιλιόμετρα βορειότερα ἀπό τήν πόλη τῶν Ψαχνῶν, στήν κεντρική Εὔβοια. Εἶναι οἰκοδομημένη σέ πευκόφυτη πλαγιά, σέ ὑψόμετρο 290 μέτρων.

    Ἐξ αἰτίας τῶν ἀλεπάλληλων καταστροφῶν πού ὑπέστη τό μοναστήρι ἀπό τούς κατά καιρούς κατακτητές, δέν διασώθηκαν γραπτές μαρτυρίες γιά τά πρώτα χρόνια τῆς λειτουργίας του. Γιά τόν λόγο αὐτό ἡ προφορική παράδοση παραμένει ἡ μόνη πηγή γιά τά ὅσα γνωρίζουμε γιά τήν περίοδο αὐτή. Σύμφωνα μέ αὐτήν ἡ Μονή ἱδρύθηκε κατά τόν 12ο αἰώνα ἀπό δύο μοναχούς, πρώην ποιμένες τῆς περιοχῆς πού βρῆκαν μέ θαυμαστό τρόπο μία εἰκόνα τῆς Παναγίας στή θέση ὅπου κτίστηκε ἀργότερα ἡ Μονή.

 

 Σέ μεγάλη ἀκμή βρέθηκε ἡ Μονή κατά τόν 17ο καί τίς ἀρχές τοῦ 18ου αἰώνα. Πάντως, 

στά 1828 ἀναφέρεται ὅτι στή μονή ἀσκοῦνταν 42 μοναχοί. Κατά τούς ἀγῶνες τῆς ἐθνικῆς παλιγγενεσίας, τό 1821, ἡ Μονή εἶχε ἐνεργό ρόλο, μέ συνέπεια τήν καταστροφή της ἀπό τούς Τούρκους. 

Μετά τήν Ἐπανάσταση ἡ Μονή ἀνοικοδομήθηκε ξανά, ὡστόσο τό 1881 διαλύθηκε καί ὑπήχθη στή μονή Γαλατάκη ὡς μετόχι της ἕως τό 1908 ὁπότε καί ἀνακαινίστηκε. Ὅμως νέα καταστροφή ἔπληξε τή Μονή καθώς τό 1944 λεηλατήθηκε καί καταστράφηκε ὁλοσχερῶς ἀπό τούς Γερμανούς.

 Στίς μέρες μας ἡ Μονή γνωρίζει νέα περίοδο ἀκμῆς ὑπό τήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ ἡγουμένου της ἀρχιμανδρίτη Ἰακώβου.

 Ἀπό τά μετόχια τῆς Μονῆς ξεχωρίζουν τῆς Παναγίας Χιλιαδοῦς καί τοῦ Ἁγίου Δημητρίου (15ος αἰώνας).

   Ἀπό τίς σωζόμενες τοιχογραφίες τοῦ καθολικοῦ τῆς Μονῆς, πού τιμᾶται στήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου διακρίνεται ἡ Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν, μέ δύο ἀγγέλους νά περιβάλλουν τήν Παναγία. 

Ἀξιόλογες εἶναι καί ὁρισμένες εἰκόνες τοῦ τέμπλου (περί τό 1882). Ἀνάμεσα στά κειμήλιά της ξεχωρίζουν ἕνα ἀργυρό εὐαγγέλιο τοῦ 1754, ἕνα δισκοπότηρο τοῦ 1796 καί ἕνα θυμιατό τοῦ 1808, ἐνῶ σημαντική εἶναι καί ἡ βιβλιοθήκη τῆς Μονῆς μέ νεώτερα βιβλία.

 Πολυτιμότερος ὅμως θησαυρός εἶναι τά ἱερά λείψανα πού φυλάσσονται στή Μονή. Ἀνάμεσά τους ἱερά λείψανα τῶν ἁγίων: Τιμίου Προδρόμου, Τρύφωνος, Χαραλάμπους, Αὐξεντίου, Παντελεήμονος, Ἀναργύρων, Ρηγίνου ἐπισκόπου Σκοπέλου, Ἰγνατίου, Νικήτα, Βασιλείου Ἀγκύρας, ὁσιομάρτυρος Παρασκευῆς καί Παρθενίου Λαμψάκου.

Τοῦ τελευταίου αὐτοῦ Ἁγίου τήν τιμία κάρα, πολλοί προσκυνητές ἐπισκέπτονται τήν Μονή εἰδικά γιά νά τήν προσκυνήσουν καί νά προσευχηθοῦν στόν μεγάλο αὐτό θεραπευτή τῆς νόσου τοῦ καρκίνου. Δέν εἶναι λίγες δέ οἱ φορές πού οἱ πατέρες τῆς Μονῆς φιλαδέλφως μεταφέρουν τό ἱερό αὐτό λείψανο τοῦ ἁγίου Παρθενίου ἐκτός μονῆς, ὅπου ὑπάρχει μεγάλη πνευματική ἀνάγκη.

   Κατά τήν πρόσφατη καταστροφική πυρκαϊά δύο ἡμέρες πρό τῆς Πανηγύρεως τῆς Μονῆς κατά τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τόν Αὔγουστο τοῦ 2019 τό μοναστήρι κινδύνεψε νά καταστραφεῖ ὁλοκληρωτικά καθώς ἡ πύρινη λαίλαπα πού κατέκαιε γιά μέρες τήν εὐρύτερη περιοχή περιέζωσε κυριολεκτικά τά κτίρια τῆς μονῆς.

 Μέ τήν βοήθεια ὅμως τῆς Παναγίας καί τή θαραλλέα ὑπηρεσία τῶν ἀνδρῶν τῆς Πυροσβεστικῆς καί ἐθελοντῶν, κι ἐνῶ ὁλόκληρο τό φυσικό περιβάλλον μέ τό πανέμορφο δάσος ἐκτάσεως τουλάχιστον εἰκοσιτριῶν χιλιάδων στρεμμάτων κατακάηκαν ὁλοσχερῶς, προκαλῶντας ἀνυπολόγστη οἰκολογική καταστροφή στήν κεντρική Εὔβοια, τό μοναστήρι σώθηκε.

Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟ Π. ΙΑΚΩΒΟ ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΜΑΚΡΥΜΑΛΛΗΣ

  Στήν ἐκλεκτή ἀδελφότητα τῆς Μονῆς καί στόν ἀγαπητό μας φιλοαθωνίτη καθηγούμενο π. Ἰάκωβο, μέ τόν ὁποῖο ἀπό ἐτῶν γνωριζόμαστε, εὐχόμαστε ἡ Κυρία Θεοτόκος νά τούς ἐνδυναμώσει ὥστε νά καταφέρουν νά ἐπουλώσουν τίς πληγές ἀπό τή ψυχική ὀδύνη πού ὑπέστησαν ὥστε νά συνεχίσουν τό θεάρεστο πνευματικό τους ἔργο πρός δόξαν Θεοῦ.

                                                                          Γέρων Πατάπιος Καυσοκαλυβίτης