ΚΟΥΡΑ ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΒΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ. Γ΄ ΜΕΡΟΣ

ΚΟΥΡΑ ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΒΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ. Β΄ ΜΕΡΟΣ

 

ΚΟΥΡΑ ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΒΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ. Α΄ ΜΕΡΟΣ

 

                                            Κουρά Μεγαλοσχήμου Μοναχοῦ

 στήν ἱστορική καί ἁγιοτόκο Καλύβη Ἁγίου Ἀκακίου τῆς Σκήτης Καυσοκαλυβίων

 

  Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἐτελέσθη τήν Τρίτη 6/19 Αὐγούστου 2025, κατά τήν δεσποτική ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου, ἡ εἰς Μεγαλόσχημον κουρά τοῦ ἱερομονάχου Μάρκου (πρ. δοκίμου Πέτρου ἱερέως) στήν ἱερά Καλύβη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου.

  Τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας, μέσα ἀπό τήν Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου καί Ἀγγελικοῦ Σχήματος, ἐνέταξε ἤδη τόν ἱερομόναχο Μᾶρκο στίς τάξεις τῶν Ἁγιορειτῶν μοναχῶν, ἔπειτα ἀπό ἱκανή δοκιμασία τρισίμιση περίπου ἐτῶν, ὑπό τόν λόγιο μοναχό Πατάπιο Καυσοκαλυβίτη, Γέροντα τῆς ἱστορικῆς καί ἁγιοτόκου Καλύβης Ἁγίου Ἀκακίου. Στό ἱερό αὐτό ἡσυχαστήριο, τό ἀρχαιότερο τῆς Σκήτης Ἁγίας Τριάδος Καυσοκαλυβίων (ἵδρυση 1680), ἔχουν ἀσκηθεῖ καί ἁγιάσει κατά τόν 18ο αἰώνα, ἐκτός ἀπό τόν ὅσιο Ἀκάκιο, ἱδρυτή τῆς Σκήτης, οἱ μαθητές του, ὁσιομάρτυρες Ρωμανός, Νικόδημος καί Παχώμιος ἀλλά καί ὁ ὅσιος Μάξιμος Καυσοκαλύβης, πού ἀσκήθηκε στό Σπήλαιο τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου τόν 14ο αἰώνα.

  Στήν Ἀκολουθία, ἡ ὁποία ἔγινε στό περικαλλές παρεκκλήσι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς Καλύβης τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου συμμετεῖχε πεντηκοντάς μοναχῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν, τόσο ἀπό τή Σκήτη καί τήν εὑρύτερη περιοχή της ὅσο καί ἀπό ἱερές Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀλλά καί ἀπό τή Ρουμανία, ἀπό τήν ὁποία καί κατάγεται ὁ νεοκαρείς ἱερομόναχος Μᾶρκος.

  Τοῦ Μυστηρίου προεξῆρχε ὁ καθηγούμενος τῆς Μεγίστης Λαύρας ἀρχιμ. Πρόδρομος, Πνευματικός καί Γέροντας τοῦ π. Παταπίου, συλλειτουργούντων ἤ συμπροσευχομένων δέκα ἱερέων καί δύο διακόνων. Ἡ κουρά ἐτελέσθη κατά τήν Θεία Λειτουργία. Προηγήθηκε ἡ ἱερά Ἀγρυπνία τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου στό σεπτό Κυριακό τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Σκήτης, ὅπου χοροστάτησε ὁ ἅγιος Καθηγούμενος. Νά σημειωθεῖ ὅτι ὁ ἴδιος ἡγούμενος τῆς πρώτης στήν τάξη Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶχε τελέσει στό ἴδιο ἱερό παρεκκλήσι τίς εἰς Μεγαλόσχημον κουρές τοῦ μοναχοῦ Παταπίου, Γέροντος τῆς Καλύβης (1998) καθώς καί τοῦ ἀρχιμανδρίτου Νεκταρίου Καλύβα, εὐλαβεστάτου και δραστήριου κληρικοῦ τῆς Μητροπόλεως Φωκίδος (2006).

  Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, ἅπαντες οἱ συμμετέχοντες καί συμπροσευχόμενοι εὐχήθηκαν, κατά τήν ἁγιορειτική τάξη, τόσο στόν Γέροντα Πατάπιο ὅσο καί στόν νεοκαρέντα π. Μᾶρκο, νά ζήσει καί νά εὐαρεστήσει τόν Θεό, τούς Ἀγγέλους καί ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἀκολούθησαν πλούσια κεράσματα καί Τράπεζα στήν προετοιμασία τῆς ὁποίας συνέβαλαν ὁ ἀρχιμ. Τιμόθεος ἀπό τή Βέροια καί ὁ πρεσβ. Ἰωάννης ἀπό τήν Ἐλασσόνα.

  Ὡς Ἐνθύμιο τοῦ χαρμόσυνου γεγονότος προσεφέρθη εἰς ἅπαντας μία ἄκρως ἐπιμελημένη εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Ἀθηναίου καθώς καί μία εἰδική, γιά τήν περίπτωση, δίγλωσση ἔκδοση (ἑλληνικά - ρουμανικά) μίας ἐμπεριστατωμένης πρόσφατης μελέτης τοῦ π. Μάρκου μέ θέμα: «Ὁ ψυχικός πόνος σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ ὁσίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου» συμπληρουμένης ἀπό τόν Βίο ἀλλά καί Τροπάρια ἀπό τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Ἀθηναίου.

   Ὁ νεοκαρείς ἱερομόναχος Μᾶρκος Καυσοκαλυβίτης, συνταξιοῦχος πρ. ἔγγαμος (πολύτεκνος) ἱερέας ἀπό τή Ρουμανία, πτυχιοῦχος Χημικός καί Διδάκτωρ Θεολογίας, διετέλεσε καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Τιργκόβιστε, ἐπί δεκαετίες ἐφημέριος τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Προφήτη Ἠλία Βουκουρεστίου καί πνευματικός-ἐξομολόγος πολλῶν πιστῶν, τούς ὁποίους ἐξακολουθεῖ νά στηρίζει πνευματικά. Εἶχε ὅμως ἀπό νέος τήν διακαῆ ἐπιθυμία νά ἀφιερωθεῖ ὁλοκληρωτικά στόν Θεό καί νά ἀξιωθεῖ νά γίνει μοναχός στό Περιβόλι τῆς Παναγίας. Κατά τήν κουρά του ἔλαβε τό ὄνομα τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Ἀθηναίου (5 Μαρτίου) πρός τόν ὁποῖον ἔτρεφε εὐλάβεια ἀπό τήν νεότητά του, καί τόν ὁποῖο εἶχε -καί καλεῖται νά ἔχει- πρότυπο στήν πνευματική του ζωή.

 Τά φωτογραφικά στιγμιότυπα προέρχονται ἀπό τό παραπάνω εὐχάριστο, γιά τήν μοναστική κοινότητα τῶν Καυσοκαλυβίων, γεγονός, μιά πού ὁ νεοκαρείς π. Μᾶρκος διακονεῖ ἤδη ἀπό τριετίας ὡς ἐφημέριος στό Κυριακό τῆς Σκήτης, καλύπτοντας ἔτσι τίς λειτουργικές ἀνάγκες τῶν πατέρων.