ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΠΑΥΛΟΥ

Παύλου τοῦ θείου καί ἐνδόξου Ἀποστόλου αἱ ΙΔ΄ Ἐπιστολαί ἑρμηνεθεῖσαι μέν ἑλληνιστί ὑπό τοῦ μακαρίου Θεοφυλάκτου ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας, μεταφρασθεῖσαι δέ εἰς τήν καθ᾿ ἡμᾶς κοινοτέραν διάλεκτον... παρά τοῦ μακαρία τῇ λήξει γενομένου Νικοδήμου Ἁγιορείτου... ἤδη πρῶτον τύποις ἐξεδόθησαν τῇ συνδρομῇ καί ἀντιλήψει τῶν παναγιωτάτων πατριαρχῶν Γρηγορίου καί Κυρίλλου καί τοῦ ἐξοχωτάτου καί πανεκλάμπρου κόμητος Ἰωάννου Καποδίστρια... Τόμος Τρίτος. Ἐνετήισιν 1819.

ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ... ΘΕΩΣΗ

 «...Ελάτε όλοι οι Ορθόδοξοι, λαϊκοί και μοναχοί, όσοι τρέχετε να βρείτε την βασιλεία του Θεού, που υπάρχει μέσα σας, και τον θησαυρό που είναι στον αγρό της καρδιάς σας, δηλαδή τον γλυκύ Ιησού Χριστό. με το σκοπό όπως, αφού ελευθερωθεί ο νους σας από την αιχμαλωσία στα γήινα και από την άτακτη περιφορά του και καθαρθεί από τα πάθη η καρδιά με την αδιάλειπτη και φοβερή επίκληση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, με τη συνέργεια των άλλων αρετών, που διδάσκονται στο βιβλίο αυτό, ενωθείτε πρώτα με τον εαυτό σας και δια του εαυτού σας με τον Θεό, σύμφωνα με την παράκληση του Κυρίου Ιησού προς τον Πατέρα, που είπε: «ίνα ώσιν εν, ως ημείς εν εσμέν». Κι έτσι, ενωμένοι με το Θεό και τελείως αλλοιωμένοι από την ενέργεια και έκσταση του θείου έρωτα, θεωθείτε στο πιο υψηλό επίπεδο, με νοερή αίσθηση και αδίστακτη βεβαιότητα, επανερχόμενοι στον πρώτο σκοπό του Θεού – που ήταν η θέωση του ανθρώπου – να δοξάζετε τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τη μία θεαρχικότατη Θεότητα, στην οποία πρέπει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».

Ὁσίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου,

περί τοῦ βιβλίου ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Παταπίου μοναχοῦ Καυσοκαλυβίτου

                Οἱ Ἅγιοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Χθές καί σήμερα

Άγιοι Διονύσιος και Μητροφάνης Μικραγιαννανίτες

  (...)  Στό Ἅγιον Ὄρος, ἀπό τόν 9ο αἰώνα ὥς τίς μέρες μας, ἔζησαν ὑπέρ τούς τετρακοσίους Ἅγιοι. Ὑπάρχει βέβαια καί ἕνα πλῆθος ἀγνώστων σέ μᾶς ἁγίων, πού εὐαρέστησαν τόν Θεό καί τιμήθηκαν ἀπό Αὐτόν.

  Τό Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἴσως ὁ μόνος τόπος σ᾿ ὁλόκληρο τόν κόσμο πού δέν γεννήθηκε κανείς. Ἦταν ὅμως -καί μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ παραμένει καί σήμερα- ἕνας τόπος, ὅπου χιλιάδες ἄνθρωποι ἔχουν ἀναγεννηθεῖ ἐν Χριστῷ.

  Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως οἱ Ἁγιορεῖτες Ἅγιοι, μπορεῖ νά τιμῶνται ἰδιαίτερα σέ ἕναν τόπο, ἀνήκουν ὅμως στό πλήρωμα ὅλης τῆς Ἐκκλησίας. Καί γνωρίζουμε πολύ καλά ὅτι στή Βέροια, οἱ Ἁγιορεῖτες ἅγιοι ἀπολαμβάνουν τῆς τιμῆς τῶν πιστῶν. Καί ποιός δέν γνωρίζει τόν ἅγιο Ἀθανάσιο τόν Ἀθωνίτη, τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, πού ἀσκήθηκε στή σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἐδῶ στή Βέροια, τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη; Ποιός δέν ἔχει ὠφεληθεῖ ἀπό τή διδασκαλία τῶν συγχρόνων μας ἁγίων Γερόντων Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου καί Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου;       

Άγιος Νικόδημος

Αγιορείτης

    Οἱ Ἁγιορεῖτες Ἅγιοι δόθηκαν ὁλοκληρωτικά στόν Θεό. Μέσα ἀπό πολυετεῖς ἀσκητικούς ἀγῶνες καθάρισαν τόν ἑαυτό τους ἀπό τά πάθη καί ἔγιναν δοχεῖα ἐκλεκτά, ἄξια νά δεχθοῦν τά θεῖα χαρίσματα. Καί στή συνέχεια ἀναδείχθηκαν λαμπροί συνεχιστές τῆς γνήσιας ὀρθόδοξης μοναχικῆς παράδοσης.

   Τό Ἅγιον Ὄρος ὀνομάσθηκε Ἅγιο ἀπό τούς ἁγίους του. Κατά τόν ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, Ἅγιον Ὄρος σημαίνει «Τόπος ἁγιότητας. Τόπος καθαρότητας. Τόπος ὅπου ἐπάτησαν τόσων ἁγίων πόδια. Τόπος, πού ἔχει ζυμωμένα τά χώματα ἀπό τά αἵματα, ἀπό τούς ἀσκητικούς ἱδρῶτες, καί ἀπό τά δάκρυα ἑκατοντάδων καί χιλιάδων ὁσίων Πατέρων. Τό Ἅγιον Ὄρος εἶναι τόπος ἀρετῆς καί ἁγιότητας» (...)

Άγιος Διονύσιος εν Ολύμπω

 (...) Ἔλεγε ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης:

«Αὐτά πού θέλετε νά πεῖτε στά παιδιά σας, νά τά λέτε μέ τήν προσευχή σας. Τά παιδιά δέν ἀκοῦν μέ τά αὐτιά⋅ μόνο ὅταν ἔρχεται ἡ Θεία Χάρις πού τά φωτίζει, τότε ἀκοῦνε αὐτά πού θέλουμε νά τούς ποῦμε. Ὅταν θέλετε νά πεῖτε κάτι στά παιδιά σας, πέστε το στήν Παναγία κι αὐτή θά ἐνεργήσει. Ἡ προσευχή σας αὐτή θά γίνει ζωογόνος πνοή, πνευματικό χάδι, πού χαϊδεύει, ἀγκαλιάζει, ἕλκει τά παιδιά» (...)

 (...) Καί ἐπειδή ζοῦμε σέ καιρούς χαλεπούς ὅπου ἡ οἰκονομική κρίση μαστίζει τήν κοινωνία μας, θά ἤθελα νά κλείσω μέ ἕνα, ὅπως θέλω νά πιστεύω, αἰσιόδοξο μήνυμα πρός τούς ἀγαπητούς ἀκροατές μας. Ὅπως ἔγραψε ὁ Ντοστογιέφσκι, «ἡ ὀμορφιά θά σώσει τόν κόσμο». Ἡ ὀμορφιά τῆς ψυχῆς θά σώσει τόν κόσμο, ἀκόμα κι ἄν γύρω μας ὅλα μοιάζουν νά γκρεμίζονται, ὅπως φαίνεται νά συμβαίνει στήν ἐποχή μας. Γι᾿ αὐτό δέν πρέπει νά χάνουμε τό θάρρος μας. Ἄς στραφοῦμε στήν ψυχή μας, ἄς ἑνωθεῖ αὐτή μέ τό Θεό καί μέσα ἀπ᾿ αὐτή τήν ἕνωση καί τήν ἐνατένιση, θά μπορέσουμε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, νά διαπεράσουμε μέ ἀσφάλεια τό πέλαγος τῆς φουρτουνιασμένης ζωῆς μας (...)

Ἀποσπάσματα ἀπό ὁμιλία τοῦ μοναχοῦ Παταπίου Καυσοκαλυβίτου, στόν ἱερό ναό Ἁγίων Τιμοθέου τοῦ ἐκ Βερροίας καί Γεωργίου, τῆς πόλεως Βεροίας, πού πραγματοποιήθηκε τήν Κυριακή, 12 Ὀκτωβρίου 2014.

Οἱ εἰκόνες τῶν Ἁγιορειτῶν Ἁγίων Διονυσίου, Μητροφάνους τῶν Μικραγιαννανιτῶν, Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καί Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ προέρχονται ἀπό τόν ναό τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Νέου τῆς Βέροιας.